Dagboek
	31 mei. Pinksteren. En nog altijd in de ban van het Coronavirus. Hier en daar horen we de berichten van uitbraak. Daarnaast de regels waar in het versoepelen van de maatregelen aan moet worden gehouden. Het leven is voor velen niet meer wat het was. Daarnaast is er de droogte die ook weer de nodige zorgen biedt. Het water wat schaars begint te worden. Met Pinksteren denken we dan ook aan de blijdenisdiensten die normaal gesproken er zouden zijn. Voor hen die hiernaar met hun hart hadden uitgekeken toch een verdrietig moment. Wij mogen nog heerlijk genieten van het plekje wat we hebben gekregen. We wandelen elke dag. Wat natuurijk ook heel anders is als voorheen. Geen koffie drinken bij de Hema en daar met vrienden en kennissen een praatje maken. Maar gelukkig staan overal bankjes en kunnen we, als we dat willen, ook daar zomaar even een praatje maken. Deze week werden we weer over-opa en over-oma. Wat mooi dat dit in deze tijd er toch ook is. Al is dopen van de kleine kinderen niet aan de orde.
	24 mei. Langzaam komt ook in Terneuzen het leven weer wat op gang. Je merkt dat alles weer wat drukker wordt. Kinderen komen weer op bezoek. Een beetje voorzichtig en wat onzeker. Terwijl we ons dan afvragen of het nu goed is of niet. Voor onszelf zijn we er wel uit: Heerlijk buiten wandelen en op het balkon in de frisse lucht.Wanneer je dan door Terneuzen loopt zie je dat je ook hier nog alles lang niet hebt gezien. Maar we gaan toch weer naar de Veluwe verlangen. Hopelijk komt dat ook weer binnenkort.
	Normaal gesproken bak ik elke week wel wat lekkers. Toen ik in Zeeland kwam wonen maakte ik kennis met de wafels die hier worden gebakken en als maaltijd gegeten. Natuurlijk wilde ik ook zo'n wafelijzer. Maar met de tijd van Corona bleef hij in de kast. Nergens was gist te koop. Tot mijn grote verrassing lag het vorige week weer in de winkel. En kon ik na lang mijn gang weer gaan. Heerlijk om er zelf van te genieten en anderen te verrassen en te laten proeven. Het zijn zomaar van die kleine dingen waar je heel blij van kan worden.
	17 mei. En zo zijn er al meer dan twee maanden voorbij dat we ons hebben te houden aan regels die ons zijn opgelegd. We hebben allen zo onze eigen gedachten hierover. Maar proberen toch ons te houden aan datgene wat van een ieder is gevraagd. Wat is het mooi om nog elke dag te genieten van je eigen plekje. Dingen te zien en te doen waar je voorheen geen oog voor had. Voor ons is het dan Terneuzen. Of we nu binnen zijn of buiten. Het is goed om eens even stil te staan.
	De auto laten we zoveel mogelijk staan. We lopen of fietsen. En als we thuis zijn vermaken we ons altijd weer met een nieuwe puzzel in de uurtjes dat wehet dagelijks werk hebben gedaan.
	10 mei. Lopen doen we elke dag als het niet regent. En zo werd het 5 mei. Na een heerlijke wandeling stonden we net op tijd bij Zegers. Nee hoor, het is geen familie. Maar ze hebben wel heerlijk ijs. Dus voor de duidelijkheid: Zegers was bij Zegers. En we hebben er genoten.
	Maar als we langs de Schelde lopen genieten we ook. Zomaar een poos samen op een bankje, kijken we naar de boten op het water. En elke keer weer zijn we blij en dankbaar hier te mogen wonen.
	3 mei. Een week met buien ligt achter ons. Hetgeen vorige week was voorspeld gebeurde. De regen ging over het land. En zo zag je het land opleven. Kleine plantjes groeiden. De boeren waren blij. Het is te hopen dat meer regen gaat vallen. Elke druppel is welkom in deze tijd. Samen waren we thuis in Terneuzen. En deden we wat onze hand vond om te doen. Het is in deze tijd goed om regelmaat te hebben en te houden. Want wanneer werk wegvalt door de crisis is het verleidelijk om lui en leeg neer te zitten. NIets overkomt ons zonder de wil van onze Hemelse Vader. Wanneer Hij een streep zet door het leven wat we leidden, Hij heeft hier zeker een doel bij voor ogen. Hij wil Zijn kinderen allen ook in deze weg persoonlijk onderwijzen. HIj zal dan ook zeker een andere weg wijzen zo wij stil zijn voor Hem en Zijn stem willen verstaan. Dit vraagt een tijd van bidden en opmerken. Eén ding is duidelijk: we zullen anders komen uit de crisis dan dat we erin gingen. Niet eerder dan wanneer we onze persoonlijke les hebben geleerd zal de crisis voor ons stoppen.
	26 april. In de achterliggende week waren we even in Nunspeet te vinden. De caravan krijgt de voorjaars schoonmaak. Ook dat is dan altijd nog weer een hele klus.  Binnen en buiten, het moet er toch weer spik en span uitzien.  Ook in Nunspeet is het erg droog. Dus hier en daar een emmer water over de planten. Het zal niet echt veel helpen. Maar vooruit.
	De stoeltjes weer naar buiten. En zo van lieverlee is alles weer gereed voor het mooie weer. Het zal op de camping dit jaar ook anders zijn vermoeden we. Voor kinderen is het nog steeds niet toegestaan zonder begeleiding over het park te gaan. De trampoline gesloten. En als je in de zandbakken anderhalve meter van elkaar moet blijven is dat ook lastig.
	Maar we zijn heerlijk even in de bossen wezen kijken. Alles bot uit. En het wordt steeds groener en dichter. Op woensdag zijn we weer naar huis gereden. Het waaide nogal bij de caravan. En thuis konden we fijn genieten van het balkon.
	19 april. Inmiddels zijn we al 5 weken verder. En nog altijd is er elke dag het spannende moment te horen hoe het nu is met de uitbreiding van het Coronavirus en de gevolgen die daarmee samen gaan. We wandelen en fietsen met het mooie weer en zien hoe ook tegemoetkomers zich houden aan de regels. Verjaardagen worden niet gehouden. Begrafenissen in besloten kring. En toch hebben we zo allen onze weg weten te vinden. Op zondag is het al gewoon om de dienst mee te luisteren of te kijken thuis. Boodschappen doen we alleen, want met twee in de winkel is teveel. We zijn ons er inmiddels van bewust hoeveel we nog hebben. We staan er weer bij stil dat het sociale leven dichtbij is. We waren het bijna vergeten. We hebben weer tijd om te bellen, te mailen, te appen. En de post heeft het druk om alle kaarten, brieven, pakjes te bezorgen. Ook wij worden in deze niet vergeten. En ook wij genieten van al het meeleven. LIeve kaarten ter bemoediging zijn ook ons bezorgd. En het is altijd zo lief als voor opa en oma tijd wordt genomen een mooie tekening te maken.
	12 april. Deze week verscheen opnieuw een boek van mijn vader. Het boek bevat 6 preken over gelijkenissen. Het boekje is bij mij te bestellen en wordt in de Corona-tijd franco verstuurd. De prijs is € 18,50.
	De afgelopen week was het prachtig weer. En zo besloten we een paar dagen naar de caravan te gaan. Natuurlijk konden we niet bij kinderen op bezoek. Maar toch hebben we even gezwaaid. Wat zijn de omstandigheden op de Veluwe ernstig. Elke keer weer luidden de klokken. Al 40 personen waren overleden in de gemeente Nunspeet. Diverse kerkgenootschappen zijn heel zwaar getroffen.
	We konden heerlijk buiten zijn. Op de tuintafel een grote puzzel. En terwijl matrassen en kleden gelucht werden in het zonnetje vermaakten we ons prima.
	5 april. We zeggen het zo vaak tegen elkaar: wat gaan de dagen snel. Natuurlijk is het anders dan anders. Maar in het accepteren ligt al een heel ding. We hebben regelmaat. Zoals anders. Vullen onze dagen iets anders in. Maar vervelen is er niet bij. Deze week maakten we samen een legpuzzel. Dat was lang geleden. En onze wandeling langs de Schelde of een fietstochtje door de polder maken we ook nu tot een dagelijks ritueel.
	Zeker zijn we ons daarbij bewust van de ernst van de tijd. En toen we op een ochtend vanaf ons balkon de ziekenauto zagen waaruit 2 broeders met witte pakken hun werk deden dachten ook wij: het is toch wel echt ernstig en dichtbij.
	29 maart. Het leven heeft geheel plotseling een totaal andere invulling gekregen. Daar was niemand op voorbereid. Het is normaal dat daar tijd voor nodig is om er je weg in te vinden. Alles in je kan je er ook  tegen verzetten. Maar we moeten verder. En het nemen zoals het is. Wij mensen zijn niet veranderd. De omstandigheden wel. Het vergt van de één meer moeite dan van de ander om te accepteren. Zo toont de één berusting terwijl een ander opstandig is of boos. Ook wij moeten deze weg door. Ook wij moeten de dagen anders invullen. Het is zo mooi te mogen merken dat het dan ook weer lukt. Ook hierin is het volgen. Opmerken. Dingen doen die op je weg komen. Ook nu is het ons gebed of de Heere Zelf de weg wil wijzen. Want dat wil Hij als we erom vragen. Soms is het iets wat zomaar in je gedachten schiet. In elk geval is het niet goed om zomaar nutteloos de dagen door te brengen. Daar is niemand bij gebaat. Het is zo mooi dat er op zondag zoveel mogelijkheden zijn om mee te luisteren of te kijken met kerkdiensten. We zeggen het ook zo vaak nu: wat wonen we hier fijn. Even naar buiten is geen probleem. We lopen langs de Schelde. We zien de auto van de Handhaving rijden. En dan, heerlijk uitgewaarid, weer naar binnen. Deze week hoorde ik dat opnieuw een boekje van vader wordt uitgegeven. Wat mooi om te merken! Het is de verwachting dat ze begin april in de winkel liggen. Natuurlijk ook bij mij te bestellen. Nu het een tijd van veel thuisblijven is voor iedereen zorg ik dat ze toegestuurd worden.
	24 maart. Maatregelen die nog weer verder zijn aangescherpt. Elke avond maken we de plannen voor de dag die zo de Heere het geeft morgen aanbreekt. Een beetje ons dagelijks werk in de ochtend. Op tijd een kopje koffie. Een boodschap die niet kan wachten. Bij de winkels verandert het ook bijna elke dag. Vandaag verplicht een karretje te nemen wat eerst wordt gedesinfecteerd. De telefoontjes van de kinderen die zich op hun manier door de dagen heenslaan. Al of niet met kinderen thuis. Benieuwd hoe het gaat met ons. Er is meer tijd voor contacten. We leven meer mee met elkaar. We horen dat kerkdiensten niet meer doorgaan op de wijze die was gepland. En ook dat houdt ons bezig. De middagen proberen we niet voorbij te laten gaan zonder een wandeling langs de Schelde of een fietstochtje met dit mooie weer.
	22 maart. Het Corona-virus houdt ieder bezig. We staan er allen mee op en we gaan er allen mee naar bed. Wanneer we de krant pakken of wanneer we het nieuws volgen op een andere manier, er is niets meer wat belangrijk is dan dat. Ook de kerk is er druk mee. Kerkdiensten worden op andere wijze belegd. De media is in deze tijd tot een zegen. Wie niet naar de kerk gaat kan meeluisteren of meekijken. Op allerlei wijze worden mensen aangespoord terug te keren tot de Heere. Niet te denken dat het allemaal niet zo nauw en eng behoeft te zijn. Maar om te leven bij de zekerheid dat wie in de Schuilplaats van de Allerhoogste mag zijn gezeten veilig is. Voor tijd en eeuwigheid.
	Niet alleen de kerken maken beleid. Ook de winkels sluiten de één na de ander. Toen we deze week even door de Noordstraat wandelden zagen we de één na de andere winkel gesloten.