hoofdpagina

DAGBOEK

30 juni. Deze keer zijn we al een poosje in Terneuzen. Eigenlijk wilden we al eerder naar de Veluwe. Maar we hadden afgesproken dat we met extreme hitte niet gaan. En dat is nu dus de verwachting. In ons appartement is het heerlijk met de balkondeuren aan beide kanten open. We kunnen buiten zitten, want we hebben aan de zeekant geen zon. We kunnen ook binnen blijven. Kortom, veel fijner dan in een snikhete caravan, waar we 's nachts niet slapen.

Het waren drukke dagen in Terneuzen. De zogenaamde Havendagen. We zijn zaterdag die kant even opgelopen omdat we in het centrum moesten zijn. Maar verder hebben we heerlijk thuis genoten van alles wat zich dan op het water afspeelt. Dan zeggen we zo dikwijls tegen elkaar: wat is het toch prachtig om hier te mogen wonen.

Vervelen als we thuis zijn? Nee dat doen we nooit. Want ook hier is onze agenda van dag tot dag gevuld. Misschien daarom dat ik mijn website zo lang niet heb bijgewerkt. Zo waren we een middag bij onze neef en nicht in Middelburg. Gezelilg even bijpraten en een pannenkoek eten in Zoutelande.

25 mei. We zijn alweer een kleine week in Nunspeet. Het weer is omgeslagen. Maar heerlijk voor de natuur. En eerlijk gezegd geniet ik ook meer met deze temperatuur dan met die hitte. Wat was het leuk om met moederdag zo verwend te worden. Met steentjes waren we creatief en hebben een leuke vlinder gemaakt. Deze is natuurlijk opgehangen aan de zijkant van de caravan. Wat ook weer een leuk idee deze keer. Na een heerlijke high tea gingen we weer naar huis. Want het koor van Gelein bestond 25 jaar. Het waren maar enkele dagen thuis, want we verlangden weer naar de Veluwe.

Onze lieve neef Jan werd 80 jaar. En dat gaf weer een heel gezellig samenzijn met veel bekenden in een leuke gelegenheid in Bunschoten-Spakenburg. Heel gezellig om daar ook weer met onze nichten samen te zijn. En ja, het is een feit, we worden allemaal ouder. Jan is 80 jaar mogen worden. Een hele leeftijd. Maar we komen niet ver achter hem aan.

9 mei. Van de Veluwe naar Terneuzen. En zo weer terug. Dat is ons leven wanneer we na de winter weer in de caravan kunnen. Verjaardagen en andere verplichtingen regelen als het ware ons leven.Nog even waren we in Nunspeet op de camping. Waar Jarick zich wel vermaakte met een grote waterspuit. Maar toen vertrokken we weer naar huis. Een verjaardag in Dordrecht. Uitpakken en wassen toen we weer thuis mochten zijn. Zo was alles weer op regel. En konden we uitkijken naar een mooie zangavond. Gelein zit weer op het mannenkoor en in Hoek werd een concert gegeven.

Het kerkje in Hoek zat helemaal vol. Zoveel belangstelling was afgekomen op de herdenking van 80 jaar bevrijding. Het concert was de moeite waard en is nog op kerkdienstgemist.nl na te kijken.

30 april. Ik wist niet dat het al zolang gelden was dat ik iets schreef. Maar de dagen gaan ook zo snel. En ja, elke dag is er wel iets wat is om naar uit te kijken. Zo is het dan ochtend. En zo weer tijd om de dag af te sluiten. Op dit moment zijn we nog in de caravan. Maar het eind van ons verblijf is alweer in zicht. Morgen hopen we weer naar huis te gaan. Een verjaardag hier en een verjaardag daar. Alhoewel we ook wel eens iets moeten combineren. De afgelopen dagen was Matthijs onze logé. Maar toen Aagje moest werken kwamen er nog twee gezellig bij. Hier op de camping is altijd wel iets wat hen doet genieten. Een zandbak. Een glijbaan of een waterpartij.En als de kinderen genieten, dan doen wij dat ook.

6 april. Nee bij de Schelde worden we het nooit zat. En uitgekeken raken we nooit. Wat een prachtige schouwspel, elke dag weer. En toch blijft er het verlangen om weer naar de caravan te gaan. Dus werd het langzaam aan inpakken. Gelein is nog naar de zang geweest. En ik heb de collectebussen van de ZOA nog op inhoud geteld. En zo zijn we gegaan. Naar Nunspeet, naar ons eigen stekje.

Elke keer als we in Nunspeet zijn hebben we een idee. Zo heeft Gelein een leuk bankje in elkaar gezet wat we bij de Praxis hadden gekocht.Ook al kunnen we nog niet altijd buiten zitten, zo tegen de caravan gaat het al snel als het zonnetje schijnt.

Ja dat moesten we al snel eens proberen. Wat zaten we heerlijk zo samen. In het zonnetje. En met onze boterhammen. De wind is deze dagen ook hier scherp. Maar in een beschut plekje gaat het toch echt wel. Genieten van de Veluwe!

Zowaar had Gelein een grote knecht in de week die achter ligt. En wat is mooier dan met opa's bladblazer rond te lopen. Zwaar was hij wel, dus opa mocht het na een poosje ook wel weer overnemen.

Ons pelkje is klaar. De party tent is ook weer opgezet. Zo houden we de wind die van over het land komt buiten ons zomerverblijf.

22 maart. De verjaardag van Gelein is weer voorbij. Met de zegen van een grote familie is het altijd een uitkijken naar. Natuurlijk moet veel geregeld worden, maar we hebben gelukkig veel hulp. En ook nu mogen we terugkijken op een heel mooie bijeenkomst in de zaal van de gereformeerde gemeente te Terneuzen. Waar we naast de kinderen, de klein- en achterkleinkinderen ook de broers en zussen van Gelein ontmoetten. Het is altijd leuk dat ook zij de kinderen weer eens zien. Het weer is verschillend. Ook hier. Dan weer koud en dan weer warm. Maar bij de Schelde te wonen is er toch meest nog een frisse wind. Ja, we zijn nog in Terneuzen. We kunnen de boten nog steeds zien varen. Wat is het toch altijd een prachtig gezicht. Ook de komende week is het niet de bedoeling dat we naar Nunspeet gaan. Ik ben weer gestrikt om een collecte te organisren. Op zich is alles rond. Er wordt volgende week voor de ZOA gecollecteerd.Als organisator is het toch de bedoeling dat je aanspreekbaar bent.

13 maart. Wat was het vorige week prachtig weer. Daar wilden we toch echt van genieten. Dus zijn we naar de caravan vertrokken. Het is altijd even spannend of na een paar maanden afwezigheid alles het nog doet. Maar dat was het geval. Alles was in orde en zo genoten we van een heerlijke week op de Veluwe. Binnen en buiten moest wel even aangepakt worden. Maar we deden elke dag wat en toen we gisteren naar huis gingen was het weer piekfijn in orde allemaal.

We vinden het altijd een sport om een koopje op de kop te tikken. Zo vonden we deze week een prachtige kast voor de kamer. De oude stond er al toen we de caravan kochten. Dus die was echt aan vervanging toe. Het zwarte stoeltje vonden we bij de kringloop voor 10 euro. Eén van de oude grote stoelen hebben we daar weer heen kunnen brengen. Het oude kastje had ik op Marktplaats gezet. Dat was ik zo kwijt. Gratis opgehaald......

Tussen de bedrijven door waren we ook wel op stap. Een dagje Ikea is iets wat we heel graag doen. Koffie, thee en iets lekkers erbij. En dan heerlijk neuzen en ideetjes opdoen. Dat is voor ons echt een uitje.

We hebben overdag meest buiten vertoefd. Dat kon prima met het mooie weer. De gordijnen van de caravan open of omhoog, zodat de zon naar binnen scheen en we aan het eind van de middag nog een heerlijk warm plekje binnen hadden.

Koffie gaat er altijd in als we weg zijn, en dat deden we natuurlijk ook. Lopend naar het dorp lijkt ver. Maar we kunnen het nog prima doen.Drie kwartier heen en drie kwartier terug. Als Gelein maar niet hoeft te slenteren, dan gaat het prima.

Het stoepje blinkt weer, het tuintje is keurig en zo gingen we gisteren blij naar huis. En...Gelein was jarig. Dat is toch ook altijd een reden om dankbaar voor te zijn.

28 februari. We waren van plan naar de caravan te gaan, maar vonden het nog te koud. Dus genieten we nog heerlijk van ons plekje in Terneuzen. Graag kijken we even door het raam naar buiten. En daar is altijd wat te zien. De ene keer een schip wat we wel herkennen. Een andere keer iets bijzonders. Het is uiteindelijk de Westerschelde. Met scheepvaart van en naar Antwerpen.

Nog altijd verschijnen boeken van vader. Zo werd ik dit keer gevraagd een boek met preken over Elia in ontvangst te nemen. Wel bijzonder dat na zoveel jaar hier nog altijd belangstelling voor is.

18 februari. Zoals velen zondagmorgen zagen toen ze uit bed kwamen, zo was het ook bij ons in Terneuzen. Ja, ook bij ons was in de nacht een klein laagje sneeuw gevallen. Eindelijk ook hier dus een beetje winter. De auto's waren daarbij ook bevroren. Gelukkig kunnen wij lopend naar de kerk, zodat de auto kon wachten opde hogere temperatuur, waarbij de sneeuw weer vanzelf verdween. Dat was al het geval toen we uit de kerk naar huis liepen.

Ook vanuit het kamerraam hadden we het bekeken. En elke morgen zeggen we het weer: wat wonen we hier toch prachtig in Terneuzen, zo aan het water.

Gelukkig heb ik nog andere hobby's nu de borduurmachine er niet meer is. Nee, vervelen doe ik me echt nooit. In de week die achterligt voltooide ik een leuk dekservet.

En als het zondag is iets lekkers bij de koffie! Deze keer had ik een paar leuke taartjes gebakken. En ze smaakten ons heerlijk! Ik moet wel zeggen dat ik veel minder bak dan vroeger toen alle kinderen nog in huis waren. Maar voor ons samen is het toch ook leuk om te doen.

11 februari. Ook in Zeeland een tijd van donkere dagen. Mist, regen of die snerpende kou houden maar niet op. Daarbij is er daarom nog niets wat ons doet besluiten de caravan uit de winterslaap te halen. Overigens is het ook niet niodig wat betreft onze bezigheden hier. Want we vermaken ons wel met alles wat op onze weg komt. Zo had ik een flinke tegenvaller. Mijn borduurmachine is kapot. Het is al een oude machine van bijna 20 jaar. De onkosten om hem te repareren heb ik er niet voor over. En zo heb ik na veel nadenken besloten te stoppen met die hobby. Dat betekent toch best wel weer veel werk. Alles opruimen wat hiermee te maken heeft. En proberen het nog weer aan de man te brengen. Lukt het niet, dan DV een volgend jaar op de rommelmarkt.

4 februari. Wat is het koud buiten. Nee, de temperatuur is boven nul. Maar zo voelt het echt niet. Toch wandelen we flink en laten we ons niet binnen houden. Zo ook de dagen die achter liggen. De ene keer hierheen, een andere keer nog wat verder. Thuis geniet ik van de amaryllissen. Na een eerste bloei staan ze nu voor een tweede. En je hoeft er eigenlijk helemaal niets voor te doen. Alleen kijken hoe kelk na kelk opengaat en hoe prachtig ze er uitzien.

Een grote hobby is nog altijd handwerken. En zeker ook haken. Dit jaar ben ik op 1 januari begonnen met een call. Elke dag een granny haken. En elke granny is weer anders. Zo moest ik gisteren weven. Ook dat had ik nog nooit gedaan. Maar wat leuk is het geworden.

Ja en dan al die leuke vierkantjes aan elkaar haken. het is een heel werk. Ik geef het toe. Maar hoe leuk om het te doen in de vrije uurtjes die ook ik mag hebben.In mijn verbeelding zie ik de deken al op het logeerbed liggen.

30 januari. Eigenlijk geheel onverwachts zijn we een paar dagen in Nunspeet geweest. Ik had nog wat vouchers en die konden we gebruiken bij een Fletcher hotel. Ik wilde ook even bij de kinderen kijken. Maar omdat ze ziek waren hebben we opgepast. Het kwam dus goed uit dat we in de buurt waren. We hebben enkele bezoekjes af kunnen leggen en hier en daar gegeten. We zijn ook in de caravan geweest. Die laten we nog maar even in de winterslaap. Regelmatig worden we gebeld om de caravan langere tijd te verhuren. Maar tot nog toe hebben we dat nog niet gedaan. Dan kunnen we er DV in de zomer zelf niet meer in. Drie dagen zijn ook zo weer voorbij. En dus zijn we inmiddels weer thuis in Terneuzen.

20 januari. Nog altijd is het hier een kleine wereld. Wanneer we naar buiten kijken zie je de mist boven het water. De boten toeteren daarom ook regelmatig. Toen we gisteravond uit de kerk kwamen reed de strooiwagen rond. En zo is het hier toch ook licht winter. De week die achter ligt is opnieuw voorbij gevlogen als het ware. We zijn nog steeds niet op de Veluwe geweest. Enerzijds is het toch wel het weer wat niet trekt. Anderzijds hebben we het hier ook elke dag druk op onze manier. Gelein is weer een dagje wezen klussen bij een kleinzoon en we waren bij een kleindochter en haar vriend waar we verrast werden met een prachtig boeket rozen.Elke dag weer tellen we onze zegeningen. En zijn we dankbaar dat we samen zijn. Het is bijzonder hoe snel in het nieuwe jaar al gebeld en gemaild wordt om de caravan te huren. Zelf vind ik het nog veel te vroeg om hierover afspraken te maken. Dus wat mij betreft: rustig aan. En ook niet teveel zodat we er zelf niet meer in kunnen.

13 januari. Zo is er alweer bijna de helft van de eerste maand van het nieuwe jaar voorbij. Met de broers en zussen van Gelein hebben we een nieuwjaarsontmoeting gehad. Wat mooi dat we er allemaal waren. Natuurlijk denken we aan zijn jongste broer die ruim een jaar geleden is overleden. Wat gaat de tijd toch snel.

Ik kan enorm genieten van een amaryllis die in bloei staat. Eerlijk gezegd heb ik er 3. De stelen van twee zijn al uitgebloeid, maar een tweede steel komt bij beide er weer aan. Een derde bol had ik neergelegd. En ook daar is een prachtige bloem uitgekomen. Je moet dus nooit te snel een bol weggooien. Ook niet te snel denken dat het niets wordt. Overigens kan je ze ook overhouden tot een volgend jaar. Het is het proberen waard.
Ook in de week die achter ligt hebben we dagelijks onze wandeling kunnen maken. Ik ben zelf zelfs wezen zwemmen. Vorig jaar deden we dat nog samen. Maar met twee nieuwe knieën ziet Gelein het niet meer zitten. Dus heb ik nu zelf de draad opgepakt. Ik moet zeggen dat het in Terneuzen heerlijk warm in het water is.

7 januari. En zo is er een nieuw jaar aangebroken. Het waren ook voor ons drukke dagen eer dat het oude jaar werd afgesloten. Zorgen voor dat wat we nodig hadden voor de visites die we op de eerste dag en dagen van het jaar verwachtten. En tussendoor nog even wat dingen doen die we nog op ons lijstje hadden staan. De borduurmachine ratelde bij tijden. Om de nodige cadeautjes te maken. Koekjes werden gebakken. Soep gekookt. En zo was voor ons het oude jaar voorbij eer dat we het wisten. We zeggen het zo dikwijls. Wat gaat het toch allemaal snel.

Zoals elk jaar verbouwden we de kamer. En stonden vele stoelen klaar om onze kinderen en kleinkinderen te ontvangen. We telden er in de dertig die geweest waren, toen we alles weer op konden ruimen.Wat was het goed en gezellig. En wat waarderen we het altijd als ze nog bij ons willen komen.

jDe eerste verjaardag in het nieuwe jaar is alweer geweest. Zo waren we gisteren in Dordrecht bij Maurits. Gezellig om elkaar te ontmoeten. Na de lunch bezochten we nog de Intratuin in Zwijndrecht. Ik had een afspraak met mijn vriendin uit de tijd dat ik in Zwijndrecht woonde. Wat is het ontzettend mooi om na zoveel jaren elkaar weer te zien en te spreken.Natuurlijk hebben we afgesproken elkaar vaker te zien. Het waaide enorm. Dat konden we goed merken in de auto. Maar we mochten veilig thuiskomen. Na een goede nachtrust zijn we opgestaan en hebben we onze dagelijkse wandeling gemaakt. Dit keer langs het haventje van Terneuzen. Even door de winkelstraat, een kopje koffie bij de Hema.En dan is het wachten. Want komt er nu sneeuw, of gaat het ons voorbij.

30 december. Zo zijn de dagen van Kerst alweer voorbij. Wat gaat dat toch snel. Enkele keren naar de kerk. En ook het kerstfeest voor de kinderen hebben we bijgewoond in de gereformeerde gemeente. Wat is het leuk om daar zelfs al achterkleinkinderen te zien zingen. We hebben veel mist gehad in de achterliggende tijd. Maar plots brak de zon door en hebben we heerlijk onze wandeling kunnen maken.

Vandaag zijn we al vroeg op stap gegaan om de boodschappen in huis te halen voor het Nieuwe jaar. We verwachten altijd veel kinderen en kleinkinderen die dag. Gelein is van het maken van de soep voor onze gasten.We genieten er samen van om dan alles in orde te maken.

We hebben een ideale keuken. Gelein werkt aan de ene kant en ik bak de nieuwjaarskoekjes er tegenover. De kniepertjes zoals we ze noemen zijn altijd in trek. Elk jaar weer bak ik ze met veel geduld. Koekje na koekje. Enkele trommels vol.

23 december. Donkere dagen voor de Kerst. Zo is het zo vaak. Ook deze keer. Wind en regen. Zodat we dikwijls niet eens lopend naar de winkels kunnen. Maar zoals velen bereiden ook wij ons voor op de komende Kerstdagen. Nog een was draaien. Nog wat stoffen en zuigen. Zodat alles netjes is wanneer het woensdag en donderdag Kerstfeest is. En natuurlijk genieten van wat kaarsjes die branden. Van de vele kaarten die we gekregen hebben. Het maakt het alles ook gezellig. Ook al gaan we niet weg, we vermaken ons prima samen. Nog even hebben we erover nagedacht om met de Kerstdagen naar Nunspeet te gaan. Maar we blijven thuis. Ook hier is Kerstfeest. In de week die achter ligt waren we in de kerk om te genieten van het kerstfeest van de ouderen van de gemeente. Ja, daar horen ook wij bij. We hebben een lekkere warme flat. Eten en drinken in overvloed.We kijken ook terug op een prachtige zanguitvoering van het koor waar Gelein lid van is. Zo gaan ook hier de laatste dagen van het jaar in.

16 december. Elke dag lopen we even naar de JUMBO. We zijn niet zo van de grote boodschappen voor de hele week. Dus wanneer we ons ontbijt ophebben is dat ons loopje voor de ochtend. Zo waren we ook zaterdag van plan. Echter toen we aan kwamen lopen zagen we wel dat het niet was als anders. Politie en BHV, een brandweerwagen en alle klanten die aan het winkelen waren stonden buiten te wachten. Er was een alarm afgegaan door een CO2 meting.We besloten zelf om niet in de kou te gaan staan wachten. In de kerk was een winterfair en daar konden we beter eerst heengaan. Toen we nog eens langsreden zagen we zeker vier brandweerwagens staan. De winkel was dus nog niet vrijgegeven. Toen we later het voor de derde keer nogmaals probeerden mochten we weer in de winkel. Al met al had het zeker een uur geduurd.Gelukkig hadden we toen de boodschappen voor de zondag weer binnen.

Het was zomaar een belevenis in de week die achter ligt. We zeggen wel eens: er is elke dag wel wat. Gelein is druk met de voorbereiding voor de uitvoerig van het mannenkoor waar hij lid van is. Zelf verveel ik me gelukkig ook nooit. De dagen vliegen voorbij. Zo is het ochtend en zo gaan we weer ter ruste. Het is koud buiten en guur en somber. De lampen branden al vroeg in de middag. Maar onze wandeling 's middags laten we alleen voorbij gaan als het regent.

9 december. Ja we zijn weer thuis. Afgelopen vrijdag hebben we in Nunspeet alles ingepakt en zijn we vertrokken. Na met elkaar te hebben overlegd hebben we de caravan voor de winter afgesloten. Wat het weer betreft had het misschien nog niet nodig geweest. Maar we wonen te ver van Nunspeet om zomaar even erheen te gaan als er plotseling
toch vorst wordt verwacht. En eerlijk is eerlijk, ook hier hebben we een geweldig plekje aan de Schelde. De dagen die achter liggen was het best winderig en soms zelfs woest op het water. Maar toch zijn we weer begonnen aan onze wandelingen naar de winkels en het centrum van Terneuzen. Na een paar dagen begint het hier in huis dan ook weer allemaal op regel te komen. De was is weer schoon en de ramen zijngezeemd. Dat laatste was ook echt hard nodig. Met de wind en de regen erop laat dit toch best zo zijn sporen na. Gelein maakt zich klaar voor enkele uitvoeringen voor de Kerst met het zangkoor waar hij lid van is. In de gemeente waartoe we behoren zijn ook de diverse activiteiten voordat de Kerstdagen aanbreken. En zo zijn ook wij ons ervan bewust dat we in de laatste weken van het jaar 2024 leven.

2 december. Zo zijn we alweer een week in Nunspeet. In de week die achter ligt heeft Gelein behoorlijk wat kunnen doen. Ook vandaag is hij weer op stap. Dat houdt voor mij dan weer een dag alleen in. Maar ook hier is vervelen er niet bij. Overigens is het regenachtig en blijf ik lekker binnen. Er is genoeg te doen. Vooral als het zondag is geweest is er ook veel om over na te denken. Want ook gisteren kwam Gods Woord tot ons. Nog altijd verbaas ik me over het feit dat ik in mijn leven ben opgegroeid met de gedachte dat je alleen in een bepaald kerkverband tot God bekeerd kan worden. En dat in een weg van voorwaarden. Ik weet nog hoe ik te horen kreeg in de Gereformeerde Gemeente van Elspeet: 'Je bent in de Hervormde kerk geweest? Dan mis je toch wel wat?' Ik was heel verbaasd. En antwoordde vrijmoedig: 'Nee daar hoor ik juist wat ik altijd heb gemist.' De Heere werkt het geloof door Zijn Woord en Geest over kerkmuren heen. Dat deed Hij toen en dat doet Hij nu. Sommige mensen denken dat je alleen in de hemel komt als je bij hen naar de kerk gaat. Wat zullen ze dan opkijken als ze ooit in de hemel mogen komen. Want daar zullen ook zijn die niet bij hen naar de kerk gingen. En er zijn ook geen hokjes in de hemel. Zodat de mensen uit bepaalde kerkverbanden bij elkaar kunnen zitten. Er is maar één God. Er is maar één hemel. Er is ook maar één Heere Jezus door Wie we vrijmoedig tot God mogen gaan. Er is ook maar één weg tot de zaligheid. Dat is het geloof in de Heere Jezus. Het eenzijdig werk van Gods Heilige Geest. Die ons onze verloren staat doet zien, ons aan onze zonden ontdekt en ons tot de Heere Jezus de toevlucht leert nemen. Onvoorwaardelijk zijn we welkom. Maar goed, dan verandert er wel wat. Want in de weg van de bekering, of wedergeboorte als je het zo wilt noemen, wordt een geestelijk dood mens levend. Hij gaat zien wat hij nog nooit heeft gezien. En gaat horen wat hij nog niet eerder hoorde. Kortom, het gehele Woord van God gaat open. Hetgeen hij leest is enerzijds Wet, maar ook Evangelie van vrije genade.Ja en dan heb je de gunning naar andere mensen toe. Want wat je zelf hebt ontvangen, dat gun je iedereen. Blij- en vrijmoedig.

26 november. We zijn op de Veluwe aangekomen. Gelein heeft nog altijd zoveel zin om te helpen als het om het klussen gaat. En hier kunnen ze hem ook goed gebruiken bij het isoleren van een heel dak. Nee, hij gaat niet meer op het dak. Maar er moet ook veel binnen in het huis gebeuren om goed te isoleren. Vanmorgen is hij alweer vertrokken om te schilderen en ik ben dan ook een dag alleen in de caravan om hier me bezig te houden.Dat is geen probleem.
In de week die achterligt zijn we in Terneuzen geweest. We hebben gewandeld, maar konden niet zonder enkele lichte sneeuwbuien thuiskomen. Wanneer we 's avonds thuis waren hoorden we de wind om het huis gieren. Windkracht 6 bij het water van de Westerschelde is echt niet mis.
We mochten bij enkele verjaardagen zijn. Maar hadden ook te maken met een Westerscheldetunnel die enige uren dicht was vanwege een lekkende vrachtwagen. Olie was op het wegdek gekomen en dan gaan echt alle bellen rinkelen. Beide buizen waren afgesloten en toen ze weer opengingen was het echt een drama wat betreft verkeer wat stond te wachten. Wij hebben het eerst 2 keer geprobeerd, maar de file was zo lang dat we ervoor kozen thuis te wachten tot het opgelost was.
Donderdagmiddag was er inloopmiddag van de kerk. Wanneer we thuis zijn proberen we er te zijn. Ontmoeting met mannen en vrouwen van de gemeente vinden we belangrijk. Elkaar te spreken en beter te leren kennen.
Zondag zijn we opnieuw 2 keer naar de kerk geweest. Het was de laatste zondag voor het begin van een nieuw kerkelijk jaar. Wat begint met de weken van Advent. Bijzonder hoe daar stil werd gestaan bij het sterven tijdens het herdenken van diegenen die in het afgelopen jaar zijn overleden. Eeuwigheidszondag wordt de dag genoemd. Zelf ben ik gedoopt in de Christelijke Gereformeerde Kerk. Later ben ik lid geworden in de Gereformeerde Gemeente. Via opnieuw een lidmaatschap in de CGK nu lid bij de Hervormde Bond. Daarbij heb ik in mijn leven ook gekerkt in de Gereformeerde Gemeente in Nederland. Wat ik heb ervaren is dat ik overal kon kerken waar ik biddend heen ben gegaan. En zo is dat ook nu. Gewoon bij de gemeente die vlakbij ons appartement is. Waar mensen uit diverse andere kerkverbanden niet willen zijn omdat het te 'licht' wordt genoemd. Ik zou zeggen: Kom eens luisteren of luister eens na.

18 november. Zo zijn we alweer een week verder. De zondag is weer voorbij. En we mochten twee keer onderwezen worden door naar de kerk te gaan. Het is voor ons beide altijd weer een uitzien om er te mogen zijn. Om het Woord van de Heere te horen. Samen met zoveel anderen. In de wetenschap dat wanneer het Woord open gaat, de Heere Jezus voorbijgaat. Hij spreekt door Zijn Woord en door Zijn Geest. Het is een gave van God wanneer we dat mogen geloven. Dat geeft uitzien en verwachting. Ik weet uit ervaring dat er altijd mensen zijn die denken dat het Woord alleen in 'hun' kerk recht wordt gepreekt. Mensen die deze of gene niet meer aankijken omdat ze 'hun' kerk verlaten hebben. Maar wanneer je over kerkmuren heen mag kijken leer je dat Gods Woord overal Zijn Woord is. Daar hoeft niets van mensen bij- of afgedaan te worden. Ik zeg het maar even duidelijk: Gods Woord leert geen voorwaardelijk evangelie. Dat is er door mensen van gemaakt. Alsof wij, mensen, die ander moeten beoordelen of er nu wel of niet iets van God in hun leven bij is.Het is eenvoudig: het leven met de Heere komt in de vruchten van de Heilige Geest openbaar. En de eerste vrucht is de liefde.

11 november. Wat was het een kleine wereld in de week die achter ligt. Gelein was naar de Veluwe om te helpen bij een klus. Zelf was ik thuisgebleven om weer eens het een en ander hier op orde te brengen na een lange zomer. We zijn veel weggeweest dus er was genoeg na te kijken. Gelukkig was Gelein vrijdag weer thuis en werd het ook weer wat lichter over het water.

We begonnen de boten weer langs te zien varen. En inderdaad was het na een paar dagen helemaal helder. Overigens was het weer hier heel anders dan in Elspeet. Daar had de zon helder geschenen terwijl ik hier in Terneuzen was.

3 november. We waren nog een weekje op de Veluwe. Gelein was helpen bij Aagje omdat zij het dak isoleren van hun huis. En ja, ik bedacht dat ik dan ook wel wat kon klussen. Eerst de ramen eens lekker gewassen. Alles weer eens gestoft en gezogen. Zo was ook in de caravan de dag snel voorbij. En toen Gelein terug kwam was alles netjes en schoon. Na een dagje naar de Familydagen in Gorinchem zijn we weer naar Terneuzen gereden.

Want op 1 november hadden we een trouwerij. Ilona en Matthias was voor ons het zesde stel van de kleinkinderen dat trouwde. Een mooie dag om op terug te zien in het stadhuis van Middelburg en in de kerk van de Gereformeerde Gemeente in diezelfde plaats. We waren nog nooit in Vrouwenpolder geweest. Maar daar waren we met elkaar de rest van de dag. Zo was ook deze week weer voorbij. Gelein wil nog graag weer terug om verder te helpen bij het dak. Ik denk lekker thuis te blijven. Het wordt kouder en dan is het thuis toch net wat warmer dan in de caravan.

24 oktober. Na ruim vier weken zijn we gisteren op de Veluwe aangekomen. Het was opnieuw een hele reis omdat de A58 gedeeltelijk is afgesloten. Niet dat we in files gestaan hebben, maar het was dus omrijden hier en daar. Bij onze aankomst na vier uur in de auto genoten we toch eerst van ons tuintje in de herfst. We hopen een weekje te kunnen blijven. Vanmorgen gelijk al eens het dorp ingeweest. Heerlijk een eindje lopen. Boodschappen en over de markt. Het is toch altijd gewoon als we er zijn.

Op ons stoepje is het ook echt herfst. Wat is er al veel blad gevallen. Maar het is ook weer leuk om dan even buiten bezig te zijn en alles op te ruimen. Dat missen we echt in Terneuzen. Het buitenleven. Alhoewel het in de herfst en in de winter natuurlijk ook veel binnen zitten is als we hier zouden zijn.

Nee, ook nu is het niet meer een temperatuur om buiten te zitten. En ook hier is het blad heengewaaid. Maar we hopen dat voordat we volgende week terug hopen te gaan alls weer opgeruimd te hebben.

15 oktober. We zijn in Terneuzen. Ook daar vervelen we ons niet. Als het maar even kan maken we dagelijks onze wandeling langs de Schelde. En hebben we altijd wel een boodschap te doen. Gelein gaat graag vissen of klussen bij de één of ander. Nu is het Martin die opa wel kan gebruiken in zijn nieuwe woning. Ik heb meestal wel een haakwerk liggen. De deken voor Olivia is klaar. En nu is Margareth aan de beurt. Het zijn hele lappen als de dekens klaar zijn. Ik ben er altijd wel even zoet mee. Het is echter dankbaar werk als je ziet hoe blij de kinderen er mee zijn. De winterkleren hangen klaar. De zomerkleren zijn opgeruimd. Wat niet meer past heb ik op Vinted gezet en wordt daar verkocht. En als ik toch iets nodig heb kijk ik eerst daar of er iets is wat naar mijn zin is. We hebben inmiddels wel al plannen om nog weer in Nunspeet te verblijven. Het zal daar ook wel nodig zijn de kachel aan te steken. Net als hier. Want dat het kouder wordt merken wij ook.

7 oktober. Langzaam maar zeker komt alles weer op regel in Terneuzen. Het is niet vreemd nadat we toch best lang op de Veluwe waren. De auto is weer gemaakt en Gelein heeft hem vorige week opgehaald. De zomerkleding hangt grotendeels beneden in de berging. En wat warmere kleren zijn naar boven meegenomen. Het weer is prachtig en daar maken we graag gebruik van. We wandelen langs de Schelde en genieten samen wanneer we bij de HEMA een kopje koffie drinken. We hebben zelfs de bus naar Goes al eens gepakt. Gelein heeft wat klusjes te doen en ik heb de borduurmachine weer eens gebruikt terwijl Gelein naar de zang is. De dagen vliegen voorbij zeggen we wel eens.

Gelein denkt nog wel eens te willen vissen, maar de ene keer is het te koud en waait het zo hard. Een andere keer is het tij niet goed. Wie weet komt het er nog eens van. Vandaag vroeg iemand me of we nog weer naar de caravan willen gaan. Dat hopen we zeker nog eens weer te doen. Maar mogelijk is het dan in de herfstvakantie.

30 sept. Zoals beloofd hier nog wat foto's van het vele werk wat we ter hand hebben genomen vorige week. We dachten dat de auto aan het eind van de week klaar zou zijn en dat we dan weer ermee naar huis konden rijden. Heel leuk om samen de wanden te behangen. We hebben ervan genoten. Er hoefde geen oud behang van de muren want de wanden waren gewoon witte platen. Het is erg opgeknapt en staat heel gezellig. We zijn van plan de caravan ook weer te verhuren dus dan wil je het ook netjes hebben allemaal.

Boven een afbeelding van het kleine kamertje waar twee eenpersoonsbedden staan. Hieronder de keuken. Wat is het netjes geworden.

Boven het kastje in de keuken is het ook netjes geworden.

En onze eigen slaapkamer ziet er ook weer netjes uit met een mooi behangetje. Ja, en toen hoorden we dat de auto nog niet klaar was. Eerst dachten we nog maar even te blijven. Maar ik wilde liever naar huis. Zo gezegd en alles ingepakt wat naar huis moest. In onze leenauto. Zaterdag was het dan zover. Om goed 8 uur stapten we in de auto. Maar ik zag dat de A 58 veel vertraging aangaf door werkzaamheden. Dus de route via Antwerpen gevolgd. Tot ons verdriet was verderop een ongeluk gebeurd en stonden we heel lang in de file. Dat betekende dat we al met al 5 uur onderweg waren geweest toen we thuis kwamen. Het weer lijkt omgeslagen. Maar gelukkig hebben we binnen genoeg plek voor de vele was die ik mee heb genomen.Zo proberen we langzaam weer op regel te komen.

23 september. Wat een pech! Zaterdagmiddag hadden we alles klaar en ingepakt. We wilden nog even langs Elspeet en dan naar huis. Ineens gaf de auto een melding. We moesten stoppen. Nadat we het gedaan hadden kwam mijn schoonzoon. Op zijn advies staat de auto nu in de garage. En wij....zijn weer in de caravan. Wat heerlijk dat we dit plekje hebben. Maar de verwachting was regen. Het lijkt er nog helemaal niet op. Het is prachtig weer. Ik stelde voor bij Woord en Daad behang uit te zoeken. En inmiddels zijn we aan het behangen geslagen. Zodra het klaar is hoop ik er een mooie foto van maken.. In elk geval vervelen we ons weer niet.

17 september. Gisteren zijn we toch nog weer even naar Nunspeet gereden. De verwachting is heel mooi weer. Dus we vonden het de moeite waard. We zijn niet van plan het weekend over te blijven. Dus drukke dagen om alles weer even af te werken. In elk geval zijn we vandaag begonnen om op Jarick te passen. Gelein wil buiten opruimen en winterklaar maken. Ik wil in de caravan alles een beurtje geven. Dingen nakijken en mee naar huis nemen wat hier niet hoeft te blijven.

Elke keer weer verwonderen we ons over het mooie plekje wat we hebben. Deze keer verblijven we mogelijk wat meer binnen. Want 's morgens is het toch nog fris.

9 september. Soms kan je beter het maar overgeven. Dan wordt het wel voor je geregeld. Zo zullen enkele gebeurtenissen in Terneuzen ons nog even thuishouden. De kerk en enkele verjaardagen. En Gelein moet nog om een nieuw pak. Ik wilde even in mijn fotoalbum van vroeger kijken. Nadat we in Maassluis woonden zijn we verhuisd naar Zwijndrecht. Daar hebben we heel lang gewoond. Mijn eerste school was hier op de kleuterschool. En wat vond ik daar nog een leuke foto van.Ik zie mezelf als het meisje met de grote strik in het haar. Herinneringen van de schooltijd heb ik nog altijd. De trouwerij van de juf. En het verdriet toen ze daarna niet meer terugkwam.

4 september. We hebben nog mooie dagen in Nunspeet gehad. Zo hebben we de fiets gepakt en zijn we over de hei gereden. Deze staat nog prachig in bloei. Zaterdag heb ik met Aagje en de oudste meisjes de hele dag in Hattem gezworven. Daar was als altijd de jaarlijkse grote rommelmarkt door het hele dorp. We hebben genoten. Maandag hebben we alles weer ingepakt en zijn we naar huis gereden. Net voor de regen zijn we vertrokken. En inmiddels heb ik begrepen dat daar nogal wat milimeters regen valt. Wij zijn dus weer thuis. En ook daar is dan weer het één en ander te doen. Gelein is bezig om de garagedeur een beurtje te geven. En ik heb met de was en de strijk wel mjn werk.Plannen om weer terug te gaan hebben we ook. Maar wanneer precies is nog de vraag.

26 augustus. Inmiddels zijn we alweer een goeie week in Nunspeet. En daar genieten we weer volop. Overigens zijn wij geen mensen om alsmaar op stap te gaan. We ontbijten rustig en we gaan om de dagelijkse boodschappen. In de middag pakken we dan wel eens onze fietsen. Maar het is ook geen must. Gelein geniet ook hier van een mooi boek. En ik heb zelf ook altijd wel iets om handen. De ene keer hebben we bezoek. Een andere keer gaan we zelf naar kennissen of kinderen toe. Het weer is wisselend. Dit weekend is er nog weer 17 mm regen gevallen. Het was ook even best heftig zaterdagavond. Maar gelukkig hebben wij hier geen schade gekregen. Natuurlijk overleggen we ook wanneer we denken terug te gaan. Maar zoals het er nu naar uitziet zal dat deze week nog niet zijn.

13 augustus. In Nunspeet maakten we al mee dat we met een ventilator buiten zaten. En de verwachting werd dat het nog warmer zou worden. Zo besloten we om naar huis te gaan. En dat is maar goed geweest. Want wat hebben we hoge temperaturen gehad in de dagen die achter liggen. Wij hebben twee balkons. En we hebben heerlijk aan de kant van de Schelde gezeten. Een glas water, een bakje met chips en een mooi boek. Zo kon Gelein het wel volhouden. We verwachten binnenkort wel terug naar Nunspeet te gaan. Maar eerst hebben we nog de verloving van een kleindochter. Zolang hopen we nog thuis te blijven.

6 augustus. Na de vele regen is er toch een periode van zon en warmte aangebroken. Gelein is al snel aan de slag gegaan om wat karweitjes aan te pakken rond de caravan.

En als we even zitten nemen we een heerlijk waterijsje.

Voordat Gelein weer een nieuw klusje ter hand neemt. Hij zegt het zo dikwijls: dit is wat ik in een flat mis. Heerlijk buiten en wat rommelen.

Maar we nemen ook regelmatig de fiets. Dan stippelen we een route uit en komen we op plekjes waar we niet eerder waren.

30 juli. Er liggen weer drukke dagen achter ons. Eerst hebben we Matthijs en Olivia meegenomen naar Terneuzen. Ze genieten altijd. Vooral als we nog even bij de Hema wat gebruiken.

Dat heeft Olivia zeker wel verdiend. Want zij doet niets liever dan schrobben. Nou we hebben 2 balkons, dus dan heeft ze wat te doen.

Een foto bij de NEUZEN van Terneuzen hoort er altijd bij natuurlijk.

En een beetje fotogeniek als je op de foto gaat.

Op de terugweg zijn we langst ons achterkleinkind gegaan wat net geboren is. Zelfs Matthijs genoot ervan om het popje op schoot te houden.

En toen werd het 26 juli en mocht ik mijn verjaardag gedenken. Even nog teruggedacht aan Geert die al zoveel jaar geleden is overleden. Maar ik mocht dan op deze dag 70 jaar worden.

18 juli. En zo gaan de dagen voorbij. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat is het een zucht. We hebben weer behoorlijk regen gehad. Maar de laatste dagen is het droog geworden. We zitten weer buiten en kunnen op de fiets om boodschap. Daarnaast lopen we weer ons rondje over het park. Zaterdagavond werden we verrast met de geboorte van een negende achterkleinkind. Wat hebben we een grote familie. En wat kijken we er naar uit om de baby te bewonderen. Zo maken we dan ook weer plannen om naar huis te gaan. Andere kleinkinderen willen graag logeren. Dus met passen en meten maken we het zoveel mogelijk kinderen naar hun zin. Zo waren we al een ochtend in Aro met elkaar. Wat is dat toch een mooie winkel. En wat was het ontzettend druk. Maar met tassen vol kleding voor de kinderen kon ik in de rij bij de kassa gaan staan. Het was de moeite, zoveel korting. En zelfs Gelein had een prachtig zomerjack.

9 juli. We zijn weer een weekje thuis. Veel afspraken en bezoekjes die ons wachtten. Dingen die nodig geregeld moesten worden. Het is nu eenmaal zo dat we nog altijd twee geheel verschillende plekken hebben waar we ons thuis voelen. We vinden het heerlijk om op de camping te zijn. Maar evengoed genieten we thuis van ons heerlijke plekje aan de Schelde.

En als het weer dat toelaat zitten we gezellig op één van de balkons. Zomaar genietend van onze koffie. UItkijkend over het water waar de schepen hun weg vervolgen.

2 juli. Vandaag mogen we terugkijken. Vijftien jaar geleden zijn we in het huwelijk getreden. Wat was het een prachtige dag. Zulk geweldig mooi weer. Nee, niet dat we nu last hebben van de temperatuur van 14 graden. Eigenlijk houden we het daar veel beter bij uit.Vanmorgen hebben we eerst samen koffie gedronken met een gebakje erbij. Daarna hebben we de lunch gebruikt in een klein restaurant. Aansluitend hebben we de fiets gepakt. De regen die de hele morgen neer was gevallen was opgehouden. Zo hebben we nog een prachtige fietstocht gemaakt.

We maken plannen om weer naar huis te gaan. Maar enkele dingen moeten gewoon even nog gebeuren. Wat is Gelein toch handig. Zo weer op de trap en zo is alles weer gereed voordat de volgende regenbui valt. Ook hebben we nog wat afspraken staan. Niet dat we al naar huis verlangen, maar ook daar moeten weer dingen nodig geregeld worden.

En regen of zon, buiten wordt gekookt en gebakken en gegeten. Dat is toch wel iets wat we thuis missen.

25 juni. Het weer is veranderd. Veel dagen hebben we regen gehad. Maar afgelopen zaterdag knapte het in Nunspeet op. We besloten om een fietstocht te maken. Van knooppunt naar knooppunt reden we en zo kwamen we met koffietijd langs een leuk terras, waar we eerst koffie dronken.Het is ook altijd fijn een toiletstop te maken.

Na weer een behoorlijk aantal kilometers gereden te hebben, besloten we richting Vierhouten te gaan. Tijd om weer een poos heerlijk uit te rusten en wat te eten.

Nog altijd hadden we wel een jas nodig. Want de wind was best fris. Het pannenkoekhuis is ons bekend. Maar deze keer wilden we toch wat anders dan de welbekende pannenkoek.

Het smaakte heerlijk en nadat we gedankt hadden reden we weer verder. Richting Nunspeet. Om bij de JUMBO de nodige boodschappen voor de zondag te doen en aan de tafel daar een heerlijk kop koffie of cappuccino te drinken.

Zondag werd het warmer. En toen we maandag uit bed kwamen kon ik het niet laten te wassen. Want met dit mooie weer zou het 's avonds zeker allemaal droog zijn.

Gisteren was Sjoukje jarig. Mijn tweede dochter. We waren om 10 uur present. En Jarick vond zijn opa al snel. Veilig op de bank en natuurlijk samen even naar de speeltuin.

18 juni. We zijn weer even naar huis geweest. Maar voordat we gingen brachten we een bezoek aan de Zandsculpturen in Elburg. Wat is dat alles kunstig gemaakt met zand. Het onderwerp is alles wat te maken heeft met de Bijbel en de Kerkgeschiedenis. Zo kwamen we natuurlijk Calvijn tegen met zijn vinger opgestoken.

En voor wie het niet thuis kan brengen: dit is de begroetenis van Maria en Elisabeth.

Waar we ook van genoten was de binnenkomst van de Avondvierdaagse in Elspeet. Jarick bracht zijn mama een prachtig bos bloemen en dat vonden ze allebei geweldig.

Maar we gingen dus naar huis. Elianne was geslaagd en daar wilden we toch wel even heen. Een verjaardag en een verkoping. Een bezoekje in het verzorgingshuis Ter Schorre. En natuurlijk op zondag Vaderdag. Wat mooi dat kinderen nog aan hun vader denken. Zowel in Terneuzen als op de Veluwe.

Maar, we zijn er weer. Heerlijk in onze caravan. Gistermorgen hebben we Terneuzen weer verlaten. Er wordt regen verwacht vandaag. Maar we hebben een gezellig binnen. Dus met een mooi boek vermaken we ons ook dan.

11 juni. Vorige week zijn we nadat we gestemd hadden naar Nunspeet gereden. Wat hebben we toch een heerlijk plekje. En het tuintje is zo gezellig. We genieten er elke dag van. De eerste dagen was het weer zo dat we steeds buiten konden eten. Maar gisteren met al die regen was het toch te koud. Gelukkig hebben we ook een binnen en een kacheltje als het nodig is.

Gelein geniet hier ook altijd met volle teugen. Zomaar even in het tuintje. Wat onkruid weghalen in het grint. Het stoepje vegen. Het zijn zomaar wat dingen die ook hem steeds weer naar hier doen uitzien. We hebben ons een paar jaar geleden hier ingeschreven voor een bejaardenwoning. Maar we weten ook dat we dat mogelijk nooit toegewezen zullen krijgen. Ook in dat opzicht is het leven met de dag.Daar waar de Heere vindt dat we moeten zijn. In dat vertouwen gaan wij dagelijks onze weg.

4 juni. We zijn thuis, maar we maken ons weer gereed om te gaan. Donderdag is het stemmen dus daar willen we nog op wachten. Wat heeft het veel geregend. Alhoewel ik moet zeggen dat het dikwijls in de nacht was. Het lijkt droger te worden. Zo konden we gisteren heerlijk wandelen en bij Bakker Bart in Terneuzen op het terras een kop koffie drinken. Vorige week zijn we in Elburg geweest. We hadden nog een bon van City Food and Walk. Nu is Elburg niet onbekend voor ons, maar de plekken die we nu bezochten hadden we dikwijls nog niet eerder gezien. De tocht was bijna 5 km. En ondertussen waren er allerlei bezienswaardigheden. Ook kregen we enkele keren iets om van te snoepen.

De grote kerk heeft ook iets leuks. De toren is eens afgebrand. Maar een nieuwe is er nooit gekomen. Wel een kleine vervanger wat de Puist wordt genoemd.

Nee, een boot hebben we niet gekocht. Maar bij de haven toch even een foto gemaakt. Ook leuk om te weten is dat een vrouw van een burgemeester vroeger in haar testament had geschreven dat er een bejaardenhuis moest komen wat gebouwd werd van het geld uit haar nalatenschap. We zijn in de tuin geweest.Ook daar waren we nog nooit eerder geweest. Er wonen nu particulieren. Al met al een leuke tocht door een oud stadje.

22 mei. Nee, lang zijn we 's zomers niet thuis. Wanneer het maar even kan maken we weer de gang naar de Veluwe. Zo ook nu. Gistermorgen hebben we de reis over heel drukke wegen gemaakt. Vannacht heeft het geregend. Vanmorgen zat 27 mm in de regenmeter. De verwachting van een natte dag werd dus een natte nacht. Terwijl we vandaag prima lenteweer hadden. Buiten ontbijten en het avondeten gebruiken. Maar ook het debat volgen we over de voortgang om te komen tot een nieuwe regering. Aanstaande zaterdag is er de rommelmarkt bij de molen. Maar of dat doorgaat is de vraag. Met opnieuw die verwachting van zoveel regen......

16 mei. Wat hadden we heerlijk weer in Nunspeet. Maar er kwam weer een moment om terug te gaan. En dan is dat ook weer goed. Alles thuis weer ordenen is ook fijn. Maar wat we niet hadden gedacht: dat het hier zo regent en op de Veluwe is het nagenoeg droog. Vanmorgen onder de paraplu om boodschap. Plassen op de wegen. Ja, zelfs overlast hier en daar. Natuurlijk hebben we meegeluisterd naar de voortgang om te komen tot een nieuwe regering. En zijn ook wij heel benieuwd wie straks de nieuwe premier van het land wordt. O, overal klinkt kritiek. Maar laten we maar veel bidden voor het land en voor het volk.

11 mei. Het was gisteren een drukke dag. 's Morgens waren we al vroeg op de Eibertjesmarkt. Veel klederdrachtgroepen deden een ronde. We hebben nog even over de markt gelopen. Een kop koffie op een terrasje genomen en toen naar huis. Want om half 5 vertrok ik met Sjoukje en Aagje voor een moederdaguitje. Het is elk jaar een verrassing. Eerst gezellig met elkaar gegeten en bijgepraat. En toen kwamen we in een grot. De naam was: Binnentuin over God. Het leek wel alsof we in Israël waren aangeland. En tijdens de rondleiding kregen we en duidelijke uitleg over God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest. De groep mocht nog vertellen wat het Evangelie van genade in het persoonlijk leven betekende. Met elkaar zongen we nog een psalm en natuurlijk het U zij de Glorie. Het was een prachtige avond. Vandaag hebben we het rustig gehouden. De boodschappen hebben we gehaald en verder heerlijk buiten gezeten.

9 mei. Vanmorgen zijn we eerst naar de kerk geweest. Het is Hemelvaartsdag. Daarna hebben we even bij Sjoukje en Pieter koffie gedronken. En hun nieuwe aanwinst bekeken. Ze hebben een camper gekocht.Toen we thuis waren hebben we na de lunch fijn een rondje over het park gelopen. De rododendrons zijn prachtig. Al snel was het een drukte van belang toen kinderen en kleinkinderen kwamen eten. We konden tot laat buiten zitten. Dat is altijd gezellig zo met elkaar. Dat mis ik echt in Terneuzen. Na de koffie is iedereen weer vertrokken en nadat we alles opgeruimd hadden was het even gezellig tijd voor ons samen.Dankbaar terug ziende op een mooie dag.

8 mei. Het was even afwachten hoe het met Gelein zou gaan. Maar hij voelde al snel dat het goed was. En zo maakten we ons gisteren klaar om naar Nunspeet te gaan. Het was een hele reis, want onderweg was een ongeluk gebeurd. We werden wel een andere kant opgestuurd. Maar dat maakte eigenlijk niet veel uit. In Elspeet hebben we al een deel van de auto uitgeladen. Het zijn de rommelmarktspullen die we hopen te verkopen op D.V. 25 mei bij de Molen. Een verrassing was het dat onze rodondendron in bloei staat. Prachtig is dat altijd. En zowaar kregen we een prachtige plantenhanger. Hij hangt schitterend bij de caravan. We zullen er goed voor zorgen.

7 mei. We zijn anderhalve week in de caravan geweest. De eerste dagen waren koud. Het regende enorm. 's Avonds deden we voordat we naar bed gingen de electrische deken aan. Maar aan het eind van de eerste week klaarde het wat op. En toen het maandag werd konden we voor het eerst buiten lunchen. Toch waren de verwachtingen alweer anders. Er zouden op vrijdag hevige buien vallen. Daarom besloten we op donderdag 2 mei weer naar huis te gaan. We wilden niet wachten tot we met allemaal natte koffiers en tassen thuis zouden komen. 's Morgens gingen we echter met nog 25 graden rijden. Toen we in Terneuzen aankwamen was het kwik tot 14 graden gezakt. En het regende. Zelf had ik inmiddels veel last van een hevige verkoudheid. Mogelijk ook door hooikoorts. Mijn holtes zaten echt helemaal dicht. Gelein had een afspraak bij de kaakchirurg om een tand te laten trekken. En ondertussen was het in Terneuzen geen vast weer. Het bleef maar regenen. Soms in Terneuzen zelf. Een andere keer zagen we de buien aan de overkant. Het leverder wel heel prachtige plaatjes op.

22 april. Het was vanmorgen vroeg dag. Ons plan was om op tijd weg te gaan. Eerst langs Dordrecht voor de verjaardag van mijn oudste dochter. Na een gezellig samenzijn zijn we doorgereden naar de caravan. De reis was heel voorspoedig en om goed 1 uur konden we de auto, die volgeladen was, uitpakken. Als we ruimte hebben nemen we altijd diverse dingen mee die ik op de rommelmarkten wil verkopen. Al snel konden we aan de koffie en zo is onze (werk) vakantie begonnen. Gelein heeft buiten al verschillende zakken gevuld met blad. De vogeltjes hebben weer wat te eten gekregen. Het kacheltje brandt heerlijk want dat is nog wel nodig. En de boodschappen hebben we in huis.

19 april. Ook vandaag waait het hier behoorlijk. Vanmorgen was het nog windkracht 5, maar inmiddels is het gestegen naar 6. Je ziet dan als het ware schuimkopjes op het water. Toch zijn we wezen lopen. Af en toe moest ik Gelein goed vasthouden. Maar we maakten toch een heerlijke wandeling.

Het is nog geen moederdag. Maar toch zijn sommige papa's er op tijd mee bezig. Gelein was vanmorgen klussen bij één van de kleinkinderen en ik had mooi de tijd om een leuke handdoek klaar te maken.

17 april. Al jaren heb ik op deze site mijn dagboek bijgehouden. Soms is het tijd alle foto's er af te gooien en een nieuwe start te maken. En vandaag is het dan zover. We mogen inmiddels al 16 jaar samen zijn. Waarvan nu bijna 15 jaar getrouwd. Wat hebben we al veel meegemaakt in de tijd die achter ons ligt. Heel veel mooie dingen. Soms was er echter ook verdriet. We leven met de dag. Zo ook deze woensdag.

Twaalf jaar ben ik bestuurslid van de NPV geweest. Na twaalf jaar zijn anderen aan de beurt. Zo zijn de regels. Maar vanmorgen ontving ik nog een blijk van waardering. Een prachtig boeket. Toch leuk!

Wanneer het maar even kan gaan we wandelen. Langs de Schelde. Ook hier was het vandaag erg regenachtig. Maar het ging toch, tussen de buien door. Wat genieten we altijd van ons mooie plekje in Terneuzen.