|
Dagboek
|
|
9
december. Een periode van regen is aangebroken. En als we zo voor het
raam staan volgen we de kracht van de wind. De ene keer is het immers
onstuimiger op het water dan een andere keer. Maar we genieten met
volle teugen van ons plekje aan de Schelde. Vervelen doen we ook hier
ons niet. Alleen al met het kerkenwerk is genoeg te doen. Gelein op
huisbezoek, kerkenraad, doopbezoek. Soms heb je van die weken dat het
niet ophoudt. En voor mezelf is er ook altijd wel weer wat. Wanneer je
mag zien wat allemaal op je weg is gekomen en komt. Dan is het niet
anders dan volgen.
En toch heb je soms van die momenten dat je weer eens stil wordt gezet.
Een tijd waarop je je afvraagt welke jouw weg is. Dan denk ik altijd
aan het volk van Israël wat in de woestijn een tijd van rust ontving.
Het zijn voor mij van die momenten om niet vooruit te gaan lopen. Maar
te leren wachten tot de Heere helder en duidelijk je Zijn weg weer
wijst.
|
|
25
november. En ja hoor, de tweede druk van het dagboek van vader is in de
maak. Op 11 december wordt deze verwacht. Het is zo mooi te horen dat
er zoveel gemeentes zijn die met de Kerst de ouderen dit dagboek willen
geven. Het is alweer 15 jaar geleden dat vader is overleden. En deze
week is het 5 jaar van moeder. Zo dikwijls denk ik terug aan de tijd
waarin we nog alle vier bij elkaar waren. Wat hebben we met elkaar veel
meegemaakt. Ik ben me door de uitgave van dit dagboek opnieuwe ervan
bewust nog de enige te zijn die is overgebleven. Als dochter van vader
en moeder, als zus van Geert. Samen met mijn kinderen en kleinkinderen.
Weer teruggebracht in de Christelijk Gereformeerde Kerk waarin ik werd
gedoopt. In Zaamslag waar ik met vader vroeger logeerde als hij er
preekte. En voor degenen die het kerkgebouw niet kennen: ik ontving de
foto gisteren op een enorme taart.
|
|
|
|
18
november. En wat schept mijn verbazing en verwondering: de oplage van
het dagboek is nagenoeg verkocht. Hoe is het mogelijk. In één week
tijd. Bijzonder dat nadat vader al vijftien jaar geleden is overleden
nog zoveel van zijn hand wordt gelezen.
Aan de Schelde kregen we deze week te maken met mist. De moeder van al
het weer? We hoorden de hoorns van de boten. Die ondanks de dichte mist
toch varen. Hopelijk blijft de voorspelde sneeuw uit. Want na weer
enkele weken in het Zeeuwse te hebben vertoefd verlangen we om een paar
dagen in onze caravan te verblijven. En onze kinderen en kleinkinderen
daar te ontmoeten.
|
|
11
november. Donderdag was het dan zover. Een dagboek werd uitgegeven met
als titel Op Gods leerschool. Terwijl mijn vader al 15 jaar geleden is
overleden toch nog weer een boek van zijn hand. De uitgever kwam de
eerste exemplaren brengen. En vol trots heb ik ze in ontvangst genomen.
Met de hoop dat velen het boek weer met plezier zullen lezen.
We zijn alweer enkele weken thuis. In ons appartement hebben we het
heel goed naar onze zin. We genieten elke dag weer van eb en vloed. De
vele schepen die langsvaren. In de achterliggende week waren we voor de
laatste controle van Gelein in het ziekenhuis. En alles mag goed zijn.
Gelein mag een jaar wegblijven. Dankbaar en blij zijn we. Want het was
toch wel een erg spannende tijd.
|
|
|
|
14
oktober. Een prachtige week is voorbij gesneld. Elke dag konden we
fietsen met dit mooie weer. En daarbij deden we de dingen die onze hand
vond om te doen. Gelein nam zijn visspullen eens mee op de fiets. En zo
bracht hij een middag aan de Schelde door. De regels zijn streng. Maar
één vis per dag mag meegenomen worden. En zo lag er de dag erna een
heerlijk gebakken visje op zijn brood.
|
|
7
oktober. We zijn alweer een goeie week thuis. En we hebben de draad
alweer wat op mogen pakken. Gelein gaat steeds een beetje vooruit. En
zo waren we deze week in Stavenisse. We hebben daar nog altijd een
leuke vakantiewoning. Aan de Dijkweg nr. 35. We hebben er een dagje
doorgebracht. De gordijnen gewassen. De pannen geschuurd. De ramen
gezeemd. En Gelein was heerlijk buiten in het tuintje aan het
scharrelen. De woning gaan we weer verhuren. Hij is geschikt voor 5
personen. Er is nog een kinderledikantje en kinderstoel. Er is ook nog
een logeerbed. Het is een heel gezellige woning. En voor
belangstellenden naar rust en ruimte heel geschikt. UIt de woning lopen
we de trap op van de dijk. En daar is dan de Oosterschelde. Om te
vissen en te zwemmen.En wie wil niet wandelen of fietsen langs het
water?
|
|
|
|
Een kijkje in een gedeelte van de kamer. Sinds de zomer is er ook wifi in de woning.
|
|
|
|
Ook
onze caravan verhuren we weer. Deze staat in Nunspeet op caravanpark de
Hofstee. Uit en toch thuis zeggen we altijd. Deze is te huur voor 2
personen. En zie hoe gezellig het daar toeven is.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
16
september. We zijn alweer enkele dagen in Nunspeet. We genieten van het
mooie weer. Veel rusten. Veel fietsen. Een dagje naar Urk. Waar we
steeds weer ons thuisvoelen. Uit en toch thuis zogezegd.
|
|
|
|
Thuis zien we stevast veel containerboten. Op Urk keken we onze ogen uit bij het zien van een 3-master.
|
|
|
|
En
toen we bij Baarssen een visje hadden gegeten waren we verkocht.
Vrijdag hebben we een middagje op forel gevist. En die moesten
natuurlijk gerookt worden. Dat kan bij de caravan. De wind zat goed.
Mmmm.....warm opgediend was het smullen van een zelfgevangen forel.
|
|
|
|
|
|
9
september. Opnieuw is Gelein door de scan geweest. En is bloed
afgenomen. Tot grote dankbaarheid mocht het deze keer goed zijn. Gelein
mag weer fietsen en autorijden. Alleeen.......niet tillen. De wond is
groot. En het genezingsproces vraagt maanden. Ook hebben we, na zoveel
spannende weken, het beide nodig er eens even uit te gaan. En zo is het
ons plan om de rest van deze maand in Nunspeet door te brengen. In onze
caravan. We kijken er naar uit. En hopen daar op verdere genezing.
|
|
|
|
26
augustus. Spannende
weken liggen achter ons. Gelein is op vrijdag 10 augustus geopereerd.
Het leek eerst allemaal heel goed te gaan. Maar er kwam koorts bij. En
het was de vraag waar dat aan te danken was. Een scan wees uit dat er
mogelijk bij de protese een ontsteking was opgetreden. En zo was het
alsmaar wachten hoe dat zich zou ontwikkelen. De koorts bleef.
Uiteindelijk mocht Gelein naar huis. Met koorts. Met anti-biotica. En
ook in de achterliggende week is weer een scan gemaakt. Bloed geprikt.
Wat moest uitwijzen hoe het met de ontsteking was.De scan gaf een
verbetering aan. De ontstekingswaarde van het bloed was gehalveerd.
Op het ogenblik lijkt het de goede kant op te gaan. Het wachten nu is
op de volgende scan. Die, doordat het zo'n ernstige operatie was,
volgende week opnieuw moet worden gemaakt.
Dankbaar zijn we dat Gelein thuis mag zijn. Het zal nog een lange weg
zijn voor hij weer helemaal de oude mag zijn. Rust, rust en nog eens
rust. Wat zijn we ook blij nu aan de Schelde te wonen. Waar we toch
proberen elke dag een wandelingetje te maken.
|
|
5
augustus. De vakantietijd is in volle gang. Ook de kinderen en
kleinkinderen genieten ervan. En wij? Wij waren in de achterliggende
week na lang even op de Veluwe te vinden. Natuurlijk kwamen Carlijne en
Olivia spelen. Het was voor ons van korte duur. Want spannende weken
liggen opnieuw voor ons. Gelein moet in de week die komt in het
ziekenhuis worden opgenomen voor een operatie aan de buikslagader.
Vandaag voorbede in de gemeente. En zo besloten we het niet te lang te
maken in Nunspeet. Overigens was het daar ook warm. We kwamen aan met
38 graden binnen in de caravan. Dat was echt even zweten. Gelukkig
hebben we een airco. En daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt.
|
|
|
|
22 juli. En zo
wonen we alweer enkele weken in Terneuzen. Het is heel warm overal. En
droog. En ook wij bidden om regen. Maar we genieten elke dag van het
prachtige weer op onze balkons. 's Morgens eten we aan de ene kant. Met
de koffie wordt het daar echt te warm en zitten we heerlijk aan de kant
van de Westerschelde. Inmiddels kennen we al veel van de boten die
langsvaren. En zo bereiden we ons voor op de operatie van Gelein.
Volgens de dokter zal het ergens in augustus zijn. En dat is het ook
alweer bijna. |
|
|
|
Gelein
zegt wel eens: we leven met eb en vloed. En dat is ook zo. We zien het
water afgaan en weer opkomen. De lucht is elke avond weer anders. En
soms worden we verrast met een luchtballon. Het is waar: we hadden een
mooi plekje op Zaamslag. Maar nu hebben we het weer gekregen.
|
|
|
|
|
|
11
juli. Wat ligt een drukke tijd achter ons. Ons huis in Zaamslag
verkocht. En aan de Westerschelde een prachtig plekje gekregen. We
kunnen het maar moeilijk begrijpen dat dit nu echt ons uitzicht is
geworden. We hebben er altijd graag willen wonen. Vaak fietsten we
erlangs. Eigenlijk de hoop opgegeven. En ineens was het er. Een
appartement aan de Churchilllaan.
|
|
|
|
En
als we dan wandelen aan de boulevard zien we onze flat. Er staan er
zoveel. Maar ook wij zijn nu bewoners aan de Westerschelde.
|
|
|
|
Twee
balkons hebben we bij ons appartement. Voor en achter. En vanaf het
balkon aan de zeekant zien we constant de boten varen. We voelen ons
rijk en gezegend. Dat we dit mochten ontvangen.
|
|
4 maart.
Deze week zijn de huurders uit onze woning in Stavenisse vertrokken.
Het is mooi dat we zo af en toe mensen kunnen helpen. Want wel je huis
verkopen en dan niet in je nieuwe woning kunnen is van deze tijd.Ook
onze woning op Zaamslag staat nog steeds te koop. Regelmatig hebben we
kijkers. Maar verkocht is ons huis nog niet. We vinden het niet erg. En
proberen het over te geven. Vaak denk ik dan nog aan eerdere huizen die
te koop stonden. Wat heeft het lang geduurd voor ik mijn huis in
Elspeet verkocht. Niet op mijn tijd. Maar pas toen ik een ander plekje
in Zaamslag had gekregen. Eigenlijk staan 2 woningen te koop. Want ook
Dijkweg 35 te Stavenisse hebben we te koop aangeboden. We worden wat
ouder. En Voordat het allemaal teveel gaat worden hopen we kopers te
vinden.Al met al ook weer spannend.
|
|
18 februari. En wat komt er van goede voornemens terecht. Ik had het me
heel goed voorgenomen. Maar goed, zo kan je elke dag weer opnieuw
beginnen. Wel, we zijn gisteren teruggekomen van de Veluwe. Zomaar twee
nachtjes in de caravan. Wat komen we er eigenlijk weinig nog. Gelein in
de kerkenraad. En ik denk dat dit de voornaamste reden is. Je kunt
gewoon niet elke zondag weg zijn. Tja, dan wil je wel van maandag tot
zaterdag. Maar hoe dikwijls is er in de week niet wat te doen. Een
nieuwe week ligt voor. En als je in je agenda kijkt, dan blijkt het
weer passen en meten te worden. Alles D.V. Ook dat zijn we ons bewust.
Maar ik had het over de caravan. Waar we zo weinig nog komen. Soms
bekruipt me de gedachte hem weer eens te gaan verhuren. Of, mogelijk
verkopen. En, ik heb nog een website. Dus wie weet komt het aanbod
binnenkort hier weer online.
|
|
7
januari. En dan is het weer de tijd van goede voornemens. Het werken
aan mijn website is wat in de slof gebleven. Het leven hier en overal
vergt zo zijn tijd. Veel tijd. Gelein in de kerkenraad. Wat toch ook
nogal wat uurtjes van ons beiden vergt. Een bezoekje hier en dan een
bezoekje daar. Voorbereidingen voor vergaderingen. Waar veel
computerwerk aan is verbonden. Al weer een hele tijd neem ik de
maandelijkse gang door het dorp waar voor het zendingsbusje. Ook komt
het kerkblad eens per maand uit, waar ik dan redacteur van ben. Het
verenigingsleven. En dan houd ik ook nog graag vast aan enkele uren per
dag om te handwerken. Of het nu een verontschuldiging is weet ik niet.
In elk geval ben ik me ervan bewust dat ik nog een website heb.
De afgelopen week waren we nog enkele dagen in Nunspeet om ook daar
kinderen en kleinkinderen te ontmoeten in verband met het pas begonnen
jaar. Maar nu we weer thuis zijn wil ik dan proberen het goede
voornemen om mijn website weer nieuw leven in te blazen waar gaan
maken.
|
|
5
september. De zomer is voorbij. De vele dagen en weken dat we op de
Veluwe waren hebben een eind genomen. Het werk in Zaamslag is begonnen.
De kinderen gaan weer naar school. Het verenigingswerk heeft zijn
voorbereiding nodig. En zo vullen ook hier de dagen zich. Een week is
niets. Zo is het zondag en zo is de volgende alweer in zicht. Vervelen
is er niet bij. En na een lange tijd van vakantie moet ook het huis
weer een beurtje hebben.
|
|
|
|
Zoals
bekend staat het nu echt te koop. Waar de weg ons heen zal leiden weten
we nog niet. Maar we hebben wel een eerste stap gezet om te komen tot
verkoop.Het is niet dat we het moeten. Maar Gelein zegt altijd: je moet het doen als het kan.
|
|
|
|
Voor
nu is het de tijd van de druiven. Na de vele pruimen moeten ook deze
geplukt. Heerlijke zoete blauwe druiven. En er zijn er weer zoveel.
|
|
|
|
Ook
de boeren hebben weer hun werk. Als altijd is geen stuk land onbewerkt.
En zo kijken wij uit op een prachtig veld. Zomer en winter. Er is
altijd wel wat te zien.
|
|
21
juli. De zomer is alweer enkele weken een feit. De dagen worden alweer
korter. En wij reizen van Nunspeet naar Zaamslag en omgekeerd. De
pruimen zijn weer van de boom. Jam en sap in overvloed en taarten in de
vriezer. Kleinkinderen die komen logeren. Vissen bij de forelvijver of
aan de Schelde. En zo gaan de dagen open en dicht. We genieten van het
mooie weer. Wat toch steeds zo mag zijn. Voor de natuur heerlijk als
het soms even regent. En, eerlijk gezegd, het frist er dan ook weer wel
van op. Maar zodra het zonnetje schijnt eten we 's morgens ons brood
buiten. En zijn we binnen weinig te vinden. Ons huis staat nog steeds
te koop. We kijken wel eens hier of daar. Maar definitieve stappen zijn
nog niet gezet. Alles ligt niet in onze hand. Het is ook in deze een
weg van volgen. Mijn herinnering gaat naar de woning in Elspeet. Jaren
stond het te koop. Maar ook dat werd niet op mijn tijd verkocht. Eerst
toen ik Gelein had leren kennen en in Zaamslag wilde gaan
wonen gebeurde het.
|
|
|
|
7
juni. Onze eerste vakantie van dit jaar zit er alweer op. Anderhalve
week waren we in Nunspeet. En zoals altijd was het genieten. We werden
na de eerste nacht gebeld. Opnieuw waren we verblijd met een
kleindochter. Berend en Cherelle waren vader en moeder geworden van
Isabella. Natuurlijk zijn we daar gelijk naartoe gegaan. Wat heerlijk
om zo'n klein wondertje te ontvangen.
|
|
|
|
En
wat hadden we prachtig weer in Nunspeet. Dat konden we wel merken toen
we weer thuis kwamen. De tuin zag er prachtig uit. Gelein had het
direct alweer druk. En de pruimenboom kreeg zo ook weer een
beurtje.
|
|
 |
|
jWie ook genoot van het mooie weer was Margareth. Wat wordt ook dit meisje alweer groot.
|
|
|
|
Maar
met zonnebrillen op genoten ook Carlijne, Olivia en Matthijs. Met opa
naar de Julianatoren. Dat is toch wel heerlijk he........overal in en
op. Jammer hoor dat het dan weer afgelopen is.
|
|
|
|
En Elianne.....die kan toch zwemmen! Het ene diploma na het andere. Deze keer alweer het tweede van de Reddingsbrigade.
|
|
|
|
Zo
gaan de dagen voorbij. .De ene keer is er dit. En dan weer wat anders.
Samen hebben we inmiddels 25 kleinkinderen. Gelein is nu nog druk bezig
in het huis van Marilin en Stefan. Op 7 juli hopen ze te trouwen. En ze
kunnen opa goed gebruiken om de dingen af te werken. En wij ? We hebben
nog steeds plannen om te verhuizen. Er komt heel wat kijken voor we
definitief onze woning in Zaamslag te koop hebben staan. Maar bijna is
het dan zover..........
|
|
|
|
10
mei 2017. Een mooie dag. Op tijd op de fiets en dan weer eens langs de
Schelde. Wat is het lang geleden. Af en toe van de fiets om de
prachtige schepen op de foto te zetten.
|
|
|
|
Van links en rechts komen ze aanvaren.......
|
|
|
|
En dan is daar het moment dat ze elkaar voorbijgaan. Wat is het altijd een prachtig gezicht.
|
|
|
|
De
Schelde. En dan al die prachtige flats die er staan. Het is sinds een
paar manden dat we ons beraden om te verhuizen. Ons huis inmiddels te
koop. En dan maar afwachten waar de weg ons heen leidt. Soms denken we
wat meer centraal te gaan wonen. Immers wonen veel van onze kinderen
ver weg. Dan weer denken we ons thuis te voelen in een
Schelde-appartement. We wachten het rustig af.
|
|
|
|
5
februari. En dan voorlopig weer even thuis. En zoals altijd ook genoeg
te doen. En als het voorjaar eraan komt begint het ook weer wat te
kriebelen om het één en ander schoon te maken en op te ruimen. Soms
weet je niet wat er allemaal te voorschijn komt. Dingen die je weer al
een jaar niet in handen hebt gehad. De ene keer twijfel je. Een andere
keer is het duidelijk: voor de liefhebber. Ik heb dan ook wel mijn weg
op marktplaats gevonden. Een stapel handwerkboeken. Waar je misschien
nooit meer in kijkt. En ongelooflijk dat er dan toch nog weer
belangstelling voor is.
|
|
En
wat is het dan leuk om ergens samen gezellig te eten en bij te praten.
Ik geniet er altijd van met volle teugen. Het is dan ook goed om het
verleden te kunnen laten rusten. En om dankbaar te zijn voor datgene
wat de Heere nu geeft.
|
|
|
|
29
januari. In de achterliggende weken waren we dus even op de Veluwe.
Echt gemakkelijk was de heenweg niet. Nog maar net onderweg bemerkten
we hoe mistig het was. We dachten nog even van de weg af te gaan, maar
bij Goes klaarde het gedeeltelijk op. Een kopje koffie bij la Place en
toen door naar Nunspeet. De kachel brandde lekker. En er was gelukkig
niets bevroren. Een lang verblijf was het niet. Maar de nodige
bezoekjes konden worden afgelegd. De verjaardag van Niels. En wat was
Margareth alweer groot geworden.
|
|
|
|
|
|
Carlijne
en Olivia wilden graag komen logeren. Maar nee, ze moeten gewoon naar
school. Een middagje in de caravan was weer gezellig. En een
zandkasteel met opa bouwen vonden ze geweldig.
|
|
|
|
En
dan is het wachten tot de voorjaarsvakantie. Sinds Gelein weer in de
kerkenraad zit is het niet zo gemakkelijk om even naar Nunspeet te
gaan. Gelukkig kan ook ik me in Zaamslag goed vermaken. Dus een straf
is het niet om wat langer thuis te zijn.
|
|
22 januari. Het is alweer half januari. De winter is ingetreden. En velen wachten op het moment dat zij kunnen schaatsen. Bij
ons mochten we de eerste verjaardagen weer vieren. En ook in de week
die voor ligt hopen we weer bij één van de kleinkinderen te zijn. Wat
is het alweer lang geleden dat Niels werd geboren. Vijftien jaar, waar
is het gebleven.
|
|
|
|
Ook
dit jaar zijn we alweer op Texel geweest. Hoewel we vorig jaar veel
konden fietsen was het nu niet aan de orde. Het was koud. Mistig.
En op een gegeven moment windkracht 8. Maar ondanks dat alles hebben we
ook deze keer weer bijzonder genoten.
|
|
|
|
18
december. Vandaag is Carlijne jarig. Eén van de achterkleinkinderen van
mijn ouders. Samen traden ze op 27 mei 1952 in het huwelijk. Nadat
vader zijn studie aan de Theologische School in Apeldoorn had afgerond.
Beiden zijn ze er niet meer. Evenals Geert die ook al jaren geleden
overleed. Op een dag als deze komen de herinneringen boven. En als je
dan je eigen kleinkinderen ziet. Het is toch ook hun nageslacht.
|
|
|
|
|
|
|
|
13
november. Jaren en jaren geleden studeerde mijn vader aan de
Theologische Universiteit in Apeldoorn. Een school die ik in mijn hart
heb gesloten. Al enkele weken was bekend dat 12 november een Delta
Kerkendag in Goes werd gehouden. Een commissie bestaande uit leden van
diverse gemeentes hadden deze voorbereid. Diverse workshops werden
gegeven. En het was prof Maris die een mini college gaf over de TUA.
Aan het eind van de middag werd een gezamelijke maaltijd genuttigd. Het
was goed er te zijn.
|
|
|
|
30
oktober. Wat is het toch steeds nog prachtig weer. Zo genoten we deze
week van een flinke wandeling langs de Westerschelde in Vlissingen.
Onverwachts kwamen we aan bij de kranslegging bij de molen. Een
herdenking van 70 jaar bevrijding.
|
|
|
|
Zomaar heerlijk achter het glas in restaurant de Punt de lunch gebruiken. En dat terwijl het toch al bijna november is.
|
|
|
|
Het is toch wel waar we samen van genieten. Heerlijk zomaar van het strand, het water en de boten die alsmaar af en aan gaan.
|
|
|
|
|
|
23
oktober. Het waren drukke weken die achter liggen. Een beetje
bijspringen bij Aagje. Margareth is nog zo klein. En de andere kinderen
uiteindelijk ook. Heerlijk om zo hand- en spandiensten te verrichten.
En de kindjes vinden het zo leuk als oma en opa er zijn. Ook veel van
onze kinderen hadden herfstvakantie. En het was genieten om met elkaar
wat dagjes weg te gaan. Eerst met de trein naar Zutphen. Wat is dat een
prachtig stadje.
|
|
|
|
We hebben er genoten van de stadswandeling. Het zien van al die mooie en ook oude bezienswaardigheden.
|
|
|
|
Natuurlijk
zijn we ook wezen shoppen. Ook in Zutphen ontbreekt het niet aan een
centrum. En als je de weg kwijt bent, dan kijk je omhoog. De torens van
de kerken steken boven alles uit.
|
|
|
|
2
oktober. Soms zijn weken zo druk dat je als het ware van het ene naar
het andere leeft. Zo was het bij ons de afgelopen tijd. Ik was al even
in Nunspeet. De baby liet voor ons gevoel op zich wachten. Maar op 20
september belde Carlijne 's morgens al vroeg op. De baby was geboren.
En ..........het is een zusje. Margareth. Wat zijn we allemaal blij en
gelukkig met ook dit kindje.
|
|
|
|
En
zo is het gezinnetje van Aagje en Jan uitgebreid met een vierde kindje.
Carlijne, Olivia en Matthijs vinden het geweldig. En
vasthouden........dat is natuurlijk wel helemaal mooi.
|
|
 
|
|
Maar
kleine kindjes worden groot. En op 23 september waren we op de bruiloft
van Manouk en Martijn. Wat was ook dit een prachtige dag.
|
|
|
|
Soms
even thuis. Dan weer naar Nunspeet. Hier genieten en dan weer even
daar. Als we tellen hebben we samen al 23 kleinkinderen. Wat is het
bijzonder om deel uit te mogen maken van hun leven.
|
|
|
|
11
september. Terwijl de zomervakantie voorbij is genieten we van het
prachtige weer. Daarbij kijken we ook terug op de weken die achter
liggen. Allereerst dan nog iets wat ik tegoed had. Een moederdaguitje.
Met Sjoukje en Aagje een hele dag vol verrassingen. En tot besluit
hebben we allen een prachtig boeket bloemen geplukt in de pluktuin. Het
kon nog net. Want nu is het wachten op het moment dat bij Aagje en Jan
een baby geboren mag worden. Zoals altijd spannend. En wat doe je als
moeder en toekomstige oma dan liever dan in Nunspeet de tijd van
afwachten doorbrengen.
|
|
|
|
Een
zomer vol kleinkinderen. Te logeren en er mee uit. Ze waren nog nooit
in Malkenschoten geweest. Dus met vijf kinderen een dagje daar
doorgebracht. Wat hebben ze genoten. Of het nu was van de
klimtoestellen voor de kleintjes of het waterfietsen voor de groten.
Het was leuk en gezellig.
|
|
|
|
Het
laat zich raden waar we hier zijn. In de pluktuin op Texel. De vakantie
is niet af als we daar niet een weekje doorbrengen. Met 12 kinderen en
kleinkinderen waren we met 14 man er op vakantie. En ook daar was het
genieten. Een heerlijk weekje uit. Prachtig weer en o zo gezellig. Het
gaat vaak veel te snel voorbij. We hopen echter nog eens dit jaar te
gaan.
|
|
|
|
Het
is altijd genieten van het begin tot het eind. Overvaren met een boot
van Teso. Genietend van de meeuwen die het brood als het ware uit je
hand eten.
|
|
|
|
Gelein
en ik hebben weer veel gefietst. 250 km in een week. Het is waar, in
een weekje heb je het eiland wel weer gezien. En toch gaan we steeds
weer terug. Zelf kom ik er al 60 jaar. Vanaf de oprichting van het
vakantiepark de Verrassing. Bijzonder dat zo'n oude boerderij met
pensiongasten uitgegroeid is met op zondag zo'n 500 mensen in de kerk
van de gereformeerde gemeente. Voor de prijs hoef je het ook niet te
laten. En alle informatie staat op www.deverrassing.nl.
|
|
|
|
|
|
|
|
5
augustus. Even terugkijken. De schoolvakanties zijn begonnen. En ook
onze kinderen zijn op vakantie of hopen nog te gaan. En natuurlijk de
nodige logeerpartijen. Thomas en Timothy waren de eersten. Twee jongens
van zeven jaar. Wat doen die liever dan heerlijk knutselen. Natuurlijk
gingen ze ook vissen. De dagen waren zo voorbij.
|
|
|
|
Verven, boren, schuren. Ze waren er zo zoet mee. Natuurlijk had de één meer geduld dan de ander. Maar in orde kwam het.
|
|
|
|
Natuurlijk
zijn we zelf ook wel eens weg. De ene keer staan we op een rommelmarkt.
Een andere keer zijn we te vinden bij de grootste kunst. Hier in het
Rijksmuseum te Amsterdam. Gelein heeft het wel weer even gezien. Met de
drukte in de trams.........
|
|
|
|
En
26 juli was ik jarig. Met de kinderen naar Emst. Wat hebben ze allemaal
genoten in de speeltuin. En de mannen.....die gingen vissen. Maar het
is iedereen aan te bevelen. Een dagje genieten in 't Smallert.
|
|
|
|
|
|
|
|
2
juni. Rust. Na een heel drukke tijd. Onze vakantiewoning in Stavenisse
is weer klaar om te verhuren. En dat bracht en brengt toch de nodige
dingen mee. We hopen er één dezer dagen nog weer door te brengen. Maar
het weer laat het niet toe om buiten nog te klussen. Gelein heeft aan
het schuurtje wat ongerechtigheden opgemerkt. Dat moet weer in orde.
Dus nu heerlijk thuis in Zaamslag. Ik denk wel vaak terug hoe moeilijk
het soms was te wennen. Maar met alle bezigheden hier kan ik dankbaar
en blij zijn hier mijn plekje gevonden te hebben. Zeker, het is ook
genieten op de Veluwe. En Carlijne en Olivia komen graag logeren in de
caraven. Deze keer was het Olivia die alleen een dagje kwam. Immers
gaat Carlijne naar de basisschool.
|
|
|
|
Het was genieten hoor. Heerlijk met zand spelen.
|
|
|
|
En
het schommelen gaat ook steeds beter. Ja, Olivia, straks ga je ook naar
de basisschool. Dan kan je daar elke dag leren en spelen.
|
|
|
|
O,
ja, Carlijne is naar de schooldokter geweest. We hebben opgepast. En
die Matthijs, wat wordt hij al groot zeg. Op de tractor kan hij zich
heel goed vermaken.........broemmmmm.....ja, praten gaat ook
steeds beter.
|
|
15
mei. Het is alweer zolang geleden. Even iets schrijven in mijn dagboek.
De dagen vliegen voorbij. En wat zijn prioriteiten. Op de Veluwe zijn
we aanzienlijk minder geweest.Het was koud en het regende veel. Waar kan je beter zijn dan gewoon thuis.
Onze vakantiewoning in Stavenisse is weer vrij. Dus ook daar hadden en
hebben we eea te doen. Daarnaast is Gelein weer gestemd als ouderling.
Dan kan je ook op zondag niet meer of nauwelijks weg.
De meivakantie is ook weer geweest. Natuurlijk waren er de nodige
logeerpartijen. Carlijne en Olivia vinden het leuk eens in de caravan
te slapen. En Christian en Thomas vermaken zich ook prima bij oma en
opa.
|
|
|
|
Het liefst gaan ze een poosje vissen.
|
|
|
|
|
|
|
|
Maar
als de vakanties voobij zijn gaan we zelf een paar dagen eruit. En zo
hebben we de afgelopen week in Stavenisse veel gefietst. Het was
prachtig weer en in Sint Annaland hadden we al snel ons plekje voor een
kop koffie gevonden.
|
|
|
|
Dan is er eigenlijk weinig verschil met de Westerschelde. Fietsen langs de Oosterschelde. Heerlijk. En af en toe even een stop.
|
|
|
|
|
|
|
|
13
maart. We mogen veel verjaardagen meemaken. En soms zijn we dan ook
zelf aan de beurt. Zo was het deze week de verjaardag van Gelein. Wat
hebben we er naar uitgezien. En wat hebben we met z'n allen genoten in
't Klokuus. Voor groot en klein was het echt een dag met een gouden
randje.
|
|
|
|
Thomas die als een ware acrobaat zijn kunstjes vertoonde. En de hele groep die met lasergame zich vermaakte.
|
|
|
|
Maurits die al zo groot wordt. En bedacht dat hij wel met oma wil trouwen.
|
|
|
|
Christian
die met de grootste skelter overweg kan. En dat zijn dan zomaar een
paar van de kleinkinderen. Soms ben je verbaasd hoe snel ze groeien.
Hoe groot ze worden.
|
|
|
|
Maar
als het goed gaat zal de kleinste al snel dit niet meer zijn. Want bij
alle kadootjes op de verjaardag was er voor opa en oma een verrassing.
Rose en blauw.........
|
|
6
maart. In de week die achter ligt waren we enkele dagen in onze
caravan. Het was al meer dan 3 weken geleden. Griep en
verplichtingen in Zaamslag maakten dat we thuis moesten zijn. Nou ja,
moesten.........hier is het ook goed. Toch verlangden we allebei om er
zomaar even uit te zijn. Het was al lekker warm toen we binnen kwamen.
Dat is het voorrecht als je kinderen vlakbij de caravan hebt wonen. Het
water konden we al gebruiken. En zo begon ons verblijf.
|
|
|
|
We
hebben een paar keer heerlijk kunnen fietsen. Maar de regen en veel
natte sneeuw deed ons bij tijden ook binnen blijven. Carlijne en Olivia
hadden er al zolang naar uitgekeken. Oma, ben je in de caravan? En als
je dan op woensdagmiddag ook nog vrij bent, wat is dan mooier om bij
oma en opa te eten en te spelen. En opa? Die las voor uit de
kinderbijbel.
|
|
|
|
Regen en natte sneeuw. Maar tussen de buien door met een handdoek naar buiten. De schommel droogvegen. En heerlijk schommelen.
|
|
|
|
En Carlijne die wordt al zo groot. Die kan zelfs al klimmen in het touw.
|
|
|
|
En Olivia is ook al zo groot. Nu kunnen de meisjes samen op de wip.
|
|
|
|
13
februari. Je kan het soms echt niet geloven. Toen we vorige week bij de
caravan kwamen stonden de narcissen volop in bloei. En bak die ik
vorig jaar van Gatske had gekregen stond nog buiten. Weg gooien doe je
niet. Ik dacht: misschien komen ze volgend voorjaar weer op. Nou,
zolang hoefden we dus niet te wachten.
Maar we zijn inmiddels weer thuis. De griep ging ook ons huis niet
voorbij. Mogelijk meegenomen van de Veluwe? Waar de kinderen daar ook
besmet waren. Plannen die gemaakt waren zijn uitgesteld. En langzaam
aan proberen we nu eerst hier alles weer op de rit te
krijgen.
|
|
|
|
17
januari. Het zal bij ons zijn als bij iedereen. De dagen schijnen
voorbij te vliegen. Zo is het maandag en zo is het weer vrijdag. We
zijn alweer geruime tijd in Zaamslag. En ook hier rijgen de dagen zich
aaneen tot weken. Inmiddels is al ruim de helft van de eerste maand van
het nieuwe jaar verstreken. Opgeschrikt door nu al twee
sterfgevallen in de gemeente. Maar daarnaast ook de dankbaarheid voor
de mooie momenten van ontmoeting hier. Met ook hier alle ding die ons
bezighoudt proberen we te leven met de dag. En daarbij is opmerken
beter dan brandoffer.
|
|
5
januari. Eindelijk. Even tijd maken voor mijn website. Er ligt een
drukke tijd achter. Maar we proberen de draad van het gewone leven weer
op te pakken. Allereerst ook van deze plaats een ieder een goed en
gezond 2016 toegewenst. Dit alles onder Gods zegen. Dat hebben we allen
nodig. Elke dag weer.
|
|
|
|
Wij
zijn de dagen van Kerst en Oud en NIeuw begonnen met het ophalen van
drie kleinzoons uit Dordrecht. Wat genoten ze in de Intratuin te
Halsteren. Prachtig hoe deze elk jaar weer wordt aangekleed.
|
|
|
|
Gezellig om zo als opa en oma met de jongens op stap te zijn. En zij vonden het zichtbaar ook genieten.
|
|
|
|
Na
de logeerpartij vertrokken we zelf naar Texel. Hoe kan het ook anders.
We kijken er altijd weer naar uit. En ook deze keer troffen we het met
het weer. We hebben veel kunnen fietsen en ook met Oud en Nieuw waren
we op de Verrassing.
|
|
|
|
Toen
we terugkwamen in de caravan kregen we opnieuw logeetjes. Dit keer twee
kleindochters. Olivia en Carlijne wilden zo graag weer eens logeren.En natuurlijk vonden opa en oma dat ook leuk.
|
|
|
|
Maar
nu zijn alle kindjes weer naar school. En proberen we onze eigen draad
weer op te pakken. Nieuwe plannen. Nieuwe voornemens. Dit jaar hoop ik
mee te doen aan een randje per week. En zowaar vandaag de eerste
weekopdracht volbracht. Ik ben benieuwd. Maar na alle gehaakte dekens
en kleden is het leuk om eens wat anders te doen.
|
|
6
december. Er zijn weer enkele weken voorbijgevlogen. Dan weer waren we
in Nunspeet. Een andere keer thuis op Zaamslag. En waar we zijn, er
ligt altijd werk wat wacht. We zijn blij de verjaardagen van onze
kinderen en kleinkinderen te mogen beleven. En met een grote familie
aan beide kanten komt het nogal eens voor. Daarbij de vele andere
dingen waarin we mee willen leven. De dingen die we voor en met elkaar
ter hand mogen en kunnen nemen. En ook voor ons is het inmiddels de
tijd van Advent geworden. Een tijd van uitzien naar de dagen van Kerst.
Waarin we de geboorte van de Heere Jezus mogen gedenken. Juist in deze
soms zo donkere dagen kan in deze dan het licht opgaan.
|
|
|
|
8
november. Dagen rijgen zich aan één tot weken. De zomer is
voorbijgegaan. En de herfst heeft intrede genomen. Seizoenen die elkaar
afwisselen. Veranderingen in het weer. In de natuur. Maar merken we nu
ook op de veranderingen in het persoonlijk leven. We weten dat ons
aardse huis afgebroken zal worden. Bij het ouder worden kunnen we het
opmerken. Het gaat niet meer zo snel. Waar voorheen onze interesses
lagen, het is niet meer zo. Doch wanneer we nu kijken naar ons
geestelijk leven. Naar onze omgang met de Heere. Is daar ook een
verandering in te bemerken. Is het een verachtering in de genade. Of is
daar een groeien in het geloof. In het vertrouwen op de Heere. Met de
zekerheid te weten dat Hij het maken zal.
|
|
11 oktober. Twee
verjaardagen in één week. Twee kinderen die een jaar ouder mochten
worden. En zo weer een poosje in Nunspeet. We hebben de achterliggende
weken genoten. Natuurlijk van de kinderen en de kleinkinderen. Maar ook
van alles wat hier te bezien was. Achter ons park de boerenlanddag. Wat
leuk om te zien dat de ganzenhoedster met haar ganzen zomaar tussen de
mensen loopt.
|
|
|
|
En dan......brrr.......tijdens een dagje naar Naturalis in Leiden. Op de foto met........
|
|
|
|
Maar
wat was er veel te zien. Met recht: daar kan je wel een paar dagen
rondlopen. Veel vragen kunnen oprijzen. Want hoe kunnen ze nu spreken
over miljoenen jaren geleden. We houden ons maar bij het oude. God
heeft de wereld in 6 dagen geschapen.
|
|
|
|
|
|
20
september. Niet alleen aan deze kant van de Westerschelde zijn we
regelmatig te vinden. Ook in Vlissingen lopen we graag over de
boulevard. Zo ook in de week die achter ligt. Het regende regelmatig de
afgelopen week. Maar wij troffen het. Elke keer is het weer een mooi
gezicht te zien hoe de loodsboten naar en van de schepen varen.
|
|
|
|
Met
alle regen was het heerlijk om mijn haakwerk wat ik onderhanden had af
te maken. Het kleed zal in de caravan prachtig staan als we er weer
zullen zijn. Ook dit was een heel werk. Maar dan heb je ook iets moois.
|
|
|
|
13
september. Zoals velen genoten ook wij nog van het mooie weer. De
laatste zomerse dagen dit jaar, zoals werd voorspeld. Een ritje met de
fiets langs de Westerschelde.
|
|
|
|
Een boottocht van
Breskens naar Vlissingen. En zo is er alweer meer dan een week
verstreken nadat we thuiskwamen. En langzamerhand komen we weer wat op
regel. Bezoekjes die werden afgelegd. Gesprekken die werden gevoerd. En
dan niet te vergeten de verjaardag van Naomi. Vier jaar is Naomi alweer
geworden. En voor het eerst hele dagen naar de kleuterschool. |
|
|
|
De
eerste vrijdag in januari begon ik aan een groot karwei. Het haken van
een vierkant kleed. Elke vrijdag stond een opdracht op de site van http://terraysleven.blogspot.nl/.
En vrijdag 4
september was met week 36 de deken klaar. Een laatste taak. Trouw heb
ik mijn huiswerk gedaan. En het resultaat mag er zijn. Een prachtig
werkstuk. Waar ik zelf trots op ben.
|
|
|
|
Zaterdag 5 september.
We
zijn weer thuis. Het was niet zo de bedoeling, maar we zijn toch lang
weggeweest. Zeker, we waren wel eens even op Zaamslag. We keken de post
na, het gras werd gemaaid. Hier of daar deden we een bezoekje. Maar
toch vertrokken we weer snel.
Kleinkinderen die hier of daar kwamen logeren. Een weekje naar Texel.
Soms denk je dat het een lange zomer zal zijn, maar het tegendeel is
ook nu weer waar gebleken. Waar is de tijd gebleven. Al die weken dat
het zomer heette.
Maar, we zijn weer thuis. En we hopen dat in de tijd die aanbreekt
alles weer wat op regel komt. Natuurlijk kijken we terug. Bekijken we
foto's. Wat was het een gezellige logeerpartij met Carlijne en Olivia.
|
|
|
|
Ze wilden het zo graag. Logeren bij opa en
oma. En wat is leuker dan verwend te worden.
|
|
|
|
En zelfs Matthijs kwam een
dagje. Nou oma had nog een oude box in de schuur staan. En zo kon dit
kereltje zich goed vermaken.
|
|
|