Dagboek
	29 maart. Het leven heeft geheel plotseling een totaal andere invulling gekregen. Daar was niemand op voorbereid. Het is normaal dat daar tijd voor nodig is om er je weg in te vinden. Alles in je kan je er ook  tegen verzetten. Maar we moeten verder. En het nemen zoals het is. Wij mensen zijn niet veranderd. De omstandigheden wel. Het vergt van de één meer moeite dan van de ander om te accepteren. Zo toont de één berusting terwijl een ander opstandig is of boos. Ook wij moeten deze weg door. Ook wij moeten de dagen anders invullen. Het is zo mooi te mogen merken dat het dan ook weer lukt. Ook hierin is het volgen. Opmerken. Dingen doen die op je weg komen. Ook nu is het ons gebed of de Heere Zelf de weg wil wijzen. Want dat wil Hij als we erom vragen. Soms is het iets wat zomaar in je gedachten schiet. In elk geval is het niet goed om zomaar nutteloos de dagen door te brengen. Daar is niemand bij gebaat. Het is zo mooi dat er op zondag zoveel mogelijkheden zijn om mee te luisteren of te kijken met kerkdiensten. We zeggen het ook zo vaak nu: wat wonen we hier fijn. Even naar buiten is geen probleem. We lopen langs de Schelde. We zien de auto van de Handhaving rijden. En dan, heerlijk uitgewaarid, weer naar binnen. Deze week hoorde ik dat opnieuw een boekje van vader wordt uitgegeven. Wat mooi om te merken! Het is de verwachting dat ze begin april in de winkel liggen. Natuurlijk ook bij mij te bestellen. Nu het een tijd van veel thuisblijven is voor iedereen zorg ik dat ze toegestuurd worden.
	24 maart. Maatregelen die nog weer verder zijn aangescherpt. Elke avond maken we de plannen voor de dag die zo de Heere het geeft morgen aanbreekt. Een beetje ons dagelijks werk in de ochtend. Op tijd een kopje koffie. Een boodschap die niet kan wachten. Bij de winkels verandert het ook bijna elke dag. Vandaag verplicht een karretje te nemen wat eerst wordt gedesinfecteerd. De telefoontjes van de kinderen die zich op hun manier door de dagen heenslaan. Al of niet met kinderen thuis. Benieuwd hoe het gaat met ons. Er is meer tijd voor contacten. We leven meer mee met elkaar. We horen dat kerkdiensten niet meer doorgaan op de wijze die was gepland. En ook dat houdt ons bezig. De middagen proberen we niet voorbij te laten gaan zonder een wandeling langs de Schelde of een fietstochtje met dit mooie weer.
	22 maart. Het Corona-virus houdt ieder bezig. We staan er allen mee op en we gaan er allen mee naar bed. Wanneer we de krant pakken of wanneer we het nieuws volgen op een andere manier, er is niets meer wat belangrijk is dan dat. Ook de kerk is er druk mee. Kerkdiensten worden op andere wijze belegd. De media is in deze tijd tot een zegen. Wie niet naar de kerk gaat kan meeluisteren of meekijken. Op allerlei wijze worden mensen aangespoord terug te keren tot de Heere. Niet te denken dat het allemaal niet zo nauw en eng behoeft te zijn. Maar om te leven bij de zekerheid dat wie in de Schuilplaats van de Allerhoogste mag zijn gezeten veilig is. Voor tijd en eeuwigheid.
	Niet alleen de kerken maken beleid. Ook de winkels sluiten de één na de ander. Toen we deze week even door de Noordstraat wandelden zagen we de één na de andere winkel gesloten.
	We mogen nog opmerken dat het weer de afgelopen week bijzonder was. Een ieder die kon mocht naar buiten. Enerzijds om een wandeling te maken, anderzijds om op de fiets even in de buitenlucht te zijn. Zo ook wij. Wat schrokken we toen boven ons de traumaheli kwam aanvliegen. En landde bij het ziekenhuis. Dan word je even erbij bepaald dat het leven van alle dag toch ook doorgaat. Dat er naast het virus ook andere dingen zijn die gebeuren. Zoals hier een ernstig ongeluk.
	15 maart. Wat ligt een spannende week achter ons. En hoe zal het alles verder gaan? Het is toch de vraag die een ieder bezig houdt. We mogen onze zorgen en onrust in de hand van de Heere leggen. En het daar laten. Want Hij regeert. En staat boven alles. En wie Hem aanroept in de nood, die ontvangt Zijn gunst oneindig groot. Gelein was jarig deze week. Waar we eerst nog visite ontvingen moesten ook wij het etentje met alle kinderen en kleinkinderen afzeggen. Tot onze blijdschap konden we nog wel op kraambezoek. Want we waren heel blij en dankbaar dat een achterkleinkind werd geboren. Wat hebben we al een grote familie. En wat mogen we steeds veel kinderen en kindskinderen zien. Ook daarin kunnen we opmerken hoe de Heere een Waarmaker is van Zijn Woord.
	8 maart. Deze week werd de nieuwe aanlegsteiger van Terneuzen geopend. En natuurlijk kon Gelein het niet laten er een kijkje te nemen. Natuurlijk ging ik mee. Niet zover als hij hoor. Want Gelein wilde toch eens kijken of hij er kan gaan vissen. Nou dat is waarschijnlijk geen probleem. Een mooi bankje om op te zitten aan het eind van de steiger. Dus zodra het weer het toelaat zal hij er zeker te vinden zijn.
	Maar wat een mooie steiger. We waren er al zovaak langsgelopen toen hij in de maak was. En dan nu klaar. Zo is ook hier in Terneuzen weer een week voorbij gevlogen. Allebei hebben we ons werk. Een bezoekje hier en daar. De boodschappen die toch moeten worden gehaald. Je was en je strijk. Maar nog altijd samen heel gelukkig met ons mooie plekje aan de Schelde.
	1 maart. De achterliggende week waren we in Nunspeet. Het was lang geleden dat we in onze caravan sliepen. De laatste tijd vinden we een hotelletje ook wel lekker. Maar de kleinkinderen hadden vakantie. En natuurlijk vragen ze dan of ze kunnen komen logeren.Vragen wat ze willen eten hoeft dan niet. Kipkluifjes! Wat is het dan gezellig zo met elkaar. Even naar Ikea. Naar de markt. Ja, het is dan zo weer voorbij.
	Het was alweer even geleden dat we onze nichtendag hadden. Wat is het gezellig en goed om dat in ere te houden. Zo waren we zaterdag bij Van der Valk in Harderwijk met elkaar. Nichten en aanhang. Verhalen van vroeger ontbreken niet. Weet je nog van toen? Maar ook bijpraten over de stand van zaken nu. Fijn dat we elkaar niet kwijt zijn geraakt!! Onze ouders zijn er niet meer. Onze grootouders ook niet meer. Zelfs hadden we nog een overgrootmoeder van 100 jaar.  We zijn al zover dat we nu allen zelf klein- en soms achterkleinkinderen hebben. De uurtjes met elkaar waren zo weer voorbij.
	Ja, dan is het weer je tas pakken, de auto in en terug naar huis. Een lange reis. Maar wat heerlijk om weer thuis te zijn in ons mooie apartement in Terneuzen!
	23 februari. Terwijl de storm voor het derde achereenvolgende weekend over ons land raast kijken wij terug op een enerverende week. We wilden het al wat langer. Maar nu was het zover. De badkamer en het toilet werden vernieuwd. Een hele week was het overal een rommel. Maar op vrijdag was het alles zover dat we beide weer kunnen gebruiken. Natuurlijk zijn er nog de nodige dingen die moeten worden gedaan, doch met vijf dagen een complete  metamorfose is toch wel bijzonder.
	We zijn er blij mee. Niets is erger dan weken in de rommel te zitten. En op een flat is het toch ook niet gemakkelijk alles af te voeren. We hebben het laten doen. Voor Gelein wel bijzonder. HIj doet het immers zo graag zelf.
	16 februari. Het is niet bij één storm gebleven. Ook vandaag is het weer behoorlijk winderig aan de Schelde. In de afgelopen week hebben we ondanks de harde wind veel gewandeld. Hier en daar zagen we de gevolgen van de storm. Zoals omgewaaide rekken. En we moesten ons af en toe aan elkaar vasthouden, anders zou je als het ware omwaaien bij de rukwinden die tussen de hoge flatgebouwen tevoorschijn kwamen.
	Niettemin was het heerlijk aan de Schelde. En dagelijks deden we onze wandeling. 4 of 5 kilometer lopen. Onderweg een kopje koffie. En dan weer naar huis.
	We wonen vlakbij het Churchillhotel. Het was een enorme verrassing om op 14 februari daar te ontbijten. Met je Valentijn genieten van het uitzicht op de Schelde. Zelfs was er een gastvrouw die met een roos en snoepjes ons verwende. Leuk om op terug te kijken. Wat is het fijn om samen te zijn. Dankbaar als je dan terugkijkt op tijden dat het zo anders was. Zaak blijft het om niet op de golven te zien. Maar op Hem, Die alles regeert en leidt zoals HIj het wil.
	9 februari. Opnieuw is een week voorbijgevlogen. En wanneer je dan terugkijkt kan je niet anders zeggen dan dat het een zucht is geweest. Samen hebben we ons werk mogen doen. Samen hebben we gewandeld. Ja, we mochten nog samen zijn. Wat is dat een groot goed. Een zegen waar je nooit genoeg dankbaar voor kan zijn. Wanneer we op zondagmorgen uit bed komen zien we al direct de eerste gevolgen van de storm die is aangekondigd. Dan is het toch het gebed om de bewarende hand van de Heere. Die hand die in de week die achter ligt ons behoedde en bewaarde.
	Bij ons in de keuken staat een prachtig bord. Ik kocht het eens op een rommelmarkt. Waar ik zo graag rondsnuffel. Elke morgen is het ons gebed om de hulp van de Heere. Om in Zijn kracht de nieuwe dag weer in te mogen gaan. Vruchten voort te brengen zoals staan optekend ook op dit mooie bord.
	2 februari. Niet alleen een week ligt achter, ook reeds de eerste maand van het jaar wat nog maar zo pas is begonnen. En het uitnemendste was moeite en verdriet. Je merkt het op: zodra er ook maar iets leuks zich heeft aangediend, de boze zal altijd proberen daar een schaduw over heen te leggen. Doch er is een groot verschil: is het de Heere Die hiervoor zorgt? Zijn het mensen die het je aandoen? Of.....was je zelf de oorzaak van de moeite en de zorg? Misschien door iets wat je zo goed had bedoeld? Toch is daar dan altijd weer de zondag. De dag om naar het Woord van de Heere te luisteren. Te luisteren naar de weg die je wordt gewezen. Om met alle ding, hoe moeilijk of verdrietig ook, naar de Heere te gaan. Het Hem te vertellen. En dan te wachten op het antwoord wat Hij geeft.
	26 januari. Een week ligt weer achter ons. Wanneer je deze overdenkt ben je altijd verbaasd dat zoveel in enkele dagen kan gebeuren. Bij onze dagelijkse wandeling hebben we het aanleggen van een nieuwe aanlegsteiger gevolgd. Bijzonder wat allemaal kan. Het haventje vlakbij het centrum is in korte tijd van die nieuwe aanlegsteiger voorzien. Belangstelling genoeg. Het is ook mooi om deze dingen te volgen in de woonplaats waarin je mag zijn.
	Daarbij was het weer een dag van herdenken op de Veluwe. En zo kozen wij ervoor een nachtje hotel te nemen.  Op de terugweg deden we de Duikenburgse dagen aan. Geen wonder dat we dan nu zeggen: wat hebben we weer veel meegemaakt deze week. Bijzonder om dan temidden van alle drukte een zondag te mogen hebben. Even rust en overdenken. Bovenal luisteren naar datgene wat de Heere ons laat horen in Zijn huis.
	19 januari. Zeker is ook de ene zondag de andere niet. De dag des Heeren. Waarop we als het goed is naar de kerk gaan. Het Woord horen. Mede-gemeenteleden ontmoeten. Mogelijk bezoek ontvangen of een bezoekje afleggen. Maar verder het werk wat we in de andere dagen van de week ter hand nemen eens even laten rusten. Ook de zondag is een dag om naartoe te leven. Een dag die geen zondedag mag zijn. Maar een dag waarop we de Zon mogen zien. Een dag waarop we bevestigd mogen worden in de weg die we gaan. Of een dag waarop we de weg worden gewezen voor het gaan in de andere dagen van de week die net is begonnen.
	12 januari. Zo is alweer een week voorbij. Een volle week in Terneuzen. De nodige Nieuwjaarswensen. Wandelen langs de Schelde en allebei het werk wat ook in het nieuw aangebroken jaar steeds wacht. Dankbaar dat we het nog kunnen doen. En dat we samen hier zo mogen genieten van het plekje wat we hebben gekregen. Ooit heb ik geleerd dat je elke dag iets moet doen wat je nog nooit hebt gedaan. Onbewust levend ga je er zo snel aan voorbij. Maar nu bewust daar over nadenken. En elke avond het je afvragen: wat heb ik gedaan vandaag wat ik nog niet eerder deed. Wat kwam er op mijn weg. Wat gebeurde er waar ik nog niet eerder een houding in wist te vinden. Door de Geest geleid mogen we het dan zeggen: het is waar.......het is geen stilstaand water in het leven. De Heere brengt dagelijks op onze weg wat Hij vindt dat nodig is. Als we het maar mogen zien.
	5 januari. Er liggen drukken dagen achter ons. We waren 12 dagen op Texel geweest. Veel kinderen en kleinkinderen daar ontmoet. Maar dan komt het moment van afscheid nemen. Terwijl het alle dagen prachtig en droog weer was geweest regende het op vrijdag 3 januari. We besloten in te pakken en de thuisreis te aanvaarden. Vrijdagmiddag om 3 uur mochten we weer veilig thuiskomen. Met een auto vol. Dan is het direct weer aanpakken. Uitpakken. Wassen en boodschappen doen. We mogen terugzien op fijne en goede dagen. Daar zijn we dankbaar voor. En dan is het de tijd om de familie hier te ontmoeten. Zelf denk ik soms terug aan de eenzame tijd die ik heb gekend. Wat is er dan veel veranderd. Het nieuwe jaar is aangebroken. Natuurlijk zeggen ook wij: wat zal het ons brengen. Maar we proberen ook nu met de dag te leven. En op deze vijfde januari kunnen ook wij het zeggen dat het niet anders is dan in het jaar 2019. Dezelfde moeiten. Dezelfde vreugden. Dezelfde zorgen.
	30 december. Wat is het heerlijk op Texel. We genieten echt van het prachtige weer wat we elke dag hebben.
	28 december. En wat is mooier dan met je kleinkinderen 's morgens al heel vroeg op het strand te zijn. Kijken of er ook zeehondjes hun kopje boven water steken.
	27 december. Meer dan 60 jaar geleden kwamen we al op Texel. Altijd bij de Verrassing in Oosterend. En ook nu genieten we weer volop. Het is prachtig weer. En de zon schijnt. Heerlijk om de verschillende strandpaviljoens weer te bezoeken.
	27 december. Gelukkig heeft Gelein ook goeie laarzen bij zich. Want natuurlijk moeten we even proberen hoe het voelt in het water van de Noordzee.
	24 december. En dan gelijk natuurlijk naar het strand. Door weer en wind. Genieten om er heerlijk even uit te zijn.
	Thuis zijn we water gewend. En lopen we ook elke dag een heel eind. Maar nu: laarzen aan en heerlijk op het eiland uitwaaien.
	23 december. De laatste dagen van het jaar zijn aangebroken. Het is door omstandigheden lang geleden maar we zijn op Texel aangekomen. En daar hopen we dan de Kerstdagen door te brengen. Nog altijd is op Oosterend het vakantiepark de Verrassing. Meer dan 60 jaar geleden kwam ik er voor het eerst. En sindsdien, zij het met tussenpozen, doen we het park aan. Een prachtig tienpersoons bungalow. En zeker zullen we deze dagen niet alsmaar alleen zijn.
	Het was even druk bij de boot. Na meer dan 3 uur rijden toch ook nog een uurtje wachten tot we overkonden. Maar eenmaal op de boot genoten we van het uitzicht over het water. Zijn we natuurlijk thuis ook gewend........
	15 december. Voor je een nieuwe werkweek ingaat is het altijd goed terug te zien. Zo zijn we alweer 2 weken thuis. De donkere dagen voor Kerst zijn aangebroken. Wanneer we 's middags naar het centrum lopen is het al haast donker als we terug zijn. Overdag soms de lichten aan. De kachel wanneer we het wat fris vinden. Alhoewel het in een appartement vaak is als in de caravan: De zon er even op en het is niet nodig de kachel te laten branden. Deze week een dag waarop het echt herfst was en het water zo onstuimig. Gelein heeft zijn hengelstok nog gepakt. Maar vangen was er niet bij helaas. Zelf pak ik liever de bus. En vermaak me wel bij het doen van mijn vrijwilligerswerk in Goes. Kinderen komen. Kinderen gaan. Zelfs een Kerstuitvoering bezocht in de Grote Kerk te Terneuzen. Nu Gelein weer op zang zit kan je dat niet laten natuurlijk. En wanneer je dan zo je week terugkijkt is er weer veel geweest wat je zomaar zou kunnen vergeten. Terwijl het toch allemaal zegeningen waren en reden tot dankbaarheid.
	8 december. Na een lunch bij Van der Valk in Harderwijk zijn we weer thuisgekomen. Het eten is er altijd prima. En gezellig om zo even met kinderen, andere familie of kennissen bij elkaar te zijn en afscheid te nemen. Zoals altijd weer een prachtig aangeklede hal tijdens de donkere dagen van december. En zo waren we na een lange reis weer in ons appartement in Terneuzen. Om hier weer te doen wat onze hand vindt om te doen. Mensen te bezoeken die we tijdens ons verblijf in Nunspeet dus niet hadden gezien. Met recht is het dan eerlijk als we zeggen dat we houden van hier en daar. Maar toch....is hier het plekje wat ons thuis is.
	30 november. Soms is het wel lastig hoor. We hebben het goed in Terneuzen. We genieten van ons plekje aan de Schelde. Maar op de Veluwe is het niet minder. Zo waren er deze week weer de leuke dingen met kinderen en kleinkinderen. De verjaardag van Olivia. En toen gingen we op vrijdagavond met de kinderen naar de Beeldentuin in Garderen. Ja het staat bekend om de zandsculpturen. Waar we al eerder waren. Doch met de donkere dagen in december is er de Winterfair. We waren er nog niet eerder geweest. Dus voor het eerst met elkaar erheen. Wat een prachtig gezicht. Aan de ene kant natuurlijk weer de zandsculpturen. Een braderie binnen en buiten.
	Een bijzonder iets waren de houtsnijwerken. Wat is dat prachtig en kunstig.
	Al met al een hele leuke avond. Koud buiten. Warm binnen. Maar met chocomelk en wat lekkers een avond met een randje.
	24 november. De keuken is klaar. Het is altijd al een heerlijke keuken. Aan de ene kant het aanrecht en aan de andere kant een werklad. De keuken was prima. En met een man die alles kan heeft hij een nieuw aanzicht gekregen. Eigenlijk met de bedoeling er een winter aan te werken was de verrassing des te groter toen hij na 2 weken weer al in gebruik kon worden genomen. De deurtjes en de tegeltjes keurig netjes.
	Het is natuurlijk genieten met zo'n mooie keuken. Maar met weer veel verjaardagen zijn we toch zaterdag in de caravan aangekomen. Het was heel koud buiten de week die achter ligt. 8 graden in de caravan toen de kinderen hier de kachel aanzetten. Wat is dat heerlijk als het voor je wordt gedaan. Zo was het er al lekker warm toen we aankwamen.
	17 november. Wanneer we thuis zijn vullen de dagen zich ook weer als vanzelf. En samen hadden we besloten om onze keuken een goede beurt te geven. We zijn vorig jaar snel verhuisd. Gelein moest geopereerd en we vonden het mooi zoals het was. Maar nu leek het ons leuk om in de tijd dat we thuis zijn de keuken een ander kleurtje te geven. Hoe is het mogelijk dat je zelfs niet meer je tegels hoeft te vervangen. Deze week zijn de deurtjes naar de garage gegaan. En is Gelein begonnen met het lakken. Na een weekje zie je al een heel andere keuken tevoorschijn komen.
	Natuurlijk, er moet nog veel gebeuren. Maar het begin is er. We hopen deze week verder te kunnen gaan. Rustig aan, want haastige spoed......is zelden goed!!
	10 november. Gaan en komen. Zo zijn we na een heerlijke week in Nunspeet te hebben vertoefd weer in Terneuzen aangekomen. Inpakken en uitpakken. Het hoort er zo bij. Eerlijk gezegd is het altijd even wennen wanneer ik de Veluwe heb verlaten. Het leven hier weer op te pakken. Maar ook hier geldt: arbeid adelt. Wat is beter dan wanneer je je bezigheden hebt. Ledigheid is immers des duivels oorkussen.
	2 november. Zo zijn we weer aangekomen in onze caravan in Nunspeet. Heerlijk als men ons ook hier weet te vinden. Natuurlijk is het een heel eind rijden. Maar met de media van deze tijd lijkt alles zo kort bij. Appen, telefoneren, mailen. En alles kan, ook in ons chalet. Zodat ons niets ontgaat. Het weer is afwisselend droog en nat. De kachel staat soms aan, en dan weer uit. We koken of eten buitenshuis. De ene keer alleen. Een andere keer met gezellig een hele groep. Eigenlijk kan je zeggen dat niets hier onderscheidt van het leven in Terneuzen. Zelfs het werken op mijn eigen website is niet anders. Mijn eigen website, een keuze. Waar anderen alles plaatsen op Facebook.
	27 oktober. En soms is het goed eens een weekje rust te nemen. Om alles eens los te laten. Dat er geen dingen moeten. Geen dingen verplicht zijn. Maar om eens de tijd te nemen te overdenken. Te overdenken wat is geweest. Na te denken over de plaats waar je je nu bevindt. En omdan uiteindelijk met frisse moed en nieuwe krachten de week die is aangebroken in te gaan.
	19 oktober. We zeggen het wel eens tegen elkaar. Als je uit het arbeidsproces bent lijkt het wel alsof je leven steeds drukker wordt. En eigenlijk is dat ook te begrijpen. Als je kinderen en kleinkinderen mag hebben vraagt dat z'n tijd. En als je er voor openstaat kunnen ze je overal gebruiken. Wat is mooier dan een helpende hand te bieden met de gaven die je hebt ontvangen en die niet ophouden als je 65 bent. Het is niet nodig zelf overal op af te stappen. In een leven wat wordt geleid komt op Gods tijd het ene na het andere op je weg. Wij mogen weer terugkijken op een mooie doopdienst van 2 kleinkinderen. Op een weekje in Nunspeet. Verjaardagen van kinderen en kleinkinderen hier en daar. Het is ook zo waar: je kunt geen twee dingen tegelijk. Als je druk bent met het ene zal het andere soms even moeten wachten.
	2 oktober. Vanmorgen al vroeg bijzonder bezoek. De uitgever bracht het tweede deel van een dagboek van vader. Het ziet er weer prachtig uit. Het is gisteren verschenen. En is vanaf vandaag te verkrijgen bij de boekhandel. Natuurlijk ben ik er toch wel trots op. Vader is al zolang overleden. En dan nog steeds niet vergeten door de boeken die verschijnen. Waar het eerste boek als titel had: Op Gods leerschool, dit boek brengt opnieuw op de leerschool van vrije genade. Op de leerschool van het Woord.
	22 september. Opnieuw ligt een week achter ons. En deze keer was het Margareth. Alweer 3 jaar is ze geworden. Wat ben je dan echt jarig he. Opa en oma en nog veel meer visite. En allemaal cadeautjes.
	Maar het mooiste is natuurlijk de prachtige taart die mama dan maakt. Een prinses moest het zijn. Nou hij was mooi gelukt hoor. En heerlijk dat het smaakte!!
	Ja en dan nog wat. Vooral op de Veluwe doen ze aan de strijd tegen voedselverspilling. De strijd tegen het moeten weggooien van alles wat over is. In Zeeuws-Vlaanderen is het in opkomst. Maar op de Veluwe kan je te kust en te keur hieraan meewerken. Je download de ap Too good to go. En het werkt verder vanzelf. Tja, wat anderen er van zeggen of denken: wij doen mee. En deze keer een bezoekje aan de bakker in Nunspeet. Wat zijn ze blij als je erom komt.
	15 september. Prachtig nazomerweer is aangebroken. En wat is dan fijner dan wandelen en fietsen. Wat wonen we heerlijk aan de Schelde.Gelein verleent na lang weer hand- en spandiensten bij deze en gene. Bijzonder dat hij na zo'n zware operatie dat weer kan. En het is zijn lust en zijn leven. Het klaarstaan voor anderen. Voor mezelf dan een ander ritme thuis wanneer hij weg is. De dagen vliegen voorbij. Met altijd een heerlijke zaterdag en zondag van rust. En zo zijn er in de weken in Terneuzen voor ons nooit enig moment om je te vervelen. Maar, we maken ons weer klaar om D.V. te vertrekken naar Nunspeet. Ook daar kijken we altijd weer naar uit.
	8 september. Het lijkt soms alsof de weken voorbij vliegen. Dan is het zaterdag en als je dan terugkijkt vraag je je af waar de week is gebleven. Ook voor ons was het zo in Terneuzen. De zomervakantie is voorbij. De kleinkinderen zijn weer naar school. Er is door alle drukte soms wat blijven liggen. En dan heb je het gevoel dat dat toch eerst recht moet worden getrokken.Zo is er dan geen tijd om te rusten van drukke tijden, maar je vliegt van hot naar her. En eer je het weet is er weer een week voorbij.
	1 september. Opnieuw ligt een bijzondere week achter ons. Ruim 10 jaar hebben wij genoten van onze woning in Stavenisse. Maar het is verkocht. Afgelopen vrijdag hebben de nieuwe eigenaars de sleutels in ontvangst mogen nemen. Het blijft altijd een beetje dubbel. Iets verkopen waar je toch veel plezier aan beleeft. Maar we worden ouder. En het onderhoud blijft. Zo hebben we toch met een gevoel van dankbaarheid afscheid genomen. Enerzijds dankbaar voor de mooie tien jaar die achter liggen. Anderzijds dat de nieuwe eigenaars het huisje met zoveel liefde over hebben genomen.
	En zaterdag moesten we toch eens gaan kijken bij het feest wat wordt gehouden naar aanleiding van het 75 jaar herdenken van de bevrijding van Zeeuws Vlaanderen. Nadat we er een kijkje hadden genomen zijn we teruggegaan naar ons balkon. En daar konden we de vlootschouw volgen.
	Wat een prachtig gezicht. Wat ervaar je dan weer op welk een mooi plekje je mag wonen.
	26 augustus. Ook deze maand is alweer bijna voorbij. En na regenachtige dagen is het ook in Nunspeet volop zomer geworden. Gelein geniet nog altijd van klussen. Heerlijk als hij kan helpen waar hij wordt gevraagd. Zo stond hij bij onze vrienden in Hendrik Ido Ambacht boven op een nieuwe blokhut. Waar hij de singels legde op het dak.
	En toen was het alweer de datum van het overlijden van vader. Met 2 kleinkinderen trokken we erheen. We zeiden tegen elkaar: oma had het eens moeten weten dat achterkleinkinderen het graf verzorgden.......
	Wat is het alles alweer lang geleden. Zestien jaar terug was het dat vader overleed. En ook na het overlijden van moeder is alweer 6 jaar heengegaan.
	Omdat het donderdag was bezochten we gelijk de Oud Veluwse markt en natuurlijk bleven we om te kijken naar de ballonnen die ook dit jaar weer opstegen. Prachtig om dit mee te maken. En elk jaar zijn er weer nieuwe bij.
	18 augustus. Het warme weer heeft deze week plaats gemaakt voor regen en wind. Wat is het dan heerlijk om thuis te zijn. Na een week met logeetjes samen te genieten van ons plekje aan de Schelde. Sinds kort hebben we een buskaart. Daarmee mogen we in Zeeland reizen. Zomaar even naar Goes deze week. We ervaren ook dit als genieten. En wat is het gemakkelijk. De bus stopt bijna voor de deur.
	En hoe leuk zijn de bonnen die ik op mijn verjaardag kreeg. Zo kwamen we deze week in Honeypie. Nog nooit van gehoord. Een leuk zaakje waar je zomaar een paar uur gezellig samen zit en geniet.
	11 augustus. Wat hebben we een fijne week gehad met elkaar. Carlijne en Olivia hebben genoten van het logeren bij opa en oma. Heerlijk op de step langs de Schelde. Wat drinken bij de Hema en natuurlijk schelpjes zoeken.
	En ze wisten ook niet dat er zo'n prachtige speeltuin aan de overkant van de flat is. Heerlijk hoor om daar 's middags een poosje te zijn.
	En toen de schelpjes droog waren, toen konden ze worden geverfd. Maar aan alles komt een eind. En zo kwamen mama en papa met Matthijs en Margareth ze halen.Nou, opa en oma missen hen wel hoor!! We hopen snel weer naar de Veluwe te komen.
	4 augustus. Op de weg naar huis waren we met z'n viertjes. Carlijne en Olivia zijn meegekomen. Dat is echt genieten met elkaar. Twee meisjes die het fijn vinden om samen met opa en oma te zijn. En het mooiste cadeau is natuurlijk een klein briefje wat aan het eind van een dag in je hand wordt gestopt.
	30 juli. Bijzondere dagen liggen achter ons. Vrijdag 26 juli mocht ik jarig zijn. En met heel veel mijn geboortedag herdenken. Eerst thuis met allen die me lief zijn. En later, zaterdag, met mijn kinderen in Nunspeet. Wat een verrassing toen ik in de caravan kwam. Binnen en buiten was alles versierd. Ja, nu kan ik er niet meer onderuit. Ik ben 65 jaar geworden. Natuurlijk dacht ik 24 juli terug aan de dag dat Geert jarig zou zijn geweest. Hij is er niet meer. Wat is dat al lang geleden. Ik mag er nog zijn. En elke dag genieten van datgene wat de Heere geeft. Wat heerlijk dat er zovelen zijn die me het gunnen. Zoveel zegeningen.
	21 juli. We  zijn weer  thuis. Of moet ik zeggen: we zijn even thuis. We leven nog altijd op 2 plekken. De ene keer in Terneuzen waar we zo'n mooi uitzicht hebben en zo'n prachtig plekje om te wonen. Aan de andere kant is er dan Nunspeet. Waar ik nog altijd thuis ben. En ook Gelein is er zo graag. Zelfs als we op zondag naar de kerk gaan is het echt ook ons plekje. Wat hebben we ook deze keer weer mooie dagen gehad. Toen we thuiskwamen werden we nog weer verrast. Wat is het ontzettend lief als mensen er aan denken dat we alweer 10 jaar zijn getrouwd.
	Nog denken we terug aan de fijne fietstochten die we maakten. Elburg is voor ons een plekje waar we graag zijn en waar we graag heenfietsen. Maar wat schrokken we weer van de weilanden. Waar de boeren anders wel drie keer per jaar maaien, het is zo verschrikkelijk droog allemaal. Een paar grassprietjes, dat is alles.
	Ja en als je dan een poosje in de caravan bent, dan moet je ook wel eens wat doen. Dus ijverig begonnen de ramen te zemen. Natuurlijk was het nodig. En eigenlijk ook zo klaar hoor. Maar........
	................daar begon het te regenen. En wel zo hard......in een ogenblik stond alles blank. 50 mm in een half uur tijd. Natuurlijk is het heerlijk als dat valt. En ook reden tot dankbaarheid voor het droge land. Maar met zandgrond is het ook zo weer weg. Toch konden we het de volgende dagen zien toen we langs de maisvelden reden. Er zat groei in.
	4 juli. Vandaag is het 5 jaar geleden dat we ook precies op deze datum in de caravan waren. Wachtend op de geboorte van Matthijs. Vandaag alweer 5 jaar. Wat gaat de tijd toch snel. Ook vandaag zulk prachtig weer.Zomaar even naar de markt. Buiten eten. En heerlijk op de fiets naar de verjaardag van onze Matthijs.
	1 juli. En zo kregen we vanmiddag weer bijzonder mooi nieuws. Want onze kleinzoon is vanmiddag geboren. Wat voel je je dan rijk. Zoveel zegeningen ook weer deze dag. Een blijde moeder van kinderen. Dankbaarheid overheerst. Over al het goede wat onverdiend genoten mag worden. Wanneer we tellen mogen: samen hebben we 27 kleinkinderen. Wat een rijkdom. We hopen en bidden dat ook deze kleine jongen op mag groeien tot Gods eer. En wensen ook deze ouders Zijn zegen toen bij de opvoeding van hun kinderen. Inmiddels zijn we aangekomen in Nunspeet. Zoals de bedoeling was.
	30 juni.Nog altijd zijn we in Terneuzen en genieten we samen van het mooie weer. We wandelen en we fietsen en deze week waren we bij de bruiloft van een kleinzoon. Wat was het een mooie dag. Wat hadden we prachtig weer. Zo zijn er al vier kleinkinderen in het huwelijk getreden. En we wachten daarbij ook nog op de geboorte van een kleinkind. Zodra we mogen horen dat de baby is geboren hopen we daar heen te gaan.
	16 juni. Terug van weggeweest. Onverwachts hebben we de Pinksterdagen doorgebracht in Nunspeet. Gelein had er nog wat te verven. En met de kinderen en kleinkinderen daar hebben we goede dagen mogen hebben. Maar ook daar kwam weer een eind aan. En zo zijn we vrijdag weer naar huis gereden. Wat is het dan heerlijk dat we nu aan de Schelde wonen in een appartement. Geen tuin meer. Geen grote buitenboel die nodig weer gezeemd moet worden. Even de auto uitladen en de boel opruimen. En dan lijkt het wel of we hier met onze vakantie doorgaan. Wandelen en fietsen. En natuurlijk genieten van al het moois dat door de Schelde vaart.
	2 juni. En dan is het ineens zomer. Wat is het dan genieten aan de Schelde. Lange wandeltochten. En zomaar even je hengeltje uitgooien. En het weerbericht? Daar moet je je maar niet teveel aan vastklampen. Want het is meest anders dan ze opgeven.Wat zou het slecht zijn met de Hemelvaartsdag. Maar opnieuw viel het reuze mee. Bij ons wel in elk geval.
	26 mei. Wat waren het leuke en gezellige dagen.  Vrijdag was het de trouwdag van Coralin. Wat was het een gezellige dag. We hebben ervan genoten.
	En zaterdag was het Open Dag bij Pladdet. Daar werkt Alfred. Ook daar was het gezellig om eens doorheen te lopen. Wat een groot bedrijf. Alfred was er om ons de weg te wijzen.
	21 mei. Het is zo fijn om een plekje te hebben waar je je terug kan trekken. Zo genieten wij weer al enkele dagen van onze caravan. Maar alles vraagt onderhoud. En Gelein is heerlijk rustig aan het lakken. Het is voor hem ontspannen. Je ziet het opknappen. En als het klaar is kan het er weer even tegen.
	19 mei. En als het maar even kan lopen we naar de winkelstraat. Heerlijk langs de Schelde. Waar altijd wat te zien is. We genieten van elke boot die we voorbij zien varen. We leven bij eb en vloed. En nooit is het hetzelfde. Maar.....we zijn gisteravond weer op de Veluwe beland. Zomaar even eruit. Dat doen we toch ook nog steeds erg graag. Wel verhuren we de caravan weer. Het is toch jammer dat zo'n mooi plekje veel leeg staat.
	12 mei. Wat is het ontzettend leuk om af en toe eens te kijken naar die oude foto's. En wat is het dan bijzonder om in je kinderen en kleinkinderen herkenbare trekjes van jezelf of je broer te zien. Voor ons was het in elk geval duidelijk: Matthijs is precies Geert.
	Deze week hadden we weer veel verjaardagen. Als je ook bedenkt dat we mogen genieten van zoveel goede dingen. Zegeningen aan beide kanten. Kinderen en kleinkinderen. En zelfs werd onze achterkleinzoon gisteren al 1 jaar. Het leven is hier nooit volkomen. Dat leren we vanuit het Woord. Altijd weer zijn er de dingen die kunnen bedrukken of je teneer proberen te slaan. Maar om nu te mogen zien naar alles wat de Heere geeft! En zorgen en moeiten te mogen leggen in Zijn hand. Want Hij zorgt. Ook voor ons!
	7 mei. Het kan zomaar ineens gebeuren. Je moet je laptop even missen. Maar gelukkig, ik heb hem weer terug. In al die weken is er weer veel gebeurd. We zijn zelfs twee weken op vakantie geweest. Aagje en Jan waren 12 1/2 jaar getrouwd. We hebben prachtig weer gehad. Waarna we ook weer de winterkleren aan moesten trekken. Veel verjaardagen. Leuke dingen. Maar natuurlijk ook dedingen die je zo bezig kunnen houden. Op dit moment ben ik zelf bezig om het concept voor een nieuw dagboek van mijn vader na te kijken. Daarin wordt steeds en opnieuw gewezen op de Heere Jezus Die alles in Zijn hand heeft. En om nu maar steeds alles bij Hem te brengen en te houden. Laat Hem dan maar besturen en waken. Het is wijsheid wat Hij doet. Zo zal Hij alles maken. Dat ge u verwonderen moet. Dus in voorspoed dankbaar. En in tegenspoed geduldig.
	22 maart. Wat hebben we drukke dagen achter ons liggen. Maar wel heel mooi. Gelein vierde zijn verjaardag. En met een grote familie is dat altijd een hele drukte. Buren, vrienden. Familie van zijn eerste vrouw en zijn eigen broers en zussen. En uiteindelijk natuurlijk nog de verjaardag met kinderen en kleinkinderen. Deze keer waren we in Dordrecht bij Van der Valk. We waren met een groep van 43, groot en klein. Wat mooi dat ze allemaal kwamen. En toen we 's avonds thuiskwamen waren we natuurlijk heel druk met het uitpakken van de cadeautjes. Gelein zegt altijd: als je komt is al mijn cadeau. Maar hoe leuk als je overladen wordt met dit en dat. Voorlopig hoeft hij geen fles wijn te kopen. En met de diverse bonnen is hij ook heel gelukkig.
	4 maart. Wat hebben we genoten op de Veluwe. Wat hadden we prachtig weer. Heerlijk buiten vertoefd. En natuurlijk kwamen de kleinkinderen ook op bezoek. Carlijne zag oma handwerken en wilde het toch ook leren. Met skeelers aan en samen op het bankje begon ze aan haar eerste breiwerk. Ze had het maar wat snel te pakken. En beloofde aan iedereen een sjaal........ Ook samen genoten we van de zon. Wandelen, fietsen. En al de dagen hebben we de auto niet gebruikt. Nu zijn we weer thuis. En is ons leventje hier weer begonnen. Vanmorgen opnieuw bijna 4 km gelopen. Eerst gewacht tot het droog werd. Heen de wind mee maar op de terugweg bemerkten we dat het toch best waaide. Maar heerlijk was het.
	25 februari. En alweer is bijna een maand voorbij. We zijn enkele weken thuisgeweest. Nou ja, niet naar de Veluwe dan. Want het is niet zo dat we helemaal niet weg waren. In Leiden werd de Mattheüs Passion uitgevoerd door leerlingen van het voortgezet onderwijs op de Reformatorische scholen. En ook van ons waren er twee bij. Niels en Ilona. Heerlijk een hotelletje geboekt in Noordwijk. En zo waren we dus weer enkele dagen op stap. Maar we beleefden meer. De auto heeft het begeven. En zo waren we plotseling aan een nieuwe toe. Inmiddels hebben we de nieuwe auto en zijn we druk met deze ons eigen te maken. En dan hopen we er morgen voor het eerst mee naar Nunspeet te rijden. Het is voorjaarsvakantie op de Veluwe en met het mooie weer lokt het ons om even eruit te zijn. Niet dat we hier alsmaar binnen zitten. Elke dag lopen we langs de Schelde. De ene keer naar het dorp. De andere keer nog wat verder. Maar zeker zitten we niet voor het raam zomaar naar de boten te kijken.
	30 januari. We zijn weer terug. Vorige week gingen we met veel zin naar de Veluwe. Heerlijk om er dan weer naar uit te kijken. Een fijne warme caravan. De kinderen hadden de kachel al aangezet. En wat hebben we genoten. Veel mensen vragen dan of het niet koud is. Nee hoor, we hebben CV. Op dinsdag viel er echt heel veel sneeuw. Maar dat weerhield ons er niet van om lekker naar het dorp te lopen. Bezoekjes aan de kinderen. Eten bij de kinderen. Maar ook samen er gezellig op uit. Even kijken bij Ikea in Zwolle en bij Dorcas in Elburg. Woord en Daad. En altijd is er wel iets wat we kunnen en willen gebruiken.
	Maar ik zei het al: we zijn weer thuis. En zo is ons leventje hier weer begonnen. En....het is niet anders dan in Nunspeet. Want ook hier heeft het vandaag  gesneeuwd. Toen we vanmorgen wakker werden was alles al wit. We konden niet ver kijken. Zo grijs was de lucht van de sneeuw. Maar ja, het is winter.....en dan kan je van alles verwachten.
	20 januari. En dan is het als bij zovelen. De griep die ook in Terneuzen toeslaat. Sinds de eerste week van janurari voelde ook ik mezelf niet in orde. Uiteindelijk een bezoekje gebracht aan de dokter en met een kuurtje mag ik zeggen: aan de beterende hand. Hopelijk dat het zich zo door mag zetten. We zijn zelfs al een paar keer wezen lopen langs de Schelde. Wat is het toch heerlijk om hier ons plekje te hebben.Wel hopen we deze week een paar dagen naar Nunspeet te kunnen. Vóór de sneeuw erheen en na de sneeuw weer terug.
	6 januari. Het oude jaar is voorbij gegaan. En een nieuw is aangebroken. De fijne ontmoetingen met kinderen en kleinkinderen liggen achter. En zo is het de eerste zondag in het nieuwe jaar 2019 geworden. Dan zullen de dagen zich weer, zo de Heere het wil, opvolgen. Zoals het was zal het weer zijn. Met al of niet goede voornemens. Ook wij weten van de dagen van oud en nieuw. Ook wij zijn dankbaar dat het alles zo is geweest. Maar ook voor ons is het weer geworden als voorheen. Zo de Heere het wil zullen we ook in het nieuwe jaar 2019 wel en wee delen op deze site. We wensen alle lezers en lezeressen een goed en gezegend nieuwjaar.