hoofdpagina

14 oktober. Een prachtige week is voorbij gesneld. Elke dag konden we fietsen met dit mooie weer. En daarbij deden we de dingen die onze hand vond om te doen. Gelein nam zijn visspullen eens mee op de fiets. En zo bracht hij een middag aan de Schelde door. De regels zijn streng. Maar één vis per dag mag meegenomen worden. En zo lag er de dag erna een heerlijk gebakken visje op zijn brood.

Twee balkons hebben we bij ons appartement. Voor en achter. En vanaf het balkon aan de zeekant zien we constant de boten varen. We voelen ons rijk en gezegend. Dat we dit mochten ontvangen.

En zo is het gezinnetje van Aagje en Jan uitgebreid met een vierde kindje. Carlijne, Olivia en Matthijs vinden het geweldig. En vasthouden........dat is natuurlijk wel helemaal mooi.

We zijn weer thuis. Het was niet zo de bedoeling, maar we zijn toch lang weggeweest. Zeker, we waren wel eens even op Zaamslag. We keken de post na, het gras werd gemaaid. Hier of daar deden we een bezoekje. Maar toch vertrokken we weer snel.
Kleinkinderen die hier of daar kwamen logeren. Een weekje naar Texel. Soms denk je dat het een lange zomer zal zijn, maar het tegendeel is ook nu weer waar gebleken. Waar is de tijd gebleven. Al die weken dat het zomer heette.
Maar, we zijn weer thuis. En we hopen dat in de tijd die aanbreekt alles weer wat op regel komt. Natuurlijk kijken we terug. Bekijken we foto's. Wat was het een gezellige logeerpartij met Carlijne en Olivia.

	Dagboek
	6 januari. Het oude jaar is voorbij gegaan. En een nieuw is aangebroken. De fijne ontmoetingen met kinderen en kleinkinderen liggen achter. En zo is het de eerste zondag in het nieuwe jaar 2019 geworden. Dan zullen de dagen zich weer, zo de Heere het wil, opvolgen. Zoals het was zal het weer zijn. Met al of niet goede voornemens. Ook wij weten van de dagen van oud en nieuw. Ook wij zijn dankbaar dat het alles zo is geweest. Maar ook voor ons is het weer geworden als voorheen. Zo de Heere het wil zullen we ook in het nieuwe jaar 2019 wel en wee delen op deze site. We wensen alle lezers en lezeressen een goed en gezegend nieuwjaar.
	25 december. En zo is het alweer Kerst geworden. Eerste Kerstdag. Van jongsaf gewend om 2 keer naar de kerk te gaan. En wat is beter dan dat. Maar wat is het toch een teken van deze tijd om het bij 1 keer voor gezien te houden. Ik vraag me altijd af wat je geweten daar van zegt. Of is het al zo'n gewoonte geworden dat dit niet meer aan de orde is.Rest mij nog van deze plaats een ieder het volgende toe te wensen.

	We hebben op veel plaatsen gewoond. Dit ook mede door het feit dat vader predikant was. Zo hebben we veel herinneringen aan Zwijndrecht. Een gemeente die deze maand mocht herdenken 100 jaar te bestaan. Wat ben ik blij met het herdenkingsboek wat me werd geschonken. En wat een leuke foto's staan erin. Zoals deze. Een foto die meer dan 60 jaar geleden werd genomen toen we verhuisden van Maassluis naar Zwijndrecht.


	16 december. Een drukke week opnieuw die achter ligt. Maar we hebben ook tijd vrij kunnen maken om er samen op uit te trekken. Wat is het heerlijk om te wandelen in Vlissingen. Zomaar langs de boulevard. En wat varen de schepen dan dichtbij. Je ziet ze varen naar de Noordzee en naar Antwerpen. We hebben ervan genoten. Temeer daar het zulk prachtig weer was. Zodat we zelfs buiten nog koffie konden drinken. Dat konden we ook toen we een nachtje in Noordwijk waren. Het hotel lag zo dicht bij het strand. Het werd al wel wat kouder. Maar we konden toch even heerlijk buiten achter het glas genieten van de zon. Tja, en toen maar door naar Nunspeet. Waar we op zondagmorgen verrast wakker werden met een laagje sneeuw.


	9 december. Een periode van regen is aangebroken. En als we zo voor het raam staan volgen we de kracht van de wind. De ene keer is het immers onstuimiger op het water dan een andere keer. Maar we genieten met volle teugen van ons plekje aan de Schelde. Vervelen doen we ook hier ons niet. Alleen al met het kerkenwerk is genoeg te doen. Gelein op huisbezoek, kerkenraad, doopbezoek. Soms heb je van die weken dat het niet ophoudt. En voor mezelf is er ook altijd wel weer wat. Wanneer je mag zien wat allemaal op je weg is gekomen en komt. Dan is het niet anders dan volgen. En toch heb je soms van die momenten dat je weer eens stil wordt gezet. Een tijd waarop je je afvraagt welke jouw weg is. Dan denk ik altijd aan het volk van Israël wat in de woestijn een tijd van rust ontving. Het zijn voor mij van die momenten om niet vooruit te gaan lopen. Maar te leren wachten tot de Heere helder en duidelijk je Zijn weg weer wijst.
	25 november. En ja hoor, de tweede druk van het dagboek van vader is in de maak. Op 11 december wordt deze verwacht. Het is zo mooi te horen dat er zoveel gemeentes zijn die met de Kerst de ouderen dit dagboek willen geven. Het is alweer 15 jaar geleden dat vader is overleden. En deze week is het 5 jaar van moeder. Zo dikwijls denk ik terug aan de tijd waarin we nog alle vier bij elkaar waren. Wat hebben we met elkaar veel meegemaakt. Ik ben me door de uitgave van dit dagboek opnieuwe ervan bewust nog de enige te zijn die is overgebleven. Als dochter van vader en moeder, als zus van Geert. Samen met mijn kinderen en kleinkinderen. Weer teruggebracht in de Christelijk Gereformeerde Kerk waarin ik werd gedoopt. In Zaamslag waar ik met vader vroeger logeerde als hij er preekte. En voor degenen die het kerkgebouw niet kennen: ik ontving de foto gisteren op een enorme taart.

	18 november. En wat schept mijn verbazing en verwondering: de oplage van het dagboek is nagenoeg verkocht. Hoe is het mogelijk. In één week tijd. Bijzonder dat nadat vader al vijftien jaar geleden is overleden nog zoveel van zijn hand wordt gelezen. Aan de Schelde kregen we deze week te maken met mist. De moeder van al het weer? We hoorden de hoorns van de boten. Die ondanks de dichte mist toch varen. Hopelijk blijft de voorspelde sneeuw uit. Want na weer enkele weken in het Zeeuwse te hebben vertoefd verlangen we om een paar dagen in onze caravan te verblijven. En onze kinderen en kleinkinderen daar te ontmoeten.
	11 november. Donderdag was het dan zover. Een dagboek werd uitgegeven met als titel Op Gods leerschool. Terwijl mijn vader al 15 jaar geleden is overleden toch nog weer een boek van zijn hand. De uitgever kwam de eerste exemplaren brengen. En vol trots heb ik ze in ontvangst genomen. Met de hoop dat velen het boek weer met plezier zullen lezen. We zijn alweer enkele weken thuis. In ons appartement hebben we het heel goed naar onze zin. We genieten elke dag weer van eb en vloed. De vele schepen die langsvaren. In de achterliggende week waren we voor de laatste controle van Gelein in het ziekenhuis. En alles mag goed zijn. Gelein mag een jaar wegblijven. Dankbaar en blij zijn we. Want het was toch wel een erg spannende tijd.

	14 oktober. Een prachtige week is voorbij gesneld. Elke dag konden we fietsen met dit mooie weer. En daarbij deden we de dingen die onze hand vond om te doen. Gelein nam zijn visspullen eens mee op de fiets. En zo bracht hij een middag aan de Schelde door. De regels zijn streng. Maar één vis per dag mag meegenomen worden. En zo lag er de dag erna een heerlijk gebakken visje op zijn brood.
	7 oktober. We zijn alweer een goeie week thuis. En we hebben de draad alweer wat op mogen pakken. Gelein gaat steeds een beetje vooruit. En zo waren we deze week in Stavenisse. We hebben daar nog altijd een leuke vakantiewoning. Aan de Dijkweg nr. 35. We hebben er een dagje doorgebracht. De gordijnen gewassen. De pannen geschuurd. De ramen gezeemd. En Gelein was heerlijk buiten in het tuintje aan het scharrelen. De woning gaan we weer verhuren. Hij is geschikt voor 5 personen. Er is nog een kinderledikantje en kinderstoel. Er is ook nog een logeerbed. Het is een heel gezellige woning. En voor belangstellenden naar rust en ruimte heel geschikt. UIt de woning lopen we de trap op van de dijk. En daar is dan de Oosterschelde. Om te vissen en te zwemmen.En wie wil niet wandelen of fietsen langs het water?

	Een kijkje in een gedeelte van de kamer. Sinds de zomer is er ook wifi in de woning.

	Ook onze caravan verhuren we weer. Deze staat in Nunspeet op caravanpark de Hofstee. Uit en toch thuis zeggen we altijd. Deze is te huur voor 2 personen. En zie hoe gezellig het daar toeven is.







	16 september. We zijn alweer enkele dagen in Nunspeet. We genieten van het mooie weer. Veel rusten. Veel fietsen. Een dagje naar Urk. Waar we steeds weer ons thuisvoelen. Uit en toch thuis zogezegd.

	Thuis zien we stevast veel containerboten. Op Urk keken we onze ogen uit bij het zien van een 3-master.

	En toen we bij Baarssen een visje hadden gegeten waren we verkocht. Vrijdag hebben we een middagje op forel gevist. En die moesten natuurlijk gerookt worden. Dat kan bij de caravan. De wind zat goed. Mmmm.....warm opgediend was het smullen van een zelfgevangen forel.


	9 september. Opnieuw is Gelein door de scan geweest. En is bloed afgenomen. Tot grote dankbaarheid mocht het deze keer goed zijn. Gelein mag weer fietsen en autorijden. Alleeen.......niet tillen. De wond is groot. En het genezingsproces vraagt maanden. Ook hebben we, na zoveel spannende weken, het beide nodig er eens even uit te gaan. En zo is het ons plan om de rest van deze maand in Nunspeet door te brengen. In onze caravan. We kijken er naar uit. En hopen daar op verdere genezing.

	26 augustus. Spannende weken liggen achter ons. Gelein is op vrijdag 10 augustus geopereerd. Het leek eerst allemaal heel goed te gaan. Maar er kwam koorts bij. En het was de vraag waar dat aan te danken was. Een scan wees uit dat er mogelijk bij de protese een ontsteking was opgetreden. En zo was het alsmaar wachten hoe dat zich zou ontwikkelen. De koorts bleef. Uiteindelijk mocht Gelein naar huis. Met koorts. Met anti-biotica. En ook in de achterliggende week is weer een scan gemaakt. Bloed geprikt. Wat moest uitwijzen hoe het met de ontsteking was.De scan gaf een verbetering aan. De ontstekingswaarde van het bloed was gehalveerd. Op het ogenblik lijkt het de goede kant op te gaan. Het wachten nu is op de volgende scan. Die, doordat het zo'n ernstige operatie was, volgende week opnieuw moet worden gemaakt. Dankbaar zijn we dat Gelein thuis mag zijn. Het zal nog een lange weg zijn voor hij weer helemaal de oude mag zijn. Rust, rust en nog eens rust. Wat zijn we ook blij nu aan de Schelde te wonen. Waar we toch proberen elke dag een wandelingetje te maken.
	5 augustus. De vakantietijd is in volle gang. Ook de kinderen en kleinkinderen genieten ervan. En wij? Wij waren in de achterliggende week na lang even op de Veluwe te vinden. Natuurlijk kwamen Carlijne en Olivia spelen. Het was voor ons van korte duur. Want spannende weken liggen opnieuw voor ons. Gelein moet in de week die komt in het ziekenhuis worden opgenomen voor een operatie aan de buikslagader. Vandaag voorbede in de gemeente. En zo besloten we het niet te lang te maken in Nunspeet. Overigens was het daar ook warm. We kwamen aan met 38 graden binnen in de caravan. Dat was echt even zweten. Gelukkig hebben we een airco. En daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt.