Door Woord en Geest geleid.

Gods kinderen gaan niet voor eigen rekening door het leven. Ze hebben genade ontvangen en door het Woord en door de Geest worden ze geleid. De Heere brengt hen op die plaats waar Hij wil dat zij zijn. Om te dienen.

Het leven met de Heere leert ons onszelf echter tevoren kennen als ongeschikt. En soms hebben we er ook helemaal geen zin in. Mozes had zo zijn uitvluchten. Om maar niet te hoeven gaan die weg die de Heere van hem vroeg. Toch gaf de Heere hem wat nodig was. En hij ging. Als leider van het volk van Israël. Maar het is gebleken dat in het gelovig gaan van deze weg het voor Mozes geen leven was zonder zonde. Zonder ongehoorzaamheid. Mozes moest erachter komen dat het gaan in de weg van de Heere een leerschool blijft. Hoe goed bedoeld, mensen die gaan in de weg van de Heere blijven onvolmaakt. En blijven zondaars. Schieten altijd te kort in het gehoorzaam volgen en zo liefhebben van de Heere. Denkend dat wat ze hebben bereikt uit hun hand is gekomen. Doch genade leert de onvolkomenheid zien van hun handelen en wandelen. En na elke taak die de Heere oplegt in het leven komt een tijd van schuld. Van berouw. Van het vragen om vergeving.

Het lijken misschien harde woorden. Doch niemand leert dit zonder tranen wanneer ze zien naar zichzelf. En er wordt gezien: te kort. Het was alles te kort. Zo leren ze zichzelf afschrijven en niet opbouwen.

Bij de Heere is vergeving. Altijd geweest. Maar niet eerder dan in een weg van schuld en berouw. En waar vergeving is, daar zal ook genezing zijn. Daar wordt een mens niet meer van, maar minder. Minder in eigen oog. De Heere moet in het leven van Gods kinderen groeien. Ze moeten meer en meer lijken op Hem. Doch altijd in een weg van zelf minder worden. Zien hoe men leeft met geschonken genade. Een weg te moeten gaan die mogelijk voor  eigen beleving te zwaar is. Doch waar daadwerkelijk wordt geleerd dat de Heere de weg niet wijst om er wat mee te worden. Maar om te sterven aan jezelf. En verder te groeien in de genade en kennis van Hem.

Dit leven blijft een leerschool. Soms zijn de lessen hard. En duurt het even voor we ze willen zien. Want die oude mens wil de lessen niet. Die weet het wel zelf. De Heere gaat echter door. Hij maakt het zo dat uiteindelijk wordt begrepen wat Hij te zeggen heeft.

Genade zien houdt dicht aan de grond. Het staat niet boven mensen maar ernaast. En met schuld liefst eronder. Genade leert de onderste tree van de ladder in te nemen. Maar niet met behoud van zichzelf. Dan gaat een heel mens er tussenuit.

Door Woord en Geest geleid gaan mensen de weg die moet worden gegaan. Niet omdat ze dat zo graag willen of zo goed kunnen. Maar enkel in het vertrouwen dat deze weg hen dicht  bij de Heere houdt. En de lofzang is in stilheid tot hun God.

Met het kennen van zichzelf zal echter altijd, in en na elke gewezen weg,  blijven: Zie of er in mij een schadelijke weg is en leidt mij op de eeuwige. Zo worden mensen gemakkelijk voor een ander.