Ik ben het Leven.

Kerken zaten vol in de dagen die achter liggen. Hier werd een kindje gewiegd en daar klonk het Woord keer op keer. Er waren zangavonden en kerstfeestvieringen te over. Mensen, opgekomen om het Kerstfeest te vieren. De één hier en de ander daar. De één zus en de ander zo. Gekomen daar waar men zich thuis voelt. Waar men denkt dat te horen wat hem of haar past. Al of niet omlijst met veel muziek en zang.

 Maar het Kerstfeest is voorbij. Het Kerstfeest 2012 is geweest. Voor iedereen.

Wat is achtergebleven is de vrucht. En daarmee gaat het leven verder. Voor een ieder van ons. De vraag is wat het Kerstfeest ons  heeft gebracht. Wat het mij persoonlijk heeft gebracht.. Leven we nog in de gevoelige sfeer van een Kindje in de kribbe? Van een moment van rust in een woelige tijd? De gedachten aan gezellig samenzijn, veel eten en drinken?

Eén ding is duidelijk. Er was vooraf een tijd van advent. Een uitzien naar Kerst. En welk het uitzien was zal bij velen ook het Kerstfeest bepaald hebben. Maar zal ook het leven verder invullen.

Was er met het Kerstfeest dat wat beantwoorde aan de vraag? Sfeer? Gezelligheid? Rust en vrede? Of was er  ten tijde van Advent iets anders. Iets geheel anders. Het uitzien naar de geboren Koning der Joden. Het zien van Hem in de kribbe. Het geloofsoog op de geboren Zaligmaker gericht. Voor het eerst of opnieuw. Het geloof voor mij in het persoonlijk leven. Was dat de verwachting? En is die hoop in vervulling gegaan? Of, nog anders, was er daar wat helemaal niet werd verwacht. Maar wat als een bijzonder Godswonder werd geschonken? En zien op Hem. Een met verwondering aanbidden van die Koning van de Kerk.

 Dan zal het Kerstfeest zijn geweest zoals het is bedoeld. Dan zal het echt Feest zijn geweest. Want in de stal van Bethlehem, in een kribbe, lag Hij Die redden kwam. Redden van de wereld met al zijn zonden en schuld. Redden van het eeuwig verderf. Dan zal er niet alleen een Kerstfeest op 25 en 26 december zijn geweest. Maar dan is er ook het verlangen, voor het eerst of opnieuw,  om Hem in het verdere van het kerkelijk jaar te volgen. Het verlangen om van en door Hem onderwezen te worden in het verdere leven. Onderwijs uit Zijn leven. In de tijd die komt tussen Kerstfeest en Hemelvaart. Waar ze van gaan zingen: Ik wens te zijn als Jezus. Zo nederig en zo goed. Zijn woorden waren vriendelijk . Zijn stem was altijd zoet. Er zal zoveel geleerd moeten worden. Maar dat is hen nooit teveel. Niet te zwaar. Want Hij is hun leven geworden. Ja Hij is het Leven voor hen. Dat hebben ze mogen ervaren in het Kerstfeest wat achter ligt. Hoe het alles zal zijn is nog zo verborgen. Hoe het verder gaat weten ze niet. Maar het geloof zegt dat ze in het volgen van Hem het zullen leren en verstaan. Begrijpen kunnen ze het niet. Maar geloven wel. Bij Hem moeten ze zijn. Nu, vandaag, morgen en altijd.

Hij lag in de kribbe in doeken gewonden. Het was alles zo verborgen. Zoals dit Kind was omwikkeld. Maar van lieverlee gaan ze merken hoe de doeken worden verwijderd. Nee, niet op één dag. In een evangelische weg gaan ze eraf. De duisternis gaat wijken. Geheel en al verlaten ze zich op Hem. Op Zijn Woord. De Woorden die Hij sprak. Ze weten dat de Heilige Geest de grote Werkmeester van dit alles in hun leven is. Ze vertrouwen op Zijn Werk wat ook in hun leven is begonnen.

Nee, het zal niet altijd zijn zoals het nu ligt. Ze weten dat ze ook in andere tijden terecht zullen komen. Tijden waarin ze het alles niet meer kunnen geloven. Niet meer kunnen vasthouden wat toch zo zeker was tijdens de Kerstdagen. Ook voor mij. Dat Kind is ook Mijn Zaligmaker. Doch de liefde die in het hart werd gelegd zal niet wijken. En hoe ver de Heere soms ook bij hen weg lijkt te zijn, Hij komt terug. Met nieuwe dingen. Om aan al het oude wat nieuws toe te voegen.

De Heere is het Leven van Gods kinderen. Ze zijn zonder Hem dood. Maar nu mogen ze leven in en door Hem. Anders willen ze niet meer. Anders kunnen ze ook niet meer. Elke dag weer kijken ze uit naar een nieuwe ontmoeting met de Heere. Want een dag zonder Hem, dat is een verloren dag!