Wat bij mensen onmogelijk is, dat is mogelijk bij de Heere. Mensen zoeken van huis uit de eerste plaats. Ze zoeken er het best en het hoogst uit te komen. Men heeft niet in de gaten wat de drijfveer achter dit alles is. Tot de Heere door Zijn Geest er een punt achter zet. Er een streep doorhaalt. Het kan maar een enkel woord zijn wat zijn kracht doet. Dan is het gebeurd met alles wat zelfhandhaving heet. Uit welke oorzaak het ook komt. Als het ware schrikken mensen voor het eerst of opnieuw wakker. Om voor het eerst of opnieuw te leren door het ontdekkend licht. Niet te zien wie die ander is. Maar voor het eerst of opnieuw worden mensen zelf voor de spiegel gezet. Ik weet dat deze genade voor de één gemakkelijker te verkrijgen is dan voor de ander. Dat heeft ook weer te maken met het karakter. De één breekt eerder dan de ander. Geeft het ook eerder op. De Heere weet echter voor iedereen wegen te vinden. Zelfs een Jona moest terug van de weg van het zoeken van zichzelf. Vanaf dat moment gingen ook in zijn leven de  dingen veranderen. Er kwam een geheel andere gang in Zijn leven. Hij werd gewillig gemaakt de weg terug te gaan. Voor de één is het een heel eind te gaan. Hoe langer men immers van zijn plaats is, hoe langer die weg terug. Voor de ander is die weg korter. Maar voor iedereen is het een weg van verlies van zichzelf. Een gaan wat onafhankelijk is van datgene wat mensen zeggen of doen. Het is de Heere Zelf Die door Zijn Geest nieuw onderwijs geeft. Mensen staan niet langer overeind. Er wordt in hen een bukken en buigen gevonden. In de eerste plaats een bukken en buigen voor de Heere. Om in gehoorzaamheid de weg te gaan. Maar ook zal er een bukken en buigen zijn voor de mensen om hen heen. Het is niet langer een zoeken om staande te blijven. Het is voortaan een gaan in gehoorzaamheid aan de Heere.  Deze genade wordt gevonden als een handvol koren. Waarvan de vrucht zal ruisen. Op het spreken van Jona bekeerde zich een gehele stad.