|
|
|
|
|
19 maart. Opnieuw ligt een week achter ons. We waren thuis in Terneuzen en vermaakten ons met alles wat op onze weg kwam. We
hebben een grote familie van beide kanten en zo zijn er altijd de
verjaardagen te gedenken. Deze week was het eerst de verjaardag van
Gelein die we hier herdachten. Wat is het mooi om te zien dat de
kinderen en de kleinkinderen zo genieten wanneer ze bij elkaar zijn.
Daar hopen we het voor te blijven doen zolang we kunnen. Maar we waren
ook zelf op bezoek. Want wanneer er ook maar één van de kinderen of
kleinkinderen jarig is, we worden verwacht. Wat een rijkdom!
Gelein kan het niet laten te klussen. Nog alitjd geniet hij er met
volle teugen van wanneer de kinderen of de kleinkinderen een beroep op
hem doen. Zo ook deze week. En zelf verveel ik me gelukkig ook nooit.
Want er is altijd wel iets wat ik met veel liefde kan en mag doen.
|
|
|
|
14
maart. Wat hadden we er veel zin in. En zo zijn we na lang weer in de
caravan geweest. Het was heerlijk. Het kacheltje brandde zachtjes. We
hadden het heerlijk warm. Wat hebben we genoten van ons plekje. Het was
stil op het park. Nog veel caravans zijn in de winterslaap.Maar ons chalet is weer wakker.
|
|
|
|
Alles
is zoals we het graaag zien. Opgeruimd en netjes. Een handwerkje mee.
De laptop die het doet. Gelein ziet altijd wel iets buiten. En zo
genoten we samen.
|
|
|
|
En
ja hoor, de volgende morgen hadden we al visite. Ons kleine mannetje
kwam eens bij opa en oma kijken. Het regende. Maar de paraplu zorgde
ervoor dat hij niet nat werd. Ja, het regende. We wisten niet dat het
nog heel ander weer 's middags zou worden.
|
|
|
|
Na enkele uren vielen de eerste sneeuwvlokjes. En in een mum van tijd was alles wit. Wat een prachtig gezicht.
|
|
|
|
Vanuit
ons raam zagen we hoe er een witte wereld op het park ontstond. Wij
lekker binnen in de warmte. Want buiten was het echt koud.
|
|
|
|
Ja
en toen was daar die bijzondere dag van herdenken. Want twee jaar
geleden kreeg Gelein op zijn verjaardag een naamgenootje op de Veluwe.
Zondag 12 maart mochten we met elkaar hun beider verjaardag gedenken.
Inmiddels zijn we nu weer thuis. We hebben de verjaardag van Gelein op
de Veluwe al mogen houden. Maar we kijken uit naar het ontmoeten van de
andere helf van kinderen en kleinkinderen hier.
|
|
|
|
5
maart. De voorjaarsvakantie is niet in het gehele land in dezelfde
week. Nadat deze hier in Zeeland was afgelopen begon het in de rest van
het land. Zo hadden wij een logeetje uit Elspeet in de week die
achterligt. Carlijne kwam met een gebroken arm gezellig bij ons. En we
hadden prachtige dagen. De arm had rust nodig en dat kon hier
mooi.
|
|
|
|
Thuis rusten, maar ook iedere dag een eindje lopen. Wat lekkers ontbrak niet wanneer we ergens konden zitten.
|
|
|
|
Dinsdag
verscheen dan het zoveelste prekenboek van de hand van vader. Simson,
de eenzame richter. Deze keer een serie van negen preken die door vader
zijn gehouden. Ook nu weer iets om heel dankbaar voor te zijn. Vader is
er niet meer. Ook moeder is al lang overleden. Evenals Geert. Maar ik
mag het nog elke keer weer verrast in ontvangst nemen.
|
|
|
|
Velen
kennen de puzzel met 1000 stukjes die is uitgegeven bij de Ramshoorn.
Deze week werd een prekenschrijfboekje te koop aangeboden. Een
prachtige uitgave en een heel mooi bezit.
|
|
|
|
Een flap aan de linkerkant wat rechts daarvan de ruimte biedt de gegevens te noteren.
|
|
|
|
Op iedere bladzij een gedeelte van de plaat van de Brede en de Smalle weg.
|
|
|
|
26
februari. In de week die achterligt zijn we toch weer enkele dagen in
Nunspeet geweest. We hadden enkele vouchers en konden terecht in ons
Fletcherhotel. Hoewel het nog koud is hebben we toch besloten een
volgende keer als we gaan de caravan weer in orde te maken. Het trok
echt toen we deze week even op het park waren. Woensdag zijn we weer
teruggereden. En wat is dan fijner dan een wandeling langs de Schelde
te maken. Zomaar samen of alleen. Genieten van de wind, de wolken en
het water. Ja, want wind was er zeker!
|
|
|
|
Ja
in Terneuzen genieten we echt. En als er dan tot grote verrassing ook
nog een prachtig bouket bloemen wordt bezorgd, wat is het dan gezellig.
|
|
|
|
19
februari. Nog twee weken, dan wordt een nieuw boek van mijn vader
verwacht. Een prekenserie over Simson, de eenzame richter. In de week
die achter ligt heb ik de facturen mogen maken. En nu is het wachten op
de zending van de drukker. Zodat de boeken weer verstuurd kunnen
worden.
Zo mag nog steeds een boek worden toegevoegd aan de lange rij waarvan wordt gezegd: Ze spreken nog nadat ze gestorven zijn.
Wij zijn nog steeds in Terneuzen. Af en toe kijken we op de Veluwe.
Maar om onze intrek in de caravan te nemen is het nog te koud. Toch
kjken we uit naar het voorjaar. Zodat we onze spullen weer kunnen
pakken.
Ook hier is er altijd nog genoeg wat onze hand vindt om te doen. En
wanneer we samen thuis zijn maken we dagelijks onze wandeling. Langs
het water, naar het centrum. Waar altijd wel het één en ander ons
wacht.
|
|
|
|
12
februari. Deze week mocht ik de laatste hand leggen aan een nieuw boek
wat ik mocht schrijven. Zelf kan ik het niet begrijpen dat ik dat wat
ik zo graag altijd deed op deze wijze in de praktijk mag brengen. Eerst
een boek over het leven van mijn geliefde vader. De dominee uit het
Achterbuurtje. Nee, ik heb daar nooit naar gezocht. Integendeel. Maar
het is er op een wonderlijke wijze gekomen. Een boekje wat kinderen
begrijpen. Maar wat ook anderen die vader kenden graag lazen.
Vervolgens het boekje over Calvijn. Wat is er veel over hem geschreven.
Maar nu juist dit boekje wat kinderen vertelt over de strijd om de
misstanden in de Rooms-katholiek kerk en uit het leven van de
hervormers te onderwijzen. En dan vorig jaar het boekje over Spurgeon.
Wat is mooier dan kinderen het leven van ook deze predikant uit te
leggen.
Gelein was een paar dagen klussen, zodat ik even de tijd had om rustig
mijn gedachten erbij te houden. Daarnaast waren we ook veel samen en
konden we wandelen en met de bus even naar Goes. Ze is deze week met
veel mist weer snel voorbijgegaan.
|
|
5
februari. En ineens waren we niet meer te houden. Even naar de Veluwe.
Even daar onze neus laten zien. Even bij de caravan kijken, ja bij de
kinderen en kleinkinderen daar genieten van het samen zijn. Heerlijk
een hotelletje geboekt en na een heerlijk ontbijt weer rustig aan de
weg terug. Om daar ook weer te doen wat onze hand hier altijd vindt om
te doen. En zo wordt het dan weer zondag en mogen we in alle rust
luisteren naar datgene wat door Gods Woor en Geest tot ons komt.
|
|
29
januari. We konden elke dag onze wandeling maken. Neemt niet weg dat
het soms wel vreselijk koud was. Maar alles beter dan de vele regen die
achter ligt. Een dagje Ramshoorn, Gelein een paar dagen metselen, ook
deze week vloog als het ware weer tussen onze vingers door. Wat zeggen
we het vaak tegen elkaar: alweer vrijdag, alweer zondag. Je, we vliegen
daarheen. Dan is het altijd de vraag: waarheen?
Naar de caravan is nog niet aan de orde zolang het koud en guur is. Het
verlangen is er wel. Maar we hopen pas te gaan wanneer de
vooruitzichten hogere temperaturen opgeven.
|
|
22
janurari. Na dagen van regen en natte sneeuw lijkt het droog te zijn
geworden. Gelein is al een paar dagen wezen metselen bij zijn
kleinzoon. Zolang het regende was er geen sprake van een buitenmuur op
te trekken. Maar met de verandering van het weer heeft ook hij naar
hartelust zijn werk kunnen doen. Het werk wat zijn hart heeft. Klussen
zolang hij kan. Je en dan ben ik natuurlijk een paar dagen alleen
thuis. Er is altijd genoeg wat ook mijn hart heeft. Trouwens, ook al
ben je samen, je was en strijk, het stoffen zuigen blijft. Dus waren de
dagen snel voorbij. Even alleen naar Terneuzen voor de nodige
boodschappen en dan nu maar alleen genieten van een kopje koffie. Het
was druk bij de HEMA en ineens zaten er twee mensen bij me. We kregen
een praatje en opeens vroeg de man of ik voor hem wilde bidden. Want
hij kon dat niet. Zo krijg je zelfs bij de HEMA werk mee naar huis.
|
|
16
januari. Ook in Terneuzen regent het elke dag. Ja, soms de hele dag. We
hebben onze hobby weer tevoorschijn gehaald. Want puzzelen doen we
allebei heel graag. Altijd weer ligt er een puzzel op ons te wachten.
En we hebben het geleerd: ook al zijn er 1000 stukjes. Het rangschikken
is heel belangrijk.
|
|
|
|
Maar
we moeten wel eens om boodschap. Gelukkig hebben we dan onze auto. En
als we er dan toch even uit zijn, dan maken we het gezellig met een
kopje koffie met wat lekkers bij Bakker Bart. Dat is echt genieten.
|
|
|
|
En
ja, als je dan toch zoveel thuis bent, dan is het ook goed om eens de
keukenkastjes leeg te halen. Alles weer eens schoonmaken en ordenen.
Een heel dankbaar werkje.
|
|
|
|
8
januari. Het nieuwe jaar 2023 is alweer een week oud. En voor ieder
heeft dat alweer zo de herinneringen. De zondag, de maandag, de
woensdag, ja alle dagen van die week die achter liggen. De mooie, maar
ook weer de verdrietige dingen die zijn gebeurd.
Ook voor ons was dat zo. Maar we mochten de week afsluiten met de
ontmoeting van alles Zegertjes. Al onze kinderen, klein- en
achterkleinkinderen. Wat is dat mooi. En een reden tot dankbaarheid. In
Zeeland heb ik geleerd de nieuwjaarskoekjes te bakken. De kniepertjes
anders gezegd. Wat is dat leuk om weer eens te doen. En wat vonden ze
ze allemaal weer lekker.
|
|
|
|
5
januari 2023. Het waren drukke dagen die achter liggen. Dagen waar je
enerzijds van mag genieten, maar anderzijds ben je ook weer blij dat ze
voorbij zijn. Dagen waarop we thuis waren, maar ook op de Veluwe zijn
geweest. De caravan is afgesloten. Maar af en toe een nachtje in hotel
is ook fijn. Je hoeft bijna niets mee te nemen. En vooral als je thuis
komt na een lange rit is dat heerlijk. En zo proberen Gelein en ik ook
de draad weer op te pakken in het nieuwe jaar. Een onbekende toekomst
ligt opnieuw voor ons. Terugkijken in het jaar 2022 hebben we gedaan.
Zoals ieder heeft het fijne en moeilijke herinneringen. Maar we mogen
weer verder. En dan is het onze wens en bede dat de Heere ons ook dit
nieuwe jaar Zijn weg wil wijzen.
|
|
23
december. De dagen zijn donker. Na de vorst is ook in Zeeland een periode
van regen aangebroken. We wandelen weinig. Maar zijn nog wel een
nachtje naar de Veluwe geweest. Even naar de verjaardag van Carlijne. Onderweg
wat bezoekjes en nu heerlijk thuis om ons voor te bereiden op de
Kerstdagen. Vanuit Terneuzen willen we iedereen van harte Gods zegen
toewensen tijdens deze dagen en ook voor het jaar 2023.
|
|
|
|
11
december. Wanneer je nat wilt worden, dan moet je in de regen
gaan staan. Zo is het ook in het geestelijk leven. Als je wat wilt
leren van God en goddelijke zaken, dan moet je gaan lezen en luisteren
naar het onderwijs wat in deze is te verkrijgen. Daar is de zondag
uitermate voor geschikt.Predikanten die het Woord van God doorgeven. En wanneer
de Heilige Geest erin meekomt draagt het vrucht. We worden ontdekt aan
onze zonde. We mogen horen van vergeving en genade. En zo mogen we de
nieuwe week weer ingaan.Zo hebben ook wij vandaag weer mogen horen waar we zo naar uitkeken.
|
|
9
december. De hele dag was er dikke mist in Terneuzen. Ik hoorde in onze
flat de boten die over de Schelde voeren toeteren. Terwijl je dan weet
dat op de Veluwe de zon volop scheen. Dat daar de kachel haast niet
aanhoefde omdat de zon in de woningen scheen. Wat een verschil in zo'n
klein landje als Nederland. Gelein had zijn klusdag elders en ik kon
zelf thuis eens heerlijk mijn huishoudelijke taken oppakken. Aan het
eind van de middag werd de auto teruggebracht en hebben we de
boodschappen gedaan. Het leek erop dat het nog mistiger zou gaan
worden. We waren blij weer thuis te zijn. Bij de inkopen zat een zak
rode linzen. Daar heb ik nu echt weer eens trek in. Een heerlijk bord
rodelinzensoep.En Gelein heeft beloofd dat hij het morgen gaat bereiden.....
|
|
8
december. De auto is nog in de garage. Buiten regent het steeds, dus
heerlijk binnen. En wat ik graag doe, daar maak ik dan eens tijd voor.
Heerlijk wafels bakken. Het is iets wat ik uit de tijd dat ik in
Elspeet woonde over heb gehouden. 's Avonds op cursus in Nunspeet en
dan een heerlijke wafel bij de koffie. Warme kersen erop. Slagroom.
Heerlijk.
|
|
|
|
7
december. Maandag zijn we weer thuis mogen komen. Het is altijd een
hele reis. Natuurlijk moesten we eerst de caravan schoonmaken en alles
in de auto laden. Gelein heeft de leidingen doorgeblazen en nu maar
hopen dat met een mogelijk strenge winter niets kapot vriest. In
Meerkerk hebben we, zoals altijd gerust. Even wat gegeten voordat we
verder gingen. We zijn nog even langs de Ramshoorn gereden. En
daar kon ik de boekhouding mee naar huis nemen. We hebben het altijd
heel druk als we thuiskomen. Alles weer opruimen en na zo'n lange dag
willen we nooit te laat naar bed. Temeer daar we gisteren weer een heel
programma hadden wat wachtte. Ik ben om 9 uur met de bus naar Goes
gegaan. Er zijn veel bestellingen altijd met de Kerstdagen. Veel
scholen die kinderen een boek geven. Gelein is later ook gekomen. Want
er waren twee herdrukken waar ik altijd wat boeken van krijg. Het
dagboek van vader: Op Gods leerschool en De dominee uit het
Achterbuurtje. Samen om 6 uur met de bus naar huis. Toen was het al
half 8 eer we aan tafel konden. Vandaag moest de auto naar de garage.
Eindelijk tijd om de was weg te werken. Nadat we uit Nunspeet komen is
er altijd veel te doen voordat je weer op regel bent. De kachel brandt
weer heerlijk. Buiten is het donker en wij gaan aan tafel.
|
|
|
|
4
december. Een laatste dagje in de caravan voordat we weer naar
Terneuzen hopen te gaan. Het wordt kouder en zo hebben we besloten de
caravan goed af te sluiten voor de winter. Het is altijd een beetje
werk voor Gelein. Maar de vorst kan zomaar je overvallen. En dan zou
alles kapot vriezen. Wat hebben we veel gebruik van onze caravan kunnen
maken in de achterliggende maanden. Wat heeft de zon veel geschenen. In
de dagen die achter liggen zijn we eigenlijk weinig in de caravan
geweest. Bezoekjes, verjaardagen, het leven hier heeft onze aandacht
weer volop gevraagd.En zo wordt het tijd om de reis naar huis te maken.
Waar ook zo de Heere het wil en geeft weer het één en ander wacht.
|
|
|
|
28
november. In de week die achter ligt zijn we weer naar de caravan
gereden. Verschillende verjaardagen wachtten ons. En diverse afspraken.
We sparen ze altijd maar op. Het weer is nu wel veranderd. Het regent
of miezert en we zijn blij dat we hier ook een heerlijk plekje hebben
om samen te verblijven. In de vrije uurtjes heb ik weer preken van mijn
vader doorgenomen. Deze keer waren het negen preken over Simson. Ik heb
er al van genoten en kijk ernaar uit dat het D.V. volgend jaar als boek
uit zal komen.
|
|
21
november. Zo zijn we nog steeds thuis in Terneuzen. Wel bereiden we ons
voor om naar Nunspeet te gaan. Maar eerst hebben we onze afspraken
hier. Het is kouder geworden. Het heeft ook geregend. Al met al zijn we
niet veel weggeweest. Maar ook in huis is altijd wat te doen wanneer je
het netjes wilt houden. Opnieuw kwam een boekje van mijn vader uit.
Oud- en Nieuwjaar. Daarbij is ook een rouwpreek opgenomen.De boekjes
zijn te besellen bij de Ramshoorn en bij iedere andere boekhandel.
|
|
|
|
Het
was heel lang geleden. Maar nu had ik er echt zin in. Wafels bakken. En
wat waren ze ook nu weer heerlijk bros en luchtig. Gelein neemt ze
altijd met wat suiker. Ik heb liever slagroom. Voor de lijn is het
natuurlijk niet goed. Maar ach, zo af en toe.......
|
|
|
|
13
november. Ook in Terneuzen hebben we elk onze bezigheid. Meest proberen
we het zo te regelen dat we op dezelfde dag weg zijn. Maar soms komt
het anders uit. Dan is Gelein of ik alleen thuis. In de week die achter
ligt trof ik dat laatste. Normaal, als we samen zijn, wandelen we langs
het water. We drinken hier of daar een kopje koffie. Maar deze week was
ik een dag alleen en waarom niet? Alleen over de Scheldeboulevard
gelopen. Een rondje door het dorp en mezelf verwend met wat lekkers bij
de Hema. Eigenlijk weet ik niet meer goed wie me verwend heeft, maar ik
had nog een VVV bon. Dus dankzij een gulle gever genoot ik dubbel van
de traktatie.
|
|
|
|
Wat was het prachtig weer. Ik
had geen haast en genoot met volle teugen van de wandeling naar ons
eigen plekje. Wat staan er veel flats langs de Schelde. Wat bijzonder
om te mogen weten dat daar ergens ook ons home is.
|
|
|
|
Het
lijkt wel alsof aan de zomer geen einde komt. In elk geval aan het
mooie, prachtige weer. En op zaterdag was het opnieuw een heerlijke
temperatuur. We besloten de bus te nemen. Met onze Zeeland-kaart
genieten we dan altijd van een ritje door de tunnel. Geen
tunnel-kosten. Geen brandstof-kosten. Geen parkeer-kosten. Gewoon gaan
zitten. Samen wat praten. Uitstappen. Een wandeling maken. Ergens wat
eten of drinken en dan weer naar huis.
En zo is ook deze week weer voorbij gevlogen.
|
|
|
|
6
november. Zo zijn we in Nunspeet en zo weer in Terneuzen. Daar hebben
we ons leven weer op mogen pakken. Natuurlijk met het vooruitzicht om
zo de Heere het wil weer naar de Veluwe te trekken. Maar zolang we hier
wonen hebben we hier ons leven ook. Een leven van dienen. Daar waar we
nodig zijn. Gelein doet datgene waartoe hij is gevraagd en zelf probeer
ik het ook.Het weer is veranderd in wisselvallig. Maar toch proberen we dagelijks ons rondje te lopen.
Heel bijzonder dat De dominee uit het Achterbuurtje opnieuw in herdruk
is gezet. Nog altijd is er de vraag naar dit boekje wat ik uit liefde
mocht schrijven. Ook het dagboek van de hand van mijn vader Op Gods
leerschool is in herdruk gezet. Zodat beide boeken DV aan het eind van
het jaar weer te koop zijn.
|
|
|
|
30
oktober. Wat hebben we in de week die achterligt weer mogen genieten
van het prachtige herfstweer. Ja het leek soms wel zomer. De zon die
dagelijks scheen. Maar toch ook die prachtige kleuren van de herfst.
Rondom de caravan was het een plaatje. Maar ook in de caravan was het
bijzonder. De kachel hoefde niet aan. En wanneer we 's morgens
wakker werden was het al 20 graden binnen.Wat hebben we heerlijk kunnen
fietsen. En wat konden de kleinkinderen zich ook hier vermaken.
|
|
|
|
Velen
waren te vinden in Gorinchem bij de zogenaamde familiedagen. En omdat
de Ramshoorn er was mocht ook ik achter de stand staan. Wat een
gezellige drukte. En wat een belangstelling voor ook de boeken van ons.
Zo zijn de dagen in Nunspeet weer voorbijgevlogen. En hopen we deze
week weer naar huis te gaan.
|
|
|
|
23
oktober. Soms bevragen we elkaar: 'Waar ben je nu liever?' En wanneer
we zoals nu, in de herfstvakantie, op de Veluwe mogen zijn, dan is het
antwoord duidelijk. Want ook hier voelen we ons thuis.Genieten we van het prachtige weer. Genieten we in de
de caravan die ons eigen plekje is. Samen luisteren we naar het Woord
wanneer we op zondag kerken in ook hier de Christelijke Gereformeerde
Kerk. We
genieten van de kleinkinderen die zo graag uit de kerk meegaan. De vele
spelletjes die we dan met elkaar spelen. De vele zegeningen die ook
hier ons deel zijn.
|
|
16
oktober. Opnieuw een prachtige dag. We genieten dan zo aan de Schelde.
Wat wonen we prachtig. Ja dan zou je bijna denken dat het leven
volmaakt is. Maar niets is minder waar. We leven in een gebroken
wereld. En hier zal altijd pijn, verdriet en teleurstelling zijn.
Enkele keren deze week hoorde ik psalm 146 lezen. Zalig hij die in dit
leven de God van Jacob tot zijn hulp heeft. Dan denk ik wel eens: als
ik dat niet mocht weten en geloven, als ik daar niet op mocht
vertrouwen, wat zou het dan allemaal zwaar zijn.
Maar een week ligt weer achter. Gelein was enkele dagen op de Veluwe om
enkele taken die hij had ter hand te nemen. Terwijl ikzelf mijn dingen
thuis moest doen. Wat is het dan weer mooi om aan het eind van de week
opnieuw samen te mogen zijn. Alles te bespreken en samen te
wandelen langs de Schelde. Nooit kan ik genoeg dankbaar zijn voor de
genade die ook ons in deze ten deel is gevallen. Samen zijn. En dat
alweer zoveel jaar.
|
|
9
oktober. Het bleef ook in de
achterliggende week prachtig weer. Samen trokken we er elke middag op
uit. Soms lopen we. We kunnen fietsen. We hebben een auto. En met onze
buskaart kunnen we overal heen. Ook bij de bushalte bemerkten we dat
zelfs bussen uitvallen. Het is niet meer als voorheen: alle bussen
rijden. Zo wachtten we tervergeefs en moesten we zelfs een keer
overstappen om in Goes te komen.Nu is dat met het prachtige zonnige
nazomerweer niet zo erg. Maar wanneer het kouder begint te worden
zullen we in het vervolg toch even op de app kijken of de bus wel
rijdt.
|
|
|
|
Vanuit
ons appartement is het altijd een feest om naar buiten te kijken. Grote
en kleine boten varen altijd langs. En soms is er dan een verrassing.
Zoals een tocht van vele zeilbootjes. Wat zal ook dat met dit prachtige
weer een cadeau zijn geweest.
Zo is ook deze week weer voorbijgevlogen. Met zoveel zegeningen om dankbaar voor te zijn.
|
|
|
|
2
oktober. Onze eerste volledige week in Terneuzen na een lang verblijf
in Nunspeet ligt achter ons. En wie ons kent weet dat we graag
een puzzel op de tafel hebben. En wanneer we er eentje uit de
doos hebben gehaald duurt het meestal ook niet lang voor hij klaar is.
Deze week was het vooral Gelein die puzzelde. En aan het eind van de
week was de puzzel klaar. Wat is hij mooi geworden. Een uitgave van de
Ramshoorn. Een puzzel van de Brede en de Smalle weg. Na zoveel jaren
nog altijd een duidelijke boodschap. Er is een brede en er is een
smalle weg. Met daarbij altijd die belangrijke vraag: welke weg
bewandel jij?
Er viel deze week in Terneuzen regen. Maar toch konden we regelmatig
een eind wandelen langs de Schelde. We deden als voorheen en dronken
bij de Hema een kopje koffie. Gelein ging een middag vissen, ook dat
doet hij nog altijd graag. En zelf was ik weer als vanouds te vinden in
Goes bij de Ramshoorn. Want ook daar is altijd wat te doen. Zo mogen we
terugzien op een goede en fijne week.
|
|
|
|
25
september. Nog even hebben we genoten van het prachtige weer bij onze
caravan in Nunspeet. Verwend met een heerlijke appelflap was het echt
genieten. Buiten eten en samen zijn. Wat hebben we een mooie reis mogen
maken. Wat hebben we veel mogen zien. Maar aan alles komt een eind. Ook
aan de mooie en prachtige zomer in Nunspeet. Want we besloten om weer
naar huis te gaan. Gewoon ons dagelijks leven in Terneuzen op te
pakken. Zaterdagmorgen zijn we op tijd opgestaan. Het regende. Gelukkig
hadden we de auto al gepakt op vrijdagavond. En zo konden we al snel,
na het schoonmaken van de caravan, rijden. Ook onderweg was er flink
regen. Maar thuisgekomen was het droog en konden we alles naar binnen
brengen. UItpakken, wassen en zo was ons leven hier weer alsof we niet
weg waren geweest.
|
|
|
|
Voor
mijn verjaardag had ik een puzzel gekregen. Een puzzel van de Brede en
de Smalle weg. De Ramshoorn heeft deze uitgegeven. Wat zijn er al veel
van verkocht. De mijne lag nog ingepakt. Deze zomer was er niet van
gekomen. We besloten om deze dan nu maar gelijk op de tafel te
leggen.Veel verloren uurtjes zullen er niet zijn. Maar mochten we zin
hebben, dan kunnen we weer beginnen.
|
|
|
|
21
september. Vorige week donderdag zijn we samen in Arnhem op de boot
gestapt. We hadden er lang naar uit gekeken. Even leek het dat de stand
van het water in de Rijn roet in het eten zou kunnen gooien. Maar op 15
september zijn we aan boord gestapt. En wat hebben we genoten van die
prachtige reis naar Duitsland.
|
|
|
|
We
zijn van Arnhem naar Andernach gevaren. Daar bezochten we de eerste
kerken. Van Andernach naar Rüdersheim. Van Rüdersheim naar Boppard.
Waar we de zondag ovebleven. Op
maandag ging de tocht naar Koblenz en na enkele uren door naar Keulen.
Op dinsdag was de tocht naar Düsseldorf. Waarna we op woensdag de reis
terug naar Arnhem ondernamen.
|
|
|
|
Wat
hebben we prachtige dagen gehad. En wat hebben we in die dagen
bijzondere kerken gezien. De één nog mooier dan de ander. We hebben
gewandeld. Gewinkeld en overal verwonderden we ons over het prachtige
weer. Want de vooruitzichten waren aanvankelijk niet echt mooi te
noemen.
|
|
|
|
Tijdens
het varen zagen we ook prachtige gebouwen. Wijngaarden waar ontzettend
veel druiven groeiden. Heuvels. Maar ook zagen we dat het water
van de Rijn echt heel laag staat. Dat had wel invloed op het gaan aan
en van boord van het schip. De looppplank lag dan ook heel schuin
omhoog. Of, als we van het bovendek van boord gingen precies andersom.
|
|
|
|
Overigens
hadden we een prachtige boot. Allen een eigen kamer met douche en
toilet. Een mooi salon om te zitten. Een restaurant voor de maaltijden
en een bovendek om heerlijk in de zon te zitten.
|
|
 |
|
In
Keulen hebben we de Dom bezocht. Wat een prachtig gebouw. Het orgel
speelde zelfs. Er werd toen we er waren een dienst gehouden. Wat mogen
wij met onze protestantse kerken wel een voorbeeld nemen aan al die
kerken die de hele dag open zijn. Mensen die komen om er te bidden.
Even stil te zitten.Om de eenvoudige reden dat ze daar behoefte aan hebben.
|
|
|
|
En toen, uiteindelijk weer naar huis. Na, nogmaals, een prachtige reis met heel veel om nog eens over na te praten.
|
|
|
|
11
september. Eindeijk, na een lange, ja heel droge tijd, viel er in
Terneuzen veel regen. Het kwam, zogezegd, met bakken van de hemel. 's
Nachts werden we er al wakker van. Nee, het was niet even een buitje.
Maar het bleef regenen. We keken in de loop van de ochtend over de
railing van het balkon naar beneden. Het gras beneden was verzadigd.
Wat was het nat. Er stond een grote plas water op.
Zo was het een dag zonder wandelen of fietsen. Zoals we de andere dagen
van de week konden doen. Nadat we onze dagelijkse bezigheden hadden
afgerond. Soms vergis je je in de dagen. Wat gaat het snel. Ja, zo is
het zondag en zo is het weer zondag. Ook de week die achterligt is
voorbijgevlogen.
|
|
|
|
4
september. Langzaam proberen we weer de draad in Zeeland op te pakken.
Het blijft nog steeds heel mooi weer. En zo pakken we nogal eens de
fiets of lopen we langs de Schelde. We proberen het één en ander weer
aan te pakken. Wat in al die weken dat we weg waren is blijven liggen.
De ramen moeten weer worden gezeemd. De balkons hebben een beurtje
nodig. En op de tafel ligt alweer een prachtige puzzel die we in
verloren uurtjes maken. Zelf was ik weer in Goes bij de Ramshoorn en
Gelein heeft een poging gedaan wat visjes te vangen. Zo is het al snel
het gevoel terug dat ook hier ons plekje is. Leven met de dag. Met
alles wat de Heere op onze weg geeft.
|
|
31
augustus. Aan alles komt een eind. Dat hebben ook wij in de dagen die
achterliggen opnieuw ervaren. Lang waren we op de Veluwe. Lang hebben
we genoten van het zijn daar. Maar op een gegeven moment maak je de
beslissing: we gaan weer naar huis. Om daar de draad weer op te pakken.
Maandag zijn we vertrokken uit Nunspeet. Een lange weg naar huis door
de files die er stonden. Maar in de middag konden we de auto weer
leegmaken en alles thuis een plekje geven. Hoe was het ook alweer? 's
Morgens de dingen die op onze lijstjes staan en 's middags als het maar
even kan een wandeling of een fietstocht. De wind is behoorlijk. De
temperatuur heerlijk. En zo kozen we voor ons loopje naar het centrum
van Terneuzen. Onderweg het gebruikelijke kopje koffie en de gesprekken
samen. Waar natuurlijk de bekeken uitzendingen van de Haamstede
conferentie een plek in hadden. De lezingen die beluisterd werden door
veel ambtsdragers zijn immers ook voor iedereen tot onderwijs. Heel
mooi dat deze lezingen online staan. Zodat we met dat wat we
beluisterden op kunnen merken of en hoe datgene in ook de preken die we
de komende tijd zo de Heere het geeft mogen beluisteren een plek zal
krijgen.
|
|
|
|
21 augustus. In de week die
achterligt waren we op de begraafplaatsen. Af en toe wil ik het gewoon:
de graven schoonmaken. Nee
het zijn niet de fijnste dingen. Maar het is goed om er te zijn. En
even stil te staan bij hen die voorgingen. Niet zomaar vrienden of
bekenden. Maar je eigen ouders en je broer. Soms is het niet te
geloven, dat ik alleen nog ben overgebleven uit ons gezin. Geert ligt
begraven in Elspeet. Het is al 25 jaar geleden. Ik weet het nog goed.
Op vakantie met de kinderen in Hoge Hexel. Waar de politiewagen plots
het park opreed en stopte bij ons vakantiehuisje. 'Heeft u een broer
die Geert heet? Hij is overleden!' Nee, er waren nog geen mobieltjes.
Dat ging nog zo, op deze manier. Mijn eigen huis was verhuurd. En dan
toch moet je terug. Alles moest geregeld worden. Moeder, die haar pols
brak. Vader, die het beroep naar Scherpenisse had aangenomen. Wat was
het een bijzondere tijd.
|
|
|
|
Zes
jaar later overleed vader. Wat heeft het overlijden van Geert hem
geknakt. Wat was het een moeilijk leven wat vader en moeder met Geert
hadden gehad. Ze hielden het vol. Bleven voor hem zorgen. Tot de Heere
het genoeg vond. En Geert werd weggenomen. Vader sprak op het graf.
Samen verhuisden vader en moeder naar Scherpenisse. Doch het ging
langzaam maar zeker ook met vader naar het einde. Na zijn overlijden
leefde moeder nog 10 jaar. Eerst alleen in hun huisje in Barneveld.
Later, toen het niet meer ging in het verzorgingshuis te Lunteren. Maar
ook aan haar leven is bijna 9 jaar geleden een einde gekomen.
Daar stonden we deze week. Op de beide begraafplaatsen. Elspeet en
Barneveld.
|
|
|
|
16
augustus. Ja, soms komt het er gewoon niet van om iets te schrijven. We
leven eigenlijk grotendeels op de Veluwe. En daar is altijd wel iets
wat op ons programma staat. De boekenmarkten zijn weer voorbij. Wat
toch ook voorbereiding vroeg. Daarbij is het ook in Nunspeet heel warm
geweest. En nog is de hitte niet voorbij.Gelein heeft in de week die
achterligt de binnendeuren onder handen genomen. Wat zijn ze mooi
geworden. Het is nu ruim een jaar geleden dat we deze caravan konden
kopen.
Langzaam maar zeker wordt het weer echt ons eigen plekje. Wordt het
weer helemaal naar onze eigen smaak.
|
|
|
|
Ook
deze week ben ik begonnen met dat wat ik thuis zou doen. De was op
maandag. Zoals je kan zien is het gras hier nog mooi groen. Dat
is helaas niet overal het geval. In elk geval droogt alles onder je
handen. Je hebt het net opgehangen en dan kan het er weer af. Het houdt
je bezig. En dan komt er echt van iets anders niets. Het is dus hier
genieten. Maar echt niet altijd vakantie.
|
|
|
|
En ondertussen heeft ook Gelein
een nieuw klusje gezien. De binnenramen zijn aan de beurt. Alles
was netjes maar heel donkerbruin in de caravan. De tuindeuren zijn al
klaar. Mooi licht zoals op de foto is te zien. En dan is nu het voorste
raam aan de beurt.
|
|
|
|
|
|
Een
hele drukke week ligt achter ons. Twee keer waren we te vinden op een
verkoping. Woensdag zijn we met de kinderen naar Barneveld geweest. Er
was de Fair van de Terdege. Zelf stond ik achter een kraam van de
Ramshoorn.Het was een heel gezellige dag. Met klanten in overvloed. De
dagen erna waren ook gevuld. We reden zelfs nog voor een nachtje naar
huis. We hadden diverse
verjaardagen. Maar namen ook opnieuw boeken mee voor de verkoping in
Elspeet.
|
|
|
|
Die
verkoping op zaterdag was de derde boekenmarkt in Elspeet aan de
Schapendrift. Wat een gezellige markt
met zoveel drukte. Aanstaande zaterdag is er D.V. de laatste markt van
dit seizoen. Altijd weer iets om naar uit te kijken.Wanneer je er nog
niet geweest bent moet je het zeker doen! Boeken, boeken en nog eens
boeken. Oud en nieuw. Waar ook aan de kinderen is gedacht.
|
|
31
juli. Het is alweer de laatste dag van de maand. Ook in de week die
achter ligt waren er weer zoveel dingen om dankbaar voor te zijn. Zo
mocht ik mijn verjaardag gedenken. Wat bijzonder dat ik dat weer mocht
beleven. En verwend met cadautjes genieten we nu nog meer van onze
overkapping met nieuwe stoelkussens en een prachtige tuinposter.
|
|
|
|
De
volgende dag reden we naar huis. We wilden toch even kijken bij de post
en bovenal weer andere boeken ophalen in Goes. Want de tweede
boekenmarkt was op 30 juli.
|
|
|
|
Met
een auto vol boeken reden we de andere dag weer naar de caravan. Om wat
boeken af te leveren reden we naar Barneveld. En daar waren we op tijd
voor de eerste Veluwse markt. We konden het niet laten er even overheen
te lopen. Maar wat een drukte was het daar.Even over de rommelmarkt en
toen weer snel naar Nunspeet terug.
|
|
|
|
Wat
was het genieten op de boekenmarkt in Elspeet. De tweede zaterdag die
stond gepland ontvingen we ook weer prachtig weer. Bijzonder om dat op
te mogen merken. Wat een gezellige markt. Wat een leuke contacten.
Zeker, het is een drukke dag. Maar met hulp van kinderen die met
brengen en ophalen van de boeken helpen konden we 's avonds weer
terugkijken op een bijzonder gebeuren.
|
|
|
|
24
juli. Vandaag zou Geert jarig zijn geweest. Wat is het allang geleden
dat hij is overleden. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren.
Vandaag zou hij 67 jaar zijn geworden. Wat was het leven moeilijk. Voor
hem, voor onze ouders. Maar ook voor mij en de kinderen. We waren op
vakantie toen de politieauto ons erf opreed. Een politie stapte uit en
vroeg of ik een broer had die Geert heette. Hij was overleden. Er was
een einde gekomen aan zijn leven. Maar ook aan de zorgen die we hadden.
In Elspeet ligt hij begraven. Zijn zwerftocht over deze aarde was ten
einde.
Wij zijn nog steeds in de caravan. We genieten er met volle teugen.
Zeker, het was even heel warm aan het begin van deze week. Maar we
hebben heel rustig buiten gezeten. En het was geen proleem. Toen de
ergste warmte voorbij was kwamen er weer twee kleinkinderen te logeren.
Dat is ook voor hen en ons altijd genieten door met elkaar veel
spelletjes te doen.
Op vrijdag begon ik met de voorbereiding om op zaterdag met boeken van
de Ramshoorn op de boekenmarkt te staan. Wat was het een leuke dag. Ook
de komende zaterdagen hoop ik er te zijn.
|
|
|
|
17 juli. Wat was het weer een
prachtige week op de Veluwe. We hebben genoten van de vele fietstochten
die we maakten. Het
is zo leuk om thuis een route uit te stippelen en van punt naar punt te
rijden. Wat kom je dan langs prachtige plekjes. Hoe langer je op de
Veluwe bent, hoe mooier het wordt. Ja het is waar, ik heb er jaren zelf
gewoond. Maar ik had echt geen tijd om die routes af te leggen. Nou,
wij genieten samen van. En ja, we hebben er dus nu ook de tijd voor.
|
|
|
|
Gelein
had voor zijn verjaardag nog kaarten gekregen om te gaan Happen en
Trappen. We besloten om dat ook te gaan doen. Gestart in Nunspeet en
een hele dag over een stuk Veluwe gefietst wat we ook nog niet eerder
hadden bezocht. Verbaasd waren we over de immense zandvlaktes nabij
Ermelo. Daar hebben we een poosje stil zitten kijken naar dit
bijzondere deel van Nederland. Happen en Trappen: fietsen van koffie
naar voorgerecht. Van voorgerecht naar soep en uiteindelijk via het
hoofdgerecht naar een heerlijke ijscoupe voordat we weer thuis waren.
|
|
|
|
10
juli. Een tijd van vakantie is aangebroken. Zoals gebruikelijk is er de
verdeling in noord, midden en zuid. Daarbuiten zijn het de ouderen en
de gezinnen met de jonge kinderen die een ander tijdstip kiezen. Ook
wij hebben het Zeeuwse verlaten om elders onze dagen door te brengen.
Al enige tijd verblijven we in onze caravan. Af en toe eens een paar
dagen naar huis om wat dingen te regelen die noodzakelijk zijn. Maar
dan weer terug om hier met kinderen en kleinkinderen, vrienden en
bekenden onze weg te vervolgen.
|
|
|
|
Alhoewel
we veel bij de caravan zijn is het ook heerlijk om de fiets te pakken
en een tocht te maken. Zo reden we in de achterliggende week over de
hei bij Vierhouten. Het is bijzonder datnu reeds de hei hier en daar al
paars kleurt.
|
|
|
|
Wat
hebben we al een grote schare kinderen en kleinkinderen. En nu we op de
Veluwe zijn kunnen we heerlijk van hen genieten en bij hen zijn als ze
jarig zijn. Het was Matthijs die deze week 8 jaar mocht worden. Ik weet
nog goed dat hij geboren werd. Ook toen waren we op de Hofstee en
pasten we op de oudere kinderen. Wat gaat de tijd snel. En wat een
grote jongen is het al!
|
|
|
|
Van de protesten van de boeren
krijgen we weinig mee. Het enige is dat we zagen hoe schappen leeg
waren in de winkel. Tja.....en
dan die vlaggen.......op huizen en langs de wegen. Ja, zelfs aan de
voorkant van ons park. Einde democratie wil het zeggen. Geen overleg
meer. Het is een teken van deze tijd. Er wordt bepaald. Besloten.
Inspraak is niet mogelijk. Want er is uiteindelijk maar één de baas. En
dat moeten we allen voelen. Waar we ons ook bevinden. Of het getuigt
van liefde is een tweede. Hard en zakelijk probeert men alles in de
hand te houden en naar de hand te zetten.Eventuele opstanden worden
neergeslagen. Tegenspreken heeft geen zin.
|
|
3
juli. We zijn nog op de Veluwe. En het was opnieuw een week vol
verrassingen. Van veel reden om dankbaar voor te zijn. In de dagen die
achterliggen kwam opnieuw een boekje voor de jeugd uit. UIt het leven
van dominee Surgeon. Ik denk dat velen wel eens iets hebben gelezen van
de hand van de zogenaamde prins der predikers. Maar wie was deze
welbekende dominee. En wat weten we uit zijn veelbewogen leven.
|
|
|
|
Heel
bijzonder hoe snel ik de boekjes in Nunspeet had. De post bracht ze en
natuurlijk is het dan bijzonder leuk om ze de kleinkinderen te geven.
Ze waren opnieuw verrast en blij. Hopelijk mag hetgeen wordt gelezen
voor velen een aansporing zijn om de Heere te zoeken en niet eerder te
rusten dan wanneer je mag weten van genade. Van vergeving van zonden.
En het recht op een eeuwig leven.
|
|
|
|
Oppassen
doen we ook graag. En het is helemaal geen straf wanneer Jarick even
wakker wordt en we heerlijk met hem kunnen kroelen. Wat hebben we al
veel genoten van kinderen en kleinkinderen. Ook op de Veluwe.
|
|
|
|
Zo
ook gisteren. Want op 2 juli 2009 zijn we getrouwd. En zo mochten we
samen onze huwelijksdag gedenken. Opmerken hoevelen dit nog weten. En
deze dag met ons meeleeefden.
Maar dan maken we ook weer ons op om een paar dagen naar huis te gaan.
Want, we hebben ook een mooie woning in Terneuzen. En daar hebben we
ook weer het één en ander wat ons wacht.
|
|
|
|
26
juni. Het is waar. In Terneuzen kan de lucht prachtig zijn. Wanneer we
op het balkon zitten hebben we er al dikwijls met verwondering naar
gekeken. Maar op de Veluwe en op ons plekje op de camping is het echt
niet anders. Ook dan moet je 's avonds wel eens stilstaan. En genieten
van die prachtige lucht. Wat was het warm in de week die achterligt. De
verwachtingen waren dat het aan het eind van de week veel zou regenen.
Maar niets is minder waar. Zo zie je maar dat weerprofeten het niet
altijd bij het rechte eind hebben.
|
|
|
|
We
leven buiten, zeggen we wel eens. En dat is ook zo. 's Morgens het
ontbijt. 's Middags de lunch en dan 's avonds heerlijk kokkerellen. En
Gelein doet ook dat zo graag. Wat zijn we blij met zo'n mooi plekje en
zo'n prachtige overkapping. Eerst mocht het niet, maar gelukkig zijn de
regels van de gemeente veranderd.
|
|
|
|
Maar
we hebben nog meer. Toen we de caravan kochten lag er een prachtige,
eigenlijk nieuwe partytent in het schuurtje. Samen hebben we hem deze
week opgezet. Met of zonder zijkanten is het echt een uitkomst. Als het
teveel waait houden ze de wind tegen. En als het te warm is halen we ze
er weer af.
En zo zijn we alweer een hele poos op de Veluwe. Vervelen hoeven we ons
niet. We hebben visite, we gaan op verjaardag. We fietsen eens naar het
dorp. Op de camping wordt het al wat drukker. Ouderen die op vakantie
zijn. Gezinnen met jonge kinderen. Ook in het dorp is het goed te zien.
De toeristen komen en gaan. En wij, wij voelen ons hier thuis.
|
|
|
|
19
juni. We zijn weer in Nunspeet aangekomen. Ik vraag het me wel vaker
af: waar ben ik het liefst. Dikwijls zijn het ook de omstandigheden. In
elk geval zijn we nu hier. Wat hebben we heerlijke dagen gehad.
Prachtig weer. Genietend van de rust.En samen bezig op ons stekje. Want
het onkruid groeit welig als we er niet zijn. Dat is dan mijn taak.
|
|
|
|
En
Gelein heeft ook altijd wel wat te doen. Het schilderwerk heeft hij al
snel weer zijn prioriteit. Ook al is het nog zo warm. Zolang de zon er
niet op schijnt kan het ook met dit zomerweer.
|
|
|
|
En toen was ook het kastje
weer klaar. Wat is het opgeknapt. Ondertussen genieten we van de
kinderen en kleinkinderen. Van de kennissen die ik niet en nooit zal
vergeten uit de tijd dat ik hier woonde. |
|
|
|
|
|
12
juni. In de achterliggende week mochten 3 kleinkinderen belijdenis van
het geloof afleggen. Helaas konden we er niet bij zijn. Maar op zondag
werd een achterkleinkind gedoopt. En mochten we weer zover zijn
opgeknapt dat we er bij konden zijn. Rijk gezegend met kinderen, klein-
en achterkleinkinderen is elke gebeurtenis in deze een zegen.Om het als
opa en oma mee te mogen maken is bijzonder. En geeft reden tot
dankbaarheid.
Een nieuw boek is deze week naar de drukker gegaan. Wat is het mooi om
kinderen ope wijze iets te mogen vertellen over het leven en het
werk van predikanten. Wat heb ik er ook zelf veel van mogen leren toen
ik me voorbereidde op het schrijven van een boek over het leven van
Spurgeon. De prins der predikers. Als het goed is komt het in de
volgende maand uit en is het in de boekwinkel te vinden.
|
|
5
juni. Pinksteren. En dan op een geheel andere wijze dan we hadden
kunnen denken. In de achterliggende week bezocht ik zoals gewoonlijk
Goes. Ik was te vinden in de winkel van de Ramshoorn en na enkele uren
wilde
ik als gewoonlijk naar huis. Het leek me alsof ik veel moeite had met
lopen. En op weg naar huis voelde ik me ziek worden. Waar we geen
rekening meer mee schijnen te houden bleek toch wel noodzaak te zijn.
Thuisgekomen testte ik namelijk opnieuw positief op Corona en enkele
dagen was ik ziek. Echt ziek. Het kon niet anders, ook Gelein werd
ziek. Ook corona. En zo is Pinksteren voor ons een periode in
quarantaine geworden.
|
|
29
mei. Vertoeven op de Veluwe. Zo was het in de week die achterligt.
Genieten van alles en iedereen. Maar aan alles komt een eind. Zo ook
aan het zijn op de plek waar we ons samen thuisvoelen. Het gaan naar de
kerk. Het bezoek van kinderen en kleinkinderen. De jaarlijkse
Eibertjesmarkt in het dorp. En het eten met familie omdat we dan even
bij kunnen praten. We zijn weer thuisgekomen. In het Zeeuwse. Wat we
kunnen is terugkijken. En dankbaar zijn voor alles wat we ook in de
tijd dat we daar waren genoten. Dankbaar zijn voor het prachtige weer
wat ook Gelein had om de caravan verder te schilderen. Vorige week was
de voorkant klaar. Maar deze week was het weer opnieuw zo dat hij
verder kon. Zodat de zijkant van de caravan ook prachtig is geworden.
|
|
|
|
22
mei. Nog even hebben we genoten van ons geschilderde balkon in
Terneuzen. Zomaar met het mooie weer buiten genietend van de rust. Een
puzzeltje, wat drinken en wat eten. Heerlijk om zo samen te zijn.
|
|
|
|
Maar
we hadden bedacht om woensdag naar de caravan te gaan. Gelein had verf
bij zich, want hij wilde beginnen aan de boeiborden en de kozijnen. Wat
hadden we weer prachtig weer. En wat kan Gelein het snel. Zienderogen
knapt het op.
|
|
|
|
De
voorkant en de zijkant. Gelein geniet en ik ook. Zomaar op de Veluwe.
Ik kom er natuurlijk vandaan. Maar Gelein geniet er ook zo. En
ondertussen volop bezoek. Kinderen en kleinkinderen komen langs en eten
mee.
|
|
|
|
En als er dan weer wat klaar is moeten we er natuurlijk ook
wat foto's van maken.
|
|
|
|
Maar
één ding gaat atlijd voor schideren. Ja dat gaat voor alles. Als we de
oppas hebben! En dat gebeurde donderdag. Met de wagen zijn we naar de
markt gelopen. En natuurlijk aan de koffie bij de HEMA. Ja, als we er
zijn moeten we echt ervan genieten. Die kleine Jarick is ook alweer zo
groot.
|
|
|
|
En
dan nog een nieuwtje....... opnieuw heb ik een boek mogen schrijven. De
voorkant van het boek is duidelijk. Spurgeon, de prins der predikers.
Wat een prachtige geschiedenis voor de kinderen.......het boek is nog
niet verschenen. Maar ik hoop het te melden als het zover is.
|
|
|
|
|
|
|
|
16
mei. Terwijl we ons klaarmaken om naar Nunspeet te gaan nog even een
terugblik op de week die achter ligt. Een week waarin we genoten van
het prachtige zomerse weer. We konden wandelen en fietsen en hadden
verschillende verjaardagen. En toch is daar altijd het verlangen om
weer te zijn van waar ik kom. Op de Veluwe. Gelein heeft alweer gezorgd
voor verf. Hij is van plan ombij aanhoudend mooi weer een begin te
maken met het verven van de kozijnen van de caravan.
|
|
|
|
In
de week die achterligt heeft Gelein de beide balkons van een nieuwe
laag voorzien. Wat is het weer mooi geworden. Wanneer we op het balkon
zitten genieten we er volop van.
|
|
|
|
8
mei. Ook deze week genoten we van de kleinkinderen die kwamen logeren
in Terneuzen. Hoe graag ze ook wilden blijven, hier wel wilden wonen,
we hebben ze in het midden van de week weer naar huis gebracht. De
volgende dag was opnieuw een schilderdag. De nieuwe schuur met afdak
werd voorzien van een mooie antraciet afwerking. We genoten van het
prachtige weer en de kinderen en kleinkinderen die kwamen kijken. En
moederdag niet vergeten hadden. Wat lief dat kinderen hun moeder
nog op deze bijzondere dag laten weten dat ze blij zijn een moeder te
hebben.
|
|
|
|
|
|
Gelein
kon het niet laten..... nu de schuur met antraciet is afgewerkt staat
hij te popelen ook de caravan van een ander kleurtje te voorzien. En zo
keek hij voorzichtig al eens onder de verflaag die op de kozijnen zit.
Het viel hem mee.
|
|
|
|
Maar
aan alles komt altijd
een eind en zo reden we weer naar huis. Plannen hebben we altijd.
Dat is goed. Maar we leven met de dag. En dat is nu weer in onze mooie
flat in Terneuzen. Waar we iedere dag proberen een rondje te lopen
langs de Schelde. Nadat we onze taken binnenshuis hebben gedaan. Onze
agenda hebben afgewerkt. Wat hebben we twee prachtige plekken
gekregen.Wat is er veel om dankbaar voor te zijn.
|
|
|
|
1
mei. Zo is er vandaag alweer een nieuwe maand aangebroken. In de
achterliggende week waren we nog in Nunspeet. Gelein wilde heel graag
onze nieuwe schuur wat betreft het wit klaarmaken. En ja, vrijdag was
er 10 liter gesmeerd.De ton was leeg en we konden ons klaarmaken om
naar huis te gaan.
|
|
|
|
Het
ziet er allemaal prachtig uit. Nee, klaar is het nog niet. Want Gelein
wil nog met antraciet afwerken. De deuren en de randen. Maar wat is er
al veel werk verzet in de week dat we in Nunspeet waren.
|
|
|
|
Koningsdag
vierden we in Nunspeet. Zo versierden ook wij de caravan. De beukhaag
begint zomaar ineens weer uit te lopen. Er moet wel steeds veel oud
blad geruimd worden. Maar dat zij dan zo.
|
|
|
|
En
zowaar, voordat we naar huis reden ontmoetten we nog de nichten. Wat
was het lang geleden door de Corona. Heerlijk hebben we gegeten in
Apeldoorn. Altijd weer is het gezellig om met elkaar bij te praten.
|
|
|
|
24
april. Er waren nog 14 preken van mijn vader uit de tijd dat hij in
Zwijndrecht stond over het bijbelboek Ruth. En deze preken zijn deze
week in boekvorm verschenen. Ruth geleid uit Moab is de titel van
deze mooie uitgave. Preken waarin vader geestelijke lessen heeft
getrokken naar aanleiding van het leven van Ruth. Met moeder Naomi
meegegaan naar Bethlehem. Daar terechtgekomen op de akker van Boaz. Die
haar losser werd. De boeken zijn te bestellen via www.deramshoorn.nl.
Wat een prachtige herinnering aan de tijd dat we in Zwijndrecht
woonden.
|
|
|
|
Met
de boeken vertrokken wij naar de Veluwe. Om ze daar ook weer aan de
kinderen uit te reiken. Ook zij vinden het altijd erg mooi en waarderen
dit. Het was erg winderig, maar prachtig weer om te schilderen. Gelein
is dan ook al twee dagen beziggeweest. En wat wordt het mooi. Het
schuurtje heeft eerst een winter zo gestaan.Maar nu is het tijd om te
gaan behandelen.
|
|
|
|
Het is wel een hele klus. Maar Gelein vindt het altijd leuk
om te doen. Plank voor plank.
|
|
|
|
Rustig aan, het hoeft niet klaar. Ondertussen genieten we
van ons heerlijke plekje. De zon en de rust.
|
|
|
|
En
omdat we in Nunspeet waren bezochten we de Generale Synode van de CGK.
Ook uit onze gemeente was een ouderling vertegenwoordigd. Ieder weet
wat de nood van deze week was. De vrouw in het ambt. Tot verwondering
werd dit niet vrijgegeven. Toch zijn er gemeentes die vooruit hebben
gegrepen en reeds vrouwen een ambt in de gemeente laten vervullen. Wat
een moeilijke opdracht om hierin een weg te vinden.Gemeentes die geen
gehoor geven aan besluiten die van hogerhand zijn genomen.
|
|
17
april. Het zouden zullke koude Paasdagen worden. Het tegendeel was
waar. Hoe veranderde het weer en wat konden we in de dagen die achter
liggen alweer heerlijk genieten van de zon. We wandelden en fietsten.
Het hele bijzondere
nieuws is dat we opnieuw overopa en overoma werden. In tien dagen tijd
werden twee kleine meisjes geboren. Wat een reden tot dankbaarheid. En
wat hebben we al een grote familie.
Dan is het nu uitkijken naar het verschijnen van een prekenbundel van
mijn vader. Het boek Ruth, geleid uit Moab, staat deze week te
verschijnen. Natuurlijk is het al te bestellen. Veertien preken in één
boek over de jonge weduwe die de bijzondere keuze in haar leven mocht
maken. Uw God is mijn God en uw volk is mijn volk.
|
|
11
april. Wat waren de boeren blij in de week die achter ligt. Een milde
regen en dan ook bijna elke dag van de week. Voor ons was het dan ook
geen wandelweer. We vermaakten ons binnen. Dan merk je ook dat er vaak
dingen blijven liggen die toch ook nodig gedaan moeten worden. Daar heb
je dan mooi eens de tijd voor. En opeens had ik er weer eens zin in om
wafels te bakken. Wat was dat lang geleden. Natuurlijk niet goed voor
de lijn. Maar zo leuk om te doen. En van te smullen..... het is echt
iets wat ik in Zeeuws-Vlaanderen heb geleerd.
|
|
|
|
En.....we
zijn bij onze kleine Julia wezen kijken. Wat een schatje. Wat fijn dat
het ook allemaal weer goed mag gaan. Zo zijn er ook in de
achterliggende week weer veel momenten geweest waarop we onze
zegeningen konden en mochten tellen.
|
|
|
|
3
april. Wat was er ook deze week weer veel om over na te denken. Veel
wat ook mijn en onze hand vond om te doen. Deze week was niet anders
dan andere. Alles wat de Heere op je weg geeft en waar je in het geloof
gehoor aan mag geven. De vele richtingwijzers van Boven die opgemerkt
mochten worden. Wanneer we mogen leven is ons leven van de Heere. En
Hij zegt duidelijk wat Hij van je vraagt. Een gang naar de kerk en het
graf om één uit de familie naar haar laatste rustdag te brengen. Maar
ook de geboorte van opnieuw een achterkleinkind. Wat ligt het dicht bij
elkaar. De dood, maar dan ook weer het nieuwe leven. De ontmoetingen
die Hij dan geeft. De gesprekken waarop je later in verwondering op
terug mag kijken. Een dagje Ramshoorn in Goes om daar te zijn en te
genieten.
|
|
|
|
Wat
is het bijzonder om nog samen te zijn. Dagelijks ook samen datgene te
doen wat van ons wordt gevraagd. En daarbij zijn dan ook de momenten
van wandelen en ergens een kopje koffie drinken. En niet en nooit is
het zomaar. Want elke keer weer zijn we verwonderd wanneer we op onze
weg, ja onderweg deze of gene ontmoeten en ermee te kunnen en te
mogen spreken. Zeker, het leven is niet altijd gemakkelijk. En soms
zelfs moeilijk. Maar tel altijd je zegeningen. En zeg dan verwonderd:
Hij laat nooit alleen.
|
|
|
|
27
maart. Zoals altijd kwam er ook nu weer de dag dat we terug naar huis
reden. De fijne dagen in Nunspeet waren voorbij. En we kwamen na een
lange reis met files terug in Terneuzen. Daar wachtte ook weer het
nodige. Wat hadden we mooi weer in Nunspeet. Maar ook hier was het nog
niet voorbij. Heerlijk wandelen en fietsen wanneer we ook maar even de
tijd ervoor hadden. Met de verjaardag van Gelein telden we bijna zestig
kinderen en kleinkinderen. Dat betekent ook even zoveel verjaardagen.
Soms heb je een week dat het wat rustiger is, maar deze maand tellen we
er een heel rijtje. Wat is het mooi wanneer je elkaar weer ziet en
spreekt. Wat zijn wij rijk gezegend met zo'n grote wederzijdse
kinderschaar.
|
|
20
maart. Halverwege de week zijn we naar ons plekje in Nunspeet gereden.
Wat hebben we ook nu prachtige dagen gehad. Ook nu konden we buiten
weer heerlijk aan de slag. 's Morgens zoals altijd ons werk en dan erna
lopen of fietsen. De verjaardag van Gelein hadden we al gevierd in
Zeeland. Maar deze week deden we het met de andere helft van de familie
op de Veluwe. Wat is het mooi om allen weer bij elkaar te zien. Dat
hebben we toch echt gemist in de tijd dat er zoveel maatregelen waren.
|
|
|
|
Ja,
als het werk klaar is kunnen we een heerlijke fietstocht maken. Dat
doen we heel graag. Deze keer reden we naar Elburg en dronken we in het
zonnetje een kopje koffie op een terrasje. Ik denk dat ook dat 2 jaar
geleden is. Waar is de tijd gebleven zou je zeggen.Wat is het dan
dubbel genieten wanneer je je dankbaar voelt voor de zegeningen die wij
nog mogen ontvangen.
|
|
|
|
13
maart. Wat was het ook deze week prachtig weer. En wat waren we rijk
gezegend met de verjaardag van Gelein. In de dagen eraan voorafgaand
ook al met visite. Op zaterdagavond met kinderen, klein- en
achterkleinkinderen. Een hele week konden we wandelen en fietsen. Zelfs
buiten op het terras genieten van de lunch. Wat een voorrecht dat het
nog kan. Terwijl overal in de wereld oorlog en geweld de boventoon
voert. Natuurlijk ook bij ons veel onderdeel van de gesprekken. Toch
mogen we leven met de dag. En genieten van datgene wat wij nog
ontvangen.
|
|
|
|
6
maart. We konden het niet laten. Deze week waren we in Nunspeet. En wat
hadden we bijzonder mooi weer. De crocusjes en de narcisjes bloeiden
volop. We genoten van de lange wandelingen die we maakten. Ik moet
eerlijk zeggen dat ik me er altijd nog thuis voel. Natuurlijk waren er
de zorgen om de situatie in de wereld. De oorlog in Oekraïne. Wat
geniet je dan nog des te meer van de vrede en de rust die wij mogen
hebben.Wat is de dank dan groot dat de Heere ons dat nog geeft.
|
|
|
|
Natuurlijk
moesten we ook wel aan de slag. Oftewel: we wilden ook wat doen. Het
was prachtig weer om de caravan te wassen. Nou, dat was wel nodig. Het
leek wel groene verf die eraf kwam. Het tuintje hebben we weer
opgeknapt. Enkele viooltjes geplant. Tja, dan is het nu even de
herinnering die we hebben aan een hele mooie week in Nunspeet.
|
|
|
|
Nee
hoor, het was niet alleen werken. Lange wandelingen maken.
En.....altijd tijd om ergens een kopje koffie te drinken met wat
lekkers. En toen weer naar huis. Waar we genieten van het prachtige
weer wat nog aanhoudt. Het uitzicht op de Schelde.
|
|
|
|
27
februari. Terwijl aan het begin van de week nog de storm over het land
ging en we het liefst maar thuis naar de Schelde en haar golven keken,
konden we later in de weekdagelijks weer een flinke wandeling maken. We
doen dat graag en weten de Hema te vinden voor een lekker kopje
koffie of thee nu de maatregelen zijn afgeschaft. Het neemt niet weg
dat de corona niet voorbij is. Maar het lijkt erop dat andere zorgen op
de voorgrond zijn getreden. De aanval van Poetin op Oekraïne. Ik zeg
het bewust. De aanval die Poetin heeft gewild. Daarom is het ook van
het grootst belang niet alleen te bidden voor Oekraïne maar ook Rusland
en de bewoners niet te vergeten. De maatregelen die worden getroffen,
de sancties, treffen niet alleen Poetin maar ook zijn land. Het land
waar hij president van is. En waarvan de inwoners deze oorlog helemaal
niet willen.
|
|
|
|
20
februari. We zaten veel in huis deze week. Vooral aan het eind van de
week toen de stormen ook hier in Zeeuws-Vlaanderen woedden. Er was geen
schip meer op de Schelde te zien. Een verbod tot varen was uitgegaan.
Nog even waagden we ons buiten en kwamen we nat en verwaaid terug. Om
dan heerlijk samen in huis bezig te zijn. Mij wachtten veertien preken
van vader. Een Bijbellezing over het boek Ruth. Wat mogelijk dit
voorjaar staat te verschijnen. Wat is het dan even een verkeren in het
verleden. Om als het ware vader weer te horen spreken. Wat is het lang
geleden dat hij in Zwijndrecht stond. Waar de preken zijn opgenomen.
Wat is het ook lang geleden dat ik zelf daar woonde. Meer dan vijftig
jaar terug. Herinneringen komen boven. Goede en minder mooie. Maar tot
vandaag mag ik er nog zijn. Bewaard en gespaard in de meest moeilijke
omstandigheden.
|
|
13
februari. Ineens kwam het bij ons op. Inpakken en naar de Veluwe.
Heerlijk om in onze flat een winkelkarretje te hebben. Alles erin voor
een paar dagen en weg waren we. Wat is het dan genieten zo samen. Op
bezoek bij de kinderen. Lopend naar het dorp. En na enkele dagen weer
terug naar huis. Waar dan weer genoeg is te doen. Uitpakken. Wassen. En
zo is het weer zondag. De dag om alles te overdenken. De rustdag. Het
luisteren naar de preken. Het zingen van de psalmen.
|
|
|
|
6
februari. We zeggen het zo dikwijls tegen elkaar: Het is alweer
donderdag. Het is alweer zondag. En toch is er iedere dag wel iets om
op te merken, wanneer je het mag en wilt zien. Dat vraagt bij alle
drukte een tijd van bezinning vrij te maken. Het zijn soms zomaar die
kleine dingen die je zo gemakkelijk voorbij kan laten gaan.
Onopgemerkt. Wij waren in de achterliggende week thuis. Nog altijd
vinden we het te koud en te nat om naar Nunspeet te gaan. We vragen ons
ook wel eens wat dingen af. Zal er ooit weer een tijd komen dat we daar
de fiets kunnen pakken en onderweg ergens iets kunnen drinken op een
terrasje? NIet dat dat zo belangrijk is, maar toch....
Maar niet getreurd. We hebben het fijn in Terneuzen. We wandelen elke
dag als het maar even kan. Wat zijn ook hier veel mensen in
quarantaine! Zelf ben ik begonnen met iets heel leuks.
#datruimtlekkerop. Op 1 februari deed ik 1 ding weg. Op 2 februari 2
dingen enz. Ik ben begonnen in de berging. Wat staat er veel in de
kasten wat je nooit gebruikt. Ja die mogelijk er bij de verhuizing naar
hier zomaar in zijn gezet. Een leuke bezigheid. Veel bewaar ik. Want
nog altijd is er de hoop dat er ooit een rommelmarkt komt. En dat is
toch wel iets wat ik echt heb gemist in de jaren van Corona. De
contacten op de markt. En mensen blij maken met iets leuks voor een
klein prijsje.
|
|
30 januari. Terwijl
nog steeds velen in quarantaine verblijven konden we deze week rustig
thuis zijn. Het weer was prachtig. Ook al was het soms best koud, we
wandelden elke dag. Ook al zijn we maar samen, toch is er altijd wel
iets wat we nodig hebben vanuit het centrum van Terneuzen. Aan het eind
van de week haalden we de boeken op die vanuit Norwich voor me naar
Nederland waren gestuurd. De engelse vertaling van een dagboek van
vader. Tevens is ook De dominee uit het Achterbuurtje in het engels
verschenen. Het zijn toch van die dingen die ik niet had kunnen
bedenken. Maar die toch werkelijkheid zijn geworden. Soms willen
herinneringen van korter of langere tijd geleden naar boven komen.
Verdriet en pijn. Onrecht. Wat is het leven voor mij in de loop der
jaren veranderd. Graag had ik gezegd dat er een verleden was. Maar
helaas, het is als altijd: de duivel zit niet stil. En probeert ook nu
nog me te treffen. Waarbij ik dan vaak denk: Waarom? Wat heb ik je
gedaan?Wat ben ik dan ontzettend dankbaar voor de rust en de vrede die
we samen hier en op de Veluwe kennen.
|
|
23
januari. In de week die achterligt waren we op de Veluwe. Niet in de
caravan, maar in een hotel in het bos. Ontbijt en diner op de kamer in
verband met de coronaregels. Wat overigens prima ging en geweldig
verzorgd was. Gewoon toch even eruit om wat afspraken na te komen.
Daarbij genoten we van het heerlijk wandelen in de omgeving. Aan de
Schelde wandelen we dagelijks langs het water. Op de Veluwe zijn het de
bossen. Vergelijken kan je het niet. Het is allebei heerlijk. In
Terneuzen zijn het altijd weer de vele boten, maar ook de zeehondjes
die met hun kopjes boven het water uitsteken. Op de Veluwe genieten we
van de vogels wiens geluid in de stilte van de bossen te horen is.
|
|
|
|
We
kennen de bossen van de zomer. Als alles zo mooi groen en fris is.
Tijdens de wintermaanden is het heel anders. Maar toch ook
prachtig.Bijzonder om zo samen in dat stille bos te wandelen.
|
|
|
|
16
januari. Testen, testen en nog eens testen. Maar erachter komen dat er
ook nog gewoon griep is. Dat weten wij nu ook. Een fikse verkoudheid.
Een virus. Koorts. Veel slapen en dan voorzichtig weer even naar
buiten. Dan bij alles te bedenken dat we belijden dat alles ons uit
Gods Vaderlijke hand toekomt.Ook voor ons weer even een tijd van rust
en nadenken. Iets wat heel belangrijk is in dit leven van jachten en
stress als je
er niet voor oppast. Ook mensen die de leeftijd van AOW hebben bereikt
zijn altijd weer te vinden.Vooral als men weet dat ze eigenlijk niet en
nooit nee zeggen.
|
|
9
januari. En zo is het alweer de tweede zondag in het nieuwe jaar. De
twee logeetjes uit Elspeet zijn weer vertrokken. Wat hebben ze genoten
van de logeerpartij. Maar ook opa en oma deden volop mee. Spelletjes,
cupcakes bakken. Met elkaar naar de winkel om uit te zoeken wat er
moest worden gegeten. Het hield niet op. Vooral het gourmetten sloeg
natuurlijk aan. Maar aan alles komt een eind en zo mogen de kinderen
morgen weer naar school.En wordt het tijd dat opa en oma alles weer
eens een goede beurt geven.
|
|
|
|
Met
goede voornemens beginnen wil natuurlijk ook zeggen: wat gaan we eten.
Zo heb ik mijn smoothie recepten weer eens opgezocht. Uiteindelijk is
het niet veel werk om zo'n heerlijke drank te maken. Maar je moet het
wel even doen. En op deze manier krijgen opa en oma veel vitamientjes
binnen. Dat is altijd nodig. Maar zeker in deze tijd. Gelukkig hebben
we geen corona. Maar er bestaan ook gewone griepjes en verkoudheden. En
daar ontkomen we helaas niet helemaal aan op dit moment.
|
|
|
|
2
januari. En zo zijn we een nieuw jaar ingegaan. Het oude jaar is
afgesloten. Ook wij samen mogen staan voor een onbekende toekomst. Maar
wanneer we met de dag mogen leven, dan is de herinnering die we vandaag
mogen meedragen dat wij precies 12 1/2 jaar geleden elkaar het jawoord
mochten geven. Wat was het prachtig weer op die tweede juli van het
jaar tweeduizendnegen. Wat zeggen we het nog vaak: zo'n mooie dag als
we toen met elkaar mochten beleven. Vandaag is het zondag. Een
bijzonder moment om in het midden van de gemeente de dank neer te
leggen waar het hoort. Want dankbaar, blij en verwonderd zijn we om dit
te mogen beleven.Daarnaast hopen en bidden we om Gods zegen en Zijn
bewarende hand over ons, onze kinderen, klein- en achterkleinkinderen.
|
|
|
|
26
december. Je denkt dat het je niet kan overkomen. Maar in de
achterliggende week werd ik dus verrast met een virus op mijn telefoon.
Heel veel verwijderd. En dan ben je dus ook veel kwijt. Dan kom je
erachter hoeveel je bewaart en wat uiteindelijk van geen enkele waarde
is. In elk geval werd het voor mij opnieuw beginnen met het verzamelen
van foto's en video's. Zo denk je een paar rustige dagen te hebben
voordat de Kerstdagen aanbreken, maar dergelijke dingen houden je
gewoon wel even bezig. Het was ook niet het enige wat nog aan de orde
was voordat we op zaterdag naar de kerk konden gaan. Maar het zal bij
iedereen hetzelfde zijn geweest. Druk, druk en nog eens druk. Wat is
het dan
heerlijk om een extra rustdag te genieten. De dagen van Kerst. Die ook
ieder op zijn of haar eigen wijze door heeft mogen maken. Wij zijn
heerlijk samen. En proberen ons netjes en zoveel mogelijk aan de
maatregelen te houden. Wij
zijn nu een bijzondere week van herdenken ingegaan. Op 2 juli 2009
mochten we elkaar het ja-woord geven. Dat is dus, als we het mogen
beleven, volgende week zondag 12 1/2 jaar geleden. Ieder die er toen
bij was weer nog welk een prachtige dag we hadden. Heel veel zon en een
mooi gezelschap. Echt een dag om ook nu nog heel dankbaar op terug te
kijken.
|
|
|
|
19
december. We doen weer als andere jaren. De puzzle's liggen altijd op
tafel. Deze week was het een rondje Texel. Wat zijn we daar al dikwijls
geweest. Maar met de Corona is ook wat dat betreft alles anders. Ik
moet wel zeggen dat wij er veel genoten hebben. De herinnering blijft.
Opnieuw zijn er de diverse maatregelen genomen. Misschien vreugde bij
de leerlingen van de basisschool. Maar het is wel heel erg dat het elke
keer weer nodig blijkt te zijn.
|
|
|
|
Mist
of regen, we proberen nog altijd ons rondje te lopen. Wat hoorden
tijdens onze wandeling de boten toeteren. Ten teken dat het toch wel
erg mistig was op het water. En zo zijn we alweer gekomen in de week
die leidt naar het Kerstfeest zo de Heere het geeft.
Zondagsschoolkinderen die ernaar uitkijken. Maar of het allemaal door
kan en zal gaan is nog de grote vraag. Wanneer we mogen geloven dat het
de Heere is Die alles leidt en overal Zijn wijze bedoeling mee heeft,
dan is het alles veel gemakkelijker om over te geven. Hij heeft geen
lust tot plagen, maar daarin dat we ons bekeren en leven.
|
|
|
|
12
december. Ook in Amerika was vader bekend. Ook al heeft hij er nooit
gestaan en al is hij er nooit geweest. Zo kwam er een vraag naar de
rechten van het boek De dominee uit het Achterbuurtje. En ook werd
gevraagd naar de rechten van Op de leerschool van het Woord. Deze week
zag ik hoe beide boeken in Norwich zijn uitgegeven in het engels. Wat
is dat bijzonder. En wie had dat toch kunnen denken. Mijn vader weet
het niet meer. Maar ik ben dankbaar en verwonderd. De Heere Zelf
daarvoor alle eer.
|
|
|
|
5
december. Na enkele weken verblijf op de Veluwe zijn we weer thuis
mogen komen. Teruggekomen met veel gedachten. Zoals
altijd hebben we veel mensen ontmoet. Dan komen herinneringen boven.
Inmiddels is
het alweer heel wat jaartjes geleden dat ik er woonde. We worden allen
ouder. En hoevelen zijn er in de jaren die achter liggen al overleden.
Ook deze weken werden we
geconfronteerd met hen die nu in het ziekenhuis liggen door de Corona.
Dan kan je er van denken wat je wilt, maar een ernstige ziekte is het
wel. Nee, angstig zijn we niet. Maar oppassen is het altijd. Denkend
aan die anderhalve meter en de basisregels. Dat zijn toch de dingen die
je eigen verantwoordelijkheid inhouden. De verantwoordelijkheid voor
jezelf en voor de mensen om je heen.
Zo zijn we dan nu weer thuis. We proberen het werk weer op te pakken.
Want enkele weken weg wil toch zeggen dat het één en ander bleef
liggen.
|
|
28
november. De dagen korten. Soms is het om 4 uur al nodig de lichten aan
te doen. De bomen zijn hun bladeren grotendeels verloren. Wanneer we
over de Veluwe rijden, welk een verschil met de zomermaanden. En toch
genieten we ook nu. Samen of met kinderen, kleinkinderen, vrienden en
bekenden. Nooit zijn de jaren uit te wissen dat ik zelf op de Veluwe
woonde. Mensen vragen me wel eens waar ik me meer thuis voel. Het lijkt
misschien een lastige vraag. En het antwoord klinkt misschien een
beetje vreemd. Als ik thuis ben ken ik de heimwee naar hier. En nu we
hier zijn kan ik ook weer verlangen naar ons thuis in Zeeuws
Vlaanderen.Op twee plekken tegelijk kan je niet zijn. Zo eenvoudig ligt
het. En nu zijn we op de Veluwe. Waar we leven met de dag.
|
|
|
|
21
november. Soms gaan dingen ineens heel anders dan je had gedacht. En zo
zijn wij in de week die achter ligt naar Nunspeet gegaan. Het is
herfst, ook daar. De bladeren zijn grotendeels van de bomen gevallen.
En de laatste bladeren laten los van de takken van de bomen. Verrast
door het prachtige zonnige weer genieten we opnieuw van ons plekje. De
caravan die daar zo heerlijk rustig staat op het park. Ook hier
proberen we zoveel mogelijk rekening te houden met het virus wat ook
ons land in de greep houdt. Ook van ons zijn er de kinderen en
kleinkinderen die besmet zijn.
|
|
|
|
Maar
wij zijn geen mensen die alsmaar weg moeten. We vermaken ons prima
samen. En verwonderd kijken we naar de natuur om ons heen. De natuur
die geen last heeft van Corona.Zo mooi met al die prachtige
herfstkleuren.
|
|
|
|
14
november. Opnieuw ligt een week achter ons. Nog altijd zijn we
thuis in Terneuzen. Het verlangen om weer eens naar de Veluwe te gaan
is er zeker. Maar ook hier hebben we ons leven. Wat kunnen en mogen we
altijd nog
veel doen. Want ook wij worden ouder. Iedere dag weer mogen we opmerken
hoe ook ons leven wordt geleid. Zodat we niet weten wat het is om ons
te vervelen. Met de liefde van ons hart mogen we dat ter hand nemen wat
op
onze weg wordt gebracht. Het is en blijft opmerken. En niet voorbij
gaan aan de gewezen weg van de Heere in ook ons leven.
Het weer was prachtig.
Ook deze week brachten we veel uren buiten door. Wandelend of fietsend.
Zodat we ook in deze rekening houden met ons klimaat. Corona, klimaat
en vluchtelingen. Het zijn zomaar drie dingen die het overdenken waard
zijn wanneer we de Bijbel lezen. Ja we hebben ons altijd af te vragen
wat de Heere ons heeft te zeggen. Ook in deze. Ook ons als christenen.
|
|
7
november. Terwijl het nog maar even is geleden dat we een nieuw jaar
2021 ingingen zijn we nu alweer aan het eind van het jaar gekomen. De
maand november is ingegaan. De herfst is een feit geworden. Alhoewel we
ook in de week die achterligt nog konden wandelen en fietsen. Overal
zien we al de kerst- en nieuwjaarskaarten in de winkels liggen. Zodat
we eraan worden herinnerd dat de dagen van Kerst in het verschiet
liggen. De dagen en de weken vliegen als het ware voorbij. Zo is het
morgen en zo is het weer avond geworden. Zo is het zondag en zo is er
de volgende zondag aangebroken. Als altijd de eerste dag van de week.
Terugziend op de week die achter ligt mogen we de bewarende hand van de
Heere opmerken. Terwijl ik vrijdag in de bus zat om naar Goes te gaan
werd ik geconfronteerd met een ernstig ongeluk aan de havens. Een busje
reed met zes inzittenden zo van de kade in het water. Kwam op een
binnenvaartschip terecht. Eén inzittende uit Terneuzen verloor hierbij
het leven. Voor ons enkel omrijden omdat de wegen werden afgesloten.
Maar wat een verdriet voor allen die hiermee te maken hadden. Wat staan
we dikwijls te weinig stil bij Gods bewarende en beschermende hand. We
reden zaterdag zelf naar Dordrecht en kwamen aan het eind van de dag
veilig thuis.Zo maakt de Heere nog altijd onderscheid. Iets wat wij
niet hebben verdiend.
|
|
31
oktober. Wat was het deze week weer prachtig weer. We konden naar
hartelust wandelen en fietsen. Hier en daar horen ook wij weer de
berichten van besmetting door Corona. Ja, soms lijkt het alsof er geen
enkel ander gesprek meer is dan daarover. Deze week werd ook in deze
omgeving veel aandacht geschonken aan Halloween. Wat is het dan
bijzonder om op de zondag een ander geluid te horen, Immers is er het
LICHT van de wereld. Wat toch een geheel andere inhoud heeft dan Corona
en Halloween. Het bezig zijn met donkerheid en angst. Met dood en
verderf. Wanneer je dan zelfs de kleinste kinderen verkleerd over de
straten ziet gaan, wat is er dan veel onwetendheid over Hem Die
zo'n geheel andere inhoud geeft aan het leven en de dood.Wat is er
weinig besef van wat het leven en de dood zonder Hem in werkelijkheid
is.
|
|
23
oktober. Het waren maar enkele dagen op de Veluwe. Het weer was
prachtig. Maar we zijn weer thuis. Gelein heeft de taak deze maand om
de containers schoon te maken. Dus was het maar van korte duur.
Uiteindelijk was het niet erg. Want de regen viel al snel ook in
Zeeland neer. Op het water van de Schelde waren de schuimkopjes te zien
door de harde wind. Heerlijk om dan lekker thuis te zijn. Terug te
kijken op de fijne dagen die achter liggen. Gezellig bij kinderen en
kleinkinderen. Maar ook hier is het weer een druk programma. Ik was
zelf in Goes bij de Ramshoorn. En we wandelden langs de Schelde nadat
de regen was gestopt. In het centruim van Terneuzen aten we op een
terrasje. Dat kan nog nu het zulk mooi weer is.
|
|
18
oktober. Prachtig weer in Nunspeet. Wat treffen we het nu we in de
caravan zijn. Gelein heeft vandaag het dak op de nieuwe aanbouw
gebrand. Wat is het mooi geworden! Samen zijn we nog even op de fiets
naar het dorp geweest. Daar hebben we een heel eind gelopen en op
het terras wat gegeten en gedronken.Ook hier kom je nergens meer binnen
om er wat te eten. Maar wij genoten buiten van ons natje en droogje.
|
| 14 |
14
oktober. Wat kunnen herinneringen bijzonder zijn. Ik weet nog hoe ik
als jong meisje in Zwijndrecht voor het eerst een vrij Kerstverhaal
vertelde aan de kinderen van de Zondagsschool.Mijn vader hielp me om de
verhalen te maken. De liefde tot het vertellen is me altijd
bijgebleven. Zo verschijnt
binnenkort een boekje in A5-formaat met een vertelling. Geschikt om
voor te lezen bij elke Kerstfeestviering. Ook heel mooi om in een
envelop te versturen. Te bestellen bij de plaatselijke boekwinkel.
|
|
|
|
10 oktober. Wat hebben we
prachtige nazomerdagen gehad. We
hebben gewandeld en gefietst. We hebben genoten van ons plekje aan de
Schelde. Daarnaast waren er altijd de dingen die we graag doen. Gelein
was elke dag wel even in de garage te vinden om wat te verven. Zelf
reisde ik weer met de bus naar Goes om bij de Ramshoorn bij te
springen. En zo in het najaar is het ook goed alles weer eens een goede
beurt te geven.Vervelen behoeven we ons niet. Wat is het bijzondere
dat we het allemaal nog kunnen. Ja en dan vragen mensen om ons heen
wanneer we weer naar de Veluwe gaan. Ze kennen ons al. En, inderdaad,
we hebben weer plannen gemaakt.......
|
|
|
|
3
oktober. Deze week zijn we thuisgekomen. We waren het al langer van
plan. Onderweg en thuis wachtte ons het één en ander. Zodat we hadden
besloten ons lange verblijf in Nunspeet af te sluiten. Natuurlijk hopen
we nog weer naar onze caravan te gaan. Maar het zal niet zo zijn als in
de maanden die achter liggen. Eerlijk gezegd heb ik altijd even tijd
nodig om thuis weer te wennen. Om over te schakelen. Maar met onze
volle agenda hier sta ik er toch niet te lang bij stil. Ons leven in
Terneuzen is weer begonnen. Deze week werd een geliefde schoonzuster
begraven. Wat zullen we haar missen. Hoe dikwijls belde ze ons op met
de vraag of we weer kwamen. Altijd was het gezellig. Maar ze is van ons
weggenomen. In de hope des eeuwigen levens.
|
|
|
|
Wat
kregen we mooie foto's uit Nunspeet. De verlichting is helemaal klaar.
De lampen van het schuurtje met aanbouw branden. Ja, dan hebben we zo
weer zin om erheen te gaan en het schuurtje nu helemaal in te richten!
De kinderen en de kleinkinderen te zien.Ik zeg wel eens: Als ik daar
ben heb ik heimwee naar hier. En als ik hier ben heb ik heimwee naar
daar.
|
|
|
|
26
september. Ook in de week die achter ligt hebben we nog veel kunnen
doen op ons plekje in Nunspeet. Gelein was bezig op het dak. Er moet nu
nog 1 laag op. Maar dat heeft geen haast. Wat troffen we het met het
weer. Elke dag waren we buiten. En zo genoten we van het werk wat was
en werd gedaan.
|
|
|
|
Vaak
zaten we buiten en zeiden we het tegen elkaar: Wat hebben we toch een
prachtig plekje. Inmiddels zijn we al vele weken in Nunspeet geweest
deze zomer. Er wordt al verteld dat we er wonen. Maar dat is echt niet
waar. We wonen nog in Terneuzen en deze week hopen we dan echt weer
naar huis te gaan.Dat waren we al van plan. Maar nu er een schoonzus is
overleden wacht ons deze week de begrafenis.
|
|
|
|
In
het laatst van de week heeft Gelein verschillende zakken steenslag
geschept. En zo is het om de caravan en om de blokhut heel mooi
opgeknapt.
|
|
|
|
Wat
hebben we het deze zomer druk gehad. Wat hebben we er samen van
genoten. Wat bijzonder dat Gelein dat allemaal ook nog kan met twee
nieuwe knieën.Wat hebben we samen al veel meegemaakt in de jaren dat we
getrouwd zijn. Daar zijn we samen ook heel dankbaar voor.
|
|
|
|
19 september. En toen was het dan zover. Op woensdagmiddag
werd onze nieuw schuur met aanbouw gebracht.
|
|
|
|
Jahoor,
het pakket stond op ons terrein. Gelein had alles voorbereid en
natuurlijk wilde hij al snel kijken of alles was geleverd.
|
|
|
|
Het duurde niet lang of de omtrek van de schuur was
zichtbaar.
|
|
|
|
Toen was het echt tijd om het oude schuurtje af te breken.
|
|
|
|
Zaterdag
was het DE dag. We kregen hulp van de kinderen. En zo werd er heel hard
gewerkt. Het schuurtje aan de ene kant. En dan het terras aan de
andere.
|
|
|
|
En
aan het einde van de dag konden we onze ogen niet geloven. Er stond een
berging. Er lag een terras. En de aanbouw was ook zover klaar.
|
|
|
|
12
september. Heen en terug. Heen en terug. Zo is eigenlijk deze zomer
voor ons geweest. Verblijven in Nunspeet en dan ook weer terug naar
huis. We proberen enerzijds dat we voor de winter klaar zijn met het
zetten van onze nieuwe schuur met aanbouw. Maar ook thuis is er altijd
weer iets om een paar dagen of een week daar te zijn. Wat was het
prachtig weer in de dagen die achter liggen. Wat kon Gelein heerlijk
klussen bij de caravan. Maar toen we de oppas op Jarick hadden lieten
we het werk even rusten. Wat is het dan genieten om met de kinderwagen
naar de markt te gaan.
|
|
|
|
Heerlijk
om dan bij de HEMA weer wat te kunnen drinken. Even rusten en genieten
met Jarick. Die alles helemaal prima vindt. Hoe thuis ben ik daar zelf.
Al die jaren dat ik er woonde zijn echt niet weg te poetsen. Dat ervaar
ik toch elke keer weeer als ik er ben. Wat
was het ook een spannende week voor de bewoners van de gemeente. Zoveel
Corona in ook Elspeet. Waar de kleinkinderen na een paar dagen school
alweer thuis moesten blijven. En verschillende van de mensen die ik nog
ken opgenomen werden in het ziekenhuis.
|
|
|
|
Maar
we mochten ook weer veilig thuiskomen. Na een lange rit met veel files.
Ook hier waren weer de nodige dingen die onze aandacht vroegen. En
natuurlijk het wachten op die prachtige ziekenhuisboot die langs kwam
varen. Een schip op weg naar Antwerpen om daar ingericht te worden als
ziekenhuis.
|
|
|
|
4 september. Toen
we weggingen hadden we de partytent laten staan. Zodat het zand niet te
nat zou worden. Toen we terugkwamen moest deze natuurlijk eerst worden
afgebroken. Zodat de vloer voor de nieuwe schuur gelegd kan worden. We
troffen het vorige week met het weer. En ook nu is het weer prima weer
om te klussen.
Om ons heen horen we steeds dat Corona weer om zich heen grijpt.
Kleinkinderen die weer thuis moeten blijven van school. Gemeentes die
dachten dat het wel weer kon maar waar een uitbraak is gekomen.
Verpleeghuizen die weer op slot gaan. En het moet nog herfst worden. En
winter. Iedereen probeert het gat de dichten. Maar waar is nu de
terugkeer tot de Heere. Heeft het Woord van de Heere dan echt niets
meer te zeggen? Mensen die een beschutting zoeken bij de Heere worden
overal van uitgesloten. Maar of ze dat erg vinden valt te bezien. Zij
hebben geen behoefte aan restaurants, films, disco's of iets
dergelijks. Ze zoeken het in hun binnenkamer.
|
|
|
|
29 augustus. We hadden al een
poosje plannen. Per
1 september mag op het park weer worden geklust. Maar de
voorbereidingen mochten. Dus was het deze week zover. Gelein had een
schets gemaakt en met grond en aarde werd het achterste gedeelte van
ons plekje door hem opgehoogd. Het oude tuintje is er nu uit. Het is de
bedoeling zo ons terras te vergroten. En na een week begon het er al
aardig op te lijken.
|
|
|
|
Aan
het eind van iedere dag zag je heel goed wat er weer was gedaan. De
bezem erover en genieten van het werk wat je mocht doen. Het was
natuurlijk afwachten of het zou gaan met twee nieuwe knieén. Maar het
ging prima. Soms hoor je mensen er zo tegenop zien om een knie te laten
vervangen wanneer deze versleten is. Hier zie je dus weer wat het
resultaat kan zijn.
|
|
|
|
Aan
het eind van de week reden we naar huis. Er waren verjaardagen en
bezoekjes die we wilden doen. Terwijl we wegreden maakte ik vanuit de
auto nog een foto. Wat was het al opgeknapt in een paar dagen tijd. De
grond onder de partytent wacht nu op het leggen van de vloer voor het
nieuwe schuurtje. Dat is ook het volgende plan als we weer terug in
Nunspeet mogen zijn. Wanneer dat nieuwe schuurtje er staat kan het oude
schuurtje worden afgebroken.
|
|
|
|
augustus |
|
|
|
22
augustus. Er zullen niet velen het gemerkt hebben dat we in de week die
achter ligt even thuis zijn geweest. Maar gezien de foto is het toch
echt waar. We hadden een verjaardag en twee kleindochters vonden het
wel heel leuk om dan mee te gaan. Ze hebben uiteindelijk nog vakantie.
En wat is het dan leuk om met opa en oma, al is het kort, zomaar even
in Terneuzen te kijken. Het was zelfs af en toe nog wandelweer zodat we
met elkaar nog langs de Schelde konden lopen.
|
|
|
|
Maar
we waren al heel snel weer terug in Nunspeet. In september willen we
een nieuw schuurtje met aanbouw zetten, dus Gelein had geen rust. We
mogen in de maanden juli en augustus niet bouwen maar de nodige
voorbereidingen kunnen wel getroffen worden. En dat moet ook wel. Zo is
Gelein begonnen. Het is nog altijd zijn lust en zijn leven om wat bezig
te zijn. Struiken achter moeten verwijderd worden. Want daar moet
plaats gemaakt worden voor de blokhut. Dus eerst in de voortuin aan de
slag. Oude planten eruit en wat andere, van de achterkant, erin. Aan
het eind van een dag was goed te zien hoe mooi het geworden was.
Natuurlijk is het niet echt zomerweer voor vakantiegangers. Maar wij
zijn er heel blij mee dat het niet te warm is en ook regelmatig regent.
|
|
|
|
15
augustus. Nog altijd zijn we in Nunspeet. En we genieten ervan. Veel
bezoek. Veel logeetjes. En zelfs deze week een 50-jarige bruiloft. Onze
nicht en neef waren op vrijdag 50 jaar getrouwd. Wat bijzonder om dat
te mogen beleven. Zelf herinner ik me nog de dag van hun trouwen in
Leeuwarden. Ik ging een hele dag mee in een bus. En...dat deden we ook
vrijdag. Familie, vrienden en bekenden waren uitgenodigd met hen de dag
te herdenken. Vanuit Baarn gingen we richting Elburg. Daar dronken we
koffien in een gerestaureerde molen. Er wordt gebakken en verkocht.
Wanneer je dan in de vitrine kijkt.......
|
|
|
|
Vanaf
Elburg ging de bus verder. En kwamen we aan in Giethoorn. Een heerlijke
lunch stond voor ons klaar. Om vervolgens per boot een mooie tocht te
maken. De dag werd afgesloten in Terwolde. Bij Kriebel werden we
verwend met dekselse pannetjes. Wat een ontzettend leuk idee en wat een
prachtige dag om op terug te kijken.
|
|
|
|
8 augustus. We
zijn alweer enkele weken in Nunspeet. Wat voelt het toch als thuis. En
wat genieten we samen van ons zo eigen plekje. Nee, ook wij hebben niet
elke dag zon. En ook wij kunnen niet elke dag fietsen. Maar we vermaken
ons prima. Soms kan je je niet voorstellen dat je alweer zolang weg
bent van huis. Op zondag mogen we twee keer naar de kerk. En ook dat
voelt fijn en vertrouwd. De kleinkinderen naast je en op je schoot.
Op mijn verjaardag kreeg ik iets wat ik heel graag wilde. En pan om
buiten het eten klaar te maken. Elke dag weer is het afwachten of het
kan en niet regent. Maar wanneer we ook maar enigszins buiten kunnen
zitten is de pan ook present. Wat gezellig om zo te kokkerellen en er
dus bij te zijn. Wat smaakt het ook heerlijk als het klaar is en we
ervan kunnen proeven.
|
|
|
|
1
augustus. Het was een drukke week die achter ons ligt. Bijzonder om
mijn verjaardag te mogen gedenken. Ja, daar begon de week mee: het
herdenken van de dag waarop ik werd geboren. 26 juli 1954.
Maar door de Corona kwam ook nu weer niet alle bezoek tegelijk. Wat
heerlijk om de kinderen en kleinkinderen te zien op zulke dagen. De
kleine Jarick wordt ook alweer een hele jongen. Gezellig even bij oma
op schoot in de tent bij de caravan. Wat hadden we de eerste dagen van
de week nog mooi weer. Later werd het ook in Nunspeet meer en meer
regenachtig en waren we binnen te vinden wanneer er visite was.
|
|
|
|
Op donderdag en vrijdag hadden
we onze eerste logeetjes. Olivia en Margareth kwamen gezellig bij opa
en oma logeren. Wat
is het dan toch weer fijn om een eigen plekje te hebben in Nunspeet.
Een caravan op een park waar voor de kinderen genoeg is te beleven.
Buiten op het springkussen of spelen in de zandbak. Schommelen en
tennissen. Voetballen met oma. Ze hadden er al zolang naar uitgekeken.
En eindelijk was het dan weer zover.
|
|
|
|
Ja, en dan kiezen wat je eten
wilt. Daar hoefden ze niet lang over na te denken. Kipkluifjes! Opa was
er maar druk mee. Maar
als er dan zo lekker wordt gegeten, dan geniet Gelein er ook van.
Trouwens, Gelein is meest de kok hoor. En koken kan hij als de beste.
|
|
|
|
Het
is niet te geloven. Maar een meisje van vier jaar die zo graag de afwas
voor oma doet. En ja, het is vakantie, dus laat ze maar lekker rommelen
in de keuken. Als de kinderen genieten, dan genieten opa en oma ook!
|
|
|
|
j25
juli. We hadden een drukke week. We wilden alles afwerken voordat we
zelf ook op vakantie hoopten te gaan. Nog een middagje in de speeltuin
om vrijwlligerswerk te doen. Inpakken, vooral proberen om niets te
vergeten. En toen was het dan zover. We zijn vertrokken vrijdagavond en
we zijn aangekomen in Nunspeet. Nee wij hoeven niet naar het
buitenland. Wat genieten we altijd op het park waar we al zovele jaren
zijn. Een enorme verrassing wachtte. Want het onkruid wat hiier
nautuurlijk ook welig tiert was verwijderd. Met dank aan de kinderen,
die dat voor ons hebben gedaan!
|
|
|
|
We
voelen ons ook echt op vakantie. Zitten al heel veel buiten. Pakken de
fietsen als we boodschappen nodig hebben. En mochten zelfs naar de kerk
in Nunspeet. Het was daar niet anders dan in Zaamslag. Iedereen kreeg
een plekje toegewezen die zich tevoren had opgegeven.De banken waren om
en om bezet. En een frisse wind voelden we door de kerk gaan.
Gisteren was het 24 juli De dag waarop Geert jarig zou zijn geweest.
Wat is het al lang geleden dat hij is overleden. Met de kinderen hebben
we hem nog herdacht. En ik weet het zeker: er zullen meer mensen zijn
die zich hem nog herinneren. Juist op zijn geboortedag.
|
|
|
|
18
juli. Het waaide behoorlijk, maar we wandelden naar het dorp. Een echte
verrassing zagen we daar. Want sinds kort staat er een
levensgroot zoekplaatje. Raad maar eens waar we wonen......Ach, zo
moeilijk is het ook weer niet. Maar wel grappig om te zien. En
natuurlijk wilde ik er even bij op de foto. Leuk ook voor de toeristen
die Zeeuws-Vlaanderen bezoeken. De vakantie is hier nog niet
aangebroken. Terwijl het Noorden en het Midden van het land al de
scholen hebben gesloten moeten de kinderen hier nog een weekje
doorgaan. Wij popelen ook om naar Nunspeet te gaan. Maar we hebben ons
voorgenomen om deze week nog thuis te blijven.
|
|
|
|
12
juli. En toen werd ik verrast met een nieuwe uitgave van een boek.
Nadat het Achterbuurtje was verschenen kwam de vraag om een boek te
schrijven voor de serie historische verhalen voor de jeugd over
Calvijn. Met plezier heb ik het mogen doen. En vandaag is het
verschenen. Hopend en biddend dat het toch tot zegen mag zijn. Vaak
denk we alleen aan Maarten Luther wanneer het 31 oktober is. Maar wie
was Calvijn. En wat heeft hij voor onze kerken mogen betekenen? Het
boek ligt deze week in de winkel en is te bestellen via
www.deramshoorn.nl.
|
|
|
|
11 juli. Ik weet het, het is
nooit goed. Het regent te veel of het is te droog. De zon schijnt te
fel of het is te bewolkt. Toch is er Eén Die het alles in Zijn hand
houdt en ons geeft wat Hij nodig vindt.
Wij zijn thuis. En doen wat onze hand vindt om te doen. Afhankelijk van
het weer maken we een wandeling, Pakken we onze fiets. Zitten we op het
balkon. Ontvangen we bezoek binnen of buiten. En denken we na wanneer
we weer naar de Veluwe hopen te gaan. De verleiding is groot om maar
weer te vertrekken. Maar thuis hebben we nog wel het één en ander wat
wacht. Deze week werden we ons ervan bewust dat we in een appartement
wonen. Zeker, we wonen op de derde verdieping. Maar wat als je nu op de
twaalfde woont.....
|
|
|
|
......je
hebt nieuwe vloerbedekking nodig van vier meter breed. Of een
aanrechtblad wat niet in de lift kan. Tja, dan zijn er twee
mogelijkheden. Je sjouwt het naar boven of.........je laat een
hoogwerker komen. |
|
|
|
Het
was lang geleden, maar we zijn weer naar de kerk geweest. We weten niet
hoelang het nog kan. Want de besmettingscijfers lopen hard op. Overal
hoor je het weer: Die en die is ook besmet. Iedereen weet hoe het moet,
Maar uiteindelijk is er maar Eén Die het weet.
|
