dagboek

4 juni. De tijd van logeren voor de kleinkinderen lijkt al even aangebroken te zijn. Zo was Maurits deze week enkele dagen bij ons. En we bezochten de basiliek in Hulst. Zelf vind ik het altijd prachtig om die oude, grote kerken te bezichtigen. Daarbij heeft Hulst een mooie stadswal. Waar je heerlijk wandelen kan.

dagboek

Deze week werd de jaarlijkse ledenvergadering van de NPV gehouden. Zoals gewoonlijk met een spreker. Het onderwerp was deze keer Christelijke Ethiek. Heel mooi hoe de onderwerpen Euthanasie en Abortus aan de orde kwamen. Tot mijn verrassing hoorde ook ik deze keer bij de jubilarissen. Ruim 12 1/2 jaar bestuurslid wordt vanuit het hoofdkantoor beloond met een oorkonde en een speldje. Zelf hoop ik dit jaar uit het bestuur te gaan. Ruim twaalf jaar is het maximum jaren om er zitting in te nemen. 

dagboek

Ja, en toen was het weer onze reis naar de Veluwe die op het programma stond. Donderdag arriveerden we in de middag. En we konden al even buiten zitten. Het bleef zo niet de hele week. Maar aan het einde ervan kwamen de zon en de warmte toch terug. 

dagboek

We hadden niet verwacht onze rodondendron zo mooi aan te treffen. Waarschijnlijk door het droge weer dat ze hier zo mooi bloeien. Voor ons was het een verrassing. Want na de twee weken dat we weg waren had het ook heel anders eruit kunnen zien. 

dagboek

29 mei. Zo zijn de Pinksterdagen aangebroken. En inmiddels alweer bijna voorbij. Wat is het mooi te mogen horen over de Heilige Geest. De derde Persoon in het Goddelijk wezen. Waarvan de eerste vrucht de liefde is.Wij zijn nog steeds thuis in Terneuzen. Hoe fijn is het om te wonen aan de Schelde. Waar we dagelijks proberen een wandeling te maken. Maar afgelopen week waren we aan de overkant. In Baarland. Kijk, toen konden we naar Terneuzen kijken. En op het plaatje zoeken waar nu eigenlijk ons appartement staat. Het was helder. Dus we konden het mooi zien. Nu is het wachten op onze volgende logé. Waar we enkele dagen mee op hopen te trekken.

dagboek

21 mei. Van Nunspeet naar Terneuzen. En dan proberen om daar de draad weer op te pakken. Je bent er toch weer even uitgeweest. Gezelig op verjaardagen. En bezoekjes hier of daar. Gelein is nogal eens aan het klussen bij een kleinzoon die hoopt te gaan trouwen. De winterkleren zijn opgeruimd en alles vraagt toch tijd. Zo zeggen wij het vaak: de dagen vliegen voorbij. Maar gelukkig zijn er ook de dagen van rust. We genoten van de Hemelvaartsdag en als het zondag is zijn we verlangend naar het Woord wat tot ons komt.

7 mei. Ja waar zitten we toch. Nou, op de Veluwe. Al twee weken zijn we zo druk dat er van dingen als een website bijhouden niets is gekomen. We genieten van de dagen hier en zijn nog niet van plan terug te gaan. Soms zijn we dagen op het park te vinden. Maar een andere keer vinden we het leuk om ergens heen te gaan. En als Carlijne komt logeren besluiten we Ikea in Zwolle aan te doen. Een hele dag shoppen, af en toe in het restaurant en aan het eind van de dag genieten van wat we hebben gekocht.

dagboek

En de caravan? Die maken we ook alsmaar mooier. Met een koude dag is het altijd leuk om een plannetje voor binnen in het achterhoofd te hebben en dat uit te voeren. Bij de Action had ik leuk fotobehang gevonden. En  uit die ene koker konden we twee wanden behangen. Geen rollen behang. Nee hoor, met twee stukken behang was het zo geklaard. En had de caravan binnen weer een heel nieuw gezicht.

dagboek

Gelein popelt om nog wat kozijntjes te gronden, maar soms is het ook binnen weer even genoeg. Dan komt het zonnetje en willen we buiten zijn.Gelein geniet van het tuintje, het stoepje en de vogeltjes. En binnen? Daar kijken we met plezier naar de wand die behangen is.

dagboek

Het is nog alsmaar geen vast weer. Vaak valt er een bui. Maar als het maar even kan eten we ons brood buiten. Ja, zo willen de dagen wel voorbij gaan. En hebben we echt toch een vakantiegevoel.

dagboek

Dagen dat we rusten en dagen dat we het druk hebben. Even denken we niet aan thuis. Want ook op het park is het goed. Vervelen is er niet bij. Ook hier zijn kinderen en kleinkinderen.En omdat het vakantie is komen ze altijd graag logeren in de caravan.

dagboek

Logeren bij oma en opa in de caravan zullen ze nooit vergeten. Kleintjes die kwamen zijn groot geworden. Die werken vaak al. Maar nog altijd hebben we kleinkinderen die het nog heel leuk vinden en er van genieten. Zoals Matthijs en Margareth in de week die achter ligt.

dagboek

23 april. Het zijn drukke dagen in Terneuzen geweest. Enkele weken hadden we op de Veluwe vertoefd. En dan blijft thuis veel liggen. Dat proberen we dan in de tijd dat we in Zeeland zijn weg te werken. Bezoekjes mochten we afleggen. Ook waren er veel verjaardagen. Gelukkig konden en mochten we alles meemaken. Ondertussen bereidden we ons alweer voor om naar Nunspeet te gaan. Het leven van hier en daar leiden we nu al 14 jaar. We zijn blij dat we het nog altijd kunnen doen. Het is immers altijd een hele reis nadat we de auto weer vol hebben geladen. Om heen of terug te gaan. We hopen deze week weer te kunnen gaan. Kijken er altijd weer naar uit. Om dan ook weer daar onze kinderen, kleinkinderen en vrienden te ontmoeten.

13 april. En zo werd het Goede Vrijdag en toen waren er de Paasdagen. We genoten in Nunspeet en met de kinderen en kleinkinderen waren het goede dagen. Al snel daarna hadden we het druk met het inpakken en schoonmaken omdat we weer naar huis gingen. Eigenlijk hadden we nog helemaal geen zin. Maar aan alles komt een eind en zo ook aan ons verblijf in Nunspeet. Want ook in Terneuzen hebben een leven. Natuurlijk al even weer in de agenda gekeken. Want als je geproefd hebt aan het leven op de camping verlang je zo snel mogelijk weer terug te kunnen.

2 april. En zo mogen we in Nunspeet zijn. Onze caravan is weer in gebruik genomen. Enkele weken geleden hebben we hem uit de winterslaap gehaald. Plannen zijn toen gemaakt en de dagen die achterliggen hebben we daar al heel wat van mogen verwezenlijken. Het waren regenachtige dagen. Dan is het mooi om binnen het één en ander te doen. Net als thuis in Terneuzen delen we onze dagen in Nunspeet altijd in. 's Morgens een taak en na de middag erop uit. Zo zijn we diverse kringloopwinkels afgeweest. Het bleef regenen, dus elke middag wisten we er wel eentje te vinden.

dagboek

En zo was er de metamorfose van onze caravan. De zithoek is met een nieuwe kleed en een ander tafeltje heel gezellig geworden. Kinderen en kleinkinderen die kwamen vonden het ook heel mooi. We genieten er enorm van.En alles hebben we  bij de kringloopwinkels gevonden.

dagboek

Op zaterdag regende het pijpenstelen. Ons volgende punt was om eens een nieuw stukje vloerbedekking in de keuken te leggen. Nadat we enkele zaken in Nunspeet hadden bezocht besloten we naar Nijkerk te rijden. Daar vonden we een enorme hal vol tapijttegels. De keuze werd gemaakt. En eer het nacht was lag alles netjes. Zo mochten we de week afsluiten. Uitzien naar de zondag. En daar met kinderen en kleinkinderen luisteren naar het Woord wat tot ons kwam.Natuurlijk kwamen er weer kleinkinderen mee naar de caravan. Want wat is leuker dan dat opa en oma weer op het park zijn.

dagboek

27 maart. Nog altijd zijn we thuis. Maar we kijken er al wel weer naar uit om een poosje in Nunspeet te zijn. De weersverwachting lijkt nogal regenachtig. Daar geven we echer niet om. Het is altijd wel een hele klus om alles bij elkaar te zetten. Kleren, toilettassen en noem maar op. Niets willen we vergeten. Maar helaas lukt dat niet altijd. In een appartement moet je alles met de lift naar beneden brengen. We zijn het gewend. We weten niet beter. En bereiden elke keer weer ons vertrek met veel plezier voor.

19 maart. Opnieuw ligt een week achter ons. We waren thuis in Terneuzen en vermaakten ons met alles wat op onze weg kwam. We hebben een grote familie van beide kanten en zo zijn er altijd de verjaardagen te gedenken. Deze week was het eerst de verjaardag van Gelein die we hier herdachten. Wat is het mooi om te zien dat de kinderen en de kleinkinderen zo genieten wanneer ze bij elkaar zijn. Daar hopen we het voor te blijven doen zolang we kunnen. Maar we waren ook zelf op bezoek. Want wanneer er ook maar één van de kinderen of kleinkinderen jarig is, we worden verwacht. Wat een rijkdom!
Gelein kan het niet laten te klussen. Nog alitjd geniet hij er met volle teugen van wanneer de kinderen of de kleinkinderen een beroep op hem doen. Zo ook deze week. En zelf verveel ik me gelukkig ook nooit. Want er is altijd wel iets wat ik met veel liefde kan en mag doen.

dagboek

14 maart. Wat hadden we er veel zin in. En zo zijn we na lang weer in de caravan geweest. Het was heerlijk. Het kacheltje brandde zachtjes. We hadden het heerlijk warm. Wat hebben we genoten van ons plekje. Het was stil op het park. Nog veel caravans zijn in de winterslaap.Maar ons chalet is weer wakker.

dagboek

Alles is zoals we het graaag zien. Opgeruimd en netjes. Een handwerkje mee. De laptop die het doet. Gelein ziet altijd wel iets buiten. En zo genoten we samen.

dagboek

En ja hoor, de volgende morgen hadden we al visite. Ons kleine mannetje kwam eens bij opa en oma kijken. Het regende. Maar de paraplu zorgde ervoor dat hij niet nat werd. Ja, het regende. We wisten niet dat het nog heel ander weer 's middags zou worden.

dagboek

Na enkele uren vielen de eerste sneeuwvlokjes. En in een mum van tijd was alles wit. Wat een prachtig gezicht.

dagboek

Vanuit ons raam zagen we hoe er een witte wereld op het park ontstond. Wij lekker binnen in de warmte. Want buiten was het echt koud.

dagboek

Ja en toen was daar die bijzondere dag van herdenken. Want twee jaar geleden kreeg Gelein op zijn verjaardag een naamgenootje op de Veluwe. Zondag 12 maart mochten we met elkaar hun beider verjaardag gedenken. Inmiddels zijn we nu weer thuis. We hebben de verjaardag van Gelein op de Veluwe al mogen houden. Maar we kijken uit naar het ontmoeten van de andere helf van kinderen en kleinkinderen hier.

dagboek

5 maart. De voorjaarsvakantie is niet in het gehele land in dezelfde week. Nadat deze hier in Zeeland was afgelopen begon het in de rest van het land. Zo hadden wij een logeetje uit Elspeet in de week die achterligt. Carlijne kwam met een gebroken arm gezellig bij ons. En we hadden prachtige dagen. De arm had rust nodig en dat kon hier mooi. 

dagboek

Thuis rusten, maar ook iedere dag een eindje lopen. Wat lekkers ontbrak niet wanneer we ergens konden zitten. 

dagboek

Dinsdag verscheen dan het zoveelste prekenboek van de hand van vader. Simson, de eenzame richter. Deze keer een serie van negen preken die door vader zijn gehouden. Ook nu weer iets om heel dankbaar voor te zijn. Vader is er niet meer. Ook moeder is al lang overleden. Evenals Geert. Maar ik mag het nog elke keer weer verrast in ontvangst nemen. 

dagboek

Velen kennen de puzzel met 1000 stukjes die is uitgegeven bij de Ramshoorn. Deze week werd een prekenschrijfboekje te koop aangeboden. Een prachtige uitgave en een heel mooi bezit. 

dagboek

Een flap aan de linkerkant wat rechts daarvan de ruimte biedt de gegevens te noteren. 

dagboek

Op iedere bladzij een gedeelte van de plaat van de Brede en de Smalle weg. 

dagboek

26 februari. In de week die achterligt zijn we toch weer enkele dagen in Nunspeet geweest. We hadden enkele vouchers en konden terecht in ons Fletcherhotel. Hoewel het nog koud is hebben we toch besloten een volgende keer als we gaan de caravan weer in orde te maken. Het trok echt toen we deze week even op het park waren. Woensdag zijn we weer teruggereden. En wat is dan fijner dan een wandeling langs de Schelde te maken. Zomaar samen of alleen. Genieten van de wind, de wolken en het water. Ja, want wind was er zeker!

dagboek

Ja in Terneuzen genieten we echt. En als er dan tot grote verrassing ook nog een prachtig bouket bloemen wordt bezorgd, wat is het dan gezellig.

dagboek

19 februari. Nog twee weken, dan wordt een nieuw boek van mijn vader verwacht. Een prekenserie over Simson, de eenzame richter. In de week die achter ligt heb ik de facturen mogen maken. En nu is het wachten op de zending van de drukker. Zodat de boeken weer verstuurd kunnen worden.
Zo mag nog steeds een boek worden toegevoegd aan de lange rij waarvan wordt gezegd: Ze spreken nog nadat ze gestorven zijn.
Wij zijn nog steeds in Terneuzen. Af en toe kijken we op de Veluwe. Maar om onze intrek in de caravan te nemen is het nog te koud. Toch kjken we uit naar het voorjaar. Zodat we onze spullen weer kunnen pakken.
Ook hier is er altijd nog genoeg wat onze hand vindt om te doen. En wanneer we samen thuis zijn maken we dagelijks onze wandeling. Langs het water, naar het centrum. Waar altijd wel het één en ander ons wacht.

dagboek

12 februari. Deze week mocht ik de laatste hand leggen aan een nieuw boek wat ik mocht schrijven. Zelf kan ik het niet begrijpen dat ik dat wat ik zo graag altijd deed op deze wijze in de praktijk mag brengen. Eerst een boek over het leven van mijn geliefde vader. De dominee uit het Achterbuurtje. Nee, ik heb daar nooit naar gezocht. Integendeel. Maar het is er op een wonderlijke wijze gekomen. Een boekje wat kinderen begrijpen. Maar wat ook anderen die vader kenden graag lazen. Vervolgens het boekje over Calvijn. Wat is er veel over hem geschreven. Maar nu juist dit boekje wat kinderen vertelt over de strijd om de misstanden in de Rooms-katholiek kerk en uit het leven van de hervormers te onderwijzen. En dan vorig jaar het boekje over Spurgeon. Wat is mooier dan kinderen het leven van ook deze predikant uit te leggen.
Gelein was een paar dagen klussen, zodat ik even de tijd had om rustig mijn gedachten erbij te houden. Daarnaast waren we ook veel samen en konden we wandelen en met de bus even naar Goes. Ze is deze week met veel mist weer snel voorbijgegaan.

5 februari. En ineens waren we niet meer te houden. Even naar de Veluwe. Even daar onze neus laten zien. Even bij de caravan kijken, ja bij de kinderen en kleinkinderen daar genieten van het samen zijn. Heerlijk een hotelletje geboekt en na een heerlijk ontbijt weer rustig aan de weg terug. Om daar ook weer te doen wat onze hand hier altijd vindt om te doen. En zo wordt het dan weer zondag en mogen we in alle rust luisteren naar datgene wat door Gods Woor en Geest tot ons komt.

29 januari. We konden elke dag onze wandeling maken. Neemt niet weg dat het soms wel vreselijk koud was. Maar alles beter dan de vele regen die achter ligt. Een dagje Ramshoorn, Gelein een paar dagen metselen, ook deze week vloog als het ware weer tussen onze vingers door. Wat zeggen we het vaak tegen elkaar: alweer vrijdag, alweer zondag. Je, we vliegen daarheen. Dan is het altijd de vraag: waarheen?
Naar de caravan is nog niet aan de orde zolang het koud en guur is. Het verlangen is er wel. Maar we hopen pas te gaan wanneer de vooruitzichten hogere temperaturen opgeven.

22 janurari. Na dagen van regen en natte sneeuw lijkt het droog te zijn geworden. Gelein is al een paar dagen wezen metselen bij zijn kleinzoon. Zolang het regende was er geen sprake van een buitenmuur op te trekken. Maar met de verandering van het weer heeft ook hij naar hartelust zijn werk kunnen doen. Het werk wat zijn hart heeft. Klussen zolang hij kan. Je en dan ben ik natuurlijk een paar dagen alleen thuis. Er is altijd genoeg wat ook mijn hart heeft. Trouwens, ook al ben je samen, je was en strijk, het stoffen zuigen blijft. Dus waren de dagen snel voorbij. Even alleen naar Terneuzen voor de nodige boodschappen en dan nu maar alleen genieten van een kopje koffie. Het was druk bij de HEMA en ineens zaten er twee mensen bij me. We kregen een praatje en opeens vroeg de man of ik voor hem wilde bidden. Want hij kon dat niet. Zo krijg je zelfs bij de HEMA werk mee naar huis.

16 januari. Ook in Terneuzen regent het elke dag. Ja, soms de hele dag. We hebben onze hobby weer tevoorschijn gehaald. Want puzzelen doen we allebei heel graag. Altijd weer ligt er een puzzel op ons te wachten. En we hebben het geleerd: ook al zijn er 1000 stukjes. Het rangschikken is heel belangrijk.

dagboek

Maar we moeten wel eens om boodschap. Gelukkig hebben we dan onze auto. En als we er dan toch even uit zijn, dan maken we het gezellig met een kopje koffie met wat lekkers bij Bakker Bart. Dat is echt genieten.

dagboek

En ja, als je dan toch zoveel thuis bent, dan is het ook goed om eens de keukenkastjes leeg te halen. Alles weer eens schoonmaken en ordenen. Een heel dankbaar werkje.

dagboek

8 januari. Het nieuwe jaar 2023 is alweer een week oud. En voor ieder heeft dat alweer zo de herinneringen. De zondag, de maandag, de woensdag, ja alle dagen van die week die achter liggen. De mooie, maar ook weer de verdrietige dingen die zijn gebeurd.
Ook voor ons was dat zo. Maar we mochten de week afsluiten met de ontmoeting van alles Zegertjes. Al onze kinderen, klein- en achterkleinkinderen. Wat is dat mooi. En een reden tot dankbaarheid. In Zeeland heb ik geleerd de nieuwjaarskoekjes te bakken. De kniepertjes anders gezegd. Wat is dat leuk om weer eens te doen. En wat vonden ze ze allemaal weer lekker.

dagboek

5 januari 2023. Het waren drukke dagen die achter liggen. Dagen waar je enerzijds van mag genieten, maar anderzijds ben je ook weer blij dat ze voorbij zijn. Dagen waarop we thuis waren, maar ook op de Veluwe zijn geweest. De caravan is afgesloten. Maar af en toe een nachtje in hotel is ook fijn. Je hoeft bijna niets mee te nemen. En vooral als je thuis komt na een lange rit is dat heerlijk. En zo proberen Gelein en ik ook de draad weer op te pakken in het nieuwe jaar. Een onbekende toekomst ligt opnieuw voor ons. Terugkijken in het jaar 2022 hebben we gedaan. Zoals ieder heeft het fijne en moeilijke herinneringen. Maar we mogen weer verder. En dan is het onze wens en bede dat de Heere ons ook dit nieuwe jaar Zijn weg wil wijzen.

23 december. De dagen zijn donker. Na de vorst is ook in Zeeland een periode van regen aangebroken. We wandelen weinig. Maar zijn nog wel een nachtje naar de Veluwe geweest. Even naar de verjaardag van Carlijne. Onderweg wat bezoekjes en nu heerlijk thuis om ons voor te bereiden op de Kerstdagen. Vanuit Terneuzen willen we iedereen van harte Gods zegen toewensen tijdens deze dagen en ook voor het jaar 2023.

dagboek

11 december. Wanneer je nat wilt worden, dan  moet je in de regen gaan staan. Zo is het ook in het geestelijk leven. Als je wat wilt leren van God en goddelijke zaken, dan moet je gaan lezen en luisteren naar het onderwijs wat in deze is te verkrijgen. Daar is de zondag uitermate voor geschikt.Predikanten die het Woord van God doorgeven. En wanneer de Heilige Geest erin meekomt draagt het vrucht. We worden ontdekt aan onze zonde. We mogen horen van vergeving en genade. En zo mogen we de nieuwe week weer ingaan.Zo hebben ook wij vandaag weer mogen horen waar we zo naar uitkeken.

9 december. De hele dag was er dikke mist in Terneuzen. Ik hoorde in onze flat de boten die over de Schelde voeren toeteren. Terwijl je dan weet dat op de Veluwe de zon volop scheen. Dat daar de kachel haast niet aanhoefde omdat de zon in de woningen scheen. Wat een verschil in zo'n klein landje als Nederland. Gelein had zijn klusdag elders en ik kon zelf thuis eens heerlijk mijn huishoudelijke taken oppakken. Aan het eind van de middag werd de auto teruggebracht en hebben we de boodschappen gedaan. Het leek erop dat het nog mistiger zou gaan worden. We waren blij weer thuis te zijn. Bij de inkopen zat een zak rode linzen. Daar heb ik nu echt weer eens trek in. Een heerlijk bord rodelinzensoep.En Gelein heeft beloofd dat hij het morgen gaat bereiden.....

8 december. De auto is nog in de garage. Buiten regent het steeds, dus heerlijk binnen. En wat ik graag doe, daar maak ik dan eens tijd voor. Heerlijk wafels bakken. Het is iets wat ik uit de tijd dat ik in Elspeet woonde over heb gehouden. 's Avonds op cursus in Nunspeet en dan een heerlijke wafel bij de koffie. Warme kersen erop. Slagroom. Heerlijk.

dagboek

7 december. Maandag zijn we weer thuis mogen komen. Het is altijd een hele reis. Natuurlijk moesten we eerst de caravan schoonmaken en alles in de auto laden. Gelein heeft de leidingen doorgeblazen en nu maar hopen dat met een mogelijk strenge winter niets kapot vriest. In Meerkerk hebben we, zoals altijd gerust. Even wat gegeten voordat we verder gingen.  We zijn nog even langs de Ramshoorn gereden. En daar kon ik de boekhouding mee naar huis nemen. We hebben het altijd heel druk als we thuiskomen. Alles weer opruimen en na zo'n lange dag willen we nooit te laat naar bed. Temeer daar we gisteren weer een heel programma hadden wat wachtte. Ik ben om 9 uur met de bus naar Goes gegaan. Er zijn veel bestellingen altijd met de Kerstdagen. Veel scholen die kinderen een boek geven. Gelein is later ook gekomen. Want er waren twee herdrukken waar ik altijd wat boeken van krijg. Het dagboek van vader: Op Gods leerschool en De dominee uit het Achterbuurtje. Samen om 6 uur met de bus naar huis. Toen was het al half 8 eer we aan tafel konden. Vandaag moest de auto naar de garage. Eindelijk tijd om de was weg te werken. Nadat we uit Nunspeet komen is er altijd veel te doen voordat je weer op regel bent. De kachel brandt weer heerlijk. Buiten is het donker en wij gaan aan tafel.

dagboek

4 december. Een laatste dagje in de caravan voordat we weer naar Terneuzen hopen te gaan. Het wordt kouder en zo hebben we besloten de caravan goed af te sluiten voor de winter. Het is altijd een beetje werk voor Gelein. Maar de vorst kan zomaar je overvallen. En dan zou alles kapot vriezen. Wat hebben we veel gebruik van onze caravan kunnen maken in de achterliggende maanden. Wat heeft de zon veel geschenen. In de dagen die achter liggen zijn we eigenlijk weinig in de caravan geweest. Bezoekjes, verjaardagen, het leven hier heeft onze aandacht weer volop gevraagd.En zo wordt het tijd om de reis naar huis te maken. Waar ook zo de Heere het wil en geeft weer het één en ander wacht.

dagboek

28 november. In de week die achter ligt zijn we weer naar de caravan gereden. Verschillende verjaardagen wachtten ons. En diverse afspraken. We sparen ze altijd maar op. Het weer is nu wel veranderd. Het regent of miezert en we zijn blij dat we hier ook een heerlijk plekje hebben om samen te verblijven. In de vrije uurtjes heb ik weer preken van mijn vader doorgenomen. Deze keer waren het negen preken over Simson. Ik heb er al van genoten en kijk ernaar uit dat het D.V. volgend jaar als boek uit zal komen.

21 november. Zo zijn we nog steeds thuis in Terneuzen. Wel bereiden we ons voor om naar Nunspeet te gaan. Maar eerst hebben we onze afspraken hier. Het is kouder geworden. Het heeft ook geregend. Al met al zijn we niet veel weggeweest. Maar ook in huis is altijd wat te doen wanneer je het netjes wilt houden. Opnieuw kwam een boekje van mijn vader uit. Oud- en Nieuwjaar. Daarbij is ook een rouwpreek opgenomen.De boekjes zijn te besellen bij de Ramshoorn en bij iedere andere boekhandel.

dagboek

Het was heel lang geleden. Maar nu had ik er echt zin in. Wafels bakken. En wat waren ze ook nu weer heerlijk bros en luchtig. Gelein neemt ze altijd met wat suiker. Ik heb liever slagroom. Voor de lijn is het natuurlijk niet goed. Maar ach, zo af en toe.......

dagboek

13 november. Ook in Terneuzen hebben we elk onze bezigheid. Meest proberen we het zo te regelen dat we op dezelfde dag weg zijn. Maar soms komt het anders uit. Dan is Gelein of ik alleen thuis. In de week die achter ligt trof ik dat laatste. Normaal, als we samen zijn, wandelen we langs het water. We drinken hier of daar een kopje koffie. Maar deze week was ik een dag alleen en waarom niet? Alleen over de Scheldeboulevard gelopen. Een rondje door het dorp en mezelf verwend met wat lekkers bij de Hema. Eigenlijk weet ik niet meer goed wie me verwend heeft, maar ik had nog een VVV bon. Dus dankzij een gulle gever genoot ik dubbel van de traktatie.

dagbpel

Wat was het prachtig weer. Ik had geen haast en genoot met volle teugen van de wandeling naar ons eigen plekje. Wat staan er veel flats langs de Schelde. Wat bijzonder om te mogen weten dat daar ergens ook ons home is.

dagboek

Het lijkt wel alsof aan de zomer geen einde komt. In elk geval aan het mooie, prachtige weer. En op zaterdag was het opnieuw een heerlijke temperatuur. We besloten de bus te nemen. Met onze Zeeland-kaart genieten we dan altijd van een ritje door de tunnel. Geen tunnel-kosten. Geen brandstof-kosten. Geen parkeer-kosten. Gewoon gaan zitten. Samen wat praten. Uitstappen. Een wandeling maken. Ergens wat eten of drinken en dan weer naar huis.
En zo is ook deze week weer voorbij gevlogen.


dagboek

6 november. Zo zijn we in Nunspeet en zo weer in Terneuzen. Daar hebben we ons leven weer op mogen pakken. Natuurlijk met het vooruitzicht om zo de Heere het wil weer naar de Veluwe te trekken. Maar zolang we hier wonen hebben we hier ons leven ook. Een leven van dienen. Daar waar we nodig zijn. Gelein doet datgene waartoe hij is gevraagd en zelf probeer ik het ook.Het weer is veranderd in wisselvallig. Maar toch proberen we dagelijks ons rondje te lopen.
Heel bijzonder dat De dominee uit het Achterbuurtje opnieuw in herdruk is gezet. Nog altijd is er de vraag naar dit boekje wat ik uit liefde mocht schrijven. Ook het dagboek van de hand van mijn vader Op Gods leerschool is in herdruk gezet. Zodat beide boeken DV aan het eind van het jaar weer te koop zijn.

dagboek

30 oktober. Wat hebben we in de week die achterligt weer mogen genieten van het prachtige herfstweer. Ja het leek soms wel zomer. De zon die dagelijks scheen. Maar toch ook die prachtige kleuren van de herfst. Rondom de caravan was het een plaatje. Maar ook in de caravan was het bijzonder. De kachel  hoefde niet aan. En wanneer we 's morgens wakker werden was het al 20 graden binnen.Wat hebben we heerlijk kunnen fietsen. En wat konden de kleinkinderen zich ook hier vermaken.

dagboek

Velen waren te vinden in Gorinchem bij de zogenaamde familiedagen. En omdat de Ramshoorn er was mocht ook ik achter de stand staan. Wat een gezellige drukte. En wat een belangstelling voor ook de boeken van ons. Zo zijn de dagen in Nunspeet weer voorbijgevlogen. En hopen we deze week weer naar huis te gaan.

dagboek

23 oktober. Soms bevragen we elkaar: 'Waar ben je nu liever?' En wanneer we zoals nu, in de herfstvakantie, op de Veluwe mogen zijn, dan is het antwoord duidelijk. Want ook hier voelen we ons thuis.Genieten we van het prachtige weer. Genieten  we in de de caravan die ons eigen plekje is. Samen luisteren we naar het Woord wanneer we op zondag kerken in ook hier de Christelijke Gereformeerde Kerk.  We genieten van de kleinkinderen die zo graag uit de kerk meegaan. De vele spelletjes die we dan met elkaar spelen. De vele zegeningen die ook hier ons deel zijn.

16 oktober. Opnieuw een prachtige dag. We genieten dan zo aan de Schelde. Wat wonen we prachtig. Ja dan zou je bijna denken dat het leven volmaakt is. Maar niets is minder waar. We leven in een gebroken wereld. En hier zal altijd pijn, verdriet en teleurstelling zijn. Enkele keren deze week hoorde ik psalm 146 lezen. Zalig hij die in dit leven de God van Jacob tot zijn hulp heeft. Dan denk ik wel eens: als ik dat niet mocht weten en geloven, als ik daar niet op mocht vertrouwen, wat zou het dan allemaal zwaar zijn.
Maar een week ligt weer achter. Gelein was enkele dagen op de Veluwe om enkele taken die hij had ter hand te nemen. Terwijl ikzelf mijn dingen thuis moest doen. Wat is het dan weer mooi om aan het eind van de week opnieuw samen te mogen zijn.  Alles te bespreken en samen te wandelen langs de Schelde. Nooit kan ik genoeg dankbaar zijn voor de genade die ook ons in deze ten deel is gevallen. Samen zijn. En dat alweer zoveel jaar.

9 oktober. Het bleef ook in de achterliggende week prachtig weer. Samen trokken we er elke middag op uit. Soms lopen we. We kunnen fietsen. We hebben een auto. En met onze buskaart kunnen we overal heen. Ook bij de bushalte bemerkten we dat zelfs bussen uitvallen. Het is niet meer als voorheen: alle bussen rijden. Zo wachtten we tervergeefs en moesten we zelfs een keer overstappen om in Goes te komen.Nu is dat met het prachtige zonnige nazomerweer niet zo erg. Maar wanneer het kouder begint te worden zullen we in het vervolg toch even op de  app kijken of de bus wel rijdt.

dagboek

Vanuit ons appartement is het altijd een feest om naar buiten te kijken. Grote en kleine boten varen altijd langs. En soms is er dan een verrassing. Zoals een tocht van vele zeilbootjes. Wat zal ook dat met dit prachtige weer een cadeau zijn geweest.
Zo is ook deze week weer voorbijgevlogen. Met zoveel zegeningen om dankbaar voor te zijn.

dagboek

2 oktober. Onze eerste volledige week in Terneuzen na een lang verblijf in Nunspeet ligt achter ons.  En wie ons kent weet dat we graag een puzzel op de tafel hebben.  En wanneer we er eentje uit de doos hebben gehaald duurt het meestal ook niet lang voor hij klaar is. Deze week was het vooral Gelein die puzzelde. En aan het eind van de week was de puzzel klaar. Wat is hij mooi geworden. Een uitgave van de Ramshoorn. Een puzzel van de Brede en de Smalle weg. Na zoveel jaren nog altijd een duidelijke boodschap. Er is een brede en er is een smalle weg. Met daarbij altijd die belangrijke vraag: welke weg bewandel jij?
Er viel deze week in Terneuzen regen. Maar toch konden we regelmatig een eind wandelen langs de Schelde. We deden als voorheen en dronken bij de Hema een kopje koffie. Gelein ging een middag vissen, ook dat doet hij nog altijd graag. En zelf was ik weer als vanouds te vinden in Goes bij de Ramshoorn. Want ook daar is altijd wat te doen. Zo mogen we terugzien op een goede en fijne week.

dagboek

25 september. Nog even hebben we genoten van het prachtige weer bij onze caravan in Nunspeet. Verwend met een heerlijke appelflap was het echt genieten. Buiten eten en samen zijn. Wat hebben we een mooie reis mogen maken. Wat hebben we veel mogen zien. Maar aan alles komt een eind. Ook aan de mooie en prachtige zomer in Nunspeet. Want we besloten om weer naar huis te gaan. Gewoon ons dagelijks leven in Terneuzen op te pakken. Zaterdagmorgen zijn we op tijd opgestaan. Het regende. Gelukkig hadden we de auto al gepakt op vrijdagavond. En zo konden we al snel, na het schoonmaken van de caravan, rijden. Ook onderweg was er flink regen. Maar thuisgekomen was het droog en konden we alles naar binnen brengen. UItpakken, wassen en zo was ons leven hier weer alsof we niet weg waren geweest.

dagboek

Voor mijn verjaardag had ik een puzzel gekregen. Een puzzel van de Brede en de Smalle weg. De Ramshoorn heeft deze uitgegeven. Wat zijn er al veel van verkocht. De mijne lag nog ingepakt. Deze zomer was er niet van gekomen. We besloten om deze dan nu maar gelijk op de tafel te leggen.Veel verloren uurtjes zullen er niet zijn. Maar mochten we zin hebben, dan kunnen we weer beginnen.

dagboek

21 september. Vorige week donderdag zijn we samen in Arnhem op de boot gestapt. We hadden er lang naar uit gekeken. Even leek het dat de stand van het water in de Rijn roet in het eten zou kunnen gooien. Maar op 15 september zijn we aan boord gestapt. En wat hebben we genoten van die prachtige reis naar Duitsland.

dagboek

We zijn van Arnhem naar Andernach gevaren. Daar bezochten we de eerste kerken. Van Andernach naar Rüdersheim. Van Rüdersheim naar Boppard. Waar we de zondag ovebleven. Op maandag ging de tocht naar Koblenz en na enkele uren door naar Keulen. Op dinsdag was de tocht naar Düsseldorf. Waarna we op woensdag de reis terug naar Arnhem ondernamen.

dagboek

Wat hebben we prachtige dagen gehad. En wat hebben we in die dagen bijzondere kerken gezien. De één nog mooier dan de ander. We hebben gewandeld. Gewinkeld en overal verwonderden we ons over het prachtige weer. Want de vooruitzichten waren aanvankelijk niet echt mooi te noemen.

dagboek

Tijdens het varen zagen we ook prachtige gebouwen. Wijngaarden waar ontzettend veel druiven groeiden. Heuvels.  Maar ook zagen we dat het water van de Rijn echt heel laag staat. Dat had wel invloed op het gaan aan en van boord van het schip. De looppplank lag dan ook heel schuin omhoog. Of, als we van het bovendek van boord gingen precies andersom.

dagboek

Overigens hadden we een prachtige boot. Allen een eigen kamer met douche en toilet. Een mooi salon om te zitten. Een restaurant voor de maaltijden en een bovendek om heerlijk in de zon te zitten.

dagboek

In Keulen hebben we de Dom bezocht. Wat een prachtig gebouw. Het orgel speelde zelfs. Er werd toen we er waren een dienst gehouden. Wat mogen wij met onze protestantse kerken wel een voorbeeld nemen aan al die kerken die de hele dag open zijn. Mensen die komen om er te bidden. Even stil te zitten.Om de eenvoudige reden dat ze daar behoefte aan hebben.

dagboek

En toen, uiteindelijk weer naar huis. Na, nogmaals, een prachtige reis met heel veel om nog eens over na te praten.

dagboek

11 september. Eindeijk, na een lange, ja  heel droge tijd, viel er in Terneuzen veel regen. Het kwam, zogezegd, met bakken van de hemel. 's Nachts werden we er al wakker van. Nee, het was niet even een buitje. Maar het bleef regenen. We keken in de loop van de ochtend over de railing van het balkon naar beneden. Het gras beneden was verzadigd. Wat was het nat. Er stond een grote plas water op.
Zo was het een dag zonder wandelen of fietsen. Zoals we de andere dagen van de week konden doen. Nadat we onze dagelijkse bezigheden hadden afgerond. Soms vergis je je in de dagen. Wat gaat het snel. Ja, zo is het zondag en zo is het weer zondag. Ook de week die achterligt is voorbijgevlogen.

dagboek

4 september. Langzaam proberen we weer de draad in Zeeland op te pakken. Het blijft nog steeds heel mooi weer. En zo pakken we nogal eens de fiets of lopen we langs de Schelde. We proberen het één en ander weer aan te pakken. Wat in al die weken dat we weg waren is blijven liggen. De ramen moeten weer worden gezeemd. De balkons hebben een beurtje nodig. En op de tafel ligt alweer een prachtige puzzel die we in verloren uurtjes maken. Zelf was ik weer in Goes bij de Ramshoorn en Gelein heeft een poging gedaan wat visjes te vangen. Zo is het al snel het gevoel terug dat ook hier ons plekje is. Leven met de dag. Met alles wat de Heere op onze weg geeft.

31 augustus. Aan alles komt een eind. Dat hebben ook wij in de dagen die achterliggen opnieuw ervaren. Lang waren we op de Veluwe. Lang hebben we genoten van het zijn daar. Maar op een gegeven moment maak je de beslissing: we gaan weer naar huis. Om daar de draad weer op te pakken. Maandag zijn we vertrokken uit Nunspeet. Een lange weg naar huis door de files die er stonden. Maar in de middag konden we de auto weer leegmaken en alles thuis een plekje geven. Hoe was het ook alweer? 's Morgens de dingen die op onze lijstjes staan en 's middags als het maar even kan een wandeling of een fietstocht. De wind is behoorlijk. De temperatuur heerlijk. En zo kozen we voor ons loopje naar het centrum van Terneuzen. Onderweg het gebruikelijke kopje koffie en de gesprekken samen. Waar natuurlijk de bekeken uitzendingen van de Haamstede conferentie een plek in hadden. De lezingen die beluisterd werden door veel ambtsdragers zijn immers ook voor iedereen tot onderwijs. Heel mooi dat deze lezingen online staan. Zodat we met dat wat we beluisterden op kunnen merken of en hoe datgene in ook de preken die we de komende tijd zo de Heere het geeft mogen beluisteren een plek zal krijgen.

dagboek

21 augustus. In de week die achterligt waren we op de begraafplaatsen. Af en toe wil ik het gewoon: de graven schoonmaken. Nee het zijn niet de fijnste dingen. Maar het is goed om er te zijn. En even stil te staan bij hen die voorgingen. Niet zomaar vrienden of bekenden. Maar je eigen ouders en je broer. Soms is het niet te geloven, dat ik alleen nog ben overgebleven uit ons gezin. Geert ligt begraven in Elspeet. Het is al 25 jaar geleden. Ik weet het nog goed. Op vakantie met de kinderen in Hoge Hexel. Waar de politiewagen plots het park opreed en stopte bij ons vakantiehuisje. 'Heeft u een broer die Geert heet? Hij is overleden!' Nee, er waren nog geen mobieltjes. Dat ging nog zo, op deze manier. Mijn eigen huis was verhuurd. En dan toch moet je terug. Alles moest geregeld worden. Moeder, die haar pols brak. Vader, die het beroep naar Scherpenisse had aangenomen. Wat was het een bijzondere tijd.

dagboek

Zes jaar later overleed vader. Wat heeft het overlijden van Geert hem geknakt. Wat was het een moeilijk leven wat vader en moeder met Geert hadden gehad. Ze hielden het vol. Bleven voor hem zorgen. Tot de Heere het genoeg vond. En Geert werd weggenomen. Vader sprak op het graf. Samen verhuisden vader en moeder naar Scherpenisse. Doch het ging langzaam maar zeker ook met vader naar het einde. Na zijn overlijden leefde moeder nog 10 jaar. Eerst alleen in hun huisje in Barneveld. Later, toen het niet meer ging in het verzorgingshuis te Lunteren. Maar ook aan haar leven is bijna 9 jaar geleden een einde gekomen.
Daar stonden we deze week. Op de beide begraafplaatsen. Elspeet en Barneveld.

dagboek

16 augustus. Ja, soms komt het er gewoon niet van om iets te schrijven. We leven eigenlijk grotendeels op de Veluwe. En daar is altijd wel iets wat op ons programma staat. De boekenmarkten zijn weer voorbij. Wat toch ook voorbereiding vroeg. Daarbij is het ook in Nunspeet heel warm geweest. En nog is de hitte niet voorbij.Gelein heeft in de week die achterligt de binnendeuren onder handen genomen. Wat zijn ze mooi geworden. Het is nu ruim een jaar geleden dat we deze caravan konden kopen. Langzaam maar zeker wordt het weer echt ons eigen plekje. Wordt het weer helemaal naar onze eigen smaak.

dagboek

Ook deze week ben ik begonnen met dat wat ik thuis zou doen. De was op maandag. Zoals je kan zien is het gras hier nog mooi groen. Dat is helaas niet overal het geval. In elk geval droogt alles onder je handen. Je hebt het net opgehangen en dan kan het er weer af. Het houdt je bezig. En dan komt er echt van iets anders niets. Het is dus hier genieten. Maar echt niet altijd vakantie.

dagboek

En ondertussen heeft ook Gelein een nieuw klusje gezien. De binnenramen zijn aan de beurt. Alles was netjes maar heel donkerbruin in de caravan. De tuindeuren zijn al klaar. Mooi licht zoals op de foto is te zien. En dan is nu het voorste raam aan de beurt.

dagboek

dagboek

Een hele drukke week ligt achter ons. Twee keer waren we te vinden op een verkoping. Woensdag zijn we met de kinderen naar Barneveld geweest. Er was de Fair van de Terdege. Zelf stond ik achter een kraam van de Ramshoorn.Het was een heel gezellige dag. Met klanten in overvloed. De dagen erna waren ook gevuld. We reden zelfs nog voor een nachtje naar huis. We hadden diverse verjaardagen. Maar namen ook opnieuw boeken mee voor de verkoping in Elspeet.

dagboek

Die verkoping op zaterdag was de derde boekenmarkt in Elspeet aan de Schapendrift. Wat een gezellige markt met zoveel drukte. Aanstaande zaterdag is er D.V. de laatste markt van dit seizoen. Altijd weer iets om naar uit te kijken.Wanneer je er nog niet geweest bent moet je het zeker doen! Boeken, boeken en nog eens boeken. Oud en nieuw. Waar ook aan de kinderen is gedacht.

31 juli. Het is alweer de laatste dag van de maand. Ook in de week die achter ligt waren er weer zoveel dingen om dankbaar voor te zijn. Zo mocht ik mijn verjaardag gedenken. Wat bijzonder dat ik dat weer mocht beleven. En verwend met cadautjes genieten we nu nog meer van onze overkapping met nieuwe stoelkussens en een prachtige tuinposter.

dagboek

De volgende dag reden we naar huis. We wilden toch even kijken bij de post en bovenal weer andere boeken ophalen in Goes. Want de tweede boekenmarkt was op 30 juli.

dagboek

Met een auto vol boeken reden we de andere dag weer naar de caravan. Om wat boeken af te leveren reden we naar Barneveld. En daar waren we op tijd voor de eerste Veluwse markt. We konden het niet laten er even overheen te lopen. Maar wat een drukte was het daar.Even over de rommelmarkt en toen weer snel naar Nunspeet terug.

dagboek

Wat was het genieten op de boekenmarkt in Elspeet. De tweede zaterdag die stond gepland ontvingen we ook weer prachtig weer. Bijzonder om dat op te mogen merken. Wat een gezellige markt. Wat een leuke contacten. Zeker, het is een drukke dag. Maar met hulp van kinderen die met brengen en ophalen van de boeken helpen konden we 's avonds weer terugkijken op een bijzonder gebeuren.

dagboek

24 juli. Vandaag zou Geert jarig zijn geweest. Wat is het allang geleden dat hij is overleden. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Vandaag zou hij 67 jaar zijn geworden. Wat was het leven moeilijk. Voor hem, voor onze ouders. Maar ook voor mij en de kinderen. We waren op vakantie toen de politieauto ons erf opreed. Een politie stapte uit en vroeg of ik een broer had die Geert heette. Hij was overleden. Er was een einde gekomen aan zijn leven. Maar ook aan de zorgen die we hadden. In Elspeet ligt hij begraven. Zijn zwerftocht over deze aarde was ten einde.
Wij zijn nog steeds in de caravan. We genieten er met volle teugen. Zeker, het was even heel warm aan het begin van deze week. Maar we hebben heel rustig buiten gezeten. En het was geen proleem. Toen de ergste warmte voorbij was kwamen er weer twee kleinkinderen te logeren. Dat is ook voor hen en ons altijd genieten door met elkaar veel spelletjes te doen.
Op vrijdag begon ik met de voorbereiding om op zaterdag met boeken van de Ramshoorn op de boekenmarkt te staan. Wat was het een leuke dag. Ook de komende zaterdagen hoop ik er te zijn.

dagboek

17 juli. Wat was het weer een prachtige week op de Veluwe. We hebben genoten van de vele fietstochten die we maakten. Het is zo leuk om thuis een route uit te stippelen en van punt naar punt te rijden. Wat kom je dan langs prachtige plekjes. Hoe langer je op de Veluwe bent, hoe mooier het wordt. Ja het is waar, ik heb er jaren zelf gewoond. Maar ik had echt geen tijd om die routes af te leggen. Nou, wij genieten samen van. En ja, we hebben er dus nu ook de tijd voor.

dagboek

Gelein had voor zijn verjaardag nog kaarten gekregen om te gaan Happen en Trappen. We besloten om dat ook te gaan doen. Gestart in Nunspeet en een hele dag over een stuk Veluwe gefietst wat we ook nog niet eerder hadden bezocht. Verbaasd waren we over de immense zandvlaktes nabij Ermelo. Daar hebben we een poosje stil zitten kijken naar dit bijzondere deel van Nederland. Happen en Trappen: fietsen van koffie naar voorgerecht. Van voorgerecht naar soep en uiteindelijk via het hoofdgerecht naar een heerlijke ijscoupe voordat we weer thuis waren.

dagboek

10 juli. Een tijd van vakantie is aangebroken. Zoals gebruikelijk is er de verdeling in noord, midden en zuid. Daarbuiten zijn het de ouderen en de gezinnen met de jonge kinderen die een ander tijdstip kiezen. Ook wij hebben het Zeeuwse verlaten om elders onze dagen door te brengen. Al enige tijd verblijven we in onze caravan. Af en toe eens een paar dagen naar huis om wat dingen te regelen die noodzakelijk zijn. Maar dan weer terug om hier met kinderen en kleinkinderen, vrienden en bekenden onze weg te vervolgen.

dagboek

Alhoewel we veel bij de caravan zijn is het ook heerlijk om de fiets te pakken en een tocht te maken. Zo reden we in de achterliggende week over de hei bij Vierhouten. Het is bijzonder datnu reeds de hei hier en daar al paars kleurt.

dagboek

Wat hebben we al een grote schare kinderen en kleinkinderen. En nu we op de Veluwe zijn kunnen we heerlijk van hen genieten en bij hen zijn als ze jarig zijn. Het was Matthijs die deze week 8 jaar mocht worden. Ik weet nog goed dat hij geboren werd. Ook toen waren we op de Hofstee en pasten we op de oudere kinderen. Wat gaat de tijd snel. En wat een grote jongen is het al!

dagboek

Van de protesten van de boeren krijgen we weinig mee. Het enige is dat we zagen hoe schappen leeg waren in de winkel. Tja.....en dan die vlaggen.......op huizen en langs de wegen. Ja, zelfs aan de voorkant van ons park. Einde democratie wil het zeggen. Geen overleg meer. Het is een teken van deze tijd. Er wordt bepaald. Besloten. Inspraak is niet mogelijk. Want er is uiteindelijk maar één de baas. En dat moeten we allen voelen. Waar we ons ook bevinden. Of het getuigt van liefde is een tweede. Hard en zakelijk probeert men alles in de hand te houden en naar de hand te zetten.Eventuele opstanden worden neergeslagen. Tegenspreken heeft geen zin.

3 juli. We zijn nog op de Veluwe. En het was opnieuw een week vol verrassingen. Van veel reden om dankbaar voor te zijn. In de dagen die achterliggen kwam opnieuw een boekje voor de jeugd uit. UIt het leven van dominee Surgeon. Ik denk dat velen wel eens iets hebben gelezen van de hand van de zogenaamde prins der predikers. Maar wie was deze welbekende dominee. En wat weten we uit zijn veelbewogen leven.

dagboek

Heel bijzonder hoe snel ik de boekjes in Nunspeet had. De post bracht ze en natuurlijk is het dan bijzonder leuk om ze de kleinkinderen te geven. Ze waren opnieuw verrast en blij. Hopelijk mag hetgeen wordt gelezen voor velen een aansporing zijn om de Heere te zoeken en niet eerder te rusten dan wanneer je mag weten van genade. Van vergeving van zonden. En het recht op een eeuwig leven.

dagboek

Oppassen doen we ook graag. En het is helemaal geen straf wanneer Jarick even wakker wordt en we heerlijk met hem kunnen kroelen. Wat hebben we al veel genoten van kinderen en kleinkinderen. Ook op de Veluwe.

dagboek

Zo ook gisteren. Want op 2 juli 2009 zijn we getrouwd. En zo mochten we samen onze huwelijksdag gedenken. Opmerken hoevelen dit nog weten. En deze dag met ons meeleeefden.
Maar dan maken we ook weer ons op om een paar dagen naar huis te gaan. Want, we hebben ook een mooie woning in Terneuzen. En daar hebben we ook weer het één en ander wat ons wacht.

dagboek

26 juni. Het is waar. In Terneuzen kan de lucht prachtig zijn. Wanneer we op het balkon zitten hebben we er al dikwijls met verwondering naar gekeken. Maar op de Veluwe en op ons plekje op de camping is het echt niet anders. Ook dan moet je 's avonds wel eens stilstaan. En genieten van die prachtige lucht. Wat was het warm in de week die achterligt. De verwachtingen waren dat het aan het eind van de week veel zou regenen. Maar niets is minder waar. Zo zie je maar dat weerprofeten het niet altijd bij het rechte eind hebben.

dagboek

We leven buiten, zeggen we wel eens. En dat is ook zo. 's Morgens het ontbijt. 's Middags de lunch en dan 's avonds heerlijk kokkerellen. En Gelein doet ook dat zo graag. Wat zijn we blij met zo'n mooi plekje en zo'n prachtige overkapping. Eerst mocht het niet, maar gelukkig zijn de regels van de gemeente veranderd.

dagboek

Maar we hebben nog meer. Toen we de caravan kochten lag er een prachtige, eigenlijk nieuwe partytent in het schuurtje. Samen hebben we hem deze week opgezet. Met of zonder zijkanten is het echt een uitkomst. Als het teveel waait houden ze de wind tegen. En als het te warm is halen we ze er weer af.
En zo zijn we alweer een hele poos op de Veluwe. Vervelen hoeven we ons niet. We hebben visite, we gaan op verjaardag. We fietsen eens naar het dorp. Op de camping wordt het al wat drukker. Ouderen die op vakantie zijn. Gezinnen met jonge kinderen. Ook in het dorp is het goed te zien. De toeristen komen en gaan. En wij, wij voelen ons hier thuis.

dagboek

19 juni. We zijn weer in Nunspeet aangekomen. Ik vraag het me wel vaker af: waar ben ik het liefst. Dikwijls zijn het ook de omstandigheden. In elk geval zijn we nu hier. Wat hebben we heerlijke dagen gehad. Prachtig weer. Genietend van de rust.En samen bezig op ons stekje. Want het onkruid groeit welig als we er niet zijn. Dat is dan mijn taak.

dagboek

En Gelein heeft ook altijd wel wat te doen. Het schilderwerk heeft hij al snel weer zijn prioriteit. Ook al is het nog zo warm. Zolang de zon er niet op schijnt kan het ook met dit zomerweer.

dagboek

En toen was ook het kastje weer klaar. Wat is het opgeknapt. Ondertussen genieten we van de kinderen en kleinkinderen. Van de kennissen die ik niet en nooit zal vergeten uit de tijd dat ik hier woonde.

dagboek



12 juni. In de achterliggende week mochten 3 kleinkinderen belijdenis van het geloof afleggen. Helaas konden we er niet bij zijn. Maar op zondag werd een achterkleinkind gedoopt. En mochten we weer zover zijn opgeknapt dat we er bij konden zijn. Rijk gezegend met kinderen, klein- en achterkleinkinderen is elke gebeurtenis in deze een zegen.Om het als opa en oma mee te mogen maken is bijzonder. En geeft reden tot dankbaarheid.
Een nieuw boek is deze week naar de drukker gegaan. Wat is het mooi om kinderen ope wijze iets te mogen vertellen over het leven en het werk van predikanten. Wat heb ik er ook zelf veel van mogen leren toen ik me voorbereidde op het schrijven van een boek over het leven van Spurgeon. De prins der predikers. Als het goed is komt het in de volgende maand uit en is het in de boekwinkel te vinden.

5 juni. Pinksteren. En dan op een geheel andere wijze dan we hadden kunnen denken. In de achterliggende week bezocht ik zoals gewoonlijk Goes. Ik was te vinden in de winkel van de Ramshoorn en na enkele uren wilde ik als gewoonlijk naar huis. Het leek me alsof ik veel moeite had met lopen. En op weg naar huis voelde ik me ziek worden. Waar we geen rekening meer mee schijnen te houden bleek toch wel noodzaak te zijn. Thuisgekomen testte ik namelijk opnieuw positief op Corona en enkele dagen was ik ziek. Echt ziek. Het kon niet anders, ook Gelein werd ziek. Ook corona. En zo is Pinksteren voor ons een periode in quarantaine geworden.

29 mei. Vertoeven op de Veluwe. Zo was het in de week die achterligt. Genieten van alles en iedereen. Maar aan alles komt een eind. Zo ook aan het zijn op de plek waar we ons samen thuisvoelen. Het gaan naar de kerk. Het bezoek van kinderen en kleinkinderen. De jaarlijkse Eibertjesmarkt in het dorp. En het eten met familie omdat we dan even bij kunnen praten. We zijn weer thuisgekomen. In het Zeeuwse. Wat we kunnen is terugkijken. En dankbaar zijn voor alles wat we ook in de tijd dat we daar waren genoten. Dankbaar zijn voor het prachtige weer wat ook Gelein had om de caravan verder te schilderen. Vorige week was de voorkant klaar. Maar deze week was het weer opnieuw zo dat hij verder kon. Zodat de zijkant van de caravan ook prachtig is geworden.

dagboek

22 mei. Nog even hebben we genoten van ons geschilderde balkon in Terneuzen. Zomaar met het mooie weer buiten genietend van de rust. Een puzzeltje, wat drinken en wat eten. Heerlijk om zo samen te zijn.

dagboek

Maar we hadden bedacht om woensdag naar de caravan te gaan. Gelein had verf bij zich, want hij wilde beginnen aan de boeiborden en de kozijnen. Wat hadden we weer prachtig weer. En wat kan Gelein het snel. Zienderogen knapt het op.

dagboek

De voorkant en de zijkant. Gelein geniet en ik ook. Zomaar op de Veluwe. Ik kom er natuurlijk vandaan. Maar Gelein geniet er ook zo. En ondertussen volop bezoek. Kinderen en kleinkinderen komen langs en eten mee.

dagboek

En als er dan weer wat klaar is moeten we er natuurlijk ook wat foto's van maken.

dagboek

Maar één ding gaat atlijd voor schideren. Ja dat gaat voor alles. Als we de oppas hebben! En dat gebeurde donderdag. Met de wagen zijn we naar de markt gelopen. En natuurlijk aan de koffie bij de HEMA. Ja, als we er zijn moeten we echt ervan genieten. Die kleine Jarick is ook alweer zo groot.

dagboek

En dan nog een nieuwtje....... opnieuw heb ik een boek mogen schrijven. De voorkant van het boek is duidelijk. Spurgeon, de prins der predikers. Wat een prachtige geschiedenis voor de kinderen.......het boek is nog niet verschenen. Maar ik hoop het te melden als het zover is.

dagboek





16 mei. Terwijl we ons klaarmaken om naar Nunspeet te gaan nog even een terugblik op de week die achter ligt. Een week waarin we genoten van het prachtige zomerse weer. We konden wandelen en fietsen en hadden verschillende verjaardagen. En toch is daar altijd het verlangen om weer te zijn van waar ik kom. Op de Veluwe. Gelein heeft alweer gezorgd voor verf. Hij is van plan ombij aanhoudend mooi weer een begin te maken met het verven van de kozijnen van de caravan.

dagboek

In de week die achterligt heeft Gelein de beide balkons van een nieuwe laag voorzien. Wat is het weer mooi geworden. Wanneer we op het balkon zitten genieten we er volop van.

dagboek

8 mei. Ook deze week genoten we van de kleinkinderen die kwamen logeren in Terneuzen. Hoe graag ze ook wilden blijven, hier wel wilden wonen, we hebben ze in het midden van de week weer naar huis gebracht. De volgende dag was opnieuw een schilderdag. De nieuwe schuur met afdak werd voorzien van een mooie antraciet afwerking. We genoten van het prachtige weer en de kinderen en kleinkinderen die kwamen kijken. En moederdag  niet vergeten hadden. Wat lief dat kinderen hun moeder nog op deze bijzondere dag laten weten dat ze blij zijn een moeder te hebben.



dagboek

Gelein kon het niet laten..... nu de schuur met antraciet is afgewerkt staat hij te popelen ook de caravan van een ander kleurtje te voorzien. En zo keek hij voorzichtig al eens onder de verflaag die op de kozijnen zit. Het viel hem mee.

dagboek

Maar aan alles komt altijd een eind en zo reden we weer naar huis. Plannen hebben we altijd. Dat is goed. Maar we leven met de dag. En dat is nu weer in onze mooie flat in Terneuzen. Waar we iedere dag proberen een rondje te lopen langs de Schelde. Nadat we onze taken binnenshuis hebben gedaan. Onze agenda hebben afgewerkt.  Wat hebben we twee prachtige plekken gekregen.Wat is er veel om dankbaar voor te zijn.



1 mei. Zo is er vandaag alweer een nieuwe maand aangebroken. In de achterliggende week waren we nog in Nunspeet. Gelein wilde heel graag onze nieuwe schuur wat betreft het wit klaarmaken. En ja, vrijdag was er 10 liter gesmeerd.De ton was leeg en we konden ons klaarmaken om naar huis te gaan.

dagboek

Het ziet er allemaal prachtig uit. Nee, klaar is het nog niet. Want Gelein wil nog met antraciet afwerken. De deuren en de randen. Maar wat is er al veel werk verzet in de week dat we in Nunspeet waren.

dagboek

Koningsdag vierden we in Nunspeet. Zo versierden ook wij de caravan. De beukhaag begint zomaar ineens weer uit te lopen. Er moet wel steeds veel oud blad geruimd worden. Maar dat zij dan zo.

dagboek

En zowaar, voordat we naar huis reden ontmoetten we nog de nichten. Wat was het lang geleden door de Corona. Heerlijk hebben we gegeten in Apeldoorn. Altijd weer is het gezellig om met elkaar bij te praten.

dagboek

24 april. Er waren nog 14 preken van mijn vader uit de tijd dat hij in Zwijndrecht stond over het bijbelboek Ruth. En deze preken zijn deze week in boekvorm verschenen.  Ruth geleid uit Moab is de titel van deze mooie uitgave. Preken waarin vader geestelijke lessen heeft getrokken naar aanleiding van het leven van Ruth. Met moeder Naomi meegegaan naar Bethlehem. Daar terechtgekomen op de akker van Boaz. Die haar losser werd. De boeken zijn te bestellen via www.deramshoorn.nl. Wat een prachtige herinnering aan de tijd dat we in Zwijndrecht woonden.

dagboek

Met de boeken vertrokken wij naar de Veluwe. Om ze daar ook weer aan de kinderen uit te reiken. Ook zij vinden het altijd erg mooi en waarderen dit. Het was erg winderig, maar prachtig weer om te schilderen. Gelein is dan ook al twee dagen beziggeweest. En wat wordt het mooi. Het schuurtje heeft eerst een winter zo gestaan.Maar nu is het tijd om te gaan behandelen.

dagboek

Het is wel een hele klus. Maar Gelein vindt het altijd leuk om te doen. Plank voor plank.

dagboek

Rustig aan, het hoeft niet klaar. Ondertussen genieten we van ons heerlijke plekje. De zon en de rust.

dagboek

En omdat we in Nunspeet waren bezochten we de Generale Synode van de CGK. Ook uit onze gemeente was een ouderling vertegenwoordigd. Ieder weet wat de nood van deze week was. De vrouw in het ambt. Tot verwondering werd dit niet vrijgegeven. Toch zijn er gemeentes die vooruit hebben gegrepen en reeds vrouwen een ambt in de gemeente laten vervullen. Wat een moeilijke opdracht om hierin een weg te vinden.Gemeentes die geen gehoor geven aan besluiten die van hogerhand zijn genomen.

17 april. Het zouden zullke koude Paasdagen worden. Het tegendeel was waar. Hoe veranderde het weer en wat konden we in de dagen die achter liggen alweer heerlijk genieten van de zon. We wandelden en fietsten.
Het hele bijzondere nieuws is dat we opnieuw overopa en overoma werden. In tien dagen tijd werden twee kleine meisjes geboren. Wat een reden tot dankbaarheid. En wat hebben we al een grote familie.
Dan is het nu uitkijken naar het verschijnen van een prekenbundel van mijn vader. Het boek Ruth, geleid uit Moab, staat deze week te verschijnen. Natuurlijk is het al te bestellen. Veertien preken in één boek over de jonge weduwe die de bijzondere keuze in haar leven mocht maken. Uw God is mijn God en uw volk is mijn volk.


11 april. Wat waren de boeren blij in de week die achter ligt. Een milde regen en dan ook bijna elke dag van de week. Voor ons was het dan ook geen wandelweer. We vermaakten ons binnen. Dan merk je ook dat er vaak dingen blijven liggen die toch ook nodig gedaan moeten worden. Daar heb je dan mooi eens de tijd voor. En opeens had ik er weer eens zin in om wafels te bakken. Wat was dat lang geleden. Natuurlijk niet goed voor de lijn. Maar zo leuk om te doen. En van te smullen..... het is echt iets wat ik in Zeeuws-Vlaanderen heb geleerd.

dagboek

En.....we zijn bij onze kleine Julia wezen kijken. Wat een schatje. Wat fijn dat het ook allemaal weer goed mag gaan. Zo zijn er ook in de achterliggende week weer veel momenten geweest waarop we onze zegeningen konden en mochten tellen.

dagboek

3 april. Wat was er ook deze week weer veel om over na te denken. Veel wat ook mijn en onze hand vond om te doen. Deze week was niet anders dan andere. Alles wat de Heere op je weg geeft en waar je in het geloof gehoor aan mag geven. De vele richtingwijzers van Boven die opgemerkt mochten worden. Wanneer we mogen leven is ons leven van de Heere. En Hij zegt duidelijk wat Hij van je vraagt. Een gang naar de kerk en het graf om één uit de familie naar haar laatste rustdag te brengen. Maar ook de geboorte van opnieuw een achterkleinkind. Wat ligt het dicht bij elkaar. De dood, maar dan ook weer het nieuwe leven. De ontmoetingen die Hij dan geeft. De gesprekken waarop je later in verwondering op terug mag kijken. Een dagje Ramshoorn in Goes om daar te zijn en te genieten.

dagboek

Wat is het bijzonder om nog samen te zijn. Dagelijks ook samen datgene te doen wat van ons wordt gevraagd. En daarbij zijn dan ook de momenten van wandelen en ergens een kopje koffie drinken. En niet en nooit is het zomaar. Want elke keer weer zijn we verwonderd wanneer we op onze weg, ja onderweg deze of gene  ontmoeten en ermee te kunnen en te mogen spreken. Zeker, het leven is niet altijd gemakkelijk. En soms zelfs moeilijk. Maar tel altijd je zegeningen. En zeg dan verwonderd: Hij laat nooit alleen.

dagboek

27 maart. Zoals altijd kwam er ook nu weer de dag dat we terug naar huis reden. De fijne dagen in Nunspeet waren voorbij. En we kwamen na een lange reis met files terug in Terneuzen. Daar wachtte ook weer het nodige. Wat hadden we mooi weer in Nunspeet. Maar ook hier was het nog niet voorbij. Heerlijk wandelen en fietsen wanneer we ook maar even de tijd ervoor hadden. Met de verjaardag van Gelein telden we bijna zestig kinderen en kleinkinderen. Dat betekent ook even zoveel verjaardagen. Soms heb je een week dat het wat rustiger is, maar deze maand tellen we er een heel rijtje. Wat is het mooi wanneer je elkaar weer ziet en spreekt. Wat zijn wij rijk gezegend met zo'n grote wederzijdse kinderschaar.

20 maart. Halverwege de week zijn we naar ons plekje in Nunspeet gereden. Wat hebben we ook nu prachtige dagen gehad. Ook nu konden we buiten weer heerlijk aan de slag. 's Morgens zoals altijd ons werk en dan erna lopen of fietsen. De verjaardag van Gelein hadden we al gevierd in Zeeland. Maar deze week deden we het met de andere helft van de familie op de Veluwe. Wat is het mooi om allen weer bij elkaar te zien. Dat hebben we toch echt gemist in de tijd dat er zoveel maatregelen waren.

dagboek

Ja, als het werk klaar is kunnen we een heerlijke fietstocht maken. Dat doen we heel graag. Deze keer reden we naar Elburg en dronken we in het zonnetje een kopje koffie op een terrasje. Ik denk dat ook dat 2 jaar geleden is. Waar is de tijd gebleven zou je zeggen.Wat is het dan dubbel genieten wanneer je je dankbaar voelt voor de zegeningen die wij nog mogen ontvangen.

dagboek

13 maart. Wat was het ook deze week prachtig weer. En wat waren we rijk gezegend met de verjaardag van Gelein. In de dagen eraan voorafgaand ook al met visite. Op zaterdagavond met kinderen, klein- en achterkleinkinderen. Een hele week konden we wandelen en fietsen. Zelfs buiten op het terras genieten van de lunch. Wat een voorrecht dat het nog kan. Terwijl overal in de wereld oorlog en geweld de boventoon voert. Natuurlijk ook bij ons veel onderdeel van de gesprekken. Toch mogen we leven met de dag. En genieten van datgene wat wij nog ontvangen.


dagboek

6 maart. We konden het niet laten. Deze week waren we in Nunspeet. En wat hadden we bijzonder mooi weer. De crocusjes en de narcisjes bloeiden volop. We genoten van de lange wandelingen die we maakten. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me er altijd nog thuis voel. Natuurlijk waren er de zorgen om de situatie in de wereld. De oorlog in Oekraïne. Wat geniet je dan nog des te meer van de vrede en de rust die wij mogen hebben.Wat is de dank dan groot dat de Heere ons dat nog geeft.

dagboek

Natuurlijk moesten we ook wel aan de slag. Oftewel: we wilden ook wat doen. Het was prachtig weer om de caravan te wassen. Nou, dat was wel nodig. Het leek wel groene verf die eraf kwam. Het tuintje hebben we weer opgeknapt. Enkele viooltjes geplant. Tja, dan is het nu even de herinnering die we hebben aan een hele mooie week in Nunspeet.

dagboek

Nee hoor, het was niet alleen werken. Lange wandelingen maken. En.....altijd tijd om ergens een kopje koffie te drinken met wat lekkers. En toen weer naar huis. Waar we genieten van het prachtige weer wat nog aanhoudt. Het uitzicht op de Schelde.

dagboek

27 februari. Terwijl aan het begin van de week nog de storm over het land ging en we het liefst maar thuis naar de Schelde en haar golven keken, konden we later in de weekdagelijks weer een flinke wandeling maken. We doen dat graag en weten de Hema te vinden voor een lekker kopje koffie of thee nu de maatregelen zijn afgeschaft. Het neemt niet weg dat de corona niet voorbij is. Maar het lijkt erop dat andere zorgen op de voorgrond zijn getreden. De aanval van Poetin op Oekraïne. Ik zeg het bewust. De aanval die Poetin heeft gewild. Daarom is het ook van het grootst belang niet alleen te bidden voor Oekraïne maar ook Rusland en de bewoners niet te vergeten. De maatregelen die worden getroffen, de sancties, treffen niet alleen Poetin maar ook zijn land. Het land waar hij president van is. En waarvan de inwoners deze oorlog helemaal niet willen.

dagboek

20 februari. We zaten veel in huis deze week. Vooral aan het eind van de week toen de stormen ook hier in Zeeuws-Vlaanderen woedden. Er was geen schip meer op de Schelde te zien. Een verbod tot varen was uitgegaan. Nog even waagden we ons buiten en kwamen we nat en verwaaid terug. Om dan heerlijk samen in huis bezig te zijn. Mij wachtten veertien preken van vader. Een Bijbellezing over het boek Ruth. Wat mogelijk dit voorjaar staat te verschijnen. Wat is het dan even een verkeren in het verleden. Om als het ware vader weer te horen spreken. Wat is het lang geleden dat hij in Zwijndrecht stond. Waar de preken zijn opgenomen. Wat is het ook lang geleden dat ik zelf daar woonde. Meer dan vijftig jaar terug. Herinneringen komen boven. Goede en minder mooie. Maar tot vandaag mag ik er nog zijn. Bewaard en gespaard in de meest moeilijke omstandigheden.

13 februari. Ineens kwam het bij ons op. Inpakken en naar de Veluwe. Heerlijk om in onze flat een winkelkarretje te hebben. Alles erin voor een paar dagen en weg waren we. Wat is het dan genieten zo samen. Op bezoek bij de kinderen. Lopend naar het dorp. En na enkele dagen weer terug naar huis. Waar dan weer genoeg is te doen. Uitpakken. Wassen. En zo is het weer zondag. De dag om alles te overdenken. De rustdag. Het luisteren naar de preken. Het zingen van de psalmen.

dagboek

6 februari. We zeggen het zo dikwijls tegen elkaar: Het is alweer donderdag. Het is alweer zondag. En toch is er iedere dag wel iets om op te merken, wanneer je het mag en wilt zien. Dat vraagt bij alle drukte een tijd van bezinning vrij te maken. Het zijn soms zomaar die kleine dingen die je zo gemakkelijk voorbij kan laten gaan. Onopgemerkt. Wij waren in de achterliggende week thuis. Nog altijd vinden we het te koud en te nat om naar Nunspeet te gaan. We vragen ons ook wel eens wat dingen af. Zal er ooit weer een tijd komen dat we daar de fiets kunnen pakken en onderweg ergens iets kunnen drinken op een terrasje? NIet dat dat zo belangrijk is, maar toch....
Maar niet getreurd. We hebben het fijn in Terneuzen. We wandelen elke dag als het maar even kan. Wat zijn ook hier veel mensen in quarantaine! Zelf ben ik begonnen met iets heel leuks. #datruimtlekkerop. Op 1 februari deed ik 1 ding weg. Op 2 februari 2 dingen enz. Ik ben begonnen in de berging. Wat staat er veel in de kasten wat je nooit gebruikt. Ja die mogelijk er bij de verhuizing naar hier zomaar in zijn gezet. Een leuke bezigheid. Veel bewaar ik. Want nog altijd is er de hoop dat er ooit een rommelmarkt komt. En dat is toch wel iets wat ik echt heb gemist in de jaren van Corona. De contacten op de markt. En mensen blij maken met iets leuks voor een klein prijsje.

30 januari. Terwijl nog steeds velen in quarantaine verblijven konden we deze week rustig thuis zijn. Het weer was prachtig. Ook al was het soms best koud, we wandelden elke dag. Ook al zijn we maar samen, toch is er altijd wel iets wat we nodig hebben vanuit het centrum van Terneuzen. Aan het eind van de week haalden we de boeken op die vanuit Norwich voor me naar Nederland waren gestuurd. De engelse vertaling van een dagboek van vader. Tevens is ook De dominee uit het Achterbuurtje in het engels verschenen. Het zijn toch van die dingen die ik niet had kunnen bedenken. Maar die toch werkelijkheid zijn geworden. Soms willen herinneringen van korter of langere tijd geleden naar boven komen. Verdriet en pijn. Onrecht. Wat is het leven voor mij in de loop der jaren veranderd. Graag had ik gezegd dat er een verleden was. Maar helaas, het is als altijd: de duivel zit niet stil. En probeert ook nu nog me te treffen. Waarbij ik dan vaak denk: Waarom? Wat heb ik je gedaan?Wat ben ik dan ontzettend dankbaar voor de rust en de vrede die we samen hier en op de Veluwe kennen.

23 januari. In de week die achterligt waren we op de Veluwe. Niet in de caravan, maar in een hotel in het bos. Ontbijt en diner op de kamer in verband met de coronaregels. Wat overigens prima ging en geweldig verzorgd was. Gewoon toch even eruit om wat afspraken na te komen. Daarbij genoten we van het heerlijk wandelen in de omgeving. Aan de Schelde wandelen we dagelijks langs het water. Op de Veluwe zijn het de bossen. Vergelijken kan je het niet. Het is allebei heerlijk. In Terneuzen zijn het altijd weer de vele boten, maar ook de zeehondjes die met hun kopjes boven het water uitsteken. Op de Veluwe genieten we van de vogels wiens geluid in de stilte van de bossen te horen is.

dagboek

We kennen de bossen van de zomer. Als alles zo mooi groen en fris is. Tijdens de wintermaanden is het heel anders. Maar toch ook prachtig.Bijzonder om zo samen in dat stille bos te wandelen.

dagboek

16 januari. Testen, testen en nog eens testen. Maar erachter komen dat er ook nog gewoon griep is. Dat weten wij nu ook. Een fikse verkoudheid. Een virus. Koorts. Veel slapen en dan voorzichtig weer even naar buiten. Dan bij alles te bedenken dat we belijden dat alles ons uit Gods Vaderlijke hand toekomt.Ook voor ons weer even een tijd van rust en nadenken. Iets wat heel belangrijk is in dit leven van jachten en stress als je er niet voor oppast. Ook mensen die de leeftijd van AOW hebben bereikt zijn altijd weer te vinden.Vooral als men weet dat ze eigenlijk niet en nooit nee zeggen.

9 januari. En zo is het alweer de tweede zondag in het nieuwe jaar. De twee logeetjes uit Elspeet zijn weer vertrokken. Wat hebben ze genoten van de logeerpartij. Maar ook opa en oma deden volop mee. Spelletjes, cupcakes bakken. Met elkaar naar de winkel om uit te zoeken wat er moest worden gegeten. Het hield niet op. Vooral het gourmetten sloeg natuurlijk aan. Maar aan alles komt een eind en zo mogen de kinderen morgen weer naar school.En wordt het tijd dat opa en oma alles weer eens een goede beurt geven.

dagboek

Met goede voornemens beginnen wil natuurlijk ook zeggen: wat gaan we eten. Zo heb ik mijn smoothie recepten weer eens opgezocht. Uiteindelijk is het niet veel werk om zo'n heerlijke drank te maken. Maar je moet het wel even doen. En op deze manier krijgen opa en oma veel vitamientjes binnen. Dat is altijd nodig. Maar zeker in deze tijd. Gelukkig hebben we geen corona. Maar er bestaan ook gewone griepjes en verkoudheden. En daar ontkomen we helaas niet helemaal aan op dit moment.

dagboek

2 januari. En zo zijn we een nieuw jaar ingegaan. Het oude jaar is afgesloten. Ook wij samen mogen staan voor een onbekende toekomst. Maar wanneer we met de dag mogen leven, dan is de herinnering die we vandaag mogen meedragen dat wij precies 12 1/2 jaar geleden elkaar het jawoord mochten geven. Wat was het prachtig weer op die tweede juli van het jaar tweeduizendnegen. Wat zeggen we het nog vaak: zo'n mooie dag als we toen met elkaar mochten beleven. Vandaag is het zondag. Een bijzonder moment om in het midden van de gemeente de dank neer te leggen waar het hoort. Want dankbaar, blij en verwonderd zijn we om dit te mogen beleven.Daarnaast hopen en bidden we om Gods zegen en Zijn bewarende hand over ons, onze kinderen, klein- en achterkleinkinderen.

dagboek

26 december. Je denkt dat het je niet kan overkomen. Maar in de achterliggende week werd ik dus verrast met een virus op mijn telefoon. Heel veel verwijderd. En dan ben je dus ook veel kwijt. Dan kom je erachter hoeveel je bewaart en wat uiteindelijk van geen enkele waarde is. In elk geval werd het voor mij opnieuw beginnen met het verzamelen van foto's en video's. Zo denk je een paar rustige dagen te hebben voordat de Kerstdagen aanbreken, maar dergelijke dingen houden je gewoon wel even bezig. Het was ook niet het enige wat nog aan de orde was voordat we op zaterdag naar de kerk konden gaan. Maar het zal bij iedereen hetzelfde zijn geweest. Druk, druk en nog eens druk. Wat is het dan heerlijk om een extra rustdag te genieten. De dagen van Kerst. Die ook ieder op zijn of haar eigen wijze door heeft mogen maken. Wij zijn heerlijk samen. En proberen ons netjes en zoveel mogelijk aan de maatregelen te houden. Wij zijn nu een bijzondere week van herdenken ingegaan. Op 2 juli 2009 mochten we elkaar het ja-woord geven. Dat is dus, als we het mogen beleven, volgende week zondag 12 1/2 jaar geleden. Ieder die er toen bij was weer nog welk een prachtige dag we hadden. Heel veel zon en een mooi gezelschap. Echt een dag om ook nu nog heel dankbaar op terug te kijken.

dagboek

19 december. We doen weer als andere jaren. De puzzle's liggen altijd op tafel. Deze week was het een rondje Texel. Wat zijn we daar al dikwijls geweest. Maar met de Corona is ook wat dat betreft alles anders. Ik moet wel zeggen dat wij er veel genoten hebben. De herinnering blijft. Opnieuw zijn er de diverse maatregelen genomen. Misschien vreugde bij de leerlingen van de basisschool. Maar het is wel heel erg dat het elke keer weer nodig blijkt te zijn.

dagboek

Mist of regen, we proberen nog altijd ons rondje te lopen. Wat hoorden tijdens onze wandeling de boten toeteren. Ten teken dat het toch wel erg mistig was op het water. En zo zijn we alweer gekomen in de week die leidt naar het Kerstfeest zo de Heere het geeft. Zondagsschoolkinderen die ernaar uitkijken. Maar of het allemaal door kan en zal gaan is nog de grote vraag. Wanneer we mogen geloven dat het de Heere is Die alles leidt en overal Zijn wijze bedoeling mee heeft, dan is het alles veel gemakkelijker om over te geven. Hij heeft geen lust tot plagen, maar daarin dat we ons bekeren en leven.

dagboek

12 december. Ook in Amerika was vader bekend. Ook al heeft hij er nooit gestaan en al is hij er nooit geweest. Zo kwam er een vraag naar de rechten van het boek De dominee uit het Achterbuurtje. En ook werd gevraagd naar de rechten van Op de leerschool van het Woord. Deze week zag ik hoe beide boeken in Norwich zijn uitgegeven in het engels. Wat is dat bijzonder. En wie had dat toch kunnen denken. Mijn vader weet het niet meer. Maar ik ben dankbaar en verwonderd. De Heere Zelf daarvoor alle eer.

dagboek

5 december. Na enkele weken verblijf op de Veluwe zijn we weer thuis mogen komen. Teruggekomen met veel gedachten. Zoals altijd hebben we veel mensen ontmoet. Dan komen herinneringen boven. Inmiddels is het alweer heel wat jaartjes geleden dat ik er woonde. We worden allen ouder. En hoevelen zijn er in de jaren die achter liggen al overleden. Ook deze weken werden we geconfronteerd met hen die nu in het ziekenhuis liggen door de Corona. Dan kan je er van denken wat je wilt, maar een ernstige ziekte is het wel. Nee, angstig zijn we niet. Maar oppassen is het altijd. Denkend aan die anderhalve meter en de basisregels. Dat zijn toch de dingen die je eigen verantwoordelijkheid inhouden. De verantwoordelijkheid voor jezelf en voor de mensen om je heen.
Zo zijn we dan nu weer thuis. We proberen het werk weer op te pakken. Want enkele weken weg wil toch zeggen dat het één en ander bleef liggen.

28 november. De dagen korten. Soms is het om 4 uur al nodig de lichten aan te doen. De bomen zijn hun bladeren grotendeels verloren. Wanneer we over de Veluwe rijden, welk een verschil met de zomermaanden. En toch genieten we ook nu. Samen of met kinderen, kleinkinderen, vrienden en bekenden. Nooit zijn de jaren uit te wissen dat ik zelf op de Veluwe woonde. Mensen vragen me wel eens waar ik me meer thuis voel. Het lijkt misschien een lastige vraag. En het antwoord klinkt misschien een beetje vreemd. Als ik thuis ben ken ik de heimwee naar hier. En nu we hier zijn kan ik ook weer verlangen naar ons thuis in Zeeuws Vlaanderen.Op twee plekken tegelijk kan je niet zijn. Zo eenvoudig ligt het. En nu zijn we op de Veluwe. Waar we leven met de dag.

dagboek

21 november. Soms gaan dingen ineens heel anders dan je had gedacht. En zo zijn wij in de week die achter ligt naar Nunspeet gegaan. Het is herfst, ook daar. De bladeren zijn grotendeels van de bomen gevallen. En de laatste bladeren laten los van de takken van de bomen. Verrast door het prachtige zonnige weer genieten we opnieuw van ons plekje. De caravan die daar zo heerlijk rustig staat op het park. Ook hier proberen we zoveel mogelijk rekening te houden met het virus wat ook ons land in de greep houdt. Ook van ons zijn er de kinderen en kleinkinderen die besmet zijn.

dagboek

Maar wij zijn geen mensen die alsmaar weg moeten. We vermaken ons prima samen. En verwonderd kijken we naar de natuur om ons heen. De natuur die geen last heeft van Corona.Zo mooi met al die prachtige herfstkleuren.

dagboek

14 november.  Opnieuw ligt een week achter ons. Nog altijd zijn we thuis in Terneuzen. Het verlangen om weer eens naar de Veluwe te gaan is er zeker. Maar ook hier hebben we ons leven. Wat kunnen en mogen we altijd nog veel doen. Want ook wij worden ouder. Iedere dag weer mogen we opmerken hoe ook ons leven wordt geleid. Zodat we niet weten wat het is om ons te vervelen. Met de liefde van ons hart mogen we dat ter hand nemen wat op onze weg wordt gebracht. Het is en blijft opmerken. En niet voorbij gaan aan de gewezen weg van de Heere in ook ons leven.
Het weer was prachtig. Ook deze week brachten we veel uren buiten door. Wandelend of fietsend. Zodat we ook in deze rekening houden met ons klimaat. Corona, klimaat en vluchtelingen. Het zijn zomaar drie dingen die het overdenken waard zijn wanneer we de Bijbel lezen. Ja we hebben ons altijd af te vragen wat de Heere ons heeft te zeggen. Ook in deze. Ook ons als christenen.

7 november. Terwijl het nog maar even is geleden dat we een nieuw jaar 2021 ingingen zijn we nu alweer aan het eind van het jaar gekomen. De maand november is ingegaan. De herfst is een feit geworden. Alhoewel we ook in de week die achterligt nog konden wandelen en fietsen. Overal zien we al de kerst- en nieuwjaarskaarten in de winkels liggen. Zodat we eraan worden herinnerd dat de dagen van Kerst in het verschiet liggen. De dagen en de weken vliegen als het ware voorbij. Zo is het morgen en zo is het weer avond geworden. Zo is het zondag en zo is er de volgende zondag aangebroken. Als altijd de eerste dag van de week. Terugziend op de week die achter ligt mogen we de bewarende hand van de Heere opmerken. Terwijl ik vrijdag in de bus zat om naar Goes te gaan werd ik geconfronteerd met een ernstig ongeluk aan de havens. Een busje reed met zes inzittenden zo van de kade in het water. Kwam op een binnenvaartschip terecht. Eén inzittende uit Terneuzen verloor hierbij het leven. Voor ons enkel omrijden omdat de wegen werden afgesloten. Maar wat een verdriet voor allen die hiermee te maken hadden. Wat staan we dikwijls te weinig stil bij Gods bewarende en beschermende hand. We reden zaterdag zelf naar Dordrecht en kwamen aan het eind van de dag veilig thuis.Zo maakt de Heere nog altijd onderscheid. Iets wat wij niet hebben verdiend.

31 oktober. Wat was het deze week weer prachtig weer. We konden naar hartelust wandelen en fietsen. Hier en daar horen ook wij weer de berichten van besmetting door Corona. Ja, soms lijkt het alsof er geen enkel ander gesprek meer is dan daarover. Deze week werd ook in deze omgeving veel aandacht geschonken aan Halloween. Wat is het dan bijzonder om op de zondag een ander geluid te horen, Immers is er het LICHT van de wereld. Wat toch een geheel andere inhoud heeft dan Corona en Halloween. Het bezig zijn met donkerheid en angst. Met dood en verderf. Wanneer je dan zelfs de kleinste kinderen verkleerd over de straten ziet gaan, wat is er dan veel onwetendheid over Hem Die  zo'n geheel andere inhoud geeft aan het leven en de dood.Wat is er weinig besef van wat het leven en de dood zonder Hem in werkelijkheid is.

23 oktober. Het waren maar enkele dagen op de Veluwe. Het weer was prachtig. Maar we zijn weer thuis. Gelein heeft de taak deze maand om de containers schoon te maken. Dus was het maar van korte duur. Uiteindelijk was het niet erg. Want de regen viel al snel ook in Zeeland neer. Op het water van de Schelde waren de schuimkopjes te zien door de harde wind. Heerlijk om dan lekker thuis te zijn. Terug te kijken op de fijne dagen die achter liggen. Gezellig bij kinderen en kleinkinderen. Maar ook hier is het weer een druk programma. Ik was zelf in Goes bij de Ramshoorn. En we wandelden langs de Schelde nadat de regen was gestopt. In het centruim van Terneuzen aten we op een terrasje. Dat kan nog nu het zulk mooi weer is.

18 oktober. Prachtig weer in Nunspeet. Wat treffen we het nu we in de caravan zijn. Gelein heeft vandaag het dak op de nieuwe aanbouw gebrand. Wat is het mooi geworden! Samen zijn we nog even op de fiets naar het dorp geweest.  Daar hebben we een heel eind gelopen en op het terras wat gegeten en gedronken.Ook hier kom je nergens meer binnen om er wat te eten. Maar wij genoten buiten van ons natje en droogje.
14 14 oktober. Wat kunnen herinneringen bijzonder zijn. Ik weet nog hoe ik als jong meisje in Zwijndrecht voor het eerst een vrij Kerstverhaal vertelde aan de kinderen van de Zondagsschool.Mijn vader hielp me om de verhalen te maken. De liefde tot het vertellen is me altijd bijgebleven. Zo verschijnt binnenkort een boekje in A5-formaat met een vertelling. Geschikt om voor te lezen bij elke Kerstfeestviering. Ook heel mooi om in een envelop te versturen. Te bestellen bij de plaatselijke boekwinkel.

dagboek

10 oktober. Wat hebben we prachtige nazomerdagen gehad. We hebben gewandeld en gefietst. We hebben genoten van ons plekje aan de Schelde. Daarnaast waren er altijd de dingen die we graag doen. Gelein was elke dag wel even in de garage te vinden om wat te verven. Zelf reisde ik weer met de bus naar Goes om bij de Ramshoorn bij te springen. En zo in het najaar is het ook goed alles weer eens een goede beurt te geven.Vervelen behoeven we ons niet. Wat is het bijzondere dat we het allemaal nog kunnen. Ja en dan vragen mensen om ons heen wanneer we weer naar de Veluwe gaan. Ze kennen ons al. En, inderdaad, we hebben weer plannen gemaakt.......

thuis

3 oktober. Deze week zijn we thuisgekomen. We waren het al langer van plan. Onderweg en thuis wachtte ons het één en ander. Zodat we hadden besloten ons lange verblijf in Nunspeet af te sluiten. Natuurlijk hopen we nog weer naar onze caravan te gaan. Maar het zal niet zo zijn als in de maanden die achter liggen. Eerlijk gezegd heb ik altijd even tijd nodig om thuis weer te wennen. Om over te schakelen. Maar met onze volle agenda hier sta ik er toch niet te lang bij stil. Ons leven in Terneuzen is weer begonnen. Deze week werd een geliefde schoonzuster begraven. Wat zullen we haar missen. Hoe dikwijls belde ze ons op met de vraag of we weer kwamen. Altijd was het gezellig. Maar ze is van ons weggenomen. In de hope des eeuwigen levens.

dagboek

Wat kregen we mooie foto's uit Nunspeet. De verlichting is helemaal klaar. De lampen van het schuurtje met aanbouw branden. Ja, dan hebben we zo weer zin om erheen te gaan en het schuurtje nu helemaal in te richten! De kinderen en de kleinkinderen te zien.Ik zeg wel eens: Als ik daar ben heb ik heimwee naar hier. En als ik hier ben heb ik heimwee naar daar.

dagboek

26 september. Ook in de week die achter ligt hebben we nog veel kunnen doen op ons plekje in Nunspeet. Gelein was bezig op het dak. Er moet nu nog 1 laag op. Maar dat heeft geen haast. Wat troffen we het met het weer. Elke dag waren we buiten. En zo genoten we van het werk wat was en werd gedaan.

dagboek

Vaak zaten we buiten en zeiden we het tegen elkaar: Wat hebben we toch een prachtig plekje. Inmiddels zijn we al vele weken in Nunspeet geweest deze zomer. Er wordt al verteld dat we er wonen. Maar dat is echt niet waar. We wonen nog in Terneuzen en deze week hopen we dan echt weer naar huis te gaan.Dat waren we al van plan. Maar nu er een schoonzus is overleden wacht ons deze week de begrafenis.

dagboek

In het laatst van de week heeft Gelein verschillende zakken steenslag geschept. En zo is het om de caravan en om de blokhut heel mooi opgeknapt.

dagboek

Wat hebben we het deze zomer druk gehad. Wat hebben we er samen van genoten. Wat bijzonder dat Gelein dat allemaal ook nog kan met twee nieuwe knieën.Wat hebben we samen al veel meegemaakt in de jaren dat we getrouwd zijn. Daar zijn we samen ook heel dankbaar voor.

dagboek

19 september. En toen was het dan zover. Op woensdagmiddag werd onze nieuw schuur met aanbouw gebracht.

dagboek

Jahoor, het pakket stond op ons terrein. Gelein had alles voorbereid en natuurlijk wilde hij al snel kijken of alles was geleverd.

dagboek

Het duurde niet lang of de omtrek van de schuur was zichtbaar.

dagboek

Toen was het echt tijd om het oude schuurtje af te breken.

dagboek

Zaterdag was het DE dag. We kregen hulp van de kinderen. En zo werd er heel hard gewerkt. Het schuurtje aan de ene kant. En dan het terras aan de andere.

dagboek

En aan het einde van de dag konden we onze ogen niet geloven. Er stond een berging. Er lag een terras. En de aanbouw was ook zover klaar.

dagboek

12 september. Heen en terug. Heen en terug. Zo is eigenlijk deze zomer voor ons geweest. Verblijven in Nunspeet en dan ook weer terug naar huis. We proberen enerzijds dat we voor de winter klaar zijn met het zetten van onze nieuwe schuur met aanbouw. Maar ook thuis is er altijd weer iets om een paar dagen of een week daar te zijn. Wat was het prachtig weer in de dagen die achter liggen. Wat kon Gelein heerlijk klussen bij de caravan. Maar toen we de oppas op Jarick hadden lieten we het werk even rusten. Wat is het dan genieten om met de kinderwagen naar de markt te gaan.

dagboek

Heerlijk om dan bij de HEMA weer wat te kunnen drinken. Even rusten en genieten met Jarick. Die alles helemaal prima vindt. Hoe thuis ben ik daar zelf. Al die jaren dat ik er woonde zijn echt niet weg te poetsen. Dat ervaar ik toch elke keer weeer als ik er ben. Wat was het ook een spannende week voor de bewoners van de gemeente. Zoveel Corona in ook Elspeet. Waar de kleinkinderen na een paar dagen school alweer thuis moesten blijven. En verschillende van de mensen die ik nog ken opgenomen werden in het ziekenhuis.

dagboek

Maar we mochten ook weer veilig thuiskomen. Na een lange rit met veel files. Ook hier waren weer de nodige dingen die onze aandacht vroegen. En natuurlijk het wachten op die prachtige ziekenhuisboot die langs kwam varen. Een schip op weg naar Antwerpen om daar ingericht te worden als ziekenhuis.

dagboek

4 september. Toen we weggingen hadden we de partytent laten staan. Zodat het zand niet te nat zou worden. Toen we terugkwamen moest deze natuurlijk eerst worden afgebroken. Zodat de vloer voor de nieuwe schuur gelegd kan worden. We troffen het vorige week met het weer. En ook nu is het weer prima weer om te klussen.
Om ons heen horen we steeds dat Corona weer om zich heen grijpt. Kleinkinderen die weer thuis moeten blijven van school. Gemeentes die dachten dat het wel weer kon maar waar een uitbraak is gekomen. Verpleeghuizen die weer op slot gaan. En het moet nog herfst worden. En winter. Iedereen probeert het gat de dichten. Maar waar is nu de terugkeer tot de Heere. Heeft het Woord van de Heere dan echt niets meer te zeggen? Mensen die een beschutting zoeken bij de Heere worden overal van uitgesloten. Maar of ze dat erg vinden valt te bezien. Zij hebben geen behoefte aan restaurants, films, disco's of iets dergelijks. Ze zoeken het in hun binnenkamer.

dagboek

29 augustus. We hadden al een poosje plannen. Per 1 september mag op het park weer worden geklust. Maar de voorbereidingen mochten. Dus was het deze week zover. Gelein had een schets gemaakt en met grond en aarde werd het achterste gedeelte van ons plekje door hem opgehoogd. Het oude tuintje is er nu uit. Het is de bedoeling zo ons terras te vergroten. En na een week begon het er al aardig op te lijken.

dagboek

Aan het eind van iedere dag zag je heel goed wat er weer was gedaan. De bezem erover en genieten van het werk wat je mocht doen. Het was natuurlijk afwachten of het zou gaan met twee nieuwe knieén. Maar het ging prima. Soms hoor je mensen er zo tegenop zien om een knie te laten vervangen wanneer deze versleten is. Hier zie je dus weer wat het resultaat kan zijn.

dagboek

Aan het eind van de week reden we naar huis. Er waren verjaardagen en bezoekjes die we wilden doen. Terwijl we wegreden maakte ik vanuit de auto nog een foto. Wat was het al opgeknapt in een paar dagen tijd. De grond onder de partytent wacht nu op het leggen van de vloer voor het nieuwe schuurtje. Dat is ook het volgende plan als we weer terug in Nunspeet mogen zijn. Wanneer dat nieuwe schuurtje er staat kan het oude schuurtje worden afgebroken.

dagboek

augustus



22 augustus. Er zullen niet velen het gemerkt hebben dat we in de week die achter ligt even thuis zijn geweest. Maar gezien de foto is het toch echt waar. We hadden een verjaardag en twee kleindochters vonden het wel heel leuk om dan mee te gaan. Ze hebben uiteindelijk nog vakantie. En wat is het dan leuk om met opa en oma, al is het kort, zomaar even in Terneuzen te kijken. Het was zelfs af en toe nog wandelweer zodat we met elkaar nog langs de Schelde konden lopen.

dagboek

Maar we waren al heel snel weer terug in Nunspeet. In september willen we een nieuw schuurtje met aanbouw zetten, dus Gelein had geen rust. We mogen in de maanden juli en augustus niet bouwen maar de nodige voorbereidingen kunnen wel getroffen worden. En dat moet ook wel. Zo is Gelein begonnen. Het is nog altijd zijn lust en zijn leven om wat bezig te zijn. Struiken achter moeten verwijderd worden. Want daar moet plaats gemaakt worden voor de blokhut. Dus eerst in de voortuin aan de slag. Oude planten eruit en wat andere, van de achterkant, erin. Aan het eind van een dag was goed te zien hoe mooi het geworden was. Natuurlijk is het niet echt zomerweer voor vakantiegangers. Maar wij zijn er heel blij mee dat het niet te warm is en ook regelmatig regent.

dagboek

15 augustus. Nog altijd zijn we in Nunspeet. En we genieten ervan. Veel bezoek. Veel logeetjes. En zelfs deze week een 50-jarige bruiloft. Onze nicht en neef waren op vrijdag 50 jaar getrouwd. Wat bijzonder om dat te mogen beleven. Zelf herinner ik me nog de dag van hun trouwen in Leeuwarden. Ik ging een hele dag mee in een bus. En...dat deden we ook vrijdag. Familie, vrienden en bekenden waren uitgenodigd met hen de dag te herdenken. Vanuit Baarn gingen we richting Elburg. Daar dronken we koffien in een gerestaureerde molen. Er wordt gebakken en verkocht. Wanneer je dan in de vitrine kijkt.......

dagboek

Vanaf Elburg ging de bus verder. En kwamen we aan in Giethoorn. Een heerlijke lunch stond voor ons klaar. Om vervolgens per boot een mooie tocht te maken. De dag werd afgesloten in Terwolde. Bij Kriebel werden we verwend met dekselse pannetjes. Wat een ontzettend leuk idee en wat een prachtige dag om op terug te kijken.

dagboek

8 augustus. We zijn alweer enkele weken in Nunspeet. Wat voelt het toch als thuis. En wat genieten we samen van ons zo eigen plekje. Nee, ook wij hebben niet elke dag zon. En ook wij kunnen niet elke dag fietsen. Maar we vermaken ons prima. Soms kan je je niet voorstellen dat je alweer zolang weg bent van huis. Op zondag mogen we twee keer naar de kerk. En ook dat voelt fijn en vertrouwd. De kleinkinderen naast je en op je schoot.
Op mijn verjaardag kreeg ik iets wat ik heel graag wilde. En pan om buiten het eten klaar te maken. Elke dag weer is het afwachten of het kan en niet regent. Maar wanneer we ook maar enigszins buiten kunnen zitten is de pan ook present. Wat gezellig om zo te kokkerellen en er dus bij te zijn. Wat smaakt het ook heerlijk als het klaar is en we ervan kunnen proeven.

dagboek

1 augustus. Het was een drukke week die achter ons ligt. Bijzonder om mijn verjaardag te mogen gedenken. Ja, daar begon de week mee: het herdenken van de dag waarop ik werd geboren. 26 juli 1954.
Maar door de Corona kwam ook nu weer niet alle bezoek tegelijk. Wat heerlijk om de kinderen en kleinkinderen te zien op zulke dagen. De kleine Jarick wordt ook alweer een hele jongen. Gezellig even bij oma op schoot in de tent bij de caravan. Wat hadden we de eerste dagen van de week nog mooi weer. Later werd het ook in Nunspeet meer en meer regenachtig en waren we binnen te vinden wanneer er visite was.

dagboek

Op donderdag en vrijdag hadden we onze eerste logeetjes. Olivia en Margareth kwamen gezellig bij opa en oma logeren. Wat is het dan toch weer fijn om een eigen plekje te hebben in Nunspeet. Een caravan op een park waar voor de kinderen genoeg is te beleven. Buiten op het springkussen of spelen in de zandbak. Schommelen en tennissen. Voetballen met oma. Ze hadden er al zolang naar uitgekeken. En eindelijk was het dan weer zover.

dagboek

Ja, en dan kiezen wat je eten wilt. Daar hoefden ze niet lang over na te denken. Kipkluifjes! Opa was er maar druk mee. Maar als er dan zo lekker wordt gegeten, dan geniet  Gelein er ook van. Trouwens, Gelein is meest de kok hoor. En koken kan hij als de beste.

dagboek

Het is niet te geloven. Maar een meisje van vier jaar die zo graag de afwas voor oma doet. En ja, het is vakantie, dus laat ze maar lekker rommelen in de keuken. Als de kinderen genieten, dan genieten opa en oma ook!

dagboek

j25 juli. We hadden een drukke week. We wilden alles afwerken voordat we zelf ook op vakantie hoopten te gaan. Nog een middagje in de speeltuin om vrijwlligerswerk te doen. Inpakken, vooral proberen om niets te vergeten. En toen was het dan zover. We zijn vertrokken vrijdagavond en we zijn aangekomen in Nunspeet. Nee wij hoeven niet naar het buitenland. Wat genieten we altijd op het park waar we al zovele jaren zijn. Een enorme verrassing wachtte. Want het onkruid wat hiier nautuurlijk ook welig tiert was verwijderd. Met dank aan de kinderen, die dat voor ons hebben gedaan!

dagbpel

We voelen ons ook echt op vakantie. Zitten al heel veel buiten. Pakken de fietsen als we boodschappen nodig hebben. En mochten zelfs naar de kerk in Nunspeet. Het was daar niet anders dan in Zaamslag. Iedereen kreeg een plekje toegewezen die zich tevoren had opgegeven.De banken waren om en om bezet. En een frisse wind voelden we door de kerk gaan.
Gisteren was het 24 juli De dag waarop Geert jarig zou zijn geweest. Wat is het al lang geleden dat hij is overleden. Met de kinderen hebben we hem nog herdacht. En ik weet het zeker: er zullen meer mensen zijn die zich hem nog herinneren. Juist op zijn geboortedag.

dagboek

18 juli. Het waaide behoorlijk, maar we wandelden naar het dorp. Een echte verrassing zagen we daar. Want sinds kort  staat er een levensgroot zoekplaatje. Raad maar eens waar we wonen......Ach, zo moeilijk is het ook weer niet. Maar wel grappig om te zien. En natuurlijk wilde ik er even bij op de foto. Leuk ook voor de toeristen die Zeeuws-Vlaanderen bezoeken. De vakantie is hier nog niet aangebroken. Terwijl het Noorden en het Midden van het land al de scholen hebben gesloten moeten de kinderen hier nog een weekje doorgaan. Wij popelen ook om naar Nunspeet te gaan. Maar we hebben ons voorgenomen om deze week nog thuis te blijven.

dagboek

12 juli. En toen werd ik verrast met een nieuwe uitgave van een boek. Nadat het Achterbuurtje was verschenen kwam de vraag om een boek te schrijven voor de serie historische verhalen voor de jeugd over Calvijn. Met plezier heb ik het mogen doen. En vandaag is het verschenen. Hopend en biddend dat het toch tot zegen mag zijn. Vaak denk we alleen aan Maarten Luther wanneer het 31 oktober is. Maar wie was Calvijn. En wat heeft hij voor onze kerken mogen betekenen? Het boek ligt deze week in de winkel en is te bestellen via www.deramshoorn.nl.

dagboek

11 juli. Ik weet het, het is nooit goed. Het regent te veel of het is te droog. De zon schijnt te fel of het is te bewolkt. Toch is er Eén Die het alles in Zijn hand houdt en ons geeft wat Hij nodig vindt.
Wij zijn thuis. En doen wat onze hand vindt om te doen. Afhankelijk van het weer maken we een wandeling, Pakken we onze fiets. Zitten we op het balkon. Ontvangen we bezoek binnen of buiten. En denken we na wanneer we weer naar de Veluwe hopen te gaan. De verleiding is groot om maar weer te vertrekken. Maar thuis hebben we nog wel het één en ander wat wacht. Deze week werden we ons ervan bewust dat we in een appartement wonen. Zeker, we wonen op de derde verdieping. Maar wat als je nu op de twaalfde woont.....

dagboek

......je hebt nieuwe vloerbedekking nodig van vier meter breed. Of een aanrechtblad wat niet in de lift kan. Tja, dan zijn er twee mogelijkheden. Je sjouwt het naar boven of.........je laat een hoogwerker komen. 

dagboek

Het was lang geleden, maar we zijn weer naar de kerk geweest. We weten niet hoelang het nog kan. Want de besmettingscijfers lopen hard op. Overal hoor je het weer: Die en die is ook besmet. Iedereen weet hoe het moet, Maar uiteindelijk is er maar Eén Die het weet.