dagboek

5 maart. De voorjaarsvakantie is niet in het gehele land in dezelfde week. Nadat deze hier in Zeeland was afgelopen begon het in de rest van het land. Zo hadden wij een logeetje uit Elspeet in de week die achterligt. Carlijne kwam met een gebroken arm gezellig bij ons. En we hadden prachtige dagen. De arm had rust nodig en dat kon hier mooi.

Dinsdag verscheen dan het zoveelste prekenboek van de hand van vader. Simson, de eenzame richter. Deze keer een serie van negen preken die door vader zijn gehouden. Ook nu weer iets om heel dankbaar voor te zijn. Vader is er niet meer. Ook moeder is al lang overleden. Evenals Geert. Maar ik mag het nog elke keer weer verrast in ontvangst nemen.

Velen kennen de puzzel met 1000 stukjes die is uitgegeven bij de Ramshoorn. Deze week werd een prekenschrijfboekje te koop aangeboden. Een prachtige uitgave en een heel mooi bezit.

17 april. Het zouden zullke koude Paasdagen worden. Het tegendeel was waar. Hoe veranderde het weer en wat konden we in de dagen die achter liggen alweer heerlijk genieten van de zon. We wandelden en fietsten.
Het hele bijzondere nieuws is dat we opnieuw overopa en overoma werden. In tien dagen tijd werden twee kleine meisjes geboren. Wat een reden tot dankbaarheid. En wat hebben we al een grote familie.
Dan is het nu uitkijken naar het verschijnen van een prekenbundel van mijn vader. Het boek Ruth, geleid uit Moab, staat deze week te verschijnen. Natuurlijk is het al te bestellen. Veertien preken in één boek over de jonge weduwe die de bijzondere keuze in haar leven mocht maken. Uw God is mijn God en uw volk is mijn volk.

11 april. Wat waren de boeren blij in de week die achter ligt. Een milde regen en dan ook bijna elke dag van de week. Voor ons was het dan ook geen wandelweer. We vermaakten ons binnen. Dan merk je ook dat er vaak dingen blijven liggen die toch ook nodig gedaan moeten worden. Daar heb je dan mooi eens de tijd voor. En opeens had ik er weer eens zin in om wafels te bakken. Wat was dat lang geleden. Natuurlijk niet goed voor de lijn. Maar zo leuk om te doen. En van te smullen..... het is echt iets wat ik in Zeeuws-Vlaanderen heb geleerd.

13 maart. Wat was het ook deze week prachtig weer. En wat waren we rijk gezegend met de verjaardag van Gelein. In de dagen eraan voorafgaand ook al met visite. Op zaterdagavond met kinderen, klein- en achterkleinkinderen. Een hele week konden we wandelen en fietsen. Zelfs buiten op het terras genieten van de lunch. Wat een voorrecht dat het nog kan. Terwijl overal in de wereld oorlog en geweld de boventoon voert. Natuurlijk ook bij ons veel onderdeel van de gesprekken. Toch mogen we leven met de dag. En genieten van datgene wat wij nog ontvangen.



	29 mei. Zo zijn de Pinksterdagen aangebroken. En inmiddels alweer bijna voorbij. Wat is het mooi te mogen horen over de Heilige Geest. De derde Persoon in het Goddelijk wezen. Waarvan de eerste vrucht de liefde is.Wij zijn nog steeds thuis in Terneuzen. Hoe fijn is het om te wonen aan de Schelde. Waar we dagelijks proberen een wandeling te maken. Maar afgelopen week waren we aan de overkant. In Baarland. Kijk, toen konden we naar Terneuzen kijken. En op het plaatje zoeken waar nu eigenlijk ons appartement staat. Het was helder. Dus we konden het mooi zien. Nu is het wachten op onze volgende logé. Waar we enkele dagen mee op hopen te trekken.

	21 mei. Van Nunspeet naar Terneuzen. En dan proberen om daar de draad weer op te pakken. Je bent er toch weer even uitgeweest. Gezelig op verjaardagen. En bezoekjes hier of daar. Gelein is nogal eens aan het klussen bij een kleinzoon die hoopt te gaan trouwen. De winterkleren zijn opgeruimd en alles vraagt toch tijd. Zo zeggen wij het vaak: de dagen vliegen voorbij. Maar gelukkig zijn er ook de dagen van rust. We genoten van de Hemelvaartsdag en als het zondag is zijn we verlangend naar het Woord wat tot ons komt.
	7 mei. Ja waar zitten we toch. Nou, op de Veluwe. Al twee weken zijn we zo druk dat er van dingen als een website bijhouden niets is gekomen. We genieten van de dagen hier en zijn nog niet van plan terug te gaan. Soms zijn we dagen op het park te vinden. Maar een andere keer vinden we het leuk om ergens heen te gaan. En als Carlijne komt logeren besluiten we Ikea in Zwolle aan te doen. Een hele dag shoppen, af en toe in het restaurant en aan het eind van de dag genieten van wat we hebben gekocht.

	En de caravan? Die maken we ook alsmaar mooier. Met een koude dag is het altijd leuk om een plannetje voor binnen in het achterhoofd te hebben en dat uit te voeren. Bij de Action had ik leuk fotobehang gevonden. En uit die ene koker konden we twee wanden behangen. Geen rollen behang. Nee hoor, met twee stukken behang was het zo geklaard. En had de caravan binnen weer een heel nieuw gezicht.

	Gelein popelt om nog wat kozijntjes te gronden, maar soms is het ook binnen weer even genoeg. Dan komt het zonnetje en willen we buiten zijn.Gelein geniet van het tuintje, het stoepje en de vogeltjes. En binnen? Daar kijken we met plezier naar de wand die behangen is.

	Het is nog alsmaar geen vast weer. Vaak valt er een bui. Maar als het maar even kan eten we ons brood buiten. Ja, zo willen de dagen wel voorbij gaan. En hebben we echt toch een vakantiegevoel.

	Dagen dat we rusten en dagen dat we het druk hebben. Even denken we niet aan thuis. Want ook op het park is het goed. Vervelen is er niet bij. Ook hier zijn kinderen en kleinkinderen.En omdat het vakantie is komen ze altijd graag logeren in de caravan.

	Logeren bij oma en opa in de caravan zullen ze nooit vergeten. Kleintjes die kwamen zijn groot geworden. Die werken vaak al. Maar nog altijd hebben we kleinkinderen die het nog heel leuk vinden en er van genieten. Zoals Matthijs en Margareth in de week die achter ligt.

	23 april. Het zijn drukke dagen in Terneuzen geweest. Enkele weken hadden we op de Veluwe vertoefd. En dan blijft thuis veel liggen. Dat proberen we dan in de tijd dat we in Zeeland zijn weg te werken. Bezoekjes mochten we afleggen. Ook waren er veel verjaardagen. Gelukkig konden en mochten we alles meemaken. Ondertussen bereidden we ons alweer voor om naar Nunspeet te gaan. Het leven van hier en daar leiden we nu al 14 jaar. We zijn blij dat we het nog altijd kunnen doen. Het is immers altijd een hele reis nadat we de auto weer vol hebben geladen. Om heen of terug te gaan. We hopen deze week weer te kunnen gaan. Kijken er altijd weer naar uit. Om dan ook weer daar onze kinderen, kleinkinderen en vrienden te ontmoeten.
	13 april. En zo werd het Goede Vrijdag en toen waren er de Paasdagen. We genoten in Nunspeet en met de kinderen en kleinkinderen waren het goede dagen. Al snel daarna hadden we het druk met het inpakken en schoonmaken omdat we weer naar huis gingen. Eigenlijk hadden we nog helemaal geen zin. Maar aan alles komt een eind en zo ook aan ons verblijf in Nunspeet. Want ook in Terneuzen hebben een leven. Natuurlijk al even weer in de agenda gekeken. Want als je geproefd hebt aan het leven op de camping verlang je zo snel mogelijk weer terug te kunnen.
	2 april. En zo mogen we in Nunspeet zijn. Onze caravan is weer in gebruik genomen. Enkele weken geleden hebben we hem uit de winterslaap gehaald. Plannen zijn toen gemaakt en de dagen die achterliggen hebben we daar al heel wat van mogen verwezenlijken. Het waren regenachtige dagen. Dan is het mooi om binnen het één en ander te doen. Net als thuis in Terneuzen delen we onze dagen in Nunspeet altijd in. 's Morgens een taak en na de middag erop uit. Zo zijn we diverse kringloopwinkels afgeweest. Het bleef regenen, dus elke middag wisten we er wel eentje te vinden.

	En zo was er de metamorfose van onze caravan. De zithoek is met een nieuwe kleed en een ander tafeltje heel gezellig geworden. Kinderen en kleinkinderen die kwamen vonden het ook heel mooi. We genieten er enorm van.En alles hebben we bij de kringloopwinkels gevonden.

	Op zaterdag regende het pijpenstelen. Ons volgende punt was om eens een nieuw stukje vloerbedekking in de keuken te leggen. Nadat we enkele zaken in Nunspeet hadden bezocht besloten we naar Nijkerk te rijden. Daar vonden we een enorme hal vol tapijttegels. De keuze werd gemaakt. En eer het nacht was lag alles netjes. Zo mochten we de week afsluiten. Uitzien naar de zondag. En daar met kinderen en kleinkinderen luisteren naar het Woord wat tot ons kwam.Natuurlijk kwamen er weer kleinkinderen mee naar de caravan. Want wat is leuker dan dat opa en oma weer op het park zijn.

	27 maart. Nog altijd zijn we thuis. Maar we kijken er al wel weer naar uit om een poosje in Nunspeet te zijn. De weersverwachting lijkt nogal regenachtig. Daar geven we echer niet om. Het is altijd wel een hele klus om alles bij elkaar te zetten. Kleren, toilettassen en noem maar op. Niets willen we vergeten. Maar helaas lukt dat niet altijd. In een appartement moet je alles met de lift naar beneden brengen. We zijn het gewend. We weten niet beter. En bereiden elke keer weer ons vertrek met veel plezier voor.
	19 maart. Opnieuw ligt een week achter ons. We waren thuis in Terneuzen en vermaakten ons met alles wat op onze weg kwam. We hebben een grote familie van beide kanten en zo zijn er altijd de verjaardagen te gedenken. Deze week was het eerst de verjaardag van Gelein die we hier herdachten. Wat is het mooi om te zien dat de kinderen en de kleinkinderen zo genieten wanneer ze bij elkaar zijn. Daar hopen we het voor te blijven doen zolang we kunnen. Maar we waren ook zelf op bezoek. Want wanneer er ook maar één van de kinderen of kleinkinderen jarig is, we worden verwacht. Wat een rijkdom! Gelein kan het niet laten te klussen. Nog alitjd geniet hij er met volle teugen van wanneer de kinderen of de kleinkinderen een beroep op hem doen. Zo ook deze week. En zelf verveel ik me gelukkig ook nooit. Want er is altijd wel iets wat ik met veel liefde kan en mag doen.

	14 maart. Wat hadden we er veel zin in. En zo zijn we na lang weer in de caravan geweest. Het was heerlijk. Het kacheltje brandde zachtjes. We hadden het heerlijk warm. Wat hebben we genoten van ons plekje. Het was stil op het park. Nog veel caravans zijn in de winterslaap.Maar ons chalet is weer wakker.

	Alles is zoals we het graaag zien. Opgeruimd en netjes. Een handwerkje mee. De laptop die het doet. Gelein ziet altijd wel iets buiten. En zo genoten we samen.

	En ja hoor, de volgende morgen hadden we al visite. Ons kleine mannetje kwam eens bij opa en oma kijken. Het regende. Maar de paraplu zorgde ervoor dat hij niet nat werd. Ja, het regende. We wisten niet dat het nog heel ander weer 's middags zou worden.

	Na enkele uren vielen de eerste sneeuwvlokjes. En in een mum van tijd was alles wit. Wat een prachtig gezicht.

	Vanuit ons raam zagen we hoe er een witte wereld op het park ontstond. Wij lekker binnen in de warmte. Want buiten was het echt koud.

	Ja en toen was daar die bijzondere dag van herdenken. Want twee jaar geleden kreeg Gelein op zijn verjaardag een naamgenootje op de Veluwe. Zondag 12 maart mochten we met elkaar hun beider verjaardag gedenken. Inmiddels zijn we nu weer thuis. We hebben de verjaardag van Gelein op de Veluwe al mogen houden. Maar we kijken uit naar het ontmoeten van de andere helf van kinderen en kleinkinderen hier.