Geen discussie mogelijk

Al de geleerdheid brengt mensen tot razernij. Er is veel geschreven in de loop der jaren. Naast de Bijbel zijn veel boeken en naslagwerken gepubliceerd. Van alles wordt datgene gebruikt wat past in het eigen denkpatroon. Of het nu is naar de wettische of de evangelische kant, ieder van God geleerde schrijver weet beide kanten te belichten. Het gevaar is dat men bij het lezen van een verhandeling de auteur in een bepaalde hoek zet. Het past al of niet bij de eigen gedachtegang. Nogmaals, ieder mens heeft genoeg mogelijkheden om eigen inzichten te voeden. En deze staan vaak niet open voor welk onderwijs ook. Mensen, die van hun kindse dagen zijn onderwezen in het bijna onmogelijke van zalig worden, zullen op oudere leeftijd vastlopen. Door een enorme angst God te moeten ontmoeten en niet te weten hoe. Mensen, met een opvoeding dat het allemaal wel goedkomt in een weg van te geloven in de Heere Jezus, hopen zonder de noodzakelijke wedergeboorte in de hemel te komen. En onderwijs wat niet strookt met welke vastgeroeste gedachte dan ook wekt weerstand en onrust. Wat niet wordt toegelaten.

De jeugd gaat een geheel andere weg dan vroeger. Er zijn zoveel mogelijkheden voor jongens en meisjes, dat velen een studie buiten hun woonplaats beginnen. Ze worden ten tijde van deze tijd zodanig onderwezen op de studentenverenigingen en bijbelstudieverenigingen dat er een zeer eenzijdige, totaal andere vorming plaatsvindt. Heel geleidelijk komt een overslaan van datgene wat jaren is voorgehouden naar een geheel andere kant. De grote vraag is dan wie aan het hoofd van bijbelclubs en dergelijke de leiding hebben. Wanneer een blinde een blinde leidt, ze vallen samen in de gracht. Hoe kan een mens, die niet van God is geleerd, anderen voorgaan in de wegen die de Heere met Zijn kinderen gaat. Volgens het boekje wat gelezen is?

Geheel eenzaam gaat er nog een volk wat door de Heere persoonlijk wordt onderwezen. Al zuchtend gaan ze hun weg door dit leven. De godsdienst begrijpt hen niet. De wereld snapt van hen ook niets. Ze zijn naïef en een beetje dom. Ze lopen wat achter als het gaat om al die geleerdheid. Het Woord zegt zo duidelijk dat in een gezin vaak slechts zo’n eenling kan worden gevonden. Dat ook in een dorp of stad sporadisch een mens van God Zelf wordt geleerd. Deze mensen worden gezien als de grote rustverstoorders, wanneer ze een helder en duidelijk geluid laten horen wat niet strookt met de ideeën van hen die zo fijn het samen eens zijn. Natuurlijk worden ze gevolgd. In het verborgene gaat men hun wegen na. Of er misschien iets is te vinden waarop ze kunnen worden aangesproken. Het is als bij het leven van de Heere Jezus. Alles wat Hij zei werd door de farizeeërs en schriftgeleerden op de korrel genomen. En zij allen zochten Hem te doden. Wanneer nog de discipelen Hem volgen, voorspelt Hij hun aller verloochening.

Er is een geest waarbij wordt gezongen dat het vrede is. Dat er geen gevaar meer dreigt. Er is een geest wat de mogelijkheid van bekering bestrijdt. Maar bij het beproeven van de geesten blijkt uit de vruchten dat er geen leven met de Heere is. Een nauwgezet leven in ootmoed en verootmoediging wordt gemist. Waarbij wordt gevraagd welke Zijn wegen zijn. Wat er in het Woord wordt gesproken vraagt om Gods Heilige Geest. Om de dingen recht te leren verstaan. Het leert hoe Gods kinderen werden geleid. Het gaat over de noodzakelijke wedergeboorte. En laat zien welke de vruchten van het werk van de Heilige Geest in het leven zijn.

Het lijkt alsof er duizenden op weg zijn naar het land van de Belofte. Maar waar wordt gesproken over het wonder van de genade. Wat mensen van dood levend maakt.