Door eigen schuld

Mensen zijn eigenlijk allemaal gelijk. Het liefst komen ze overal zonder schuld uit. Elk conflict wordt zo uitgelegd dat het altijd de schuld van die ander is. Die ander doet ons pijn. Die ander doet ons verdriet. Die ander doet wat wij niet willen. Wij accepteren het doen en laten van die ander niet wanneer dat niet is zoals wij dat zouden doen. Die ander moet naar ons luisteren. Door dit standpunt is al heel veel in het leven stukgelopen. Hele families zijn uit elkaar geslagen door dit uitgangspunt. Relaties liepen stuk. Het is heel bijzonder hoeveel hardheid wordt gezien wanneer het gaat om zelfhandhaving.

Gods Geest leert het anders. Het doet altijd zoeken naar een eigen schuld. Een eigen aanleiding van de omstandigheden zoals ze nu zijn. Dit geeft altijd een inkeer. Een confrontatie met jezelf. Een vraag naar eigen staan in de omstandigheden zoals die zijn. Het leert dat het wijzen van de ene vinger naar die ander drie vingers doet overhouden die richting eigen hart gaan. De werkelijkheid leert dat dit iets is wat men het liefst ontloopt. Want wanneer er ook maar de minste schuld bij jezelf ligt, een situatie wordt al heel anders. Dit kan voor mensen die zichzelf op een voetstuk gezet hebben zo cruciaal worden dat men in de grootste vertwijfeling kan terechtkomen.

Het woord schuld, eigen schuld, is iets wat we graag zover mogelijk van ons houden. Het is echter geen vrucht van genade wanneer we ons dit standpunt in het leven eigen hebben gemaakt. Er zal ook geen werkelijke rust en vrede in het leven komen zolang wordt vastgehouden aan de zelfhandhaving. Het kan wel zijn dat er een bepaalde hardheid optreedt. Vroeg of laat zal er een moment komen waarop Gods kinderen zien dat ze zelf ook oorzaak zijn van de situatie waarin ze verkeren. Daarbij zal ook gezien worden hoeveel verdriet ze die ander hebben aangedaan. Genade leert de weg teruggaan. Genade leert zoeken naar verzoening. Genade leert de onderste plaats op de ladder in te nemen. Dan ligt de schuld niet meer alleen bij de ander. Dan wordt de eigen schuld mogelijk als dé schuld ervaren.

Praktijk leert dat dit werk van genade niet door iedereen wordt beoefend. Er zal een grote schare mensen blijven die nooit leren wat het is om in de schuld te komen. Er zullen velen denken in te gaan, maar niet kunnen omdat er geen vlakke velden gevonden worden. Schuld is een werk wat alleen door Gods Geest wordt geleerd. Schuld wordt gevonden in de confrontatie met jezelf. Dan begint een weg terug. Deze wordt gegaan met de Heere Zelf. Of er worden in vertwijfeling stappen genomen die een eeuwige rampzaligheid tot gevolg hebben. Het is als bij Judas. Die zijn Meester had verraden.

Genade leert de weg teruggaan. Genade leert geen zelfhandhaving. Maar zelfverloochening. En de Heere gaat weer mee wanneer deze vrucht van genade wordt gevonden. Hij zal ook net zolang aanhouden bij Zijn kinderen tot het is verstaan. Wee mij, dat IK zo gezondigd heb.

Wij zijn lieve mensen. We bedoelen het zo goed. We hebben geen schuld aan de situatie zo die is. Maar nu is het genade om naar jezelf te kijken. Alleen omdat je mens bent. Om vanuit schulderkenning het voortaan met de hulp van de Heere anders te doen. Anders te zien. Dan wordt opnieuw de vraag geboren: Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal. En is het opnieuw een leven van meevallers.