Ellende, verlossing en dankbaarheid.

 

Een christen heeft de geest van Christus. De Heilige Geest. Deze woont en werkt in het hart. Verbreekt het oude bestaan. En schept een nieuw en rein gemoed. Dit geschiedt in een levenslang proces. De strijd tussen die oude en die nieuwe mens. Tussen het vlees en de geest. Van nature verstaan wij niet wat de Heilige Geest ons wil zeggen. Bewandelen wij steeds opnieuw de weg die we eenmaal in het Paradijs zijn ingeslagen. En gaan we van God af.

Door genade wordt de gevallen mens iedere keer opgezocht. Werkt de Heilige Geest steeds opnieuw de droefheid naar God in het hart. De liefde tot zijn Schepper. Ziet hij steeds weer dat hij voor die heilige God niet kan bestaan. Neemt hij door die Geest de toevlucht tot Christus. Om door en van Hem geholpen te worden. Het is een voortdurend proces van ellende, verlossing en dankbaarheid. 

De levenslange strijd tegen het vlees, oftewel het eigen-ik is een stervensweg. Pas bij de laatste snik wordt die oude mens volkomen afgelegd. Dit doet vooral die mensen die hun aard en karakter als onmogelijk ervaren wel eens verlangen naar die dag. Om nu nooit meer te zondigen.

Een christen is een mens met een belofte. Eenmaal behouden aankomen in het nieuwe Jeruzalem. Doch bij meerder ontdekkend licht wordt de strijd om in te gaan zwaarder. Wij kunnen slechts voor God bestaan met de mantel der gerechtigheid. Ons door de Heilige Geest geschonken in Christus. Wij zijn alleen zalig in Christus. Doch die  oude mens blijft rebelleren……………. Opstaan.

In Christus overwint niet onze wil maar de Zijne. Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal. Heere, maak mij Uwe wegen door Uw Woord en Geest bekend. In een leven met de dag zullen we gaan OPMERKEN. Merk op mijn ziel wat antwoord God u geeft. Het is de kruisweg van eigen krachten. Van dat gehele eigenwillige bestaan.

Het is een weg van voortdurend vastlopen. Om uiteindelijk de weg van Jona te verstaan. Overboord te worden geworpen met een geheel vleselijke weg. En het dan te leren: Niet mijn wil geschiede, maar de Uwe alleen .

Uiteindelijk vindt het hart slechts rust in God. Heeft zich met Zijn wil vereend. Het briesend paard moet eindelijk sneven. En dat is dan ‘IK’. Die oude mens.

Een christen leert de kruisweg verstaan. Als een Lam werd Hij ter slachting geleid.Eindelijk zo wandelen op de weg die de Heere wijst. De Heere wil mensen gebruiken om onderwijs te geven. Mensen die geleerd hebben in eigen leven. De onderwijzers ervaren tegenstand. Ze zien die ander worstelen. Ze weten het echter: Een mens gaat niet graag met zichzelf ondersteboven. Doch gedreven door de Heilige Geest wordt de weg van onderwijs geven vervolgd. Zuigelingen, jongelingen, vaders en moeders in de genade. Eenmaal zelf geroepen en vervolgens in de strijd bekwaam gemaakt tot het voortbrengen van vruchten tot geloof en bekering. Een christen is nooit uitgeleerd. Steeds weer dreigt hij met eigen inzichten, met vleselijke overleggingen ten gronde te gaan. Doch onder u zijn eeuwige armen………. Daar staan ze: Onderwijzend hen die dwalen, brengend op het rechte spoor.

Welk een genade wanneer een christen blijft luisteren. Inziet dat er geen rechtvaardigen zalig worden. Zondaars komen tot bekering. In een levenslang steeds opnieuw ten ondergaan met zichzelf.

Doch, Hij die u roept is getrouw. Die het ook doen zal…………De belofte vervullen.