Emoties

Het kan er zo ingewreven worden. We mogen niet huilen. We mogen niet boos zijn. We mogen niet met onze voeten stampen. We moeten zachtaardig zijn. We moeten alles verdragen. Alsof we eigenlijk maar als mensen zonder een weerwoord door het leven moeten gaan. Het is heel bijzonder dat de mensen die het ons inpeperen er dan geheel anders over denken als het henzelf aangaat. Ze vertonen een dominant en dwingend karakter en zo weten ze hen die aan hun zorgen zijn toevertrouwd in een positie te brengen en te houden die geen enkele tegengas of kritiek durft te laten  horen. Niet zelden en juist vaak lopen in het latere leven deze mensen vast. Natuurlijk zijn er die van aard zachtaardig zijn. Maar er zijn velen die zich ontwikkelen in een keurslijf. Zoals ze zich presenteren, zo zijn ze van huis uit niet. Vroeg of laat gaat het kleine vlammetje wat ze aanvankelijk in zich hadden branden. In die brand zal veel veranderen. En uiteindelijk ontwikkelt zich de persoon die hij of zij werkelijk is. Jaren kan iemand zich inhouden. Misschien onbewust. Maar met een grote angst. Mogelijk om niet een oordeel over zich heen te halen. Of er niet meer bij te horen. Doch op de één of ander manier breekt het eenmaal en in een vaak heel lange weg groeit de bewuste mens die hij of zij zelf mag zijn.

Over alle dingen wordt voortaan niet meer gedacht zoals opvoeders of mensen die debet waren aan de misvorming van personen. Er is een geheel eigen mening. Een geheel eigen persoonlijkheid wordt gevormd. Die mens gaat in een geheel eigen leven ervaren wat mag en wat niet mag. Wat moet en wat niet. Dan komen de emoties die altijd zijn verdrongen naar boven. Zeker staan de pastorale zorgverleners in de rij. Want boosheid mag niet. Het is zonde. Kwaad worden mag ook niet. Doch in een gezond omgaan met de Bijbel laat de Heere zien hoe Hij met Zijn emoties omging. Dan zie je Hem in het voorhof van de tempel. Waar Hij de tafels van de wisselaars omgooit. Hij kan het niet aanzien hoe er in het huis van Zijn Vader een leven wordt geleid wat niet is naar Zijn wil en wet.

Mensen in het heden, met een blik in het verleden, kunnen overmand worden door de emotie van boosheid. Ze kunnen enorm kwaad worden. Dingen die ze hebben ervaren. Waarvan ze nu zien dat het nooit de wil van de Heere is geweest zo om te gaan met weerloze kinderen en jongeren. Maar ook is er het zien van deze druk die alsnog wordt uitgeoefend in de zogenaamde reformatorische kringen her en der.

Mensen die door de Heere als door een wonder worden wedergeboren zullen niet op een dwingende en dominante wijze hen die ze hebben te onderwijzen aanspreken. Wanneer de liefde niet klinkt in het onderwijs, de gunning in het leven wat wordt aangeprezen, de grootste vraagtekens rijzen op. Het is niet de bedoeling in de voetsporen van leermeesters te gaan en nu hun geestelijk leven in de weegschaal te leggen. Maar er mag en in deze moet er wel lering uit getrokken worden. Deze lering mag dan in het eigen leven eerst worden toegepast. De boosheid krijgt een plaats wanneer het gaat over dingen die niet waren en niet zijn naar Gods Woord. Die niet beantwoorden aan de eis van Zijn heilige Wet. Waar in een leven van dankbaarheid gehoor wordt gegeven aan de twee geboden. Het liefhebben van God in de eerste plaats. En dan de naasten als jezelf.