geboden

Er is een wettisch volk. Een volk wat zich uit angst bezig houdt met de tien geboden van Gods wet. Daaraan nog duizend andere wetjes heeft toegevoegd. Door het niet te kunnen houden van al die opdrachten bedrukt en met het hoofd naar beneden over de aarde gaat. Geen glans of licht verspreidend.

De tien geboden zijn Oudtestamentisch gegeven. Toen de Heere Jezus op de aarde kwam heeft Hij deze samengevat. Het klonk eenvoudig: Gij zult liefhebben de Heere uw God met geheel uw hart, met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dat is het eerste en het grote gebod. Het tweede daaraan gelijk is het liefhebben van je naaste als jezelf. Aan deze twee geboden hangt de gehele wet en de profeten.

De Heere Jezus heeft met Zijn lijden en sterven en opstanding de wet volkomen vervuld. Wat niemand kan, Hij heeft het gedaan. Niemand zal ooit kunnen wat Hij deed. Maar het behoeft ook niet. De wet is vervuld. Helemaal. Er zijn mensen die het ook willen proberen. Maar ze lopen vast in die weg. Ze blijven lopen met hun schuld. Ze komen er nooit uit.

Nu zijn er ook mensen die geroepen worden tot het liefhebben van de Heere. Zij leren Hem te volgen van dag tot dag. Zij mogen geloven dat hun schuld daarom is verzoend. Dat de Heere er niet meer aan denkt. Dat deze geworpen is in een zee van vergetelheid. Het was een ogenblik in de toorn van God. Maar die toorn is gestild.

Voortaan mogen Gods kinderen leven zoals de Heere dat deed. Vanuit de liefde van het hart mag er een dienen zijn van de naaste. In dat dienen wordt de Heere Zelf gediend. Zoals Hij in Mattheüs heeft aangegeven. Wat je doet aan de minste van de Heere, dat doe je aan de Heere. Liefde is iets wat mensen van zichzelf niet hebben. Door de diepe val in het Paradijs is er niets meer wat voor God kan bestaan. Omdat de mensen liefhebbers van zichzelf zijn geworden. Door de volkomen Offerande van de Heere Jezus is de Heilige Geest op de aarde gekomen. Deze laat al dat verkeerde zien aan mensen die Hij aanraakt. Hij ontdekt ze aan hun verloren staat. Aan hun weg die naar het eeuwig verderf gaat. Hij leert roepen om vergeving. Wat alleen er is in het geloof van de Heere Jezus. Niet meer en niet minder zal nodig zijn om in een nieuw en godzalig leven te wandelen in een weg van liefde.

Liefde is een weg van geven. Van zichzelf te geven. In woord en in daad. Een opmerkzaam oog ziet met een verlicht verstand wat de weg is die in deze moet worden gegaan. Meeleven. Meebidden. Opzoeken. Delen. Aanreiken. Het zijn van die dingen die op je weg komen. Door de Heilige Geest laat de Heere zien wat Hij verwacht van Zijn kinderen. Om geschonken gaven en talenten en mogelijkheden te gebruiken in Zijn dienst.

En de wet? De tien geboden? Het zijn de woorden van God. Die een leidraad zijn in dat leven van dienen. In die liefdedienst. En al die eigengemaakte wetjes? Die duizend regeltjes en plichten? Ze hebben er niets mee te maken. Ze zorgen alleen voor een verkrampt leven. Waarin de angst hoogtij viert. Want, o, als ik niet dit of dat doe, dan zal de Heere me wel straffen.