Niet bukken en niet buigen.

Veel ellende in families en relaties duren voort door het niet willen bukken en buigen voor en onder elkaar. Men zoekt zijn gelijk en blijft de vinger uitsteken naar de ander. Daarbij verwacht men van die ander een schuld belijden en erkennen. Denkend dat slechts die ander kan zorgen voor een eind aan de gerezen situatie. En een hernieuwd contact. Kortom, men stelt de voorwaarden voor de ander. Zo wil ik het. En anders niet.

Of, erger, men heeft helemaal geen behoefte meer aan een nieuw begin. Zoals het nu is, zo is het goed. Wat ook wordt geprobeerd door die bewuste tegenpartij, men is niet genegen er gehoor aan te geven. Men laat de ander, hoe goed ze het ook bedoelen, in de kou staan. Hard en verhard. Men is niet gewillig naar zichzelf te kijken, maar zoekt staande te blijven in een geschil. Men sluit zich af voor die ander. Zo voelt men zich veilig. In het standpunt wat is ingenomen. Kortom, men heeft rust zo houdt men zichzelf voor. En zo het is moet het blijven om die rust te behouden. Jaren en jaren kan dit duren. Ja niet zelden worden de dingen nooit opgelost.

Toch is er altijd Eén Die boven situaties staat. En wanneer Hij niet wil dat de dingen blijven zoals ze zijn, middelen en wegen zullen gebruikt worden om als in een oogwenk een eind te maken aan eigen gedachten, standpunten en een eigen wil. Gods genade verbreekt het hardste hart en maakt het als was in Zijn handen. Dan zal het niet moeilijk zijn om als het ware de minste te zijn en een hand uit te steken naar die ander. Of deze aan te nemen van die ander. Iets wat in eigen gedachten niet was voorgekomen gebeurt onder het werk van de Heilige Geest. Want waar de liefde in het hart is gelegd zal men niet kunnen leven met ruzie. Men zal geen voorwaarden meer stellen aan die ander. Wetend hoe de Heere onvoorwaardelijk werkt. En steeds weer een nieuw begin maakt met elk afgedwaald mensenkind. Om dit te leren is zelfkennis nodig. Zien wie je zelf bent doet het oog niet langer op die ander slaan. Maar voortdurend gevestigd houden op jezelf.  

Wanneer de Heere zoiets werkt zal het altijd van twee kanten komen. Echter, ook de Heere heeft te maken met de twee partijen. En elke zal een andere weg gaan en andere lessen leren om daar te komen waar de Heere hem hebben wil. Voor de één is de weg langer en voor de ander korter. Doch uiteindelijk zal de Heere ze beide brengen waar ze moeten zijn. En wel bij elkaar. Wanneer dit moment is aangebroken zal niet meer worden teruggekomen op aangedaan leed. Maar zal men alleen zich verwonderen over het werk van de Heere.  

De Heere is geen God Die houdt van ruzie en onenigheid. Hij zal ook nooit licht geven aan hen die leven in onmin met anderen. Nooit zullen ze de vrede ervaren die alle verstand te boven gaat. Wie onrust zaait of met onvrede kan leven kent niets van de liefde van God. Die ook de liefde tot de naaste inhoudt. Het omgaan met mensen, ook het omgaan met moeilijke en slechte mensen, zal geleerd worden op Gods leerschool. Het oefenen van geduld. Wetend en te ervaren hoeveel geduld de Heere Zelf heeft met hen.

Op Gods leerschool zijn dagelijks de lessen die door de Heilige Geest worden geleerd. Alles wat tot je komt is door de leiding van die Heilige Geest in je leven. De hulp die van je gevraagd wordt. De contacten die worden gezocht. De vragen die je worden gesteld. Het is niet moeilijk met een afwijzing te reageren. Soms  uit schaamte voor een ander. Die je mogelijk niet kan volgen in jouw gedrag. Doch waar de Heere de liefde in het hart legt heb je niet langer te maken met wat anderen zeggen of denken. Daar wordt begrepen wat de Heere van je vraagt. En in het volgen van Hem zal ook gehandeld worden. Niet in een weg van eisen en het stellen van voorwaarden. Doch onvoorwaardelijk zullen wegen en mogelijkheden gezocht worden om verstoorde relaties weer goed te krijgen. In jouw leven maar ook waar nodig in dat van een ander.