Genade in
gevaar!! Mensen moeten van dood levend worden gemaakt. Dat is kort gezegd. Maar het houdt heel veel in. Genade doet wat in het leven van mensen. Alleen, dat gaat men zich op de weg van de genade pas bewust worden. Genade wil al het oude in het leven van een mens doen sterven. Geeft daarentegen iets nieuws terug. Deze verandering gaat een geheel leven door. Het gaat gepaard met het ontdekkende licht van Gods Geest. Het doet keer op keer zien wie we zijn. Maar ook wie we niet mogen zijn. Het geeft schuld en berouw. Wat gepaard gaat met tranen en zwijgen. Het zoekt zichzelf niet te rechtvaardigen. Om zo te proberen de zonde aan de hand te houden. In een weg van dagelijks capituleren wordt een nieuw mens geboren. Het is de wedergeboorte die in het leven plaats moet vinden wil het goed zijn. Deze werkt nooit een groeien in de hoogte uit. Alles wat maar ruikt naar hoogmoed wordt door de Heere tegengegaan. Genade verdiept. Genade loutert. Genade maakt klein. Heel klein. Genade leert steeds weer zichzelf te verfoeien. Deze
verandering in het leven is iets wat persoonlijk is. Het gaat een heel
mens
aan. De verandering blijft niet onopgemerkt. Niemand behoeft zijn eigen
bekering te bespreken. Want de vrucht van de bekerende genade is voor
iedereen
duidelijk. Alleen, het werkt altijd twee dingen uit. Aan de ene kant
zijn er
diegenen die verblijd zijn met de omkeer. Zij zoeken die kleintjes in
de genade
verder te onderwijzen. Ja in een samen op weg hebben ze in alles de eer
van God
op het oog. Terwijl een veel grotere groep alles zal doen de
verandering tegen
te gaan. Dan komt er al direct de strijd in het leven van die mens die
genade
mag ervaren. Er komt als het ware een heilige oorlog.
Het is de grote vraag of een mens met genade bestand
is tegen
datgene wat op die prille verandering afkomt. Geeft hij zich over aan
de
bekering of krijgt hij de tegenwoordige wereld liever. Gaat hij weer
terug naar
de plaats waar hij vandaan kwam. We zouden ook kunnen zeggen: Wint zijn
hoogmoed het? Bekering vraagt een heel resoluut leven. Bekering vraagt
duidelijke standpunten. Bekering vraagt het breken met die mensen die
een
verkeerde invloed hebben. Bekering doet kiezen voor God en tegen de
mammon. Het
is niet mogelijk twee heren te dienen. Dat duldt de Heere niet. Het is het
één of het ander. Kortom het is
een weg van steeds terugkerende zelfverloochening. In het verdere zal
blijken
of de oude mens het de nieuwe gewonnen zal geven. Het
belangrijkste in het leven zijn de grenzen die de Heere wijst. Het is
een zien
op de genade die de Heere geeft. Elk mens zoekt zijn eigen grenzen van
nature.
Zijn eigen weg. Ja, ook mensen met genade staan hier aan bloot. Hij zoekt de weg van
bukken en buigen niet.
Hij is niet tevreden met dat wat de Heere heeft gegeven. Hij zoekt
meer. Hij
zoekt verder te komen in het leven. Hij zoekt de winst. Hij zoekt als
het ware
een titel. Een lintje. Het is, kortom, nooit genoeg. De Heere leert een
mens
tevreden te zijn met datgene wat de Heere hem heeft toebedeeld. Die
tevredenheid is ook weer een genade van de Heere. Ontevredenheid en
eerzucht is
vaak het begin van een weg die van de Heere afleidt. Het geeft onrust.
Het
geeft geen vrede. Er komt gebrek aan tijd. Men is niet meer bezig met
datgene
wat de Heere heeft gegeven. Om zich in die weg van genade met genade te
verdiepen. Men zoekt de groei in de hoogte. Zo komt op genade dus
strijd van
binnen en van buiten. Het zien van deze machten geeft een afhankelijker
leven.
Het doet vragen om onderscheidende genade. Om te zien welke de genade
is die de
Heere schenkt. |
|