hoogmoed

Er is een groot gevaar verbonden aan de genade. Mensen met genade zijn heel erg vatbaar voor hoogmoed. Ze hebben in zich er iets mee te worden. Menen meer te zijn dan anderen. De Heere heeft hier een probaat middel voor. Het is het kruis dat ieder christen met zich draagt. Paulus spreekt in de Bijbel over zijn kruis. Hij geeft aan dat hij tot drie maal toe de Heere gebeden heeft om de verwijdering van dat obstakel. Doch het antwoord van de Heere was heel kort en duidelijk: Mijn genade is u genoeg. Vervolgens kreeg Paulus nog uitleg over het nut van zijn kruis. Het was opdat hij zich niet zou verheffen.

Gods kinderen blijven ook bij het krijgen van genade heel onverbeterlijk. Zo zouden ze bijna vergeten dat datgene wat ze hebben gekregen geschonken is uit genade. Ja, dat het uiteindelijk maar is geleend. Dan is het doel van het kruis, dat de Heere oplegt, hen te heiligen. Uiteindelijk gaat het er niet om WAT een mens voor goeds voortbrengt. Onze werken maken ons niet zalig. Het komt er op aan WIE we zijn voor God. Hij weegt de harten. De psalmist zingt: doorgrondt en ken mijn HART o Heere.

We spreken dus van een heiligend kruis. Een geheiligd kruis brengt en houdt dicht bij de Heere. Het leert afhankelijk te zijn en te blijven van Hem. Gods kinderen moeten leren dat ze zonder de Heere niets kunnen doen. Dat ze steeds weer de hulp en leiding van Gods Geest zo nodig hebben. Simson kreeg die les toen hij zo’n dorst had dat hij verzwakt neerviel.

De Heere is jaloers op Zijn eer. Hij wil dat datgene wat Hij weggeeft ook tot Zijn eer zal zijn. Mensen met een hoogmoedig hart zijn in staat om de Gever van de genade te vergeten. Ze denken al snel dat ze iets van zichzelf hebben. Het zelf nu wel verder redden. Maar welzalig die hun hulp en leiding van de Heere blijven verwachten. Die kiezen de welgebaande wegen.

Ieder mens heeft een kruis. Door de zonde is de ellende in de wereld gekomen. Hoogmoed is een erge zonde. Vandaar ook een niet gering kruis. Toch voelt de één het veel zwaarder dan de ander. Dit heeft ook weer met veel dingen te maken. Positief ingestelde mensen berusten veel sneller. Ze zien altijd weer een mogelijkheid om het kruis maar niet te laten zien. Doch de Heere spreekt uiteindelijk dat Hij dan het hele huis wat Hij gebouwd heeft af zal breken. Om uiteindelijk Zijn doel toch te bereiken. Dat is de heiliging van Zijn kinderen. Perfectionisten verfoeien het kruis. Ze menen alles zelf te kunnen regelen. Dan is het kruis een ophouder op de weg. Niet zelden gaan ze star hun zelfgekozen weg. Het zijn ook vaak mensen die aan de verharding zijn overgeleverd, tenzij de Heere een bijzonder wonder doet.

Gods kinderen moeten leren dat alles in hun leven van Boven komt. Dat de Voorzienigheid uiteindelijk zo bestuurt dat God aan Zijn eer komt. Mensen doen in wezen helemaal niet mee. Ze zullen alleen om en door Zijnentwil de eerkroon straks dragen. De Heere werkt altijd een afbrekende weg van het eigen-ik. Hij werkt aan op de werkelijke groei in genade. En dat is datgene wat in Christus is te vinden. Hij moet wassen( groeien) en ik moet minder worden. Christus is niet gekomen om gediend te worden. Hij gaf Zijn leven voor anderen. Hij was in alles de Minste. Dat getuigt de voetwassing. Wat niemand wilde doen, dat deed Hij. Zijn Beeld moet in ons gestalte krijgen door de Heilige Geest.

De Heere werkt aan op een ootmoedig hart. Op een dienend leven. Het is niet zelden zo dat in de godsdienst mensen zich een plaats op een troon zoeken. Mensen met genade die niet wars zijn van eer en aanzien. Het echte louterende leven van de genade brengt en houdt in de diepte. Geeft God de eer. Zoekt zichzelf niet. Het ware leven, lieven, loven, is daar waar men Jezus ziet. In al Zijn schoonheid.