|
Hoor,
want de Heere spreekt.
De
Heere spreekt. En Gods
kinderen leren Zijn stem te verstaan. Hij spreekt in het dagelijks
leven. In
alles wat tot hen komt. Het is door Zijn Woord en door Zijn Geest dat
de Heere
mensen Zijn stem en zo Zijn wil en Zijn weg doet verstaan. De één leert
het
sneller dan de ander. Maar op wie de Heere Zijn oog heeft geslagen zal
het
leren. Immers is het geen zaak eigen gekozen wegen te gaan. Maar te
doen al wat
Hem behaagt. Om
de stem van de Heere te
verstaan is het noodzakelijk stil te zijn voor God. Zolang een mens
naar
anderen luistert gaat hetgeen de Heere spreekt aan hem of haar voorbij.
Of
datgene wat hij van de Heere meent te verstaan wordt in twijfel
gebracht door
allerlei raadgevers. Hoe goed het ook was bedoeld. Wanneer niet wordt
geluisterd naar datgene wat de Heere spreekt, het is de beleving dat
een
donkerheid Gods kinderen overvalt. De Heere is in deze onverbiddelijk.
De
duisternis zal zolang duren tot de stem van de Heere wel wordt
verstaan.
Begrepen en gehoorzaamd. Hoe moeilijk ook. En hoe zwaar de beslissing
zal
moeten zijn om gehoor te geven aan dat wat door de Heere wordt gezegd. De
Heere spreekt tot elk die
voor Hem leeft. Hoe jong, hoe oud, hoe klein in genade of hoe rijk
bedeeld, de
Heere spreekt. En elk van de Zijnen zal leren om Zijn stem te verstaan.
Vroeg
of laat. Stil zijn voor de Heere is iets waaraan zo snel wordt
voorbijgegaan.
Mensen weten het van nature zelf allemaal wel. En een eenmaal
ingeslagen weg
wordt niet snel opgegeven. Met vallen en opstaan tracht men gaten te
dichten.
Weet men door te gaan zolang men kan. En men denkt dat niets of niemand
hen kan
weerhouden. Tegen kan houden. Ja, tegen hoeft te houden. Men weet hoe
het moet.
En geeft daarbij anderen nog het onderwijs wat men denkt te moeten
geven. Daarbij
vraagt men ter bevestiging graag mensen advies. Maar hetgeen de Heere
spreekt, of
wat Hij wil, daarvoor is men doof. De
Heere is echter niet
gebonden aan het doen en laten van mensen. Hij houdt niet stil in de
wegen die
Hij gaat. Linksom of rechts weet Hij mensen stil te zetten op hun weg.
Doet Hij
hen vastlopen op de één of andere manier. Zodat ze voor de Heere
uiteindelijk
stil worden. En Hem vragen wat Zijn wil en Zijn weg met hen is. Dan is
het een
wachten op Zijn inspraak. Zodra mensen stil zijn en niet meer naar
anderen
luisteren is er de mogelijkheid de stem van de Heere te verstaan.
Helder en
duidelijk. Dan is te begrijpen wat Hij wil en vraagt. Dan wordt Zijn
weg
gewezen voor dit moment. En kan men volgen zonder ook maar verder te
vragen. Het
luisteren naar de stem
van de Heere is een zaak van het geloof. Duidelijk te weten en dan ook
te
geloven dat dit de weg is die de Heere wijst. Er is op dat moment geen
discussie meer mogelijk. De Heere heeft de weg gewezen. Waar die heen
zal gaan
is voor de mens onzeker. Maar dat de Heere meegaat is daarentegen zo
zeker, dat
er nooit meer aan wordt getwijfeld. Zo nodig geeft de Heere nog een
bevestiging. En dan staat een kind van God vast. Niet zelden alleen.
Maar met
de Heere zijn meer voor dan tegen. De
Heere spreekt. De ene
keer is het een bemoediging. De andere keer komt Hij met een woord van
troost.
De Heere spreekt bestraffend. Onderwijzend. En niet zelden wordt een
weg
gewezen die tegen het vlees en tegen bloed ingaat. Maar wat mensen niet
hadden
gedacht, niet hebben gewild, het moet gebeuren. Niet anders dan in het
geloof dat
het de Heere is Die de weg wijst wordt gegaan. Wetend dat in
gehoorzaamheid aan
de Heere Hij nooit los zal laten. Nooit alleen zal laten. De woorden in
de mond
zal geven. De zaken in het hart. Hoe moeilijk het ook scheen. Hoe
donker het
ook was. Hij geeft in een weg van gelovig gaan licht, moed en krachten.
De
Heere zet alleen. Hij
doet het niet voor niets. Maar alleen om Hem te leren verstaan in Zijn
wil en
in Zijn weg. De Heere doet nooit iets zomaar. De Heere heeft met alles
wat Hij
wil en met elke weg Hij ook wijst een doel. Dat is niet iets wat altijd
direct
wordt gezien en verstaan. Begrepen. Maar
later, na dezen, dan
zal alles duidelijk zijn. |
|