Als ik zwak ben, dan ben ik machtig.

Mensen hebben van zichzelf iets in zich om te overleven. Niemand zoekt zijn eigen ondergang. Altijd weer proberen ze zich te manifesteren. Alles doen ze met het oogmerk van het behoud van zichzelf.

Waar worden de mensen gevonden die met zichzelf vastlopen. Mensen die voor de spiegel van Gods Heilige Wet zijn gezet. Mensen die niet langer met de vinger naar de ander wijzen. Maar met door schuld verslagen hart niet verder kunnen. Die niemand meer onder ogen durven te komen. Omdat ze zichzelf hebben gezien. Ze worden gevonden in de diepte In de ootmoed. Deze zijn het die in de binnenkamer hun knieën buigen. Die roepen om genade omdat ze zien te hebben gezondigd tegen de Heere. Maar die ook hun schuld beleven die ze bij mensen hebben gemaakt.

Het zijn de mensen waarvan het harde hart breekt. Het is soms een lange weg te gaan eer de strijd wordt opgegeven. Maar het zal eenmaal toch gebeuren als de Heere het wil. Hoe ze ook ertegen vechten, ze moeten allen de strijd verliezen wanneer de Heilige Geest hen aanraakt.

Dan wordt het stil. Men wordt op de straat niet meer gevonden. Er wordt geweend. Tranen vloeien over de wangen. Zonde op zonde wordt gezien. Schuld op schuld wordt doorleefd. En eerst deze zwakheid maakt plaats voor een geheel andere gang in het leven. De strijd is voorbij. Het oogmerk winst geldt niet meer. Men heeft het mogen verliezen. Mogen. Ja, want verlies is een genade die God schenkt.

Verlies van jezelf wordt gewerkt door Gods Geest. Het geeft dan ook vruchten die door Gods Geest worden gewerkt. Het is een radicale verandering in een ogenblik. Een omkeer die opluchting geeft. Want niet langer zijn het de vruchten van het vlees die het leven bepalen.. De vruchten van de Geest worden in rijke mate voor het eerst, opnieuw of versterkt gevonden. De eerste vrucht blijft de liefde. En deze gaat nooit buiten het gevoel om. Al duurt de strijd door het terugdringen van het gevoel nog zo lang, uiteindelijk zal het toch opbloeien.

Er is geen geloof zonder gevoel. De één heeft meer moeite met het tonen van zijn gevoelens dan de ander. Dit kan veel redenen als oorzaak hebben. Toch heeft de Heere ook in deze Zijn middelen en wegen om  ze zijn kinderen bekend te leren. In het afleggen van alle zelfbehoud is daar de ware aard van de mens die toch in Christus is gevonden. Er worden andere wegen bewandeld. Andere woorden gesproken. Nieuwe besluiten genomen. Aan dit alles ligt de liefde ten grondslag. Doch men weet voortaan de liefde daar te tonen waar plaats is voor deze vrucht van genade. Parels voor zwijnen gooien heeft geen zin. Ook in deze weg zal de Heere  Zijn wegen wijzen.

Genade van het verlies van zichzelf lijkt een weg van zwakte te zijn. Niet eerder dan wanneer de Heere toont dat juist daarin de kracht ligt wordt de volledige overgave met vreugde en blijdschap een feit. Hoe het dan verder moet weet men niet. Maar het vertrouwen op de Heere zal ook in het verdere niet worden beschaamd. Er zal gezien worden welke de weg is die Hij wijst. Wanneer de kreet om hulp en bijstand wordt gehoord: Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal.