Een zegen voor de kinderen.

Het genadewerk van de Heere is heel persoonlijk. Hij schenkt aan wie Hij wil Zijn genade. Genade is niet erfelijk. Maar door de lijn van de geslachten wordt het verheerlijkt. In deze is ook weer veel onderwijs nodig. Er is namelijk aan de ene kant van ouders een gunning, maar anderzijds kan er bij  anderen veel ongeloof voorkomen. Dan kan men zogenaamd die jonge kinderen niet overnemen in zijn of haar geloofsbeleving. Wanneer ouders zo met hun jonge kinderen omgaan kan dit veel onnodige strijd voor het komende veroorzaken. Kinderen zien immers hun ouders als de grote voorbeelden. Wat vader of moeder zegt is waar. Zo is het ook met het leven met de Heere wat ze in hun ouders krijgen voorgehouden. Ouders die van heel grote en bijzondere dingen spreken. Het kan zover gaan dat ouders hun kinderen in de weg staan wat betreft een gezond geestelijk leven. Angst en twijfel gaan de boventoon spelen. Ouders die datgene wat de kinderen spreken toetsen aan hun eigen spreken zaaien door hun houding en uitspraken geestelijk ellende in het leven van hun kinderen. Die ze toch eigenlijk heel eenvoudig en lieflijk zouden moeten onderwijzen.

Nu is de Heere sterker dan dat geweld. En vroeg of laat weet Hij al Zijn uitverkorenen  te bereiken met de Waarheid van het evangelie van vrije genade. Dit kan echter heel verstrekkende gevolgen hebben. Het is niet onmogelijke dat degenen die zo geleid worden een eenzaam leven te wachten staat. Het kan zijn dat er geen geestelijke band komt met hen die vanwege bloedbanden toch aan elkaar verbonden zouden moeten zijn. Ouders die met vreemden hele gesprekken kunnen voeren, maar bij hun kinderen de naam van de Heere Jezus niet over de lippen kunnen krijgen. Ouders die door vreemden geëerd worden. Geacht om datgene wat ze spreken vanuit hun eigen leven. Terwijl eigen kinderen hiervan niets weten.

Het wonderlijke is dat de Heere Zelf om die kleinen denkt. Voor hen zorgt. Hen op Zijn tijd en wijze onderwijst in Zijn heilgeheimen. De Heere is niet aan ouders gebonden. Gelukkig niet, wanneer het in gezinnen toegaat zoals hierboven is beschreven. Het is daarentegen juist altijd weer het wonder dat de Heere uit dergelijke gezinnen deze of gene opraapt. Hen stilzet in het leven wat het uiteindelijk is beschoren. Om hen in de weg die dan wordt voorgehouden kennis te doen maken met de gunning van het ware genadeleven. Want wie zou zijn kinderen nu niet dat gunnen wat de Heere hen heeft geschonken. Ja, wat Hij dagelijks geeft. Zouden het niet juist de kinderen zijn die je van de Heere hebt gekregen? Zou je niet wegen en middelen zoeken juist hen daarvan deelgenoot te maken? Dan is de taak van elke vader allereerst in het gezin. De opdracht van de moeder ligt daar ook. Om in een weg van dienen en geven vanuit de liefde van het hart te onderwijzen in de leer die is naar de Godzaligheid. Ouders die dit niet zien en hun kinderen in de weg staan zijn ver van hun plek. Zij moeten leren dat genade niet zich boven anderen verheft. Maar altijd zal de les zijn om te blijven als een kind.