Lijdzaamheid werkt de hoop. 

Geestelijk leven blijft in beweging. Ziende op de Heere en luisterend naar Zijn stem is er een voortdurende verandering in mensen die van genade mogen leven. Het leven blijft de leerschool door het Woord en door de Geest. Alles van mensen moet sterven om daarvoor Christus meer te zien en te laten zien. In een weg van afbreken van de oude mens van nature gaat dit proces van heiliging een geheel leven door. Altijd weer en steeds opnieuw zal de beleving van schuld en tekort oorzaak zijn tot een verdere opwas of groei in de genade. Zien wie je zelf bent. Zien op de Heere Jezus. En dit alles door de werking van Woord en Geest tezamen. Om uiteindelijk rechtvaardig voor God te kunnen verschijnen.

Ontdekking aan jezelf is nodig. Ja, het is noodzakelijk. Bekering van een mens gaat er niet zonder. Zondekennis. Schuld. Niet om ontmoedigd te worden. Niet om daardoor in vertwijfeling te komen. Niet om te  denken dat er geen hoop of verwachting voor ons is. Het is alleen maar om voor het eerst tot de Heere te zuchten en te vluchten. Om meer en meer het beeld van God te kunnen en te mogen dragen. Het beeld wat we in het Paradijs kwijt zijn geraakt.

Wanneer we bij deze weg worden stilgezet, hierop acht gaan geven, dan gaan we ook zien dat de Heere elke dag spreekt. Dat Hij elke dag ons wil onderwijzen. Dat er nooit en nooit een moment voorbij gaat dat we hoeven te twijfelen aan Zijn genade. Aan het evangelie van genade hoeven we niet te twijfelen. Als de Heere een opmerkzaam hart geeft en geopende ogen van het verstand, dan is het waarheid in het hart. Dan leren we in deze weg te volgen waar de Heere ook heengaat. Hoe donker ooit de weg mag wezen, we behoeven niet te bang te zijn. Want: Hij blijft in gunst neerzien op die Hem vrezen. Nooit behoeven we te denken dat de Heere ons ten val zal laten komen. Hij zal hun val niet gedogen, niet toestaan. In al deze wegen zal het geloof geoefend worden. Dit zijn geen dingen die in één dag worden geleerd. Het geloof is van onszelf zo wankel. Maar wanneer de Heere blinkend verschijnt in de weg die hierboven is verschenen, dan is geen twijfel meer mogelijk. Dan weten we dat Hij zal afmaken wat Hij is begonnen. Dat Hij de weg zal banen die we nodig hebben. Dat Hij wonderen op wonderen zal doen die het van Hem verwachten. Ook al kunnen zij niet voor geloof houden wat dat verwachten inhoudt. Hij zal het maken.

De Heere gaat geen gemakkelijke wegen met mensen. Hij weet wel van elk mens wat ze kunnen dragen. Hij zal nooit de voerbak te hoog leggen. Om daaruit onderwijs te ontvangen op de weg. Maar zal altijd zorgen dat er mensen komen die de weg eenvoudiger en breder uitleggen. Aan de andere kant leren Gods kinderen ook door de ondervinding dat juist de zware wegen hen meer genade schenkt. Dat hun geloof in die wegen groeit. Dat ze juist die zware wegen ontvangen om weer meer en meer te leren. Nee, de Heere geeft geen wegen naar het vlees. Wegen waarin we groeien als bomen die geen wortels hebben. Onkruid zogezegd. De Heere geeft die wegen die nodig zijn om zilver uit de smeltkroes tevoorschijn te laten komen. Hij geeft wegen om zo nodig goud te laten schitteren. De Heere vraagt in die wegen van loutering naar de vruchten. En die vruchten staan zo duidelijk in het Woord opgetekend. Meer liefde , meer bewogenheid, milder, barmhartiger. De Heere leert dat de beproevingen lijdzaamheid leren. En in die lijdzaamheid ligt de hoop. En die hoop zal nooit beschaamd worden.  Het zijn de vruchten die niet uit of door ons worden gevonden . Maar de Heilige Geest Die in ons hart is uitgestort zal die vruchten bewerkstelligen.