Ons kruis.

Hier beneden is het niet. Het is naar het Woord. Al direct in het eerste Bijbelboek wordt de oorzaak van al het verdriet en al de pijn aangewezen.  Door de zonde ligt alles verbroken. Pijn en verdriet zijn het deel van de mensheid geworden. Er is geen leven in het Paradijs meer voor ons. Integendeel. We waren op aarde om Gods lof te verkondigen. Maar ons wacht de dood. En wanneer er geen wonder in het leven gebeurt zal dit de eeuwige dood zijn.

Het leven van ieder mens is een reis. Een woestijnreis. Elk huis heeft zo zijn kruis. Hetzij groot, hetzij klein. Elk kruis hebben we aan onszelf te danken. Waren er geen zonden. Dan waren er ook geen wonden. Ieder heeft genoeg aan zijn eigen kruis. En kan dat kruis ook bij name noemen. De één draagt het kruis gelaten. Bij een ander wordt het leven met het kruis door opstand getekend. Maar het kruis is er. Daar kan niemand wanneer hij eerlijk is omheen. Nergens is het volmaakt. Om de eenvoudige reden dat het hier geen hemel op aarde, maar een gebroken wereld is.

Er is een volk op deze aarde wat het kruis in hoger licht leert zien. Zij worden bepaald bij Paulus. Hij had ook een kruis te dragen. Het woog hem zo zwaar. Het was voor hem een doorn in zijn vlees. Maar Hij had in zijn leven wat geleerd. Hij wist waar hij met zijn nood terecht kon. Zo riep hij de Heere aan. Heel ernstig klonk zijn vraag. Om het kruis van hem te nemen. Dan zou het voor hem een stuk gemakkelijker in het leven worden. Tot driemaal klonk zijn bede. Doch het antwoord van de Heere was duidelijk. De Heere zou het niet doen. De Heere nam de doorn niet uit zijn vlees. Het kruis wat hij mee moest dragen zou blijvend zijn. Want, het was tot zijn behoud. Als hij dat kruis niet zou hebben, dan zou hij een onmogelijk mens zijn geworden. Dan zou hoogmoed en eigengereidheid zijn deel zijn geweest. Het kruis hield hem dicht bij de Heere. Nu had hij de Heere dagelijks nodig. Om Hem te vragen om hulp en kracht. Om zijn werk te kunnen doen. Ondanks die doorn in zijn vlees.

Er is een volk op deze aarde wat hun kruis in handen van de Heere weet te leggen. Zij gaan leren dat de Heere hen met het dragen van hun kruis wat wil leren. Hij zet hen op de leerschool van het lijden. Om hen zo te oefenen in het allerheiligst geloof. Het kruis wat zij moeten dragen mag hen tot zegen worden. Ja, tot een eeuwige zegen.

Er is een volk op deze aarde wat leert danken voor het kruis wat op hun schouders drukt. Het kruis wat hen een aanhankelijk leven geeft. Het houdt hen klein. Het houdt hen zo aan de grond. Het maakt dat ze niet zonder de Heere leven kunnen. Om altijd maar weer de Heere nodig te hebben in de omstandigheden van het leven. De omstandigheden die zo zwaar kunnen drukken. Het leert hen voortdurend vragen door en van Hem geholpen te worden. Zij zijn er achter gekomen dat de Heere een bedoeling heeft met hun kruis. Hij wil hen door dit kruis wat leren. Hij leert hen bukken. Hij leert hen bidden. Hij leert hen bij alles Hem nodig te hebben. Want zonder Hem zouden ze bezwijken onder hun kruis.

De Heere weet van elk kruis wat Zijn kinderen dragen. Hij leert hen hun nood Hem te klagen. Hij maakt dat het kan. Dat het toch kan. Omdat ze geloven dat Hij hen niet onder hun kruis zal doen bezwijken. Hij wijst hen de weg. Hij ondersteunt. Hij sterkt. Hij geeft moed en krachten, die hopend op Hem wachten. Dan wordt het zo waar dat geleerd wordt het kruis vrolijk te dragen. Hoe zwaar het ook is. In de wetenschap dat er Eén is Die van hun kruis weet. Die een zwaarder kruis heeft gedragen. Het kruis wat hen tot zegen is geworden. Op de leerschool van het lijden in het dragen van hun kruis hebben ze zoveel genade ontvangen. En nog dagelijks ervaren ze Zijn nabijheid. Zijn uitreddingen als het lijkt alsof het niet meer gaat.

Zeker, het leven zou een stuk gemakkelijker zijn wanneer men geen kruis mee had te torsen. Het zou mogelijk een genieten zijn van dag tot dag. Men zou in hogere sferen belanden en denken hier al in de hemel te zijn. Maar bovenal de Heere niet meer nodig te hebben. Doch de Heere is veel wijzer dan mensen. Hij zoekt wegen om mensen tot Hem te brengen. Bij Hem, de grote Medicijnmeester. De Redder in nood.

En zo gebruikt Hij de nood waarin mensen verkeren......