Sla de Herder……..

De zogenaamde lijdensweken zijn aangebroken. Zeven weken voor Paasfeest wordt tijdens de diensten in de kerk hieraan aandacht geschonken. Er wordt als het ware naar de herdenking van het lijden, sterven en de opstanding van de Heere Jezus toegeleefd. Met Kerstfeest hebben we herdacht hoe Hij op Gods tijd in de wereld is gekomen. In de maanden die achterliggen zagen we hoe Hij hier op aarde Zich liet kennen. Hij genas de zieken. Hij vergaf de zonden. Hij onderwees door gelijkenissen. En dit alles zoals in de profeten in het Oude Testament was voorspeld.

We hebben het oog geslagen op de Heere Jezus. Maar wat gebeurde er nu met de mensen om Hem heen? Zo’n Profeet werd toch zeker wel geëerd? Nee, integendeel, de Heere Jezus werd veracht en bespot. Een hele menigte godsdienstige mensen wilden van Hem niets weten. Ze volgden Hem. Maar ze zochten een reden om Hem te doden.

Daartussen stonden Zijn volgelingen. Mensen die in Hem geloofden. Doch de strijd die de Heere had beleefden zij ook. Was hun geloof in de Heere zo groot dat ze staande bleven bij alles wat op hun Meester afkwam?

En dan getuigt een profeet in het oude testament: Sla de Herder en de schapen zullen verstrooid worden. Nee, daar geloofden de discipelen niets van. Zij zouden de Heere volgen. Waar Hij ook heenging.

De strijd werd steeds zwaarder. De Heere zou gevangen genomen worden. Hij zou voor de aardse rechters moeten verschijnen. Hij zou veroordeeld worden. Hij zou moeten sterven. En de discipelen? Toen openbaarde de Heere Zich als een groot Profeet. Hij voorspelde het: Jullie zullen ALLEN aan Mij geërgerd worden. O nee, zei Petrus, misschien allen, maar ik niet hoor. Waarop de Heere sprak: Eer de haan kraait, zal jij Mij drie maal verloochend hebben.

Het gebeurde ook. Precies zoals deze Zoon des Mensen had voorzegd. Toen was het natuurlijk over met de zorg voor Petrus. En dan komt het wonder van genade. De Heere zou Zijn hand tot deze kleine wenden. Precies zoals Zacharia had voorzegd. Petrus dacht zich zo’n grote in de genade. Hij zou zeker staande blijven. Doch hij moest inleven nog zo weinig te kennen van de volharding in de strijd. Hij moest ervaren zelfs in staat te zijn te vloeken als het erop aankwam. Maar hij mocht nu ook gaan delen in de bijzondere opzoekende liefde van God. Hij zag dat de Heere het nooit moe en mat wordt  Zijn kinderen weer op te zoeken en terug te brengen.

En nu in onze tijd? Nee, de Heere Jezus leeft hier niet meer zoals toen. Hij is opgevaren naar de hemel. Hij bidt daar. Zijn Geest is hier wel. En Deze trekt mensen tot Gods Licht. Ze zien dat ze voor God niet kunnen bestaan. Ze mogen geloven dat door het lijden en sterven van de Heere Jezus ook voor hen een nieuw start is gemaakt.

In de wereld gaan ze vervolgens ervaren hoeveel verdrukking ze zullen krijgen. Daar gaan ze zien dat ze de voetstappen van de Heere Jezus moeten drukken. Ze moeten door lijden geheiligd worden. In die weg komt openbaar wat schijn en zijn is. Want er is een afval der heiligen. Maar……de Heere zal Zijn hand steeds tot de kleinen wenden. En dat zijn dan met recht de Zijnen. Deze zullen gaan ervaren dat ze door veel verdrukking uiteindelijk nauwelijks zalig zullen worden. Zij zullen getuigen dat het is door U, door U alleen om het eeuwig welbehagen.

Niets uit ons……het al uit Hem…..zo reizen Gods kinderen naar het nieuwe Jeruzalem.