Morgen is anders                                    

Groeien in genade is heel Bijbels. Het wordt eigenlijk veel te weinig benoemd. In het moment van aanraking door Gods Geest wordt de liefde tot God in het hart gestort. Maar alles is niet in ene keer geleerd. Iedere dag weer is er onderwijs middels die Derde Persoon in het goddelijk Wezen. En de psalmist zingt:geef mij verstand met goddelijk Licht bestraald. In een weg van opmerken is het een uitkopen van de dagen. Ja zoekt men te leren  van alles wat het leven geeft. De beleving is nooit uitgeleerd te raken. Het is een begenadigd worden van dag tot dag. En nooit is het morgen zo het gisteren was. Altijd weer is er een groei in het geestelijk leven. Deze groei doet de kennis van Christus groter worden. Er is die voortdurende strijd tussen de oude en de nieuwe mens. Steeds weer wordt ervaren nog zo weinig van Christus te kennen. Zeker zijn er de weldaden. De zegeningen. Maar het is de Weldoener niet. Christus te leren kennen in Zijn heiligheid. In Zijn gerechtigheid. In Zijn Namen. In Zijn Ambten. En daar dan in de praktijk iets van te mogen vertonen. Nee, dat wordt niet in ene dag geleerd. Er staat in het Woord: Toen ik klein was sprak ik als een kind. Maar nu groot geworden zijnde……..Het zijn eerst de kleine waterige vruchten die voortgebracht worden. Om uiteindelijk als een boom geplant te worden aan de waterstromen.

De geestelijke groei in het Woord genoemd wordt vergeleken met het zijn als een zuigeling. Een jongeling. En dan vervolgens een vader in de genade. De kleintjes hebben nog heel eenvoudig onderwijs nodig. De grotere worden met vaste spijze gevoed. De vaders en moeders onderwijzen zelf. Terwijl ze zelf steeds weer een bijscholingscursus nodig hebben. Gearriveerde mensen zijn mensen die denken dat ze iets bezitten. Ze hebben volgens eigen inzichten geen onderwijs meer nodig. Zelfs wanneer goedbedoeld iets tot hen wordt gesproken, ze wimpelen het af. Ze koesteren hetgeen ze menen te hebben. En kunnen zelfs hard en meedogenloos reageren. Het zijn de mensen die eens bekeerd zijn. En vervolgens star vasthouden aan die bekering. Dat het niets te maken heeft met de kennis van Christus weten ze niet.

Het ware leven op de leerschool van genade geoefend is altijd in beweging. Tot het laatst van het leven wordt geleerd en afgeleerd. En in deze weg van sterven aan alles wat buiten Christus is worden veel tranen geschreid. De Heere leert echter dat buiten Christus geen leven is. Maar een eeuwig zielsverderf. Genade doet zeggen: Weg wereld, weg schatten. Gij kunt niet bevatten, hoe rijk ik wel ben. Ik heb alles verloren. Ik heb Jezus verkoren. Wiens eigen ik ben.

De leer naar de godzaligheid wordt niet in ene dag geleerd. In een voortdurend onderwijs in de kennis van de Heere Jezus gaan de schellen van de ogen en wordt gezegd: ik was blind, maar nu mag ik zien. Gods verborgen omgang leert deze dingen verstaan. In een weg van oefeningen wordt het geleerd. Soms wordt wel geklaagd op de weg. Wanneer het zo zwaar is dat bijna geen kracht meer is om verder te gaan. En in deze weg wordt dan het verschil tussen schijn en zijn zo duidelijk. Want het nabijkomend werk haakt af in de zware stormen die op het levensschip af dreigen te komen.

Het is jammer dat er zo weinig goed onderwijs meer is in de leer die is naar de Godzaligheid. Het is heel verdrietig dat zo het volk verloren gaat omdat het zonder kennis is. Aan de ene kant wordt het Woord veel te moeilijk uitgelegd. Terwijl er aan de andere kant een gebrek is aan onderwijs wat verder op de weg leidt. Er wordt zo weinig gewaarschuwd voor de gevaren onderweg. Er wordt zo weinig gesproken van de twee wegen die mogelijk zijn. Het is niet zo dat we te elfder ure nog een keus moeten maken. Zeker is het mogelijk dat er zijn die als een vuurbrand uit het vuur worden gerukt. Als een moordenaar aan het kruis genade ontvangen. Die opgewekt worden ter uiterste dagen. Maar niet iedereen krijgt een ziekbed. En het Woord is duidelijk: zijt altijd bereid.