Ontevredenheid.

De Heere gaat Zijn weg met ieder mens persoonlijk. Hij leidt en Hij gebruikt ze naar Zijn raad. Of het nu een kind van God is of een kind van Zijn toorn. Zo moest Herodes een plan maken om Gods plan uit te voeren. Het grote verschil is dat Herodes niet zag wat hij deed. Hij handelde naar het goeddunken van zijn eigen hart. En bleef die hij van nature was. Ook Judas’ duivelse daad was een stukje van Gods puzzel. En alles en allen zijn tot de uiteindelijke verheerlijking van Hem. Straks zal gezien worden dat Hij de Heerser is van hemel en aarde. Dat alles zal uitlopen tot de glorie van Zijn Naam. Het overblijfsel zal dan eeuwig zingen van Gods goedertierenheden.

Het lijkt alles in dit leven er vaak niet op. Het lijkt erop dat de boze de machtige is. En dit is ook zo. Doch er is een Almachtige. Die uiteindelijk zegeviert. Dat is ons beloofd in het Woord van God. Hoe donker dan ook de weg mag lijken, Gods kinderen moeten in de verdrukking en de tegenspoed geoefend worden op hun hemelse God en Vader te vertrouwen. Helaas is hier vaak zo weinig onderwijs in. Onderwijs in het vertrouwen. Onderwijs dat het niet afhangt van de omstandigheden van het leven. Het zien op de omstandigheden is funest. Daar komen heel wat menselijke trekken in mee. Die het leven met de Heere, het eenvoudige leven met Hem, in de weg staan. Het mogen zien en geloven dat het de Heere is Die de weg van elk persoonlijk leidt geeft de rust die in de Bijbel is bedoeld. Niet vrezen. Niet wankelen. Maar de weg voorwaarts te gaan. Achter de Heere aan.

Het duveltje in een mens is slim. Die kijkt niet omhoog. Die ziet niet wat is ontvangen. Gelooft niet. Maar ziet die ander die het voor de waarneming beter heeft. Meer in de belangstelling staat. Groter is van eer. En noem maar op. Er komt een jaloezie wat dan alweer haaks staat op de tevredenheid die rust geeft. Er komt de begeerte. De onrust werkt altijd wat uit. Er worden eigen wegen gezocht om te zijn als of te komen tot. Wegen die altijd vastlopen, hetzij vroeg of laat. Met alle gevolgen van dien. David is hier een heel groot voorbeeld. Het zwaard zou van zijn huis niet wijken. Wat ook in het verdere tot uiting kwam. Steeds opnieuw liep hij aan tegen de gevolgen van zijn daden. Die begonnen bij de begeerte. Voorbeelden zijn er om mensen te behoeden en te bewaren. Doch de praktijk leert dat met de begeerte steeds weer mensen vallen in het diepe dal waarvan ze in dit leven de gevolgen zullen blijven dragen. Het toegeven aan de vraag in hen naar meer. Naar beter. Naar anders.

En geeft onze huidige economische crisis niet voorbeelden te over van mensen die het niet meer kunnen bolwerken. Om de eenvoudige reden dat ze niet tevreden waren. Dat ze boven hun kunnen, ja boven hun stand leefden.

De Heere geeft Zijn kinderen in dit leven een leerschool. De moeilijkste les is te zien wie je zelf bent en blijft. Een onverbeterlijke leerling. Het meest wonderlijke is om te ervaren hoe de Heere de Getrouwe is en al Zijn kinderen steeds opnieuw brengt op de plaats waar het misging. De één na lang tegenstribbelen. De ander heeft zelfs een profeet nodig die zegt: Die man bent u! Slechts het inzien van wie je zelf bent verandert een mens door Gods Woord en door Zijn Geest. Het afsterven van het eigen ik. Om daarin het beeld van God te gaan vertonen. Zelfs de meest moeilijke en zware boezemzonde wordt ontdekt. De Heere heeft daar zo Zijn eigen middelen voor om mensen diep, diep aan Zijn voeten te brengen. En als de Heere een wereldwijde crisis nodig acht om één mens tot Hem te bekeren, dan zal Hij dat doen.

Het afsnijdende leven is een gevolg van de hoogmoed die leeft in het hart sinds Adam en Eva als God wilden zijn. Doch, nogmaals,  eer mensen erachter komen wat hoogmoed is, is de valkuil een feit geworden. Want mensen die niet willen horen, die moeten altijd voelen.