De lijdensweken in het persoonlijk leven.

            De kerk herdenkt in zeven weken het lijden van de Heere Jezus. Niemand kan inschatten hoe diep en hoe zwaar dit was. Al Gods kinderen zullen in hun leven echter in min   of meerdere mate iets van dit lijden gaan verstaan. In hun weg zal het lijden van de Heere Jezus gaan leven. Wanneer de Heere het uitroept: Mijn God, hoe zwaar, hoe smartelijk valt dit lijden voor Mijn gemoed. Wanneer de psalmist zingt: Mijn broederen ben Ik vreemd. Door elk onteerd. In een persoonlijke weg  gaan Gods kinderen steeds meer verstaan wat het is om Zijn voetstappen te drukken in de weg van het lijden. In een strijd tegen de driehoofdige doodsvijand zullen ze erachter komen dat de rust hier niet is. Daarentegen zal het altijd iets zijn. Zeker blijft er een rust over voor het volk van God. Na iedere oefening zullen ze mogen ademhalen. Zien dat het goed was verdrukt te worden. Maar de volgende verzoeking en beproeving zal aanstaande zijn. Ze zullen  in een weg van oefeningen in het geloof moeten leren dat er Eén is Die overal boven staat. Die alles ziet en alles weet. Die op Zijn tijd en wijze zal spreken. Die door een weg, hoe zwart en hoe dicht naar het eeuwige Licht leidt. Het is menselijk te wankelen in de zware wegen die er zijn. Zelfs de Heere kreeg een Simon toegewezen die even het kruis mee moest dragen.

De lijdensweken worden ons jaarlijks gepreekt. Wanneer we er zelf een vreemde van zijn zullen we het alles aannemen zoals het ons wordt voorgehouden. Wanneer we echter door Gods Geest geleid worden in een vaak bijna onmogelijke weg, we mogen door de prediking van het lijden van de Heere Jezus vertroost worden. Dan zullen we weer weten dat we alleen langs een weg die de Heere ook is gegaan zalig kunnen worden. We zullen in die weg van soms schijnbare onmogelijkheden geoefend en gelouterd worden. Om zo in alles het beeld van God terug te ontvangen.

             Het lijden in het persoonlijk leven van al Gods kinderen zal niet gebonden zijn aan de lijdensweken die de kerk jaarlijks houdt. Gedurende een geheel leven zullen Gods kinderen te maken hebben met het lijden van deze tegenwoordige tijd. Steeds weer zullen ze de afbrekende wegen van de Heere ervaren. Ze zullen leren hoe Hij er opuit is mensen bij Hem te brengen en het alles alleen van Hem te verwachten. Van nature zal niemand dat doen. Maar weten allen zichzelf te redden. De Heere zoekt echter middelen en wegen om toch het alles van Hem te verwachten. Het leven van Gods kinderen is niet eenvoudig. Het is zwaar, ja soms schijnbaar te zwaar.

            Dan komen de lijdensweken van het kerkelijk jaar. Van nature zijn mensen een vijand van het kruis. Men wil zo de hemel in. Men wil vrolijk zijn en blij. En dat wat drukt moet van de schouders af. Tot in de prediking van het lijden van de Heere Jezus het eigen lijden wordt getekend. Dan mag gezien worden op de Heere Jezus. Op Zijn lijden en sterven. Hoe Hij alleen in die weg het leven aan kon brengen. Er komt voor het eerst of opnieuw een het ermee eens zijn. Een gewillig de weg gaan die is voorgehouden. De weg van lijden. De weg van het kruis dragen.

Gods kinderen blijven mensen. Zeker zullen ze de pijn van hun lijden voelen. De smart die hen om Christus’ wil wordt aangedaan. Ze zullen ervaren een vreemde te zijn en te blijven hier beneden. Dankbaar te zijn met dat wat de Heere geeft om te dragen en te verdragen. De eenzaamheid kan groot zijn. Het verdriet onpeilbaar. Maar merk toch maar op wat antwoord God u geeft.