pinkstergeest

Het Pinksterfeest is de herdenking van de uitstorting van de Heilige Geest. Op die dag werden drieduizend mensen tot God bekeerd. Dat is wat anders dan het sporadisch kunnen overnemen van de zogenaamde wedergeboorte van één mens. Met het daarbij behorende spreken over het niet of nauwelijks werken van Gods Geest.

De gedachte die hierboven is genoemd is verbonden aan een zekere richting in het kerkelijk leven. Aan bepaalde predikanten en andere ambtsdragers. Wanneer je jaar en dag onder de, ik zou haast zeggen, knoet zit van deze kretologieën, je weet niet beter. Anders, je voelt je alleen veilig wanneer een dergelijk geluid wordt gehoord.

De Pinkstergeest is de Geest Die uitgaat van de Vader en de Zoon. Deze Geest is niet gebonden aan de inhoud van de bedoelde preken. Sterker, Hij is veel krachtiger dan de kracht die de uitspraken hebben. Dwars door het sektarisch gebeuren slaat Hij schijnbaar onbekeerlijke harten in gruzelementen. En de liefde die hieraan ten grondslag ligt doet zoeken naar de Waarheid. Een klein beetje nuchter denken weet toch wel dat de Heere niet alleen in het dorp waarin men woont is. En alleen in de kerk waarin men verkeert mensen tot bekering brengt. Op een wijze die alleen in het eigen kerkverband wordt geopperd.

Gods Geest strekt Zich over kerkmuren heen. En juist van het Pinksterfeest weten we dat de betrokken mensen uit veel landen kwamen. Iedereen sprak over de grote werken van God. Iedereen vroeg zich af hoe zalig te kunnen worden.

De Heilige Geest is de grote Kracht van God tot zaligheid. Deze overtuigde op het Pinksterfeest de mensen ervan op de verkeerde weg te wandelen. En zoals dat toen ging, zo is het nog. Gods Geest raakt overal mensen aan. Hij doet Zijn kracht. Alleen zijn er velen die niet gehoor geven aan deze Geest. Ze houden Hem als het ware tegen. Het is dan ook bijzondere genade wanneer mag worden geloofd dat God nog hele grote dingen wil en kan doen. Niet het geloof in de bekering van die ene man of vrouw die erom bekend staat. Maar Hij werkt mogelijk ook in onze dagen overal een werk uit wat men niet voor mogelijk had kunnen houden. Een opleving.

Natuurlijk zal dit niet geloofd worden door diegenen die de leer vasthouden waarmee dit schrijven is begonnen. In een spreken zonder Geest wordt verteld dat het uit de geest van de tijd is. En dat mensen zich massaal vergissen. Bedrogen uit zullen komen. Maar welke zijn dan de vruchten van hun leven die zo spreken? Zo liefdeloos. Zo zonder enige gunning. Zonder ook maar echt te luisteren naar datgene wat nu eigenlijk wordt gebracht in de gemeente en van hun gemeenteleden waar men zo tegen is gekeerd.

Gods Geest overtuigt een mens ervan dat er iets is. Dat er een God is. Dat de zonde een scheiding maakt. Gods Geest gaat echter ook uit van de Zoon. En zo werkt Hij het geloof in Hem als Middelaar. Gods Geest doet zoeken naar meer genade. Naar meer kennis. Alles wordt niet in ene dag geleerd. Het is niet zo dat men bij een emotionele aandoening al in de hemel is. Gods Geest leidt Gods kinderen van dag tot dag op Zijn leerschool. Hij werkt een teer en afhankelijk leven met de Heere. Om uiteindelijk uit te roepen straks de kroon voor het Lam neer te leggen. Die de zaligheid mogelijk heeft gemaakt.