rusten

Het volk Israël heeft 40 jaar in de woestijn gezworven. Hier werd hen de weg gewezen door de wolkkolom en de vuurkolom. Ze waren uit Egypte verlost. Uit het land van de slavernij. Ze waren op weg naar het land van de belofte. Kanaän. Onderweg hebben ze veel moeten leren en afleren. Soms waren ze opstandig. Soms geloofden ze de woorden van God niet. Of ze waren ongehoorzaam.Uiteindelijk is toch het einde van de reis bereikt. En kwam een groot volk in een moeilijke maar ook wonderlijke weg daar waar God het wilde hebben.

Al Gods kinderen gaan dezelfde weg. Ze worden verlost van de weg die regelrecht naar de hel gaat. Ze worden ontdekt aan hun zonden. En overgezet van de duisternis in het licht. Ze worden onderwezen van dag tot dag. Tot ze aan het eind van hun leven zijn gekomen. Dan zal het hun een groot wonder zijn dat ze in de hemel mogen komen. Er gaan immers veel mensen verloren. Voor wie dit werk van Gods Geest niet is weggelegd. Maar de Heere heeft hen uitverkoren om eeuwig bij Hem te zijn.

De weg is vaak moeilijk. Steeds weer zoeken ze nieuwe krachten en de hulp van Gods Heilige Geest. Maar evenals het volk van God destijds mogen ze ook genieten van de momenten van rust. Dan zorgt de Heere ervoor dat er in dit leven tijden zijn waarop ze even op adem mogen komen. Het is als bij Elim destijds in de woestijn. Daar waren waterfonteinen en palmbomen.

Gods kinderen hebben geen gemakkelijk leven. Maar de Heere heeft hun schouders gemeten. En zo krijgen ze steeds momenten om bij te komen van de reis die tot dan toe is afgelegd. Op Gods tijd en wijze zullen ze de weg weer moeten en mogen vervolgen. Maar dan zullen ze eerst moeten wachten op het groene licht van hun God.

De duivel is zo slim. Hij maakt mensen die mogen rusten wijs dat de Heere geweken is. Dat het zo stil is. Dat ze voor de Heere niet meer van nut zijn. Dan is zelfs de rust die de Heere geeft een oefening om Hem te blijven vertrouwen. Al lijkt het erop dat de Heere zo ver weg is………..Hij komt zeker terug. En dan klinkt Zijn stem: