Elk mens wordt anders geleid.      

En hoe gaan we nu in de praktijk met elkaar om. Is er nog een luisteren naar elkaar? Een open staan voor elkaar? Of is het altijd die eigen haan die koning wil kraaien? Misschien gefundeerd op wat dogmatische beschouwingen? Ik weet hoe aan alles een valkuil is verbonden. Hoe we in alles kunnen doorslaan. Zelfs in de meest rechtzinnige godsdienst.

Maar om nu eens een moment bij jezelf stil te staan. En dan aan jezelf te vragen: wie ben ik nu eigenlijk? Wat zeg ik nu eigenlijk? Wat doe ik? Welke consequenties heeft dit nu voor een ander. Dan kom ik al snel op het karakter van een mens. Het is heel goed daar bij stil te staan. Het is zo gemakkelijk gezegd: ja, zo ben ik nu eenmaal. Maar ligt dit wel zo?

Het Woord leert ons dat er geen mens is die van zichzelf goed is. Allemaal zijn ze afgeweken van God. En ieder zoekt in wezen zichzelf. Men wil staande blijven. Vooral niet ondersteboven gaan met zichzelf. En toch leert datzelfde Woord ons dat het zonder vastlopen met jezelf niet kan. Een mens moet worden omgekeerd, omgekeerd en nog eens omgekeerd. Nogmaals, dit zal uit zichzelf niet gaan. Alleen Gods Geest kan in een onwederstandelijke werking dit wonder verrichten. En wanneer dit gebeurt, het zal een dagelijks weerkerend proces blijven. Is er in mij een schadelijke weg, leidt mij op de eeuwige.

Doorgrond mij, ken mijn hart o Heere. Al Gods kinderen komen er steeds opnieuw achter dat het met hen niets was, niets is en ook nooit iets zal worden.

Het is niet goed een strijd aan te gaan met andersdenkenden. Met het oogmerk deze te winnen.  Eigen inzichten en gedachten kunnen alleen in een weg van ander licht over iets krijgen veranderen. Een zogenaamde eye-opener door Gods Geest gewerkt doet wonderen in het leven van een mens. Met ook de verstrekkende gevolgen voor een ander. Paulus werd op de weg  naar Damaskus zo veranderd, dat niemand hem meer herkende in hetgeen hij nu besprak. Hij preekte terstond de Christus. Zijn gehele doen en laten draaide in ene keer volledig om. Natuurlijk heel begrijpelijk dat dit niet te begrijpen was voor de mensen die om hem heen stonden. Doch wanneer de Heere iets werkt, Hij zal overal voor zorgen. Zo kreeg ook deze man mensen naast  zich die konden uitleggen wat gebeurd was in het leven van Paulus.

Een mens met genade leert zichzelf kennen. Ook zijn karakter ziet hij in het licht van Gods heilige Wet. Na een bekering in het leven zal dit karakter een rol spelen in het nieuwe godzalige leven wat wordt geleid. In het verdere zal blijken dat het wordt gelouterd. Paulus bleef een strijder. Doch nu een strijder voor de Heere. Naast het karakter staat direct de gave, die een mens in zich heeft. Toen de Heere naar de hemel op was gevaren, de Heilige Geest werd uitgestort, de gaven werden in het leven van mensen gelegd. Ook de gave van een mens met genade wordt dienstbaar gesteld in Gods Koninkrijk. Wanneer de Heere een mens roept in Zijn Koninkrijk dienstbaar te zijn, de gaven zullen in de weg van de bekwaming geoefend worden. Het is als met de gelijkenis van de talenten. Ze zullen verdubbelen. En een mens met genade staat daar ook naar. Dagelijks zoekt hij te groeien in Christus. Hetgeen wil zeggen dat hij zoekt verder te worden geleid op de weg. Om met meer genade zijn gaven des te meer te kunnen geven aan de dienst van God.

Het leven van de genade is dus een leven van groeien in de diepte. Het is een verkrijgen van meerder verstand van God en goddelijke zaken. Het is een leven van je kunnen verplaatsen in anderen. Die misschien meerder of minder genade hebben. En om in deze weg samen op weg te gaan. Naar elkaar luisteren. Van elkaar leren. Voor elkaar openstaan. Elkaar zoeken te begrijpen. Direct komen dan de vruchten die de Geest in een mens werkt openbaar. Mildheid, zachtmoedigheid, barmhartigheid. Maar de eerste en de belangrijkste vrucht in het leven van al Gods kinderen is de LIEFDE.

En deze vergaat nimmermeer.