Sommigen lijken door het leven te worden gedragen. Anderen worden erdoor geslagen. De ene slag is nog niet voorbij of de andere staat er al weer aan te komen. De muren van Jericho stortten met een groot geweld in. Maar achter de puinhopen stonden de volgende muren alweer overeind. Gods kinderen weten van de noodzaak om die zware weg te gaan. De kruisweg achter Christus aan. Het is slechts om geoefend en gelouterd te worden van dag tot dag. Al hetgeen van die oude mens is, en naar het vlees, moet gekruisigd in dit leven. Bij tijden zouden ze de moed verliezen bij het zien op de omstandigheden. Ze leren niet te klagen, maar te dragen en te vragen om kracht. De schouders zijn gemeten. En de nood zal nooit zo hoog zijn, dat het niet is te dragen. Dat wil de Heere hen leren in het leven. Het geloof moet worden geoefend. Zo is het maar een leven met de dag. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen omstandigheden. Het is een leren om steeds weer stil te berusten in het beleid van de Heere. In de wetenschap dat Hij niet zal verzoeken boven vermogen.

Een goed opmerker ziet hoe er dagelijks voedsel is in de zee van ellende en verdriet. Waar uiteindelijk alle aanvankelijke opstand wordt gekruisigd. Waar een berusten wordt geboren. Een weten dat het toch niet helpt om tegen de stroom in te zwemmen. Het zal alleen leiden tot een steeds moeilijker worden van de weg die gegaan wordt. Geloven is een zich laten drijven op de wateren van genade. Het oog omhoog. Het hart naar Boven. Vertrouwen dat het de Heere nooit uit de hand zal lopen. Hoe het ook tegenloopt, het is een leren hopen en vertrouwen op Zijn goedheid.

In de moeite en het verdriet wil de Heilige Geest Zijn zaligmakend werk doen. In de spiegel van Gods Wet wordt gezien wat een mens is. Hoe hij zich gedraagt in moeilijke omstandigheden. In pijn en smart. Hij mag leren zien hoe de Heere Zelf in dit leven Zijn weg ging. Hoe Hij in alles de mensen gelijk werd in dit leven, behalve de zonde. Maar ook hoe Hij droeg en verdroeg. In Zijn leven, wat van het begin tot het eind een kruisweg was, heeft Hij nooit opstand getoond. Gewillig ging Hij de weg die Zijn Vader Hem vroeg. De weg van gehoorzaamheid. Na de weg van de diepe vernedering ontving Hij dwars door de dood het leven. En alleen in die weg ontvangen Gods kinderen dezelfde toekomst. Door het lijden worden ze geheiligd. En zonder heiligmaking is geen zaligheid.

Er wordt zo gemakkelijk gesproken over de hemel. Het is geen algemene verzoeningsleer. Er moet in het leven een wonder van genade gebeuren. Een rechteloos mens moet in een weg van recht verlost worden van alles wat niet voor God kan bestaan. Deze weg geeft een voortdurende strijd op de leerschool van genade. En alleen die volhouden op de weg zullen straks in de hemel aankomen. Wat moet een mens in de hemel doen die niet weet van de reinheid en zuiverheid die daar is. Wat moet een mens daar doen, waar Christus is, die zonder Hem door het leven gaat.

Christus heeft de dood overwonnen. Hij is opgevaren ten hemel. Hij zit aan de rechterhand van Zijn Vader. En bidt. Hij bidt voor diegenen die de Vader Hem heeft toegezegd. Zijn Geest is op deze aarde. Deze weet precies daar te zijn waar nog mensen aangeraakt moeten worden met het vuur van het altaar. Om in een weg van ontdekking te worden gezet in het gericht. Waar ervaren wordt dat het een omkomen is om op deze weg verder te gaan. In een weg van bekering en vernieuwing van het leven komt  hoop en zicht op de zaligheid. Soms mag door de tralies van het geloof iets ervaren worden van het grote goed, de erfenis, die is weggelegd voor degenen die God vrezen. Maar altijd blijft gelden: door een weg, hoe zwart en hoe dicht, leidt Hij naar het eeuwig licht. En hoe donker ooit de weg moge wezen, Hij ziet in gunst op die Hem vrezen. Zo alleen zal eenmaal gezongen worden dat Zijn Naam de eer eeuwig zal moeten ontvangen voor het grote werk aan Gods kinderen verricht. Door Hem alleen. Om het eeuwig welbehagen.