In tegenspoed geduldig.

Het leven is en blijft een leerschool. En alles wat ons overkomt ligt onder de besturing van de Heere Zelf. Hij weet van alle omstandigheden. In voor- en tegenspoed. Hij laat toe. En alles heeft als doel ons te oefenen in het allerheiligst geloof.

Wat betreft de voorspoed, het is niet zo moeilijk om dan te geloven. Geloven dat de Heere er is en voor ons zorgt. Hem te danken voor dat alles. Maar laten we eerlijk zijn: hoe dikwijls vergeten we  Hem te erkennen en te herkennen in die tijden. De waarde van de voorspoed te waarderen. Omdat het zo vaak al snel weer normaal lijkt.  

Doch het leven bestaat niet alleen uit de dingen die naar het vlees zijn. Het is vaak heel snel anders. Er komen zorgen. Er komt verdriet. Pijn. Ja, kort gezegd, het is een tijd dat de dingen tegen ons zijn. Althans, zo lijkt het. We raken in vertwijfeling. En komen ontzet tot onszelf. We dachten immers dat het nooit meer anders zou worden. Voorspoed. Het leek erop alsof we zo het verdere van ons leven zouden genieten van het één na het ander. En we dachten dat de Heere ons zo het verdere zou leiden.

Er zijn echter andere tijden aangebroken. Tijden van voor de beleving tegenspoeden. Het is hard aangekomen. Alsof je wakker bent geschrokken. De vraag rijst op: waar sta ik. Wat is me overkomen. Wat gebeurt me. En, de belangrijkste vraag, wat heeft de Heere mij te zeggen. De meer geoefende christenen weten dat er een andere tijd gaat aanbreken. Dat het na de tegenspoed nooit meer zal worden wat het was. Een tijd van stilstaan. Van overdenken. Van terugkomen bij de Heere. Met de vraag of Hij Zelf de weg wil wijzen. De storm in jou wil doen tot stilzwijgen brengen. De rust in je terug wil geven in de omstandigheden die veranderd zijn. Je het vertrouwen wil geven dat de Heere van de moeilijkheden afweet. Dat Hij het niet voor niets zo donker in je leven liet worden. Geloven en vertrouwen dat de Heere een doel heeft met deze omstandigheden. Leren wachten op dat wat de Heere bedoelt. Op licht in de duisternis. Niet weglopen. Niet opstandig zijn. Maar leren geloven en vertrouwen op de stem van de Heere, Die zeker zal klinken. Die niet uit is op onze ondergang. Maar ons verder wil leiden op de weg. Op de weg van het geloof. Om stormen te weerstaan. Niet onder te gaan in de golven. Maar gelouterd en geheiligd boven te komen. En dan te zeggen dat het goed is verdrukt te zijn geweest.

Opstand en boosheid is een mens eigen. Twijfel en angst kan er zo zijn. Bang zijn te verdrinken en om te komen. Bezorgdheid en overbezorgdheid niet te vergeten. Maar wie God bewaart is wel bewaard. Zalig immers die de God van Jacob tot zijn hulp heeft. Nogmaals, de omstandigheden zijn niet altijd naar het vlees. Maar in een weg van louteren en heiligen zijn de omstandigheden nodig om dit te bewerkstelligen. Omstandigheden van binnen en van buiten. Moeiten naar het lichaam. Zorgen naar de geest. Verdriet om gemis. Om een handelwijze van mensen die jij je tot je vrienden had gerekend. Mensen die je had vertrouwd. En met wie je zoveel had gedeeld. Doch die om de één of andere reden zich tegen je hebben gekeerd.

De Heere leert in Zijn Woord en door Zijn Geest voortdurend je dat wat je nodig hebt. Lessen die steeds moeilijker worden. Maar als je weet hoe het in de weg van de loutering gaat, dan vrees je de omstandigheden niet. Natuurlijk blijven we mensen. En kunnen gevoelens van verdriet en teleurstelling hevig zijn. Doch in een weg van overdenken, nadenken, vragen naar de Heere, komt er altijd weer een tijd van je verblijden. Het blijft een wachten en hopen op antwoord op je vragen. Doch wie de Heere in de nood aanroept vindt Zijn gunst heel groot.

Geduld is een schone zaak. Met al je zorgen komen bij de Heere. En wachten op het antwoord wat Hij geeft op de vragen die je hebt in de omstandigheden die je niet begrijpt.