Wees tevreden met uw lot.

Onrust tekent het leven van velen. De onrust die in het leven doet jagen naar dingen die men niet heeft. Men is, eenvoudig gezegd, niet tevreden met het  persoonlijk leven. Het persoonlijk leven zoals het zich heeft aangediend. Men zoekt meer, men zoekt het anders. Met alle gevolgen van dien. Want wanneer men heeft wat men wilde, er is wel weer iets anders wat onrust geeft. Alles zoekt naar verandering. Niet eenmaal of twee keer. Maar steeds weer opnieuw. En elke streep door de eigen rekening geeft een gevoel van omkomen. Met het vechten om te overleven in de weg die men zelf heeft gekozen.

De grote vraag in het leven is of men rust heeft in God. Of men de stem van de Heere verstaat. Of men met de dag kan leven. Wachtend op de dingen die de Heere aanreikt.  En daarin ziet wat de Heere verlangt. Of, zo het donker is, men net zo lang de Heere om antwoord vraagt tot het licht opgaat over de vragen die gerezen zijn.

Rust is een groot goed in het leven. Rusten in God is het belangrijkste wat er is. Tevreden zijn met dat wat men heeft ontvangen. Ziende dat het de Heere is Die het heeft gegeven. Wetend en gelovend dat Hij daar als dit nodig is verandering in zal aanbrengen.

Tevredenheid siert een mens. Het niet verlangen naar meer of groter. Maar altijd weer die rust in het leven die getuigt van het vertrouwen in de Heere Zelf. Wetend dat Hij het is Die mijn persoonlijk leven kent en bestuurt. Hij zal leiden het zacht gemoed. Mensen die rust hebben zijn gemakkelijk voor hun omgeving. Ze stralen kracht uit en men heeft er graag contact mee. Mensen die rust kennen hebben geen saai leven. Het is precies dat leven wat gevonden wordt in de Heere.

Stormen zijn er in het leven van elk mens. Altijd weer zijn er de momenten van zorg en moeite. De gevolgen van de gebrokenheid van het leven. Deze dingen worden ook diegenen niet gespaard die mogen weten van de rust die er is in God. En ze zouden geen mensen zijn wanneer ze zo ook hun vragen daarbij hebben in het leven. Juist in de momenten als het lijkt of de wind aanwakkert. Maar wanneer ze door de Heere gebracht worden bij de zekerheid die ze in hun leven mochten ervaren, dan weten ze dat het ook nu de Heere is Die zorgt. Hoe het ook voor het gevoel tegen mag lopen, Hij houdt getrouw Zijn Woord.

Rustig slapen in de stormen van het leven. Was het ook niet zo bij de Heere Zelf Die in de boot Zich had neergelegd? Waarop de discipelen Hem vroegen of Hij niet doorhad dat ze dreigden te vergaan. Hij sprak Zelf de wind en de stormen toe. En op Zijn Woord werd het stil. Nog altijd is Hij Dezelfde. Wanneer Hij spreekt in het leven tijdens de moeiten en het verdriet, dan zal nog blijken dat ook in het persoonlijk leven de stormwind gaat liggen. Het donker klaart op. De zon gaat schijnen. Het levensscheepje dobbert weer rustig voort.

Stormen en wind zijn er niet in het leven om ons er door te laten wegblazen. Om toe te geven aan gevoelens van onrust of wanhoop. Stormen en wind zijn niet degenen die ons leven bepalen. Er blijft een rust over voor het volk van God. Daarop mogen al Gods kinderen zien in dat wat hen dreigt te doen wegzinken. De hoop, het vertrouwen, het zijn de dingen die levendig blijven bij het omhoog zien. Rust, kalmte , tevredenheid geeft dat uitzien naar de Heere wat beloofd is aan allen die het van Hem verwachten. In de grootste smarten blijven onze harten in de Heere gerust.

Het karakter van mensen is iets wat zo verschillend is per persoon. Doch de Heere brengt  allen ook in deze daar waar Hij ze hebben wil. Waar ze rustig en stil zich voegen naar Zijn wil. Dat is een weg die voor de één gemakkelijker is dan voor de ander. Doch uiteindelijk gezien mag worden in een weg van oefeningen uit genade.