Niet door kracht, noch door geweld. Door Mijn Geest zal het geschieden.

Het Paasfeest is voorbij. Wanneer het Paasfeest is geweest, er is hoop voor de toekomst. Het is daarbij echter nog niet zover dat alle vragen al zijn opgelost. Het leven gaat verder. Met dezelfde omstandigheden. Hoe gaat dat dan met het Paasfeest als uitgangspunt voor een nieuw leven. Dat wordt meer en meer een zaak van het geloof. Waarvoor de Heere in Zijn Woord onderwijs heeft gegeven. Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden. Wanneer we dit mogen verstaan, er komt een geheel andere gang in het leven. We moeten daarbij leren de achterste of de onderste plaats in te nemen. Het alleen, ja echt alleen van Hem te verwachten. Geen leven waarbij we als deze of gene op een bijzonder hoge stoel wensen te zitten. Niet een leven waarbij we onszelf waar zoeken te maken op de één of andere wijze. Wanneer we het wonder van Gods Geest gaan inleven, er komt een vertrouwend wachten op datgene wat komt. Dit is altijd een les tegen het vlees. Tegen eigen krachten die veracht dienen te worden. Tegen een hoogmoedige natuur. Tegen het kunnen en kennen en willen naar eigen inzichten. Het is een vertrouwend wachten. Ook al weten we het nog zo goed. We moeten leren dat we niet door kracht, niet door geweld, maar door Gods Geest eenmaal de overwinning zullen behalen.

Het leven in afhankelijkheid van Gods Woord en Zijn Geest geeft dagelijkse lessen op de leerschool van vrije genade. Het is een almaar minder worden van datgene wat nog van jezelf is. Het is een leren zwijgen terwijl we zo goed kunnen praten. Daarbij wordt gevraagd of de Heere maar een wacht voor onze lippen wil zetten. Om alleen dat voort te brengen dat Gode welbehaaglijk is. Het is een bukken en buigen onder elkaar. Maar ook daarmee te wachten tot de tijd ervoor rijp is. Het is een leven zonder de wil een ander te wreken. Daarbij is het een les onrecht over te geven in de handen van de Heere. Daarbij steeds voor ogen houdend dat Gods molens in deze wel langzaam maar toch zeker malen.

Het leven na het Paasfeest is een leven met de wetenschap dat de dood is overwonnen. De overwinning zal echt eenmaal een feit zijn. De weg naar die overwinning is een leven vol zuchten en zorgen. Vol strijd, moeite en verdriet. Wie deze loopbaan tot het einde zal weten te gaan, die zal zeker zalig worden. Het is een zeker weten dat dit nooit in eigen kracht kan. Daarom is er het uitzien naar het Pinksterfeest. Omdat we dan mogen horen van de grote werken van God. Die niet door kracht, noch door geweld, maar door Gods Geest een feit zullen worden.

De Heere gaat in dit leven door met het werk van de wedergeboorte. Van de bekering van zondaren. Van het geven van genade om niet. Mensen moeten blijvend leren rechteloos in zichzelf te zijn. Ze moeten blijvend leren dat God uit genade Zijn genade geeft aan wie Hij dat wil. De mate van genade is daarbij voor elk verschillend. In de bevinding werkt de Heere de lijdzaamheid uit. Waarbij dan wordt geleerd dat, hoe meer je er zelf tussenuit kan blijven, des te meer krijgt de Heere de hoogste plaats in het leven krijgt. Waarbij dan ook steeds duidelijker wordt: Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden.

Het geloof hierin en het vertrouwen daarop wordt geleerd  in een levenslange les.