Mijn genade is U genoeg.

Geen mens ervaart dit leven als een feestje alleen. Immers, dan zouden wij hier altijd willen blijven. In ieders leven zijn de hoogte- en dieptepunten. Zeker is het zo dat de één meer meemaakt dan de ander. Doch nergens is het altijd zonneschijn.

De Heere openbaart Zich door Zijn Woord en Geest. Althans, dat wil Hij. En in harten van mensen mag dit leiden tot het geloof. Geloof in Hem. En geloof in Zijn beloftes. En met en door dat geloof in die beloftes mogen Gods kinderen staande blijven in de omstandigheden van het leven. Maar de uitkomst is van de Heere alleen.

Dat geloof is niet altijd even sterk aanwezig. Er zijn mensen met een groot geloof. Er zijn ook mensen met een klein geloof. Het geloof groeit in de omstandigheden van het leven als het goed is. Wanneer wordt bevestigd en gezien: Want Ik zorg voor u. Wanneer wordt vastgehouden aan de belofte dat de Heere altijd Dezelfde blijft.

Het geloof in de trouwe zorg van de Heere in dit leven maakt de omstandigheden anders. Hoe donker ooit Gods weg moge wezen, Hij ziet in gunst op die Hem vrezen. En in de omstandigheden betoont de Heere Zich een waarmaker van Zijn Woord. Ze blijven staande.

Het is niet zo dat ons geloof ons zalig maakt. Maar ons geschonken geloof bewaart ons voor moedeloosheid of vrees om om te komen in de handen van Saul. Dat geloof is dus een geschonken iets. Dat hebben we van onszelf niet. Dat kan alleen de Heere ons schenken. Er is daaraan verbonden de opdracht om te groeien in het geloof in dit leven. Geloof en geloofsgroei is iets bijzonders. Dat is genade. En genade van de Heere is genoeg om door dit leven te komen en om er eenmaal uit te gaan. De Heere spreekt dit ook in Zijn Woord. Mijn genade is u genoeg.

Het is, nogmaals,  zeker niet zo dat wij, als we maar eenmaal geloven, nooit meer zullen twijfelen. Een mooi voorbeeld is Petrus die over de golven wil wandelen. Eén ogenblik van twijfel is nodig dat de Heere opnieuw hem bij de hand pakt. Hem aanspreekt op zijn twijfel. Maar door de genade van de Heere komt Petrus niet om in de golven.

Omstandigheden in het leven zijn er om geoefend te worden in het geloof. David heeft dit ervaren. Zo ik niet had geloofd. Doch in het leven van David waren ook andere momenten. Momenten waarop hij niet geloofde. Waarop hij dacht het maar zelf op te lossen. Het is bijzonder dat de Heere hem de genade gaf om weer bij Hem terug te komen. Terwijl hij het in zijn ongeloof had verdiend dat de Heere hem maar had laten omkomen.

Dan komen we weer en opnieuw terug op psalm 146. Zalig hij die in dit leven de God van Jacob tot zijn hulp heeft. Dwars door alles heen leidt de Heere deze mensen. Hij ziet hen aan ondanks wie ze waren, zijn en blijven. En steeds en opnieuw leert Hij hen zingen van de trouwe zorg die Hij heeft laten zien.