De uitkomst zal niet falen.

Gods wegen zijn zo wonderlijk. En wij begrijpen het niet. We volgen, omdat we weten dat dit de weg is die we moeten gaan. Maar wanneer we onszelf vragen gaan stellen komen we er niet uit. We kunnen Hem niet narekenen. We kunnen hem ook niet voorrekenen. Het enige wat we weten is dat dit de weg is en dat we die moeten gaan.

Het kan zo lang duren voor er duidelijkheid komt. En soms komt het er helemaal niet. Het blijft altijd een weg van oefenen van het geloof. Dit is de weg en die moet ik gaan. Wat anderen er ook van zeggen of denken, het maakt niet uit. De Heere is mijn Herder en mij zal niets ontbreken.

Wat kan het stormen in de weg die wordt gewezen. Waarom Heere, waarom die weg. Waarom zo. Soms willen we terug. Soms willen we te snel. Soms....... en toch houdt de Heere het alles in Zijn hand en leidt Hij ons op de weg die we gaan moeten. Op prinsen moeten we niet vertrouwen. Op geen mens. Want de Heere alleen weet wat goed voor ons is. Hij is onze Vader Die in de hemel woont. En geeft uitkomst op Zijn tijd en wijze.

Het kan stormen in het leven. En zoals het in de natuur is met het weer, zo is het ook in ons leven met de Heere. De ene keer springen we met de Heere over een muur. Een andere keer liggen we moe en moedeloos terneer. We weten het niet meer. Zeker, dit is de weg. Deze moeten we gaan. Maar de grote vraag is waar we uitkomen. En niet eerder dan dat we weer land in zicht zien wordt het rustig in ons levensscheepje.

De Heere is geen God Die ons een kalme reis heeft beloofd. Hij is een God Die ons levensscheepje aanstuurt op een behouden aankomt. De ene keer stormt het, een andere keer genieten we van de oases die ons zijn gegeven. Maar steeds weer komen de geloofsoefeningen.

Stilstaan is geen optie. Dat geeft verachtering in de genade. Achteruitgang. Dan denken we het zelf wel te weten. We moeten verder. Verder in het proces van loutering. Van afsterven van alles wat van de mens is. Opwassen, groeien in genade. En dat kan alleen in de dieptes.

Als alles ons voor de wind gaat is geloof niet zo moeilijk. In de storm worden we erbij bepaald dat we niet alleen kunnen. Dat we Iemand nodig hebben Die ons helpt. En is de Heere een Helper gebleken dan verbindt dat in ootmoed met Hem. Schuld en berouw over het wankelen en wiebelen. Het dreigen ten onder te gaan. De Heere Zelf zal voor ons strijden. En zorgen dat dit nooit gebeurt.

Opmerken is beter dan brandoffers staat er in de Bijbel. Opmerken en in ootmoed erkennen dat de Heere een Waarmaker is gebleken van Zijn Woord. Luisteren naar datgene wat op zondag in de kerk wordt voorgehouden. Waar van de daken wordt gepreekt wat in het hart leeft. Niet door uitgezochte predikanten. Maar door hen die de Heere ons geeft.

En nooit zal de Heere tevergeefs gebeden zijn. Hij doet alle ding medewerken degenen die naar Zijn voornemen zijn geroepen. Zodat ze de weg verder durven te gaan....met Hem.