Wat zelfkennis werkt.

 
Een christen leert zijn karakter bij ontdekkend licht meer en meer kennen. Zo zal de ene mens een vrolijke geaardheid hebben. Een ander zit altijd in zak en as. En een verslagen geest, wie zal die oprichten? Er zijn vriendelijke mensen. Maar ook die nors zijn van aard.

Uiteindelijk wil een mens tegen zijn karakter leren strijden. Probeert hij om te gaan met het zwakke wat in hem is. Ziende op al datgene wat de Heere als zegeningen schenkt, ziet hij het als grote ondankbaarheid terneergeslagen over de aarde te gaan. Hij bestraft zichzelf en neemt zich voor niet meer met die neerslachtige natuur naar buiten te treden. Hij leert verstaan wat het is om zijn kruis vrolijk te dragen. Dit gaat niet vanzelf. Je moet het leren. Het gaat met vallen en opstaan.

Waren er geen zonden, er waren geen wonden. Zo leer je de schuld te eigenen van datgene wat je drukt. Je mag leren roemen in het kruis. En in het komen onder het kruis ligt een geduldig dragen van het kruis. Als een lam werd Hij ter slachting geleid. En dan is het ook in het zwaarste kruis een voetstappen drukken van de Heere Jezus. Jezus ga ons voor, op het levensspoor.

Opstand is niet uit God. Ontevredenheid ook niet. Boosheid evenmin.

                       En stil berust in Zijn beleid
                      Van nu tot in alle eeuwigheid.

Gods kinderen worden in het leven tot geoefende christenen geleid. In deze zullen alle dingen medewerken ten goede. Indien de Heere een belofte heeft geschonken, ze moeten leren niet te vertwijfelen. De Heere zal met de toezegging ook zeer zeker de vervulling schenken. En die geloven, ze haasten niet. Abraham had ook een belofte. Hij ging het echter op zijn eigen wijze invullen…………… Met alle gevolgen van dien.

Het uitwerken van een belofte geschiedt voor rekening van de Gever van de belofte. Daar moet een geheel mens tussenuit. Op Gods tijd en wijze wordt de belofte vervuld. Doch om zover te komen de weg te rechtvaardigen is voor de ene mens een veel grotere oefening dan voor de andere. Want o, dat karakter…….

En stil berust in Zijn beleid. Dan heb je het ‘t gemakkelijkst. Maar welk een leerschool om zover te komen. Daar zijn veel geloofsoefeningen voor nodig. Wat kunnen christenen na ontvangen genade nog dwalen. Het heilspoor bijster zijn. Hoe kunnen ze het anderen moeilijk maken door eigen wegen te gaan.

Maar: Gods Liefde overwint.  En op Zijn tijd en wijze brengt Hij al Zijn kinderen steeds terug op de plaats waar het niet goed ging. Daar worden de zonden beleden. En daar wordt de vergeving geschonken.

De verloren zoon werd door zijn vader geen enkel verwijt gemaakt. Hij sloot hem in zijn armen. En omhelsde hem.

De Heere is genadig. Barmhartig. En groot van goedertierenheid. Hij leert Zijn kinderen in de geloofsoefeningen zich tegen hun naaste te gedragen zoals Hij dat doet. Gods kinderen leren dagelijks. Vergeven. Vergeten.

Ze kennen toch immers het eigen hart. Dat aan de grootste der zondaren in eigen oog genade is bewezen!!
Zo staat een christen niet boven een ander. Hij acht die ander, ondanks alles, uitnemender dan zichzelf. Zoekt altijd weer met veel geduld te onderwijzen hen die dwalen. Te brengen op het rechte spoor. Daarbij mogen ze zien op de Heere Jezus. Hij at met hoeren en tollenaren. Zou een christen wie dan ook in de goot laten liggen.

Alsdan zal er immers in de hemel blijdschap zijn over een zondaar die zich bekeert. Meer dan over negenennegentig rechtvaardigen die de bekering niet nodig hebben.