vangodgeleerd

Er zijn geen mensen die altijd in het Licht lopen. Dan zou het hier een hemel op aarde zijn. Gods Woord leert dat door de zonde in deze bedeling alles is verbroken. En elk mens krijgt daar vroeg of laat mee te maken. De ene meer dan de andere. In het incasseren van moeite en verdriet heeft het karakter een speciale rol. Er zijn mensen die altijd weer de positieve dingen en de zogenaamde zegeningen weten te benoemen. Doch een zwaarmoedige aard is heel vatbaar voor alles wat zorg en verdriet heet. De mens die daarmee is behept ziet soms helemaal geen leuke dingen in het leven meer. Wanneer er geen onderwijs is, desnoods eens iemand die duidelijke taal spreekt, men zou in een negatieve denkspiraal terecht kunnen komen. Met alle mogelijke gevolgen van dien.

Gods kinderen zijn de kinderen van het Licht. Zij hebben door het geloof meer of minder mogen zien van datgene wat in Christus is te vinden. Zij hebben een vergelegen land gezien. Hun reis door dit tranendal is hen de moeite waard. Ze weten dat ze door het lijden geheiligd worden. Met deze genade staan ook zij temidden van een wereld die verloren ligt door de zonde en de schuld. De duivel doet niets liever dan deze mensen tot het uiterste te benauwen. Zodat zij vooral niet delen met anderen uit datgene wat ze hebben ontvangen. De strijd tegen de wereld, de duivel en het eigen hart duurt een geheel leven. En hoe meer genade er is ontvangen, hoe zwaarder deze oorlog van binnen en van buiten wordt. God geeft Zijn genade niet voor niets. Hij heeft er als doel mee dat deze ingezet wordt in het strijdperk van dit leven. Hij zorgt dan ook voor een arbeidsplaats. De opdrachten zijn vaak heel zwaar.

Gods kinderen houden hun karakter en hun gezondheid. Daarom is het van zo groot belang dat ieder christen open blijft staan voor onderwijs. Dit om hen te helpen steeds meer vruchten voort te brengen. De Heere loopt in Zijn goedheid Zijn kinderen na. Hij brengt mensen op hun weg om hen de weg steeds verder uit te leggen. Zijn goede Geest bestuurt hun leven. Mensen die onwetend zijn van deze dingen lopen vroeg of laat toch weer vast. Niet wetend hoe het toch verder moet. Ze dachten immers dat ze er al waren…………In die twijfel kunnen ze zelfs zich inbeelden dat er van God in hun leven nooit iets is geweest.

De Heere geeft in Zijn Woord het voorbeeld van Elia. Hij had een bijzondere opdracht in zijn leven achter de rug. Vervolgens was hij op de vlucht voor de vrouw van Achab. Moe en moedeloos lag hij neer. Hij had geen zin meer om verder te gaan. Hij wist niet meer hoe het moest. Ook deze profeet des Heeren had weer onderwijs nodig. Hij mocht eten en drinken. En hij leerde zien dat de Heere in de stilte aanwezig was. De Heere werkt aan op situaties waarin Zijn kinderen het niet meer weten. Om ze vervolgens nieuw onderwijs te geven.

Geloven is niet zien. Geloven is een gave die gewerkt wordt door Gods Geest. Het oog omhoog. Het hart naar Boven. Een les op de leerschool van ieder kind van God. De Heere leert Zijn kinderen niet alles tegelijk. De moeilijkheidsgraad van de lessen loopt op. Zalig zijn uiteindelijk de mensen die het niet zien en het toch geloven. Op hen heeft de strijd minder vat.

Het is de goedheid en de genade van de Heere om mensen die het niet meer weten toch weer opnieuw te hulp te komen. Op Zijn tijd en wijze een beschamende zegen te geven. Een teken. Een bijzondere zorg. Iemand die een onderwijzend woord spreekt. En het allergrootste is te wachten op Gods inspraak. Op datgene wat Hij rechtstreeks bekend maakt aan Zijn kinderen. Daar ik op Gods inspraak wacht. Een theoloog is iemand die rechtstreeks van God wordt onderwezen. Dit is een genade die niet ieder ten deel valt. Maar altijd zal er een volk zijn dat deze bijzondere lessen ontvangt. De genade om zelf overal voor het eerst of opnieuw tussenuit te blijven. Met een opmerkzaam hart wacht op datgene wat de Heere Zelf door Woord en Geest hen leert.