De verandering……

We maken een hele verandering mee in het kerkelijk leven. Ik zeg het bewust. Het kerkelijk leven. Want het geestelijk leven is iets wat over kerkmuren heen hetzelfde is. En blijft! De inleving van schuld. Het besef God kwijt te zijn. Zonder God door het leven te gaan. De beleving zonder Hem niet verder te kunnen. Het zien op de Heere Jezus Christus. Het geloof in de Zaligmaker. De vergeving van de zonden door het enten in Hem. En dan uiteindelijk het leven vanuit de dankbaarheid. Met daarin het dagelijks ervaren dat er nog zoveel tekort en zoveel schuld overblijft. Het leven uit het geloof. Het uitzien naar Hem. Met altijd nog weer de wetenschap dat het zonder een drie-enig God omkomen blijft.

In het kerkelijk leven is een verandering gaande. En van de ene verandering komt de andere. Het steekt allemaal niet meer zo nauw. Als je maar gelooft. En daar gaat het nu om. Want wat moet je geloven. Het antwoord is duidelijk. In de Heere Jezus. Alsof Hij een sinterklaas is. Maar zo is het nu eens echt  niet. God gaat niet aan Zijn recht voorbij. Hij gaat niet aan de schuld voorbij. Het is niet om het even hoe we leven of wat we doen. En dan maar geloven dat die lieve Heere Jezus het wel vergeeft en dat het wel goed komt. Het was zo niet. En het is zo niet. En het zal zo nooit worden. Sion wordt door recht verlost. Niet door meer. Maar ook niet door minder. Er moet een wonder in het leven gebeuren. En van dat wonder zullen al Gods kinderen eeuwig zingen. Want dat wonder is niet aan hen voorbij gegaan. Ze weten van een eertijds. Ze weten van een verleden. Ze weten dat ze zonder God waren. En elke Godontmoeting is en blijft een wonder.

Er is in het kerkelijk leven een grote verandering gaande. We moeten geloven. We moeten meedoen. We moeten niet zo tobben. We moeten ….we hebben nog nooit zoveel gemoeten. We moeten God loven en prijzen. Maar over het inleven van schuld en omkomen wordt niet meer gesproken. En als we niet meekunnen dan zijn we ouderwets. Dan spreekt men met minachting over ons. Doch die geleerd hebben wat het is om van genade te leven zullen zich niet storen aan al het nieuwe wat wordt voorgehouden. Waarin men mensen probeert mee te slepen. Kleding, haardracht, woordgebruik, het is allemaal niet belangrijk. We moeten meedoen.

Gods Woord leert anders. Er is een volk wat apart wordt gezet. Een volk wat wordt geleid door het Woord en door de Heilige Geest. Een volk wat niet meekan. Een volk wat uiteindelijk ook niet meewil. Zij wachten op de roering van het water. Zij wachten tot het de tijd is dat de Heere Zich aan hen openbaart. Zij zien uit naar de vervulling van de belofte in hun persoonlijk leven. In het zaligmakend geloof wat uiteindelijk alleen hen kan behouden.

De Heere spreekt in Zijn Woord duidelijk over de liefde. De liefde die mensen aan de dag leggen tot God. En de liefde die zich uit naar de naaste. Zonder liefde zijn alle mensen een klinkend metaal. Liefde is de eerste vrucht van de Heilige Geest. Die liefde zoekt God. Maar die liefde zoekt ook de mensen om zich heen. Die liefde probeert niet een eigen weg in te slaan en die en deze achter zich aan te krijgen. Het heeft een zichzelf wegcijferende eigenschap.

Door alle eeuwen heen is veel veranderd. Doch de Heere is Dezelfde gebleven. En zoals Hij door de eeuwen heen Zijn volk leidde, zo zal Hij dat altijd blijven doen. Groot is de trouw van de Heere wanneer Hij de ogen hiervoor opent. Dat neemt veel angst en twijfel weg. Dat neemt ook veel strijd weg.  En het  doet gelovig de weg verder gaan achter Hem aan.