volgoedemoed

Doch in ‘behoudende’ kringen wil men er in de praktijk niet van weten. Men moet blijven tobben of er nu wel of niet een goed werk van de Heere in het leven plaatsvindt. Maar de rechtvaardige leeft uit het geloof. Hij staat in de vrijheid. En moet niet weer bevangen worden met het juk der dienstbaarheid.

De Heere is altijd Zijn onbegrepen weg gegaan met mensen. Hier en daar raakt Hij er eentje aan. Niet om een mens. Doch tot verheerlijking van Zijn eigen Naam. En het kan in de kerk nooit zo donker zijn, of het wordt weer licht. Nogmaals, daar gebruikt hij mensen voor. Dit leert de kerkgeschiedenis. Waren er niet een Luther en een Calvijn die nieuw licht mochten geven over het evangelie van vrije genade?

Aan de ene kant worden er mensen geroepen te bidden. Vurig te vragen om een opleving. Zij zien de nood van de tijden. Terwijl het voor hen verborgen is hoe de Heere dat nog zou kunnen werken. Maar aan de andere kant werkt de Heere ook verder in harten als bij de profeten. Waar er het verlangen en de vraag is nog weer een middel te mogen zijn om de kerk tot bloei te brengen.

De Heere wil in Zijn liefde nog weer zulke mensen schenken. Hij roept. Hij verkiest. Dit vraagt zeer zeker eerst een tijd van bezinning. Van mediteren en overdenken. Wat is er toch mis met de kerk. Hoe komt het nu dat erin sommige kerken zo weinig sprake is van geestelijk leven. Godsdienst is er nog wel, maar het komt niet verder. Weet men eigenlijk nog wel wat het wil zeggen dat een mens het Koninkrijk van God niet zal zien zonder wedergeboorte. Dan kom ik bij het onderwijs.

Er zijn veel predikanten. Die zondag aan zondag de gemeente voorgaan. Zij mogen de mensen leiden tot de Heere Jezus. In een weg van wet en evangelie. Maar dat is wel iets meer dan wat dode rechtzinnigheid. Van wat wettische werkheiligheid. Van wat dode dogmatiek. Preken die veel te moeilijk zijn geworden.

Hoe is nu het bevindelijk geestelijk leven van de predikanten. Zeker, ze zijn geroepen, ik twijfel er niet aan. Ze hebben mogelijk een belofte. Maar hoe moet het nu verder. Kunnen zij spreken van een ‘verder geleid’ worden. Nee, het is niet iets om je voor te schamen wanneer je nu meer weet dan vorig jaar. Integendeel. We mogen opwassen in de genade en kennis van de Heere Jezus. Het heeft ook niets met hoogmoed te maken. Of van de zogenaamde vervloekte gist in de schoenen. Een heel klein beetje rijzen is daarentegen noodzakelijk. Anders was er immers geen groei. En iedere groei geeft de zogenaamde andere gang in het leven. Wat je voorheen niet wist, daar mag je nu je winst mee doen.

Weten de predikanten wat het is om dagelijks te worden begenadigd. Weten ze uit de schat van hun hart oude, maar ook nieuwe dingen te verkondigen. Ze zijn gesteld voor de spiegel van Gods heilige wet. Zeker, ik kan het horen. Maar zijn ze nu onder de wet of zijn ze nu onder de genade. Dit laatste wil eenvoudig zeggen dat ze de Heilige Geest hebben. Die stuwende kracht. En dan zullen ze tweelingen voortbrengen.

Wanneer dat laatste niet of sporadisch gebeurt, er is iets grondig mis. Een blinde kan de blinde niet leiden. Ze vallen samen in de gracht. Wanneer een predikant enkele jaren in een gemeente staat. En er gebeurt niets……vreselijk…….

De Heere heeft predikanten gezonden. Om het middel te zijn een nieuwe adem in een gemeente te blazen. De Heere heeft Zich niet vergist. Wat een verantwoordelijke taak om bekwaam geacht te zijn in een gemeente gesteld te worden.

Daar staan de predikanten in de hun van God geschonken gemeente. Als een gezant van Christus? Of laten ook zij zich, misschien gedeeltelijk, meeslepen door de dwaling die er in een eigenwillige godsdienst is.

Het lijkt alsof men eerst de heiligmaking achter de rug moet hebben voor men mag spreken van rechtvaardigmaking. Wat dit laatste inhoudt wordt ook niet verstaan. Maar het is een ogenblik in Zijn toorn en een leven in Zijn goedgunstigheid. Kortom: Allen die spreken over persoonlijke genade worden verdacht gesteld. Men hoort dan zogenaamd niet over schuld.

Het wonder is dat er mensen uit deze gedachtewereld worden getrokken. Nieuwsgierig gemaakt worden. Heilbegerig staan naar genade voor genade. En dan uiteindelijk tot de conclusie komen dat er in de kerk hier en daar een heleboel mis is. In veel kringen waar men het woord ‘reformatie’ gebruikt. Maar er verder helemaal niets van verstaat.

Want uit genade zijt gij zalig geworden. Door het geloof. Niet door de werken. Het is Gods gave.

Nee, maar juist dan is het geloof in beoefening. Geloven is geen voelen. En die weinig geloof heeft, die neemt aan. En dat is puur bijbels.

Nee, mensen die zo staan voor de Waarheid zijn niet bang. Ze gaan niets en niemand uit de weg. En al krijgen ze het gehele ‘kerkelijke’ leven tegen…………