Waar zijn we zo druk mee.

We leven in een tijd waarin men zich niet behoeft te vervelen. Van alles komt op ons af. Vanaf het prilste begin zijn de verplichtingen vele. Consultatiebureaus, zwemlessen, scholen, huiswerk, verjaardagen, een baantje, de computer, de telefoon. En zo kan ik nog lang doorgaan. Het leven is puur ik-gericht. Want het is zaak in het leven zo ver mogelijk te komen. Niet zelden worden de mensen die alleen staan hierdoor vergeten. Ja, er is zelfs geen tijd eigen ouders te bezoeken. Terwijl de Heere toch zo duidelijk tot ons spreekt in Zijn liefdesgebod. Om onze naaste lief te hebben  als onszelf.

Zo komt een indringende vraag tot ons: Waar zijn we zo druk mee? Terwijl het Woord van God ons leert: Al wat bij doet, doet het ter ere van God. Is dit nog het oogmerk van ons leven. Wanneer wij de Heere niet kennen zal deze vraag ons vreemd zijn. Het inkeren tot onszelf. Het zingen van psalm 139. Waar de bekende woorden klinken: Is er in mij een schadelijke weg? Leidt mij op de eeuwige!

Confronterende vragen kunnen verschillende dingen uitwerken. Er kan een soort wrevel komen. Zo van: Waar bemoei je je mee. En daarmee wordt de weg verder gegaan. We zullen het zelf wel uitmaken hoe wij ons leven invullen. Er zijn ook mensen die alles wat ze willen ondernemen zien afbreken. Voor deze kan een dergelijke vraag een moment van bezinning worden. Wat wordt afgebroken. Waar wordt een streep door gezet. Wat wil de Heere dan dat ik doe.

Het bekende versje van psalm vijfentwintig leert vragen om de weg die de Heere wil. Het leert roepen om de hulp van Gods Geest. Om de opening van het Woord. En in een weg van het leren verstaan van de stem van de Heere wordt gewaakt tot het bewandelen van eigen wegen. Het maken van eigen keuzes. Het leert strepen te zetten door bezigheden die misschien al tijden gewoon waren. En in een geheel cruciale weg worden voor het verdere andere paden gegaan.

Wat in een mens zit komt er ook uit. Gaven die de Heere heeft geschonken zullen zeker aangewend worden. Maar om ze nu te besteden in het Koninkrijk van God is een volgen wat geleerd moet worden. De Heere is er niet op uit dat er een oververmoeidheid optreedt. Hij zoekt geen mensen die overspannen raken of prooi zijn van een zogenaamde burn-out. Daarom leren Gods kinderen bij alles vragen om verstand met Goddelijk licht bestraald. En zij zullen dit ook zeker nodig hebben bij de invulling van de dag. Of het nu een moeder is van een groot gezin, of een man die alleen zijn weg gaat.

Christen-zijn houdt zo veel meer in dan een vroom praatje. En dan verder maar wat aanrommelen. Christen-zijn houdt een levenswandel in die gericht is op de Heere. Op Zijn eer. Het is niet alleen het op zondag naar de kerk gaan om daar met een scheef gezicht de preek aan te horen. Het is een staan als een evangelist op de plaats die men inneemt. En vanuit de begeerte het leven tot eer van God in te richten wordt ook de dag gevuld. Het kan het einde betekenen van een baan die men al jaren had. Het einde van een lidmaatschap van een vereniging. Doch vanuit de liefde tot de Heere en het beantwoorden aan Zijn roep wordt gedaan wat voor anderen zo zwaar lijkt.  En, al gaat het niet om de zegen, de Heere geeft deze wel in die weg.